Verslag plenaire vergadering
Verslag
De heer Dewinter heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister-president, collega's, ik ben ontgoocheld. Ik ben ontgoocheld in deze meerderheid en in deze regering, maar ik ben vooral ontgoocheld in u, mijnheer de minister-president, ondanks alle beloftes van goed bestuur en ondanks de plechtige eed die u gezworen hebt. Voor de volledigheid citeer ik u nog even: "Mijn partij heeft afgesproken dat de drie mensen, Leterme, Peeters en Vervotte, de rit uitdoen en ten hoogste in een ondersteunende rol aanwezig zullen zijn bij andere verkiezingen."
Ondanks uw belofte om het anders en beter te doen dan de vorige paarse Vlaamse Regering, doet u net hetzelfde als de toen door uzelf en uw fractie zo bekritiseerde Patrick Dewael. U gebruikt en misbruikt de Vlaamse Regering en het ambt van minister-president als springplank om federale eerste minister te kunnen worden. U hebt de Vlaamse Regering voorgelogen toen u bijna drie jaar geleden beloofde om op post te blijven en om deze regering, samen met uw CD&V-ministers, gedurende een volledige legislatuur te leiden. U offert de Vlaamse Regering op om uw eigen ambities waar te maken. U pleegt woordbreuk. U verraadt de Vlaamse kiezers die u als Vlaams minister-president hun vertrouwen hebben gegeven.
Ik citeer CD&V-oppositiefractieleider Van Rompuy op 16 mei 2003 toen een van uw voorgangers - want we hebben er hier nogal wat zien komen en gaan -, toenmalig minister-president Dewael, aankondigde de Vlaamse Regering te verlaten om federaal minister van Binnenlandse Zaken te worden: "Dit parlement is een schaakbord geworden van het federale niveau. Tot wat heeft het gediend dat er generaties lang is gevochten voor een eigen Vlaamse instelling met rechtstreekse verkiezingen, als de minister-president het schip verlaat op een ogenblik dat het in zijn eigen belang is? Dat is pure carrièreplanning en heeft niets meer te maken met het algemeen belang. Wat hebben de mensen daaraan? De indruk leeft dat het Vlaamse niveau niet meer belangrijk is. Welk signaal geeft u, mijnheer de minister-president, wanneer u niet langer uw werk wilt voortzetten inzake Onderwijs, Werkgelegenheid, Welzijn, Leefmilieu en u blijkbaar andere taken belangrijker vindt?"
In de officiële CD&V-persmededeling werd de overstap van de heer Dewael naar de federale regering een "manifeste minachting voor de Vlaamse instellingen" genoemd. Toen heette bij CD&V de overstap van Dewael en co naar de federale regering een: "… nooit geziene stoelendans, waardoor het Vlaamse niveau de speelbal wordt van de strategie in een aantal partijhoofdkwartieren. De Vlaamse Regering wordt verlamd tot de federale regeringsvorming achter de rug is. Dit toont duidelijk aan dat het Vlaamse niveau ondergeschikt is aan het federale."
Dit waren citaten van CD&V-fractieleiders, -woordvoerders en -voorzitters van nauwelijks enkele jaren geleden. Vandaag zijn ze opnieuw bijzonder toepasselijk en kunnen ze bijna volledig gekopieerd worden. Alleen moet de naam 'Dewael' worden vervangen door de naam 'Leterme'.
De persmededelingen en de verklaringen kunnen bijna identiek worden hernomen. U doet inderdaad net hetzelfde als uw voorganger Dewael een aantal jaren geleden. CD&V is de voorbije jaren misschien van naam veranderd, maar alleszins niet van streken. Het zijn en blijven tsjeven die zonder enige schroom bochten van 180 graden nemen, liegen en bedriegen en die vandaag aanbidden wat ze zelf met zoveel woorden in het verleden hebben verbrand.
Mijnheer de minister-president, gedurende meer dan een jaar was u een cryptokandidaat: officieel geen kandidaat, maar iedereen wist dat u het wel was. Vandaag bent u een woordbreukkandidaat en wie weet bent u na 10 juni een schijnkandidaat. Alles wijst erop dat - als u het na 10 juni niet tot federale eerste minister schopt - u terug naar hier komt om voort Vlaams minister-president te zijn. Zelden heb ik een politicus zo zien draaien, keren en kronkelen en zich in allerlei bochten wringen om zijn brandende ambitie om toch maar federale eerste minister te worden, verkocht te krijgen aan de publieke opinie.
Ik heb een paar vragen. Leg eens het volgende uit aan de Vlaamse kiezer. Bent u nu kandidaat premier of bent u het niet? Gaat u als CD&V-lijsttrekker na de verkiezingen van 10 juni eventueel de federale regeringsonderhandelingen namens uw partij leiden? Blijft u in dat geval na 10 juni Vlaams minister-president, ook tijdens de regeringsonderhandelingen? Waarom neemt u geen ontslag? Dat is immers de vraag die op ieders lippen brandt. Dat zou kunnen op 10 mei als de lijsten worden ingediend, of eventueel na 10 juni als u de regeringsonderhandelingen namens uw partij zou gaan voeren, wat u aankondigt in de kranten.
Samen met minister Vervotte verlamt u de werking van de Vlaamse Regering, meer nog: u gijzelt de Vlaamse Regering. Sinds u een jaar geleden een verdoken campagne bent begonnen met het businessplan 'Vlaanderen in Actie', uw eerste campagneactie, uitgerekend in de Zoo van Antwerpen - u had geen betere symbolische plaats kunnen kiezen, gaat het met deze Vlaamse Regering van kwaad naar erger. Niemand gunt elkaar in deze Vlaamse Regering nog het licht in de ogen. Sinds iedereen weet dat Leterme de ambitie heeft om als CD&V-lijsttrekker de doodgraver van paars te worden, boycotten sp.a en VLD het regeringsbeleid. Van het wegenvignet tot het nieuwe mestactieplan, van het wegwerken van de wachtlijsten tot de ruzies over het woningbouwprogramma van minister Keulen en nog zovele andere feiten. Rien ne va plus in deze Vlaamse Regering. Alles zit muurvast.
Vandaag lezen we in de krant zelfs dat er afspraken zijn gemaakt tussen de regeringspartijen om bepaalde dringende ontwerpen van decreet, zoals het decreet over het volwassenenonderwijs, maatschappelijk verantwoord ondernemen of preventief bedrijfsbeleid, niet meer te bespreken voor de installatie van de nieuwe federale regering. En dat kan nog even op zich laten wachten in dit land. We hebben ooit meer dan honderd dagen gewacht toen Dehaene een regering vormde. Waarom zou het dan nu niet het geval zijn?
Mijnheer de minister-president, u beweert dat u met uw kandidatuur op het federale vlak bijkomende Vlaamse bevoegdheden wilt doordrukken, maar nog nooit - ik herhaal, nog nooit - was de Vlaamse Regering zo ondergeschikt aan het federale niveau.
Mijnheer de minister-president, de Vlaamse Regering is niet eens meer een regering van lopende zaken, het is een regering van aflopende zaken geworden.
Meer dan ooit is de Vlaamse Regering de reservebank van de federale regering geworden. Maar er is meer: ik heb de indruk dat u als Vlaams minister-president schrik hebt van het oordeel van de kiezer. Misschien niet op 10 juni 2007, maar zeker op 13 juni 2009, naar aanleiding van de Vlaamse verkiezingen.
