▶ “Een pensioen is niet in het leven geroepen om de rusthuisfactuur te betalen” – Johan Staes
Zijn de commerciële woonzorgcentra de boosdoeners omdat ze er geld aan verdienen of zijn ze wel degelijk bekommerd om de vergrijzingsgolf die in de toekomst op ons afkomt? Journalist Marc Van de Looverbosch vraagt het aan Johan Staes, gedelegeerd bestuurder van het Vlaams Onafhankelijk Zorgnetwerk (VLOZO).
Het Vlaams Onafhankelijk Zorgnetwerk (VLOZO) is de sectorfederatie van de private woonzorgcentra en verdedigt de belangen van de private zorgondernemers en hun onafhankelijke (semi-) residentiële ouderenvoorzieningen. “Wij vertrekken vanuit een ondernemersstandpunt. Wij willen recepturen die werken in de private sector toepassen in de zorg”, verduidelijkt Johan Staes, gedelegeerd bestuurder VLOZO. “Wanneer mensen succesvolle bedrijven uitbouwen, dan krijgen ze daarvoor een dikke pluim. Maar in de zorg is men daar argwanend over.”
Zo'n dertig procent van de woonzorgcentra zijn in handen van privébedrijven, waardoor de zorg voor onze ouderen een commercieel product wordt. En commerciële woonzorgcentra hebben een duidelijk winstprincipe voor ogen. Maar is het ethisch verantwoord om winst te maken op de kap van onze ouderen? “Er wordt geld verdiend in de zorg. Maar wie verdient er vooral? Dat zijn niet de woonzorgcentra of de zorgondernemingen die erachter zitten. Er wordt geen winst gemaakt op de zorg. Wie verdient er dan vooral geld in de zorg? Dat zijn alle aspecten er rond, de goederen en diensten. Bijvoorbeeld, energieleveranciers, de interimsector, ...”, zegt Staes.
Pensioen
De prijzen voor een verblijf in een woonzorgcentrum in Vlaanderen blijven maar stijgen. Gemiddeld moeten rusthuisbewoners nu 2.167 euro per maand neertellen, ongeveer 70 euro per dag. Meer dan 80 procent van de gepensioneerden kan een verblijf in een woonzorgcentrum niet betalen van het wettelijke pensioen. “Maar waarom moet dat pensioen volstaan of gebruikt worden om de factuur van een woonzorgcentrum te betalen? Een pensioen is niet in het leven geroepen daarvoor”, reageert Staes.
Leven in een woonzorgcentrum is niet enkel duur maar je krijgt er ook niet altijd waar voor je geld. In vier op de tien woonzorgcentra werken er minder verpleegkundigen dan het wettelijke minimum bepaalt. Dat lijdt tot schrijnende situaties. “Wij vinden vandaag geen verpleegkundigen en zorgkundigen om in onze woonzorgcentra te werken”, stelt Staes vast. “Niet enkel de Vlaming vergrijst, maar ook het zorgpersoneel. Zo is een op de vier verpleegkundigen ouder dan 55 jaar. Daarnaast piekt het ziekteverzuim enorm in onze samenleving. En er is een zeer strikt personeelskader. Zo mag bijvoorbeeld de poetshulp het bed van de bewoner niet opmaken. Dat zou herbekeken moeten worden. We moeten zorgkundigen ontzorgen.”
1100 pillen
Uit een nieuwe studie blijkt dat ouderen die naar een woonzorgcentrum verhuizen minder medicatie slikken dan thuis. Toch blijft het medicatiegebruik bij ouderen bijzonder hoog. “Ik was onlangs nog in een woonzorgcentrum met 80 residenten. Ze waren op dat moment medicijnen aan het klaarleggen voor de avondronde. Dat waren 1100 pillen. Het probleem van polymedicatie in de woonzorgcentra moet opgelost worden. Er moet een betere dataoverdracht zijn tussen ziekenhuizen, woonzorgcentra en artsen”, vindt Staes.
