Verslag vergadering Commissie voor Onderwijs
Verslag
Mevrouw Brusseel heeft het woord.
Minister, collega’s, in Vlaanderen zijn verschillende bedrijven actief die allerhande cursussen aanbieden onder het mom van afstandsonderwijs. Deze instanties mikken enerzijds op een publiek dat vrijblijvend en thuis op eigen tempo interesse heeft voor talen of zich op creatief vlak wil bijscholen. We zien dat vaak cursussen op het terrein van homeopathie en parapsychologie worden aangeboden en op andere domeinen die raken aan de volksgezondheid.
Anderzijds bestaat een niet onbelangrijk deel van het doelpubliek uit personen die een bepaalde kwalificatie willen behalen maar dat niet kunnen doen of wensen te doen via het door de Vlaamse overheid erkend en/of gesubsidieerd onderwijs. Het gaat hierbij om cursussen die voorbereiden op een examen voor de Examencommissie, maar die soms ook de titulatuur dragen van welbepaalde opleidingen in zowel leerplicht- als hoger onderwijs. Ik verwijs naar richtingen zoals psychologie, voedingsdeskundige en dergelijke, die vaak doen denken aan een bepaald beroep. Men zit dan ook met deelaspecten van dat beroep. Zo zijn er opleidingen voor ‘omgaan met autisme’, de burn-outcoach en dergelijke meer. Het aanbod van het afstandsonderwijs is vrij divers.
Een van de meest aanwezige instanties is het Centrum voor Afstandsonderwijs of Avondonderwijs of het CVA, dat verschillende vestigingsplaatsen heeft en opereert onder verschillende namen. Dat heeft ons gealarmeerd en we hebben de zaken verder uitgezocht, want het zijn heel veel verschillende namen waaronder men opereert. Er zijn verschillende vestigingsplaatsen, terwijl het toch over afstandsonderwijs gaat, over online onderwijs, en men dus niet vlakbij moet zitten. Er zijn verschillende zetels, maar de bestuurders zijn dezelfde. Daar zit dus wel een en ander achter dat verre van koosjer is.
Even terug naar de inhoud. Het CVA biedt bijvoorbeeld de cursussen ‘apotheekassistent tso’ en ‘onthaal en public relations tso’ aan, waarvoor telkens bijna 1500 euro lesgeld wordt gevraagd, terwijl men weinig les krijgt. De cursus wordt door het CVA als volgt omschreven: “Wil jij een diploma secundair onderwijs halen zonder terug naar de les te gaan? Droom jij van een topjob in de medische of de farmaceutische sector? Dan hebben wij voor jou de oplossing: haal gewoon je middelbaar diploma apotheekassistent TSO via een flexibele thuisstudie. Vanuit het comfort van je eigen huis bereiden wij jou perfect voor op de examens van de Examencommissie. Wij geven je een volledig cursuspakket én professionele online begeleiding door ervaren coaches. Zo ben je zeker dat je altijd de juiste dingen leert van de juiste mensen.”
Dit doet mij heel sterk denken aan afslankpoeders en reclames van Weight Watchers en zo. Ik weet niet of u ooit de afleveringen gezien hebt met de zakenman die het brain is achter Weight Watchers. Hij gaf openlijk toe dat gewicht verliezen uiteindelijk absoluut niet het doel was van Weight Watchers, maar wel eeuwig het product verkopen en zich daarvoor richten tot mensen die eigenlijk weinig scholing genoten hebben, en niet de meest kritische geest hebben. Ik weet niet hoe het zit met u, maar ik trap daar niet in, in zo’n advertentiepraatje. Wie nooit een school heeft afgemaakt, doet dat misschien wel wat sneller dan wij. Daarom vind ik dit zo’n schandalige marktstrategie en zo zijn we dat van nabij gaan onderzoeken.