U vertrekt samen met minister Vervotte. Vandaag verlaten de ratten het zinkende schip van de Vlaamse Regering. Het bilan van de Vlaamse Regering is allesbehalve schitterend. Het is een zakenkabinet geworden, waar geen enkele bezieling, geen enkel enthousiasme meer van uitgaat.
De wachtlijsten in de zorgsector waren tijdens de verkiezingscampagne van 2004 de prioriteit der prioriteiten voor het kartel CD&V-N-VA. Wat heeft minister Vervotte ter zake uiteindelijk kunnen realiseren? De wachtlijsten in de gehandicaptensector worden langer, de sector van de kinderopvang klaagt over een tekort aan plaatsen en middelen, in rust- en ziekenhuizen is een aanzienlijk plaatsgebrek, en er is een schrijnend gebrek aan opvang voor jonge drugverslaafden. Op de koop toe werd de minister in de laatste dagen van haar termijn gedagvaard omdat ze er niet in slaagt om voldoende opvangplaatsen te vinden voor slachtoffers van interfamiliaal geweld. Minister Vervotte doet, in de beste katholieke traditie, aan politieke coïtus interruptus: voor het zingen de kerk uit. De wachtlijsten blijven, maar minister Vervotte is weg.
Mijnheer de minister-president, er zijn drie belangrijke redenen waarom ik de huidige gang van zaken betreur. Eén: opnieuw wordt van de politiek een beeld opgehangen als zou het enkel en alleen gaan om macht, profijt en carrière. Het is spijtig te moeten vaststellen dat uitgerekend het Vlaams Parlement en de Vlaamse Regering daarvan de dupe zijn. Twee: de Vlaamse Regering maakt zich meer dan ooit ondergeschikt aan de federale regering. U zegt zelf: "Ik kan niet aan de zijlijn blijven toekijken, terwijl op het federale niveau de beslissingen genomen worden." Drie: uw verhaal over 'goed bestuur' is uiteindelijk niet veel meer gebleken dan een goedkope verkiezingsslogan. De Vlaamse Regering ligt op apegapen en zal de komende maanden en jaren wegzakken in lethargie. En dat is uw eerste verantwoordelijkheid.
Tot slot, mijnheer de minister-president, moet ik u iets bekennen. Bij uw aantreden als Vlaams minister-president in 2004 heeft onze fractie heel even overwogen om u vanuit de oppositie te steunen. Heel even leek het er immers op dat u als Vlaams minister-president - niet gehinderd door een fractie die deel uitmaakt van de federale regering en meerderheid - voluit de Vlaamse belangen zou verdedigen en misschien zelfs het breekijzer zou kunnen zijn in de onzalige Belgische constructie. Dat was een beetje onze hoop, en misschien zelfs een beetje onze geheime agenda. Na amper een paar maanden zijn we ontnuchterd uit die zoete droom ontwaakt en hebben we moeten vaststellen dat u nooit de ambitie gehad hebt om de Vlaamse Vaclav Havel te worden, wel integendeel.
Vandaag bevestigt u dat u een middelmatige carrièrepoliticus bent die de postjes en de macht ontzettend veel belangrijker vindt dan het gegeven woord en de principes. Indien u echt een man van uw woord zou zijn, indien u echt een man van principes zou zijn, dan zou u hier en nu uw ontslag geven als Vlaams minister-president. U hebt echter niet de moed van uw overtuiging. U twijfelt zelfs aan de slaagkansen van uw eigen partij, want u durft geen ontslag te nemen. U draait en keert, u weifelt, u wringt zich in alle mogelijke bochten, u klampt zich vast aan uw mandaat van minister-president. Meer nog: u sleurt de Vlaamse Regering mee in een verkiezingscampagne en wellicht zelfs in een lange regeringsvorming die het beleid van de Vlaamse Regering voor maanden en misschien zelfs voor jaren zal verlammen.
Mijnheer de minister-president, tijdens de komende maanden en ook na de verkiezingen van 10 juni zal er inderdaad heel wat te doen zijn over mogelijke nieuwe bevoegdheden voor Vlaanderen. Er komt inderdaad een nieuwe staatshervorming aan maar de Vlaamse Regering zal niet kunnen wegen op de onderhandelingen. De Vlaamse minister-president zal op dat moment een ordinaire kandidaat zijn, een ordinaire lijsttrekker die niet namens de Vlaamse Regering als minister-president maar wel namens zijn partij als lijsttrekker zal deelnemen aan mogelijke onderhandelingen. Dat zorgt ervoor dat deze Vlaamse Regering totaal afwezig zal blijven en geen enkele autoriteit en geloofwaardigheid zal hebben, ook niet voor wat de uitvoering van dat communautaire luik van het regeringsprogramma betreft. Dat is bijzonder erg.
Hebben we daarvoor al die jaren, mijnheer Van Rompuy, mijnheer Sauwens en dames en heren van CD&V en de N-VA, gestreefd naar een eigen onafhankelijk en rechtstreeks verkozen parlement, naar een eigen regering, om op het moment van die belangrijke onderhandelingen een regering te kennen die niets eens zal kunnen deelnemen omdat de minister-president een ordinaire kandidaat en lijsttrekker zal zijn van CD&V? Ook daarom, mijnheer de minister-president, vragen we uw ontslag, vandaag of ten minste, als u de eer aan uzelf wilt houden, op het moment dat u officieel kandidaat bent, op het moment dat de lijsten voor de federale verkiezingen worden ingediend.
Mijnheer de minister-president, hoogstwaarschijnlijk zal uw partij op 10 juni naar aanleiding van de federale verkiezingen succesvol zijn. U offert hiervoor de Vlaamse Regering op. Het zij zo. Wij hebben als oppositie in elk geval lange tanden. Wij hebben tijd van wachten. Uw electoraal einde nadert, misschien niet op 10 juni 2007, maar in elk geval wel op 13 juni 2009. Dan, mijnheer de minister-president of moet ik vanaf nu zeggen, mijnheer de lijsttrekker voor de Senaat van CD&V - en zo zal ik u de komende weken en maanden aanspreken -, zullen de Vlaamse kiezers u de rekening voor uw verraad en uw woordbreuk presenteren. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Mijnheer Caluwé heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, leden van de regering, collega's, het grootste deel van het Vlaamse regeerakkoord is in volle uitvoering. Dat wordt ook niet betwist. Bij de bespreking van begrotingen en Septemberverklaringen komt er van de oppositie hoogstens wat kritiek op detailpunten. Deze investeringsregering zit op koers en dat gebeurt niet hoogdravend, maar degelijk en efficiënt.
Er is echter een hoofdstuk dat we nog niet uitgevoerd hebben gekregen. Ik heb het dan over de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde en de uitvoering van de vijf resoluties van dit parlement. Ik wil hier nog eens benadrukken dat dit niet zomaar hervormen om te hervormen is. Vlaanderen en Wallonië hebben hier behoefte aan. Het gaat hier over het aankunnen van de vergrijzing, het onder controle houden van de uitgaven voor de gezondheidszorgen en het verhogen van de werkzaamheidgraad. Daartoe moeten de deelstaten meer bevoegdheden krijgen. Dat hebben we hier acht jaar geleden al opgeschreven maar het moet nog worden uitgevoerd. In het regeerakkoord was de wijze bepaald waarop we dat zouden doen. We zouden dat doen via enerzijds de goedkeuring in Kamer en Senaat van de wetsvoorstellen en anderzijds via de bespreking van de vijf resoluties op het federale forum. Dit lag echter niet in handen van het Vlaamse Parlement, noch in die van de Vlaamse Regering. (Opmerkingen van het Vlaams Belang)
We hebben moeten vaststellen dat, net zoals in het verleden, de echte grote stappen in de staatshervorming pas mogelijk zijn op het moment van federale regeringsonderhandelingen. (Opmerkingen)
We hebben het geprobeerd. We hebben erin geloofd. We hebben echter moeten vaststellen dat dit alleen maar kan in het kader van federale regeringsonderhandelingen.
