Verslag plenaire vergadering
Verslag
VOORSTELLEN VAN RESOLUTIE
Detectie, begeleiding en behandeling van kinderen met ADHD
Bespreking
De voorzitter : Aan de orde zijn het voorstel van resolutie van mevrouw Van Den Heuvel, mevrouw Becq en de heren Helsen, Van Duppen en Roegiers betreffende de detectie, begeleiding en behandeling van personen met ADHD en het voorstel van resolutie van mevrouw Dillen betreffende een doelmatige begeleiding van kinderen en jongeren met ADHD, die door de commissie in samenhang werden behandeld met dien verstande dat het voorstel van resolutie van mevrouw Van Den Heuvel, mevrouw Becq en de heren Helsen, Van Duppen en Roegiers als basis voor de bespreking werd genomen. Wij volgen hier dezelfde werkwijze.
De bespreking is geopend.
(verslaggever)
Ik verwijs naar het schriftelijke verslag.
Dit voorstel van resolutie is een goed voorbeeld van hoe een maatschappelijke, een parlementaire en een ministeriële bekommernis kunnen samengaan. Het voorstel werd, in de vorm van een eisenpakket, door 12.635 betrokkenen ondertekend. De commissie nam een verzoekschrift van de organisatie Zit Stil als basis. Het is van het allergrootste belang dat een aantal dringende knelpunten worden uitgeklaard.
De tijd tussen het allereerste vermoeden van ADHD en de eigenlijke diagnose, en dus ook de zware periode van onzekerheid, duren momenteel veel te lang. Daardoor wordt vaak overhaast en onoordeelkundig medicatie - rilatine - voorgeschreven. Een goede diagnose door een multidisciplinair team is van het allergrootste belang. De ondersteuning van de opvoeders en de begeleiders moet verder ontwikkeld en uitgewerkt worden. Hierbij mag niet enkel aan de ouders en de scholen gedacht worden, maar eveneens aan leiders van de jeugdbewegingen, sportmonitoren enzovoort.
ADHD is en blijft een zware belasting, niet alleen voor het kind zelf, maar ook voor zijn omgeving, in de eerste plaats voor het gezin waarin het opgroeit. Wij zijn erover verheugd dat de kinderrechtencommissaris zich met dit voorstel van resolutie akkoord heeft verklaard. We moeten ervoor opletten dat een kind met probleemgedrag niet al te snel de stempel ADHD opgedrukt krijgt : een gezonde diversiteit in het temperament van kinderen is immers niet meer dan normaal.
Zoals het nu voorligt is het voorstel van resolutie een getrouwe weergave van de problematiek zoals ze door de betrokkenen wordt ervaren. Wij hopen dat de ministers van Onderwijs en Welzijn er een afdoend antwoord kunnen op geven.
Wij steunen het voorstel van resolutie, maar we willen nog eens extra aandacht vestigen op het belang van preventie van ADHD. De gevolgen op latere leeftijd zijn immers des te groter indien het syndroom niet tijdig gediagnosticeerd en behandeld wordt. ADHD gaat vaak gepaard met opstandig of zelfs agressief gedrag, depressie, en angst- en leerstoornissen.
We pleiten voor een snelle diagnose, een goede begeleiding, een degelijke behandeling. De kostprijs van medicatie en behandeling is momenteel te hoog, te meer omdat ook de dagelijkse kosten voor materiaal, kledij en schoenen veel hoger liggen dan bij een normaal kind. Een andere bekommernis is het grote tekort aan hulpverleners en de daarmee gepaard gaande lange wachttijden voor diagnose en begeleiding. Ten slotte willen wij erop wijzen dat niet alleen kinderen ADHD kunnen hebben, maar dat wij ook bekommerd moeten zijn om de grote groep volwassenen die aan het syndroom lijdt.
Wij hopen dat dit voorstel van resolutie er effectief zal toe bijdragen dat mensen met ADHD en hun omgeving niet langer in de kou zullen moeten blijven staan.
De twee voorstellen van resolutie lopen in grote lijnen parallel, maar mijn fractie wil meer aandacht voor het onderwijs. ADHD is immers in grote mate een leerstoornis, die echter ook vaak gepaard gaat met stress, gedragsstoornissen, agressie en zelfs delinquentie. Het aantal kinderen met ADHD stijgt snel : we mogen aannemen dat momenteel 3 tot 5 procent van de jongeren aan het syndroom lijdt. ADHD is een zware belasting voor de gehele omgeving van het kind. Op schools vlak lijdt het tot onderpresteren, gedrags- en relationele stoornissen en vroegtijdig schoolverlaten.
Een correcte diagnose door een multidisciplinair team is zeer belangrijk. De wachttijden daarvoor zijn thans veel te lang : zes maanden tot een jaar voor een eerste raadpleging bij een kinderpsychiater is eerder regel dan uitzondering. Het gevolg daarvan is vaak een al te snelle en soms verkeerde diagnose en medicatievoorschrift door de huisarts. De aanpak van dit probleem is een federale aangelegenheid, maar wij dringen aan op overleg tussen het Vlaamse en het federale niveau.
Er is een gebrek aan erkenning van de doelgroep : er moet werk gemaakt worden van de terugbetaling van medicatie, begeleiding door het RIZIV en thuisbegeleiding door het Vlaams Fonds. Ook hierover moet overleg komen met het federale Parlement.
Ander knelpunt is de opleiding van professionele begeleiders en opvoeders : leerkrachten, administratief personeel op school, personeel van internaten, huisartsen en personeel van CLB's zouden via leermodules op de hoogte moeten gebracht worden van de problematiek van ADHD.
Ook aan de begeleiding en de ondersteuning van de ouders moet meer aandacht besteed worden : ouders worden geconfronteerd met het probleemgedrag van hun kinderen en weten meestal, zelfs na diagnose, niet hoe ze dat moeten aanpakken. Bovendien worden kinderen met ADHD, door gebrek aan kennis van het fenomeen en inzicht in het probleem, maatschappelijk vaak niet aanvaard.
Het voorstel van resolutie dat door ons werd ingediend wil er voor zorgen dat het onderwijs aandacht besteedt aan het probleem van ADHD. Veel leerkrachten kennen momenteel de problematiek niet voldoende. Kinderen met ADHD hebben recht op een betere ondersteuning in het onderwijs, wat kan verzekerd worden door een verdere begeleiding van het kind door de graadcoördinator, een betere ondersteuning buiten de lesuren, extra examentijd en duidelijke structuren.
Sommige scholen besteden nu reeds aandacht aan de problematiek, maar enkel op basis van individuele initiatieven van leerkrachten en directie. Deze situatie zorgt voor een discriminatie van kinderen die niet op een school zitten waar men aandacht besteedt aan het probleem. Kinderen met ADHD moeten in alle scholen gebruik kunnen maken van specifieke maatregelen. Deze maatregelen mogen echter geen ongerechtvaardigd onderscheid maken tussen kinderen met en zonder leerstoornissen.
Ik roep de indieners van het andere voorstel van resolutie op om hun voorstel in deze zin te amenderen. Een dergelijk amendement en het aldus gewijzigde voorstel van resolutie zouden wij zeker steunen.
De bespreking is gesloten.
We zullen straks de hoofdelijke stemming over het voorstel van resolutie houden.