Andere cursussen, gegeven door vergelijkbare instanties zoals het Centraal instituut voor alternatieve scholing (CIVAS) en Laudius Thuisstudies, hebben een pseudowetenschappelijke invulling. Zo kan er een cursus ‘kindercoach’ of ‘kinderverzorging’ worden gevolgd met de klemtonen op “kinderbegeleiding, -psychologie, -verzorging maar ook levensreddend handelen”.
Ik heb een iets langere lijst bij. Daar staan nog zaken in die voor mij echt niet kunnen omdat het een vrij aanzienlijke impact kan hebben. Die mensen gaan denken dat ze de gezondheid van anderen kunnen beoordelen. Het gaat ook om ‘advies in voeding’: kindervoedingsadviseur, natuurlijke geneeswijzen, orthomoleculaire voeding, sportcoaches, anatomie en fysiologie, burn-outcoach. Ik lees hier ook de vrolijkheden van: aromatherapie, astrologie, Bachbloesemtherapeut – jawel –, parapsychologie en kristaltherapie – echt waar.
Ik heb dit deze morgen ook al besproken met de minister van Werk en wetenschapsbeleid. Hij was niet zo heel erg blij met mijn vragen, omdat ik ervan uitging dat hij als minister van wetenschapsbeleid even bezorgd zou zijn over de inhoud van die cursussen als ik, maar hij is iets minder bezorgd en heeft veel vertrouwen in de mensheid. Misschien siert deze karaktertrek hem. Ik heb dat niet altijd, al dat vertrouwen in de mensheid. Het weze zo.
Een instantie kan een label voorleggen voor opleidingen zoals ‘erkend door de Vlaamse Gemeenschap’ of voor ISO-normen. Ze kan op haar website verwijzen naar een zogenaamde accreditatie-instantie die eigenlijk vals is, want men verwijst naar een internationale accreditatie-instantie die niet bestaat maar waarvoor ze wel een webpagina hebben gemaakt. Het hangt aaneen van het gesjoemel. Daarom wou ik daar toch wel eens wat vragen over stellen. Ik ben er zeker van dat we met vereende krachten dat gesjoemel gaan aanpakken.
Wat is uw standpunt over deze cursussen, gericht op het behalen van een diploma secundair onderwijs via de Examencommissie? Kan er enige vorm van kwaliteitscontrole plaatsvinden vanuit Vlaanderen, zeker wat cursussen betreft die enig medisch inzicht vereisen? Afhankelijk van de organisator en de cursus lezen we op de sites dat dit leidt tot een ‘attest’, ‘certificaat’, ‘getuigschrift’ of zelfs ‘diploma’. Zijn deze instanties gerechtigd om te stellen dat het volgen van een cursus tot een ‘diploma’ voert? Bepaalde cursussen maken gebruik van titels zoals ‘criminologie’ of pretenderen te leiden tot de uitoefening van een beschermd beroep zoals ‘dakdekker’. Is men hiertoe gerechtigd?
Minister Crevits heeft het woord.
Mevrouw Brusseel, om u gerust te stellen: ja, ik ben bezorgd. Hebt u mij ooit anders gekend?
Ik verwijs om te beginnen naar een schriftelijke vraag van collega Helsen van 7 februari, waarop ik in mijn antwoord al wat informatie heb meegegeven.
Voor alle duidelijkheid: het Centrum voor Afstandsonderwijs, ook gekend als het Centrum voor Avondonderwijs en afgekort als CVA, is een puur private instelling, die geen door het Vlaams Ministerie van Onderwijs en Vorming erkende diploma’s, brevetten, getuigschriften, enzovoort kan uitreiken. Het CVA is helemaal niet erkend door de Vlaamse overheid, en ook niet door de Nederlandse overheid. Het is door niemand erkend. Het is puur privé.
In tegenstelling tot de centra voor volwassenenonderwijs (CVO’s) en de Examencommissie secundair onderwijs kan het CVA geen diploma’s van het secundair onderwijs aan volwassenen uitreiken.