Ik snap er niks meer van. U maakt een regeerakkoord met de drie traditionele partijen, waarvan er twee - sp.a en VLD - in de federale regering zitten. Nu zegt u hier: "Tegenslag. We hebben het er wel ingezet. Maar die twee partijen die in de federale regering zitten en de derde partij - CD&V-N-VA - die na 10 juni de ambitie heeft om er bij te komen, slagen er niet in." Spijtig, zegt u, maar het regeerakkoord blijft dode letter.
Leg me nu eens uit waarom u er niet in slaagt om het regeerakkoord ook op te dringen aan alle partijen die deel uitmaken van die regering en het te doen toepassen op het moment dat het er echt om gaat, op het moment dat de regeringsonderhandelingen worden gevoerd, na de federale verkiezingen. (Rumoer)
Waarom hebt u daar de Vlaamse minister-president voor nodig? Waarom kan dat niet verlopen via de partijvoorzitters, die dit regeerakkoord onderhandeld hebben? Leg me dat eens uit, mijnheer Caluwé!
Dit is uiteraard een regeerakkoord voor vijf jaar. In de afgelopen drie jaar zijn we er niet in geslaagd. Bij de federale regeringsonderhandelingen moet het wel lukken. (Applaus bij CD&V en de N-VA/Rumoer bij het Vlaams Belang)
Dat is ook de reden waarom de houding van onze fractie met betrekking tot het al dan niet deelnemen aan de verkiezingen door de minister-president gewijzigd is. Ik heb dat trouwens al anderhalf jaar geleden gezegd. We zijn tot de conclusie gekomen dat minister-president Leterme aan deze verkiezingen moet deelnemen om sterk naar die onderhandelingen te kunnen gaan. (Opmerkingen)
Ik wijs er trouwens op dat de Waalse minister-president voluit deelneemt aan deze federale verkiezingen. (Rumoer)
Er is geen haan die daar naar kraait. Als ik de oppositie hier bezig hoor, dan moet de Vlaamse minister-president gemuilkorfd worden, aan banden worden gelegd. Neen! De Vlaamse minister-president moet met kracht naar die onderhandelingen kunnen gaan om dit belangrijke hoofdstuk uit het Vlaamse regeerakkoord uit te voeren.
Mevrouw Vogels heeft het woord.
Mijnheer Caluwé, sinds wanneer is Elio Di Rupo een alibi voor CD&V? Is uw kartelpartner, de N-VA, het ermee eens dat u Elio Di Rupo als goed voorbeeld neemt om te zeggen dat uw minister-president ook maar moet deelnemen? Dat is nieuw voor mij. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Binnenkort worden belangrijke gesprekken gevoerd. We zeggen, we benadrukken dat het belangrijk is dat de Vlaamse minister-president sterk staat om daar naartoe te gaan. Uiteraard gaan die verkiezingen over veel meer. Uiteraard gaan die over meer veiligheid, over meer zekerheid, over meer rechtvaardigheid. Maar daarover moeten we hier niet praten. Dat hoort bij de federale campagne. Dat zijn federale thema's.
Wat voor CD&V-N-VA hier wel aan bod moet komen, is meer Vlaanderen. Volgens ons gaan de federale verkiezingen ook daar over.
Wij zijn trouwens niet de enigen die zeggen dat de Vlaamse minister-president sterk moet staan bij de onderhandelingen. Ruud Goossens van De Morgen, naar ik aanneem een onverdachte bron, zegt dat het niet meer dan normaal is dat CD&V-N-VA geen secondant naar de federale onderhandelingen stuurt, maar wel het boegbeeld. (Opmerkingen)
Maar ik geef toe dat het wat problematisch is dat zittende ministers nu voor een deel tegen elkaar in de verkiezingsstrijd komen. Daarom is het echter juist goed dat de aankondiging pas vorige zondag, op het ultieme moment, is gebeurd, zodat de campagnetijd tot het absolute minimum kan beperkt worden. (Rumoer)
We willen dat de ministers die kandidaat zijn, alle tien, en ook de talrijke collega's-parlementsleden die kandidaat zijn, tijdens de komende weken gewoon doorwerken. Campagne voeren is voor 's zondags. Het parlement mag zijn activiteiten niet stilleggen. De regering ook niet. Wij zijn absoluut tegen een regering van voorzichtige zaken. Neen, de begrotingscontrole en het programmadecreet staan voor de deur. Er liggen verschillende decreten over de onderwijssector voor. We verwachten een aanpassing aan het decreet op het lokale cultuurbeleid, een nieuw decreet over medisch verantwoorde sportbeoefening, enkele grondige wijzigingen aan het Havendecreet, het Milieuhandhavingsdecreet en ga zo maar door.
Er ligt genoeg werk op de plank. Wij willen doorgaan. Wij gaan door. Yves wil doorgaan en Yves werkt door. Wij rekenen erop dat die ambitie ook geldt voor de hele regeringsploeg. (Applaus bij CD&V-N-VA)
Mevrouw Ceysens heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, beste collega's, leden van de regering, mijnheer de minister-president, het is niet aan ons om uit te maken of u woordbreuk pleegt. Het is een feit dat uitgerekend u en uw partij steeds een engagement voor vijf jaar hebben gepropageerd en uitdrukkelijk hebben gevraagd. We moeten vaststellen dat het enkel CD&V-ministers zijn binnen de Vlaamse regering die dit aangegane engagement nu niet nakomen. Uw persoonlijke oproep en belofte bij het begin van deze legislatuur om de volle vijf jaar minister-president te blijven, is en blijft een zaak tussen u en uw kiezers van toen. Onze fractie wil - en zal - daar geen polemiek over voeren.
Waar wij het als meerderheidsfractie en coalitiepartner wél over willen hebben, is de vraag wat de gevolgen zijn voor uw minister-presidentschap. Wie nuchter naar de zaak kijkt, kan er niet omheen dat er een probleem rijst. Uw minister van Welzijn had al aangekondigd dat ze vertrekt. U bent nu de kopman voor uw partij bij de verkiezing voor een ander parlement.
Mijnheer de minister-president, u hebt het misschien niet op die manier gewild, maar we moeten vaststellen dat uw regering de facto een regering van lopende zaken is geworden. U hebt zondag een feitelijk einde gemaakt aan Leterme I. Als coalitiepartner zien wij verschillende problemen voor onze regering.
Eén: er is het tijdsprobleem. U zult dertig dagen lang een kopmancampagne moeten voeren en misschien wel honderd dagen moeten onderhandelen. U zult geen tijd meer hebben voor de leiding van de Vlaamse Regering. U zegt zelf op uw website: "Op 10 juni ben ik lijsttrekker voor CD&V/N-VA. Voor de volle 100 percent." Dat spreekt voor zich.
Ten tweede is er een probleem van morele autoriteit. U bent niet langer de minister-president van alle Vlamingen. Om nog maar te zwijgen van de onhoudbare dubbelzinnigheid van een regeringsleider die namens zijn partij toponderhandelaar zou zijn voor een ander beleidsniveau.