Zowel mijn kabinet als de administratie heeft al meerdere verontwaardigde reacties ontvangen van burgers die zich bekocht voelen door het CVA. Ze hebben een flinke som betaald voor cursussen die enkel dienen “ter voorbereiding van het behalen van een diploma secundair onderwijs via de Examencommissie”.
In het antwoord op de schriftelijke vraag van mevrouw Helsen van 7 februari 2018 heb ik hierover reeds gesteld dat we burgers steeds adviseren klacht in te dienen bij de FOD Economie wegens misleidende reclame. Omdat niet iedereen zelf een formele klacht indient, stuurt de onderwijsadministratie de informatie zelf ook telkens naar de FOD Economie. We blijven niet bij de pakken zitten. We weten dat de Algemene Directie Economische Inspectie meer dan een jaar geleden een dossier tegen het CVA bij het parket heeft ingediend. Ik kan uiteraard niet tussenbeide komen in de verdere afhandeling hiervan. We blijven de klachten die we ontvangen wel consequent naar de FOD doorverwijzen en doorsturen.
Wat de kwaliteitscontrole betreft, kunnen we vanuit het beleidsdomein Onderwijs niet zelf optreden. Het CVA is immers geen erkende onderwijsinstelling. Het CVA reikt geen erkende diploma’s uit en de hoofdzetel is niet in Vlaanderen gevestigd. Als private instelling valt het CVA niet onder de onderwijsregelgeving en schendt het die regelgeving ook niet. Het is volledig een privébedrijf.
Het lijkt me vooral belangrijk maximaal te verwijzen naar de vele vormen van afstandsonderwijs die wel door de erkende instellingen in het Vlaams hoger onderwijs en door de CVO’s worden aangeboden. Zij kunnen hierdoor worden geraakt. De vraag of iets al dan niet is erkend, maakt een hemelsbreed verschil. In die gevallen is de kwaliteit immers wel gegarandeerd.
Voor het hoger onderwijs gebeurt dit door de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO). De kwaliteit in de CVO’s wordt gecontroleerd door de Vlaamse onderwijsinspectie. Er is, specifiek voor het afstandsonderwijs, ook de Nederlandse Open Universiteit, die erkende Nederlandse diploma’s uitreikt. Dit gebeurt ook met een accreditatie door de NVAO. Er zijn hiervoor studiecentra in Vlaanderen die we vanuit de Vlaamse overheid subsidiëren. Die centra bevinden zich op de campussen van onze universiteiten in Antwerpen, Brussel, Gent, Hasselt, Kortrijk en Leuven.
De begrippen ‘attest’, ‘certificaat’, ‘getuigschrift’, ‘diploma’, ‘afstandsonderwijs’ of ’avondonderwijs’ zijn geen beschermde begrippen. Het Ministerie van Onderwijs en Vorming kan hier niet juridisch tegen optreden. De Codex Hoger Onderwijs beschermt wel de benamingen ‘universiteit’ en ‘hogeschool’, alsook de beschermde graden ‘bachelor’, ‘master’ en ‘doctor’. Het CVA pretendeert echter niet deze graden uit te reiken. Dat is natuurlijk een beetje verwarrend.
Het begrip ‘criminologie’ is ook niet wettelijk beschermd. Uiteraard zal iemand die ‘criminologie’ opzoekt, vaststellen dat dit als erkende bachelor- en masteropleiding in de criminologische wetenschappen is opgenomen in het Hogeronderwijsregister en dat het CVA daar niet in voorkomt als aanbieder.
Dakdekker is inderdaad een beschermd beroep. Dat betekent dat het bewijs van een sectorale beroepsbekwaamheid vereist is om dit beroep als zelfstandig ondernemer uit te oefenen. De vereiste beroepsbekwaamheid eigen aan het beroep kan worden aangetoond door een diploma of een andere akte, bijvoorbeeld een certificaat Dakdichter of Dakdekker Metalen Dak of Dakdekker Leien en Pannen van een CVO, door een bewijs van voldoende praktijkervaring of door een getuigschrift dat is behaald na een examen voor de Centrale Examencommissie van het Agentschap Innoveren en Ondernemen. Het CVA vermeldt op zijn website zelf dat dakdekker een beschermd beroep is en dat het examen van deze opleiding bijgevolg moet worden afgelegd voor de Centrale Examencommissie in Brussel. Met deze verwijzing wordt de Examencommissie van het Agentschap Innoveren & Ondernemen en niet onze Examencommissie bedoeld. Het CVA vermeldt dit zelf. Mensen die toch deze opleiding volgen, zouden moeten weten dat ze na die opleiding niet zullen krijgen wat ze nodig hebben om het beroep zelfstandig uit te voeren.
Wie dat wil, moet een klacht indienen bij de FOD Economie. Er zijn inderdaad mensen die klacht indienen.
Mevrouw Brusseel heeft het woord.
Minister, ik dank u voor uw geruststellend antwoord. Ik denk dat een aantal zaken kunnen worden gedaan. Het is zeer moeilijk te verhinderen dat mensen in misleidende reclame trappen. Het gaat om opleidingen die beweren een impact op de gezondheid en op het welzijn te kunnen hebben. Ik denk dat we zeer aandachtig moeten zijn. Daar riskeren mensen in te tuimelen voor wie dat nefaste gevolgen kan hebben. We kunnen niet zelf optreden, maar als Vlaamse Gemeenschap kunnen we ons misschien burgerlijke partij stellen indien fraude wordt vastgesteld.
Ik ben verheugd te vernemen dat het Departement Onderwijs en Vorming de klachten zelf naar de FOD Economie doorstuurt. Het is misschien niet evident voor mensen om na al naar het Departement Onderwijs en Vorming te hebben geschreven ook nog eens een procedure bij de FOD Economie te beginnen. Niet iedereen maakt daar dan veel tijd voor vrij.
Om een volledig beeld van de zaak te krijgen, zou het interessant zijn te zien over hoeveel gedupeerden het ondertussen gaat, over welke studierichtingen het gaat en over welke centra het gaat. Zoals ik al heb gezegd, zijn er veel dergelijke centra met zetels in Vlaanderen. We vinden er ook een aantal terug die aan het CVA zijn gelinkt. In de raden van bestuur van die vzw’s en bvba’s komen telkens dezelfde twee mensen terug. Het is een kluwen dat wel degelijk aan elkaar hangt. We vinden daar de schoonheidsschool, de ondernemersschool, de gezondheidsschool, de taalschool en we hebben het al over de levensschool gehad. Die school beweert op het waanzinnige af adequate therapieën tegen tumoren aan te leren. Dat is de Germaanse Geneeskunde van dokter Hamer.
Het zou goed zijn zicht te krijgen op een volledige doorlichting met het oog op de detectie van fraude. Dat is voor de Economische Inspectie. We moeten ook zicht krijgen op de kwaliteit van bepaalde opleidingen en van instellingen. Misschien kunnen bepaalde goede zaken wel worden geverifieerd.