Maar het meeste moeite hebben wij, ten derde, met de onduidelijkheid die u schept. Vlaanderen, alle Vlamingen en dit Vlaams Parlement worden gedegradeerd tot toeschouwers van uw berekening. In tegenstelling met uw minister van Welzijn wedt u op twee paarden. U beschouwt het minister-presidentschap met andere woorden als uw reserveparachute. Het zou niet goed zijn voor Vlaanderen als u nu zomaar over zou gaan tot de orde van de dag. U bent in campagne en de Vlaamse Regering blijft verlamd achter. In dat opzicht zijn we alleszins gelukkig dat de begrotingscontrole door de regering werd afgerond. Belangrijke beslissingen met een budgettaire impact kunnen nu helemaal niet meer. Maar we vragen ons af hoe, na 10 juni, deze regering opnieuw kan werken. Moet Leterme II dan opnieuw het vertrouwen vragen aan dit parlement?
Als uw coalitiepartners hebben we recht op duidelijkheid. Neemt u uw mandaat na 10 juni op of voert u alleen campagne tot 10 juni? Wat doet u met de problemen waarvoor u deze regering plaatst? Mijnheer de minister-president, u hebt een probleem. Als coalitiepartner verwachten we een oplossing voor dit probleem. Het volstaat niet om over te gaan tot de orde van de dag. Wij vragen dat u zich de volgende dagen daarover grondig bezint en vooralsnog met een oplossing komt zodat de Vlaamse Regering en dit parlement kunnen voortwerken. (Applaus bij de VLD)
Mevrouw Gennez heeft het woord.
Dames en heren, ja, 'it's a free country'. Ten eerste, iedereen heeft het recht om kandidaat te zijn bij verkiezingen. Sinds zondag is er daar nog eentje bij. Ach ja, 'what's the fuss all about' hoor ik velen denken.
Ten tweede - en dat is het engagement van sp.a-spirit in dit parlement en deze regering - vinden we het essentieel dat iemand die verantwoordelijkheid draagt, die ten volle opneemt en blijft opnemen. Dat willen we zeggen aan al onze collega's in deze meerderheid, aan de verantwoordelijken in de regering. We denken dat dit in het belang van Vlaanderen en de Vlamingen is, want zij verdienen goed bestuur. De Vlaamse Regering moet besturen en moet geleid worden.
Neen, collega's, sp.a-spirit wil geen regering van lopende zaken zijn, laat staan van aflopende zaken. Heel kort en ter illustratie van dit punt wil onze fractie een lijst met prioriteiten overmaken aan de minister-president, een lijst van de dossiers die nog voor dit zomerreces moeten zijn afgerond. Daar gaat het over in een federaal land: verkiezingen op het ene niveau mogen bestuur op het andere niveau niet onmogelijk maken. Dat vraagt sp.a-spirit van deze Vlaamse Regering en van u, mijnheer de minister-president. (Applaus bij de meerderheid)
Mevrouw Vogels heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, leden van de regering, dames en heren, de vorige twee sprekers leken niet echt gelukkig. Ik moet zeggen dat de outfit van de leden van de regering, op minister Anciaux na, ook meer getuigt van een begrafenisstemming. Het zal wel toeval zijn. (Gelach)
Mijnheer de minister-president, een van uw illustere voorgangers die, gelukkig maar, nog niet moest kiezen tussen een Vlaams en federaal niveau heeft me ooit de eerste les van de politiek geleerd. Op de vraag waarom het parlement altijd over moeilijke voorstellen moest stemmen in de zomermaanden, antwoordde Wilfried Martens: "Politiek, mevrouw Vogels, is in de eerste plaats een kwestie van timing." Ook u, mijnheer de minister-president, heeft dit principe perfect in de vingers. Op het moment dat Open Vld graag alle aandacht had en op een dag dat omwille van de Franse verkiezingen de ether zwanger was van het woord 'president', stelde u uw kandidatuur als premier. Laat me één ding zeggen, het getuigt alvast niet van veel respect voor uw coalitiepartners.
U vertrekt dus richting Wetstraat 16. De minister-president gaat ons verlaten. En ja, ja collega's, dat was ook het geval in de vorige Vlaamse Regering waar minister-president Dewael vertrok. En ja, mijnheer Van Rompuy, ook ik was toen lijsttrekker voor de Senaat. En ja, collega's, dat was geen mooi schouwspel. (Gelach)
Maar, mijnheer de minister-president, ik heb nooit de dure eden gezworen die ik van u heb gehoord aan het begin van deze nieuwe regering die het allemaal anders zou doen. Het is ten overvloede herhaald en ik zal het dan ook niet eindeloos blijven herhalen, maar u stelde dat zeker de drie CD&V-ministers de rit zouden uitzitten en dat u van de andere ministers hetzelfde verwachtte. Ze zouden hoogstens een soort ondersteunende rol spelen in 2007. Vandaag zijn we 2007, en al die brave ministers op de achterste rij hebben goed naar u geluisterd. Ze hopen waarschijnlijk een rij vooruit te komen. Ze doen hun best en bieden alleen een ondersteunende rol.
Twee van de drie CD&V-ministers die het helemaal anders gingen doen, zijn van gedacht veranderd. U wou de witte ridder zijn die Vlaanderen zou geven wat het verdient: een goed en duurzaam bestuur. Dat was eigenlijk het contract van deze ploeg. Vandaag ziet het er anders uit. Het wordt trouwens wat ongeloofwaardig als u ook zegt dat u wel kandidaat bent, maar niet weet of u ook premier wilt worden.
U doet me een beetje denken aan een overspelige echtgenoot. Dat is niet echt christelijk. Drie jaar geleden beloofde u eeuwige huwelijkstrouw, maar vandaag hebt u een nieuw, aantrekkelijk lief op het oog. Oeps. U vraagt het aan. U zegt dat u nog niet weet of ze zal toehappen, maar dat is volgens u niet erg, want als ze neen zegt, dan keert u terug naar uw vrouw. (Applaus bij het Vlaams Belang en Groen!)
Mijnheer de minister-president, dat kan misschien wel bij CD&V, maar bij mij zou dat niet lukken. (Applaus bij het Vlaams Belang en Groen!)
Ik ben nu ernstig: door vandaag kandidaat-premier te zijn, maakt u eigenlijk duidelijk dat Vlaanderen uw tweede keuze is. Uw geloofwaardigheid als minister-president is verdwenen. En u kunt dat niet rechttrekken met het verhaal dat ook de heer Caluwé hier vertelde en waarvoor hij de heer Di Rupo en De Morgen nodig had om het te bewijzen. De heer Di Rupo en De Morgen: vreemd voor een CD&V'er. Het verhaal wordt wellicht erg gesmaakt door de mensen van de N-VA: u bent niet langer de witte ridder die Vlaanderen eindelijk goed zult besturen, maar u recycleert zichzelf tot de witte ridder die op federaal niveau ten strijde trekt voor meer Vlaamse bevoegdheden.
Meer Vlaamse bevoegdheden… wat wilt u daarmee doen, mijnheer de minister-president? Dàt interesseert me. Is het wel zo dat wat we zelf doen ook beter doen? Sinds 1988 zijn we volledig bevoegd voor sociale huisvesting. 20 jaar later bestaat 6,7 percent van het Vlaamse woningbestand uit sociale woningen. In Europa bedraagt dat cijfer 16,7 percent. In Vlaanderen wachten 70.000 mensen op een sociale woning, hoewel ze daar recht op hebben. Is het wel zo dat wat we zelf doen ook beter doen? Waarom heeft Vlaanderen de afgelopen 20 jaar geen sociaal woonbeleid gevoerd?