VDAB verwijst door naar die instellingen waarover ik het hier heb. Zo zijn we erop uitgekomen. Ik heb een nota van enkele bladzijden opgesteld. We hebben die allemaal gevonden door de website van VDAB te doorzoeken. Wie op die website van VDAB intikt dat hij een opleiding psychologie zoekt, komt bij die nepopleidingen uit. (Opmerkingen van minister Hilde Crevits)
We hebben het vandaag nog geverifieerd. Wie intikt interesse te hebben in een opleiding psychologie komt niet terecht bij onze universiteiten en hogescholen, maar bij deze louche zaken. In tegenstelling tot de commissie waar ik deze ochtend zat, is dat volgens de meesten hier een probleem. Daar dachten de commissieleden dat dit een exponent van de vrije markt is. (Opmerkingen van minister Hilde Crevits)
Minister, er zijn niet voor alle opleidingen opleidingscheques. Het zijn allemaal aanverwante instituten en scholen. Dat was deze ochtend mijn punt van kritiek. Vindt u het geen probleem dat u als consument eigenlijk geen zicht hebt op de kwaliteit? Welke instelling biedt eigenlijk wel kwaliteit? Soms zijn ze erkend voor een bepaalde opleiding die misschien goed is, maar bieden ze tegelijkertijd ook opleidingen aan voor kristaltherapie, kindercoach of parapsychologie. Ik heb daar mijn twijfels bij. Ik ben zeer wantrouwig en ik denk dat de FOD Economie dit eens grondig moet doorlichten en het kluwen moet ontrafelen.
Wat u samen met federaal minister Peeters hebt gedaan ten aanzien van de nepuniversiteiten, zou u ook kunnen gebruiken ten aanzien van andere instellingen. Ik verwijs naar het persbericht van februari 2018 over jullie optreden tegen de nepuniversiteiten. Een gezamenlijke aanpak is mogelijk en kan misschien ook met betrekking tot dit dossier.
Een andere vraag is of het mogelijk is een kwaliteitslabel toe te kennen aan instellingen die wel goed werken en aan cursussen die wel goed zijn.
De Examencommissie secundair onderwijs is hier uiteraard niet bij betrokken, maar een van de doelstellingen van de mensen die de cursussen volgen, is die examens afleggen. Zou de Examencommissie secundair onderwijs duidelijker kunnen communiceren over wat wordt verwacht: wat is de leerstof die iemand moet kennen en wat zijn de vaardigheden die iemand moet hebben? Hoe bereidt een leerling die nooit zijn examens van het middelbaar onderwijs heeft afgelegd en toch zijn diploma wil behalen, zich het best voor? Waar vindt hij betrouwbaar studiemateriaal? Het zou interessant zijn indien de Examencommissie secundair onderwijs hierover zou kunnen communiceren. Zo zouden mensen niet worden gelokt naar opleidingen die zeer duur zijn en die niet de nodige kwaliteit kunnen bieden. Hoe staat u tegenover de suggestie in verband met een verbeterde communicatie door de Examencommissie secundair onderwijs?
De heer Cordy heeft het woord.
Voorzitter, ik wil dit heel even concreet aanvullen. Ik heb de link gevolgd. Als we bij VDAB naar klinische psychologie kijken, vinden we een opleiding van de NHA. Er staat wel expliciet bij vermeld dat deze opleiding in de klinische psychologie niet door VDAB wordt erkend. We kunnen ons dan afvragen waarom ze er staat. Ik ken dit echter in de praktijk. Vroeger boden we vanuit Open Universiteit onze cursussen afzonderlijk aan op de website van VDAB. Zodra iemand een toegangsnummer heeft, kan hij gewoon zelf invullen welke cursussen hij aanbiedt. Er is geen enkele controle door VDAB op wat iemand dan als cursus aanbiedt of invult. Ik denk dat daar toch eens naar moet worden gekeken.
De heer Daniëls heeft het woord.
Mevrouw Brusseel, ik zal het kort houden. In het verleden heb ik de kat de bel aangebonden in verband met de zogenaamde nepuniversiteiten. U hebt er net naar verwezen.
Minister, u hebt toen een aantal maatregelen genomen, maar we moeten permanent alert zijn en blijven. Elke dag waarop we een dergelijke instelling opdoeken of van de website verwijderen, ontstaat er een nieuwe instelling met een creatievere benaming, een creatiever adres en een creatiever aanbod. We moeten iedereen alert maken om hierop te letten. Ik denk dat we VDAB moeten vragen om duidelijker te zijn.
Wat deze opleiding betreft, staat op de website van VDAB wel in een dikke blauwe kader en in vette letters dat deze opleiding niet door VDAB wordt erkend. We kunnen, met andere woorden, niet zeggen dat VDAB dit heeft erkend of heeft verklaard dat die opleiding goed is. Het staat er. We kunnen er niet naast kijken. We moeten dit echter blijven opvolgen.
Minister, aangezien ik toen gealarmeerd was, heb ik hierover in februari 2018 een vraag om uitleg gesteld. Ik was toen verbaasd door de wijze waarop dit aan de man wordt gebracht. Het is voor iemand die geen onderwijskenner is en zelfs voor ons moeilijk te ontdekken en meteen te zien dat het opleidingen betreft waarbij we vraagtekens kunnen plaatsen.
Dit is vooral het geval omdat over het krijgen van een diploma wordt gesproken. Dat wekt de indruk dat dit voor een zekere kwaliteit staat. Dat is niet het geval. De term ‘diploma’ is niet beschermd. Het getuigschrift secundair onderwijs en het diploma bachelor of master zijn beschermd, maar het woord ‘diploma’ mag iedereen gebruiken. Dit wekt de indruk dat de opleiding voor iets staat. Het woord ‘cursus’ slaat veeleer op een traject dat wordt doorlopen. Dat is niet altijd bepaald kwaliteitsvol. Dit is wel heel erg verwarrend. Ik denk dat veel Vlamingen gewoon niet weten wat al dan niet voor kwaliteit staat.
Ik stel nu vast dat dit op de website van VDAB staat. Er staat bij dat het geen erkende opleiding is, maar de vraag is wat dit betekent. Waarom staat dit nog op de website als we ons vragen kunnen stellen bij de aanbieder en bij het aanbod zelf?
Het is heel belangrijk om het onder de loep te nemen en om duidelijk te maken welke benamingen voor kwaliteit kunnen staan en welke niet.
Minister Crevits heeft het woord.
Collega’s, dit is een zeer boeiende discussie. Wat kunnen wij wel doen? Wij kunnen ons burgerlijke partij stellen. Ik denk dat er op de website van VDAB acties zijn ondernomen. Mevrouw Brusseel, we dienen al systematisch klacht in. Dat hebben we geleerd van bij de nepuniversiteiten. Dat doen we nu dus ook. We moeten eens met minister Peeters en de FOD Economie bekijken wat ze meer kunnen doen dan wat er vandaag gebeurt. Het parket moet ook kunnen ingrijpen. Dat zien we ook bij de nepuniversiteiten. Het gaat hier om privéonderwijs. Vanuit Onderwijs is het voor mij een onmogelijke taak om lijsten bij te houden. Dat is niet mijn job. Ik kan wel op onze websites en op die van onze hogescholen en universiteiten en centra voor volwassenenonderwijs nog meer duidelijk maken wat de waarde is van wat er wordt uitgereikt. We moeten het eigene meer in de verf zetten. Maar dat zal niet beletten dat sommige mensen toch allerhande cursussen gaan volgen. De heer Cordy zei het al: als er expliciet staat dat het niet erkend is door de VDAB en dat het privéonderwijs is, en de mensen gaan er toch massaal op in en zijn dan kwaad achteraf, dan is dat ook een beetje vreemd. Maar als sommige er heel hard op lijken, dan is het misleidende reclame. Er kan mij niet over het eindoordeel uitspreken, maar ik vind wel dat de overheid daar consequent in moet zijn.
U weet dat we het examen voor de examencommissie in een nieuw jasje hebben gestopt, en dat we dat aan het professionaliseren zijn. De inspectie heeft ook de examencommissie gecontroleerd. We moeten bekijken wat we zelf kunnen doen. We kunnen nog actiever communiceren welke voorbereidingen nuttig zijn. Het doel is dat de leerlingen hun diploma halen en niet dat men veel geld hangt aan een pseudovoorbereiding. Ik wens dat ook niet. Als men via de examencommissie een diploma secundair onderwijs wil behalen, dan moet men heel transparant aan het materiaal kunnen geraken dat daar optimaal op voorbereidt.