Vlaanderen heeft veel bevoegdheden inzake milieu. We moeten de Kyotonorm halen. Wat stellen we evenwel vast? De Vlaamse huizen behoren tot de slechts geïsoleerde woningen van West-Europa. Onze isolatienormen staan op het niveau van deze van Italië. Italië kunnen we op dat vlak nochtans niet met Vlaanderen vergelijken.
Minister Peeters heeft het woord.
Mevrouw Vogels, u moet in uw speeches toch een beetje rekening houden met wat de afgelopen tweeënhalf jaar is gerealiseerd. U moet de recentste statistieken in rekening brengen. Dit parlement heeft niet alleen nieuwe inspanningen geleverd op het vlak van de energieprestatieregelgeving. De markt is zelfs oververhit: iedereen wil zonnepanelen plaatsen omdat we de subsidieregeling hebben aangepast.
Ik weet dat. Vandaag schroeft u de subsidies terug.
De nieuwbouw moet aan bijkomende voorwaarden voldoen. Houd dus een beetje rekening met wat de afgelopen tweeëneenhalf jaar is gerealiseerd. (Applaus bij CD&V en de N-VA)
De heer Dedecker heeft het woord.
Mevrouw Vogels, het is niet omdat deze regering een duivenkot is dat u moet denken dat alle Vlamingen in een duivenkot wonen.
In Vlaanderen staan heel mooie duivenkoten die dikwijls beter zijn geïsoleerd dan sommige woningen in de stad. Dat is evenwel een ander debat.
Wat minister Peeters zegt, toont aan wat ik bedoel: we hebben nog enorm veel werk om onze Vlaamse bevoegdheden goed uit te voeren. Sinds 1980, dus sinds 27 jaar, zijn we bevoegd voor de persoonsgebonden aangelegenheden. U hoort me al komen: ik heb het over de wachtlijsten in de zorgsector. Als ik ziek ben, kan ik terecht bij een dokter. En als ik een operatie moet ondergaan, dan kan dat op tijd gebeuren. Op dat vlak loopt ons land voor.
Over de wachtlijsten in de zorg - nochtans onze bevoegdheid - moeten we niet fier zijn. Ik zal het ten overvloede herhalen: u hebt samen met uw partij de vorige verkiezingen mee gewonnen door van het wegwerken van die wachtlijsten een punt te maken. Vandaag vertrekt u, minister-president, samen met minister van Welzijn Vervotte en kiest u het hazenpad richting federale regering op een moment dat die wachtlijsten langer zijn dan ooit. Op dit moment moet een kind in het Antwerpse twee jaar wachten voor er een geschikte opvang is. Dat was vier jaar geleden niet het geval. De situatie is verslechterd in plaats van verbeterd.
Er is vandaag duidelijk een probleem met deze regering. Sommigen zeggen dat het de regering is van lopende zaken. De sp.a zegt van niet en wil haar punten nu doordrukken. U zult er een prijs voor betalen, maar misschien hebben ze gelijk. In elk geval toont alles aan dat het geen pais en vree is. Ik hoorde gisteren in de commissie voor Welzijn mevrouw Van der Borght nog duidelijk zeggen dat minister Vervotte voor haar vertrek absoluut niet moest rekenen op extra middelen om de wachtlijsten weg te werken. Dat zal iets voor de begroting 2008 zijn. Dit is niet bepaald van aard om te zeggen dat deze regering nog in staat is om goed te besturen.
Ik sluit me aan bij wat andere collega's gezegd hebben over de periode na 10 juni. U kunt vergelijken met wat de vorige paars-groene regering heeft gedaan en de herschikking die er toen gebeurd is. Dit was geen mooi spel, ik heb er geen probleem mee om dat toe te geven. Maar wat we nog nooit gezien hebben is dat iemand lijsttrekker is en zegt dat hij pas vertrekt als minister-president als hij zeker is dat hij federaal premier wordt. Zowel collega's uit de meerderheid als uit de oppositie hebben het al gevraagd en ik denk dat u ons minstens een antwoord verschuldigd bent: wat doet u na 10 juni als u volop gaat onderhandelen over een federaal regeerakkoord? Ik denk dat CD&V zichzelf weer blij maakt met een dode mus. De minister-president profileert zich als dé grote Vlaming. Coalitiepartner N-VA jaagt de Waalse minister-president Di Rupo nog meer de kast op met haar strikjescampagne. Maar ik geef het u op een blaadje dat Yves Leterme pas federaal premier zal mogen worden van de Franstaligen als hij zijn communautaire eisen tempert.
In deze regio liggen de bevoegdheden die u zo na aan het hart liggen, de bevoegdheden die midden de mensen spelen: welzijn, sport, cultuur, huisvesting. Hoelang gaat u zorgen dat heel deze regering eigenlijk een regering is van stilstaande zaken? Wat gaat u doen na 10 juni? Mijnheer de minister-president, het gaat u goed. Maar houdt alstublieft de eer aan uzelf. U hebt het aangevraagd, heb dan ook de moed om naar het federale niveau te vertrekken. (Applaus bij het Vlaams Belang en Groen!)
De heer Peumans heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister-president, geachte collega's, ik vroeg me eerst af of ik wel in dit overbodige debat moest tussenkomen. (Rumoer bij het Vlaams Belang)
Ik maak een retorische opmerking en ik krijg onmiddellijk een retorische reactie. Ik ken uw trucs al lang, mijnheer Dewinter. U hebt al twintig keer aan de minister-president gevraagd of hij het gaat doen of niet. Dan valt me op welke vooruitziende politieke visie u hebt over wat er allemaal na 10 juni zal gebeuren. Ik zat vorige week met een van uw tenoren op een debat in Limburg. De heer Schoofs hanteerde eigenlijk maar één strategie en dat was de verrottingsstrategie. Als u daar als Vlaams Belang voor wilt kiezen, dan mag u dat, maar dan is dat uw zaak.
Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister-president, het is altijd plezierig om terug te grijpen naar het verleden. Ik heb eens gekeken wat gebeurde bij de federale verkiezingen van 2003. Mijnheer de minister-president, sommige partijen van de meerderheid beweren dat u altijd hebt gezegd dat u vijf jaar zou gaan voor deze Vlaamse Regering. Wat in de artikels van toen naar voren komt, is de naam Dewael. Hij kondigde 48 uur van tevoren aan dat hij ontslag zou nemen als minister-president.
Wat was eigenlijk de strategie van de heer Dewael? Want dat is, voor ons als N-VA, een groot verschil met de huidige situatie. De strategie van de heer Dewael was dat hij, na de federale verkiezingen van 2003, premier van dit land zou worden. Men had op voorhand in allerlei kringen een duidelijk scenario afgesproken: Verhofstadt zou voorzitter worden van de Europese Commissie en vervolgens zou de heer Dewael eerste minister worden. Dat ballonnetje ging niet op. Ik spreek dan nog niet over alle zogenaamde communautaire dingen die op een of andere manier besproken zouden worden, want daar heeft men vier jaar niks aan gedaan.