Dat is min of meer hetzelfde als bij het toelatingsexamen voor arts en tandarts. Daar hebben we ook de gekende laagdrempelige initiatieven gebundeld op een site. Dat kunnen we ook doen voor de examencommissie: een verzameling maken van voorbereidingen die wij goed vinden. Daarmee kunnen we ook eventuele foute verwachtingen uit de wereld helpen.
Mevrouw Brusseel heeft het woord.
Minister, ik ben blij dat u rekening houdt met de suggesties. We kunnen daar stappen in vooruit zetten. Ook al zijn ze vrij creatief en ook al bedenken ze op een bepaald moment weer een andere naam voor hun school en dergelijke. Het is niet zo evident. Maar we moeten stappen zetten want we investeren tenslotte in duaal leren, in hbo5, in volwassenenonderwijs en in basiseducatie. Het verbaast me dan ook dat vaak wordt gezegd dat het CVO toch wel een beetje duur is terwijl men voor het tiendubbele opleidingen gaat volgen bij privé-instellingen. Ik vind dat redelijk verbazingwekkend.
Een andere bezorgdheid die ik heb, is dat mensen niet altijd snappen wat wordt bedoeld met erkenning door de Vlaamse overheid of door VDAB. Wij begrijpen dat zeer goed, maar niet iedereen begrijpt dat.
Die mensen schuwen duidelijk de leugen niet. Zo heeft NHA een helpdesk die je ‘s avonds nog kunt bellen. Een anonieme medewerker van mij heeft er gisteren nog naar gebeld. Hij deed zich voor als iemand die zeer veel belangstelling had voor psychologie omdat hij met moeilijke mensen moet werken. (Gelach. Opmerkingen)
Men geeft graag informatie aan de telefoon over bepaalde groepslessen psychologie. En men zegt dat de echte opleiding om psycholoog te worden inderdaad wel te vinden is aan de universiteit, maar: ‘Onze opleiding komt qua beroepsuitweg overeen met een bachelor psychologie.’
Ze aanvaarden opleidingscheques indien je in loopbaanbegeleiding bent. Dus: ze liegen, en ze aanvaarden tegelijkertijd opleidingscheques. Dus geen kwaliteitsmeting, maar toch met datgene wat we met de centen van de belastingbetalers subsidiëren opleiding aanbieden. Daar heb ik dus wel een probleem mee.
CVA gooit het over een andere boeg en aanvaardt geen opleidingscheques meer. Maar daar is iemand anders de boeman want op hun website staat dat ze geen opleidingscheques meer kunnen aanvaarden omdat minister Muyters besparingen heeft doorgevoerd. Dat is ook een leugen van formaat. Als je dus een beetje gaat graven, vind je een heleboel zaken die echt niet kunnen. Wat doet CVA wél? Ze stellen dat als je onderdelen van de cursussen of examenvragen aan derden toont, je een boete krijgt van 25.000 euro per overtreding, en dat er nog een schadevergoeding bovenop kan komen, en dat dit onder het Nederlands recht valt. Ook dat is allemaal niet waar.
Al die zaken worden gezegd door die mensen, aan de telefoon of op hun website. Dat is pure fraude. Dat moeten we echt aanpakken. Ik ben zeer tevreden dat iedereen het hier over alle partijgrenzen heen ermee eens is dat we dit moeten aanpakken. We mogen trots zijn op wat we inhoudelijk en kwalitatief aanbieden in duaal leren, hbo5, CVO en basiseducatie. Daarmee kunnen we eigenlijk wel vaker uitpakken.
De vraag om uitleg is afgehandeld.