Het verschil met deze minister-president, en dat is ook het standpunt van de N-VA, is dat wat we zondag bij de bakker konden lezen. Mijnheer Dewinter, ik denk dat veel meer mensen dat gelezen hebben dan u denkt. Ik citeer het voorwoord uit de brochure van de minister-president: "Al drie jaar zet ik mij als minister-president in voor alle Vlamingen. Zo heb ik van op de eerste rij kunnen vaststellen dat het Belgische beleid soms een rem is op een nog beter bestuur voor Vlaanderen. Daarom moeten Vlaanderen en Wallonië een grotere bevoegdheid en een grotere verantwoordelijkheid krijgen. Verder beloof ik geen mirakels, wel concrete maatregelen die uw leven en onze samenleving ten goede komen. Waar ga ik voor?" Dan krijgen we een opsomming van het programma van CD&V. Ik denk dat dat voor ons als N-VA heel belangrijk is
Mijnheer Dewinter, het is natuurlijk altijd heel gemakkelijk om te staan roepen langs de kant en uw jukeboxsysteem te gebruiken, waarbij u altijd dezelfde plaatjes speelt. (Opmerkingen van mevrouw Marie-Rose Morel)
Mevrouw Morel, de collaboratie is al heel lang voorbij, hoor. Op uw manier gaat het schitterend opgelost worden, dat weten we al.
Mevrouw de voorzitter, we hebben een heel duidelijk kartelakkoord gesloten op 8 december 2006. Ik doe ook een oproep aan de twee andere partijen, want zij hebben mee de resoluties getekend van 1999 en het regeerakkoord van 2004 getekend, waarin wij vragen dat de Vlamingen meer bevoegd worden voor gezondheidszorg en gezinsbeleid, voor werkgelegenheid, voor mobiliteit, telecommunicatie en wetenschapsbeleid en dat we een eigen beleid kunnen voeren inzake personen- en vennootschapsbelasting en ook voor een aantal zaken van de organisatie van veiligheidsdiensten en justitie.
Als deze minister-president daarvoor gaat - en in de commissievergadering heb ik dat altijd bestempeld als voortschrijdend inzicht - en de situatie op dit moment zo is dat de minister-president zich tot deze belangrijke taak geroepen voelt en we weten, gezien het kartelakkoord van 8 december 2006, dat dat een heel belangrijk uitgangspunt zal zijn na 10 juni, zegt de N-VA dat dat de Vlamingen en de Walen ten goede zal komen. Want het is natuurlijk heel gemakkelijk om langs de kant te staan roepen.
Mijnheer de minister-president, wij vanuit de N-VA - en ik ben er zeker van dat u dat straks zult bevestigen - zijn er zeker van dat dit geen regering van lopende zaken wordt.
Mevrouw de voorzitter, deze morgen was er weinig volk aanwezig, maar we hebben vier decreten behandeld. Men kan zich afvragen of ze belangrijk zijn of niet - het gaat bijvoorbeeld over het statuut van de sportschutter -, maar ik hoor voortdurend zeggen dat deze regering gaat stilvallen en het parlement niet meer zal werken.
Mijnheer Peumans, mag ik u misschien even herinneren aan uw toenmalige voorzitter en uw huidige minister, de heer Bourgeois. Hij gaf in juni 2004 een perscommuniqué uit, naar aanleiding van de herschikkingen binnen de Vlaamse Regering. Dat is wel een ander verhaal dan wat u nu vertelt, maar misschien is het nuttig om uw geheugen even op te frissen.
Dat communiqué luidde als volgt: "Was het niet zo droevig, we zouden er eens goed mee lachen. Politici die het nog goed menen met het Vlaams Parlement, het Vlaams beleid en de Vlaamse politieke geloofwaardigheid, vinden de verschuivingen die bekendgemaakt werden naar aanleiding van het ontslag van Vlaams minister-president Dewael, die benoemd wordt als federaal minister van Binnenlands Zaken, beschamend. Na vier jaar Vlaamse Regering wordt de stoelendans die voor enkele weken ingezet werd met de twee Agalev-ministers en gisteren met de minister-president, in een strak tempo verdergezet. Na de federale verkiezing wordt de Vlaamse Regering nog maar eens overhoop gehaald. Van continuïteit in het beleid is geen sprake meer. Dit wordt een regering van lopende zaken. Blijkbaar zijn ministerportefeuilles, ook die van de minister-president, alleen nog goed om de volgende verkiezingen voor te bereiden en wordt het voeren van het beleid een bijzaak. Vanuit de ministerzetel zich weten te profileren, zoals Dewael dat doet, om dan federaal minister te worden, dat is het devies anno 2003 en daar doet de N-VA niet aan mee." (Applaus bij het Vlaams Belang)
Dat is de realiteit van toen, mijnheer de minister. Vandaag bent u minister en uw fractieleider vertelt vandaag net het omgekeerde als hetgene u een paar jaar geleden hebt vertelt. U bent, net zoals uw kartelgenoten van CD&V, een perfecte tsjeef geworden. (Applaus bij het Vlaams Belang)
En u, mijnheer Dewinter, bent de zogenaamd perfecte politieke maagd. Dat denkt u van uzelf.
Citeer eens een tekst van mij van 2003 en 2004, u zult zien dat ik nu hetzelfde vertel als toen. Van uw partij kan ik dat helaas niet zeggen.
Mevrouw de voorzitter, ik heb nu al twee minuten van mijn spreektijd afgestaan aan de heer Dewinter. Ik heb hem niet onderbroken, dus stel ik voor dat de heer Dewinter mij ook niet onderbreekt. (Opmerkingen van het Vlaams Belang)
Dat is helemaal niet pijnlijk. Mijnheer Dewinter, er is een groot verschil of men al dan niet in een meerderheid zit, en u hebt daar tot nu toe nog niet van kunnen genieten. (Rumoer/Opmerkingen van het Vlaams Belang)
Mijnheer Peumans, zou u niet beter zwijgen en gaan zitten.
Mijnheer Peumans, u beweert dus dat wanneer u in de oppositie zit en daarna in de meerderheid komt, het perfect normaal en logisch is, dat u dan juist het omgekeerde vertelt? In hemelsnaam, waar bent u mee bezig! Is dat de geloofwaardigheid van het kartel CD&V-N-VA?
Ik heb gezegd dat in een meerderheid zitten - maar dat is u tot nu toe niet gegund - betekent dat men compromissen moet sluiten. Men kan het draaien of keren zoals men wilt, maar u kunt gemakkelijk, als een roepende in de woestijn, zeggen dat het zo en zo moet. Als wij onze verantwoordelijkheid opnemen, vindt u altijd argumenten om te zeggen dat we het anders moeten doen. Dat is uw goed recht.
Wij zijn ervan overtuigd dat deze regering geen regering van lopende zaken is. U zou dat blijkbaar graag hebben. Wij willen dat deze regering doorwerkt en we behouden nog altijd ons vertrouwen in de minister-president en in de Vlaamse Regering. We zijn ervan overtuigd dat we het kartelakkoord dat we hebben afgesloten, veel en veel beter is dan het geschreeuw van het Vlaams Belang dat denkt op die manier de problemen van Vlaanderen op te lossen. (Applaus bij CD&V en de N-VA)
De heer Dedecker heeft het woord.
Collega's en excellenties, ik heb hier ontzettend grote woorden gehoord vandaag, van woordbreuk tot verraad. Wat verraad is, daar kan ik ondertussen prachtig over meespreken.
Ik denk echter dat er iets meer aan de hand is. We zijn hier opnieuw aan het discussiëren over het herschikken van de kattenbak. Ik heb veeleer een gevoel van plaatsvervangende schaamte voor een politiek bestel dat we jaren geleden zelf hebben uitgevonden en waarvan we zelf het slachtoffer zijn. 40 percent van alle zetelende federale parlementsleden zijn plaatsvervangers. Ik ken het percentage niet uit het hoofd voor dit parlement. Dat zijn allemaal mensen die het product zijn van een stoelendans voortvloeiend uit de macht van de partijvoorzitter en de particratie. Het Vlaams Belang heeft daar ook last van. Als de lijsten straks bekend raken, zal ik bekijken welke mensen van het Vlaams Belang die hier zetelen, verschijnen op de Senaats- of Kamerlijst. Het komt erop aan de kiezer te bedriegen en stemmen te trekken. Ik ook. Het systeem dat wij hebben uitgevonden, leidt tot perfect kiezersbedrog. Dat is het hele probleem.
Ik overloop alle ministers en parlementsleden. Mijnheer Tavernier, u zult er niet aan ontsnappen. Mevrouw Vogels heeft al een hand boven het hoofd gehouden. Er is geen job die minister Anciaux niet heeft gedaan, in geen enkele regering. (Gelach)
De heer Dewinter heeft een prachtig portret getekend van minister Bourgeois. Minister Peeters kan niet aan kiezersbedrog doen, want hij is niet verkozen. (Gelach)
In een dergelijk parlement zitten we. Zo kunnen we nog doorgaan, of het nu gaat over minister Vandenbroucke, die er niet is, of over minister Moerman, die aan jobhopping doet van de ene regering naar de andere, of over minister Dewael vroeger. Dit is de ziekte van ons politieke bestel. Inderdaad, minister Vervotte, u staat ook op de wachtlijst, met dien verstande dat u geen 2 jaar zult moeten wachten, maar dat u op 10 of 11 juni al een nieuwe baan zult hebben.
En wat doet onze minister-president? Hij doet net hetzelfde. Hij doet wat de rest heeft gedaan. Hij gebruikt zijn populariteit om als eerste op de lijst te gaan staan. Valt dat goed te praten? Neen. Maar wees dan ook eerlijk als politici en zeg dat ons systeem ziek is, zodat we allemaal, alle 123, aan kiezersbedrog doen. We zullen zien hoeveel er vanaf volgende week op de lijsten zullen staan. Hoeveel zullen de eerlijkheid hebben om aan de kiezer te zeggen dat ze zullen zetelen in de Senaat of de Kamer? Niemand. Niemand. Daar zullen we waarschijnlijk allemaal te laf voor zijn. (Opmerkingen van minister Bert Anciaux)
Mijnheer Anciaux, u zult wel vasthouden aan de zetel die voor u het meest lucratief is. Dat weet ik wel. Wat hier gebeurt, is dat de parlementaire democratie wordt geminacht. Ik ben niet bang dat dit een regering van lopende zaken zou worden. U hebt gelijk om naar de Kamer te gaan, want dit is geen investeringsregering, maar een subsidieregering, die de kruimels krijgt, die het geld dat het federale parlement doorschuift, als subsidies mag uitdelen.
Waarvan ik wel wakker lig, is de houding ten opzichte van de man in de straat, die van heel dat geschuifel geen barst meer begrijpt, en al evenmin van de houding van onze minister-president. Het politieke bedrog is niet de woordbreuk. Een woord in de politiek is even giftig als mosterdgas, en zeker even vluchtig. Daarover gaat het niet. Het gaat vooral over de wijze waarop men dit heeft trachten te verdoezelen, ook op kosten van de kiezer en de belastingbetaler. Mijnheer de minister-president, u hebt voortdurend campagne gevoerd. U hebt voortdurend in het oog van camera gelopen om de aandacht op u te vestigen, om dan uiteindelijk te zeggen dat u meedoet. Het is uw volste recht om mee te doen. Ik wil echter nu wel weten wat er na 10 juni gebeurt. Gaat u wat winkelen op de verkiezingskermis en komt u daarna terug, of komt u niet terug? Zeg gewoon eerlijk wat er aan de hand is. We zouden dat echt beter eens allemaal doen, in plaats van telkens die vertoning op te voeren. Dat duurt hier nu immers al lang genoeg. Er zijn hier tal van interpellaties geweest over de vraag of de minister-president het nu al dan niet zou doen. Welnu, hij doet het. Dat is uw volste recht, mijnheer de minister-president. Maar dan moet u daar dan ook de gevolgen van dragen. Ik ben het wat dat betreft eens met mevrouw Vogels: u moet de gevolgen dragen van de keuze die u hebt gemaakt. Komt u terug of niet? Of zet de stoelendans dan nu in gang, zodat de kiezer klaar en duidelijk weet voor wie hij kiest.
Minister-president Leterme heeft het woord.
Ik heb goed geluisterd naar het debat. Ik wil rekening houden met alle opmerkingen, in het bijzonder die van de collega's van de meerderheid. Ik ben meer dan overtuigd dat ik in eer en geweten de juiste beslissing heb genomen: inhoudelijk en ook voor de aanpak van de laatste dagen.
Inhoudelijk blijf ik erbij en onderstreep ik nog eens dat mijn beslissing de juiste keuze is. Ze was voor mij niet evident, onder meer omdat ze persoonlijke risico's inhoudt. Ik kijk alle collega's van de Vlaamse partijen van deze meerderheid recht in de ogen. We hebben een engagement genomen om het beleid ten dienste van de mensen diepgaand te verbeteren, onder meer door herschikkingen van bepaalde bevoegdheden in dit land. Dat willen we niet omwille van de hervormingen op zich. Deze afspraak was zeker niet gericht tot andere delen van de Belgische bevolking. Maar om nog beter te besturen is het gewoon noodzakelijk dat er een betere verdeling komt van bevoegdheden en ook, wat mij en tevens het regeerakkoord betreft, van verantwoordelijkheden.
Alle Vlaamse partijen, niet het minst de collega's van de federale meerderheidspartijen, hebben de afgelopen jaren eerlijke inspanningen geleverd om deze afspraken onder Vlaamse partijen te honoreren. Er zijn uitzonderingen, maar het is in de praktijk nu eenmaal zo dat dergelijke afspraken met de meeste kans op slagen tot stand komen bij de onderhandelingen voor de vorming van een federale regering. Bepaalde parlementsleden hebben dat in hun tussenkomst ook gezegd. Uiteraard is de inzet van 10 juni ruimer. Uiteraard gaat het over veel meer dan over een betere verdeling van de bevoegdheden, maar dat is in dit huis alvast het engagement dat de Vlaamse partijen bindt.
Ik heb ervoor gekozen om, schouder aan schouder met de collega's van de andere Vlaamse partijen, niet aan de zijlijn te blijven staan - en daarmee bedoel ik niet de Vlaamse Regering, maar daarmee bedoel ik luid staan roepen en zelf niet aan de kiesstrijd meedoen. Ik heb ervoor gekozen mijn verantwoordelijkheid te nemen. Ik blijf overtuigd van mijn keuze en ik wil daar gerust op afgerekend worden. Dit is natuurlijk een nieuw element, dat we de afgelopen jaren hebben vastgesteld.
Wat betreft de aanpak van de aankondiging van mijn kandidaatstelling, voor zover dit een relevant politiek element was de afgelopen maanden, ben ik er ook van overtuigd dat ik juist gekozen heb. Zeker deze middag. Ik wou dit zo kort mogelijk voor de verkiezingsdatum doen. Of ik nu als kandidaat deelneem aan de verkiezingen van 10 juni of niet, het is evident dat een verkiezingsdatum een schaduw werpt en druk zet op een samenwerking, al is dat op een ander bestuursniveau. We zitten nu eenmaal met regionale partijen die deelnemen aan federale verkiezingen nadat ze uiteraard ook deelnemen aan regionale verkiezingen.
Campagne is een tijd van inhoudelijke profilering en inhoudelijke tegenstellingen. Dat is goed. Het is eigen aan een verkiezingscampagne. Partijen proberen dan zo duidelijk mogelijk te maken aan de kiezer waarin zij verschillen van andere partijen. De democratie is het georganiseerde meningsverschil en de kiezer beslist uiteindelijk voor welke mening hij kiest.
De heer Tavernier heeft het woord.
Ik begrijp dat u uw kandidatuur zo laat mogelijk bekend heeft gemaakt. Maar het stoort me dat u, zolang u geen kandidaat was, optrad als minister-president, terwijl u eigenlijk campagne aan het voeren was.
Ik geef u één voorbeeld. Veertien dagen geleden zijn in Oostende 800 laatstejaarsstudenten samengekomen in de Sea'rena om naar de minister-president, die boven alle partijen stond, te luisteren. Dat was verplicht en gebeurde tijdens de lesuren. Indien u drie weken eerder uw kandidatuur had aangekondigd, dan was u geen minister-president, maar kandidaat-lijsttrekker geweest. In feite was u een vermomde lijsttrekker en was u een verkiezingscampagne aan het voeren tegenover leerlingen van 18 jaar die verplicht waren om aanwezig te zijn. Dat gaat niet.(Applaus bij het Vlaams Belang en bij Groen!)
Mijnheer Tavernier, die bijeenkomst kwam tot stand op basis van een uitnodiging van de betrokken school die perfect op de hoogte was van de omstandigheden waarin ik zou spreken en van mijn hoedanigheid. (Rumoer)
Mevrouw de voorzitter, ik blijf ervan overtuigd dat ik een goede beslissing heb genomen om zo lang mogelijk te wachten met de kandidaatstelling, want hoe dan ook weegt zoiets op de politieke samenwerking in een regering. Dat was ook het geval voor mijn voorganger in 2003.
Dames en heren, ik kan u zeggen dat ik de afgelopen dagen met collega's uit de regering, van alle partijen, contacten heb gelegd en nog aan het leggen ben om ervoor te zorgen dat deze Vlaamse Regering geen regering van lopende zaken wordt, maar integendeel verder werkt. Vierenhalve week scheidt ons van 10 juni. Tijdens die vierenhalve week zal er, zoals steeds, wekelijks ministerraad worden gehouden en zullen er beslissingen genomen worden. Trouwens, volgende week woensdag wordt in een afzonderlijke, bijkomende ministerraad voorzien.
Ik kan u ook zeggen, maar de parlementsleden van het Vlaams Belang waren afwezig, dat gisteren een van de ontwerpen van decreet die ik heb ingediend, werd goedgekeurd. En als ik het goed voorheb, kwamen ook deze voormiddag een aantal ontwerpen van decreet aan bod.
De heer De Reuse heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, de leden van het Vlaams Belang waren op dat ogenblik afwezig omdat ze zich hadden teruggetrokken omdat er geen meerderheid was bij de stemming. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Mijnheer De Reuse, het resultaat is dat het ontwerp van decreet unaniem werd goedgekeurd in afwezigheid van het Vlaams Belang.(Applaus bij CD&V en de N-VA)
Dames en heren, ik tref alle schikkingen in samenspraak met collega's uit alle partijen om ervoor te zorgen dat de Vlaamse Regering verder bestuurt. Ik zal ook in alle duidelijkheid voor én na 10 juni mijn verantwoordelijkheid opnemen en zorgen voor de goede werking van de instellingen. Ik ben dat mezelf verschuldigd, ik ben u dat verschuldigd, in het bijzonder de collega's van de meerderheid, en ik ben dat de Vlaamse bevolking verschuldigd. (Applaus bij CD&V en de N-VA)
Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister-president, ik stel vast dat er een ernstig probleem is in uw meerderheid. Ik heb de fractieleidster van de VLD duidelijk horen zeggen: zoek een oplossing, want het kan niet dat u na 10 juni als minister-president deelneemt aan de regeringsonderhandelingen op het federale niveau met tegelijk een petje van minister-president en een petje van regeringsonderhandelaar voor de CD&V op.
De vraag is duidelijk. Er wordt u gevraagd om een oplossing te zoeken. Het antwoord is veel minder duidelijk. Ik heb geen oplossingen gehoord. Niet dat het mijn probleem is, het is vooral een probleem van deze meerderheid, maar ik stel vast dat uw verklaring ook bij sp.a en bij de VLD op geen enkel enthousiasme, laat staan op enig applaus kan rekenen. U wordt in deze meerderheid enkel nog gesteund door uw eigen fractie CD&V en de N-VA. Dat voorspelt bijzonder weinig goeds voor het functioneren van de Vlaamse Regering en voor alle uitdagingen die deze regering nog wachten. Dat is spijtig voor uw meerderheid, dat is spijtig voor deze regering, maar het is vooral spijtig voor de Vlamingen die weeral eens de dupe dreigen te worden van de partijpolitieke spelletjes die hier worden gespeeld en die de komende weken en maanden nog veel uitdrukkelijker hun stempel zullen drukken op het functioneren van deze regering.
Ik heb goed geluisterd naar de woordvoerders van sp.a en van de VLD. Ik heb vastgesteld dat ze op een totaal andere golflengte zitten dan uw eigen fractieleider, dat ze kritische vragen stellen bij uw optreden en dat de VLD zelfs zover gaat dat de fractie u zegt: zoek een oplossing.
U hebt geen oplossing. U hebt alleen de oplossing dat u lijsttrekker wordt van CD&V en, als het even kan, eerste minister van dit land. Voor de rest is het: trek uw plan, Vlaamse Regering en Vlaamse meerderheid. Dit is niet langer het probleem van Yves Leterme. Yves Leterme wil premier worden van dit land. Dat de meerderheid, en zeker sp.a en VLD dit goed mogen beseffen, alsook de collega's in deze regering. Yves Leterme heeft u gebruikt, misbruikt om uiteindelijk zijn eigen ambitie te realiseren en vooral om CD&V opnieuw aan de macht te brengen op het federale niveau. Dat sp.a en VLD daar goed en langdurig bij mogen stilstaan alvorens opnieuw in zee te gaan met CD&V. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Ik heb maar één ding onthouden, namelijk dat minister-president Yves Leterme van twee walletjes blijft eten. Hij voert als minister-president campagne als lijsttrekker en zal als minister-president van Vlaanderen onderhandelen voor de federale regering. Ik vind dat getuigen van weinig moed. Ik vind het absoluut niet kunnen dat hij het altijd heeft over het feit dat hij een persoonlijk risico neemt. Hij neemt een politiek risico. Dat is iets heel anders dan een persoonlijk risico.
Ik verwijs even naar Europa. De heer Michel is lid van de Europese Commissie. Daar overheerst het volgende gevoel. Zolang men kandideert, vanaf 12 mei tot aan de verkiezingen, geeft men zijn functie op. Men vraagt daarvoor de toestemming aan het parlement of aan de regering. Zelfs dit schaamtegevoel hebben we hier niet in deze Vlaamse Regering.
Actualiteitsmotie
Door de heren Joris Van Hauthem en Filip Dewinter, de dames Marijke Dillen en Marie-Rose Morel en de heer Karim Van Overmeire werd tot besluit van dit actualiteitsdebat een actualiteitsmotie ingediend. Ze zal worden gedrukt en rondgedeeld.
Het Parlement zal zich daarover om 16 uur uitspreken.
Het incident is gesloten.