Commissie voor Brussel en de Vlaamse Rand Vergadering van 13/10/2005
Vraag om uitleg van de heer Steven Vanackere tot de heer Bert Anciaux, Vlaams minister van Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel, over de stand van zaken van de uitvoering van de beleidsnota Brussel 2004-2009, voor wat de aspecten betreft die verwijzen naar kansarmoedebestrijding
De voorzitter: de heer Vanackere heeft het woord.
De heer Steven Vanackere: Mevrouw de voorzitter, mijn vraag om uitleg betreft een transversaal aspect van de beleidsnota Brussel van de minister.
De reden waarom ik dit onderwerp nu ter sprake breng, is geen groot geheim. Op 17 oktober 2005 vindt de internationale dag van de strijd tegen de armoede plaats. Dergelijke internationale dagen zijn als boodschappenlijstjes, want ze bieden de gelegenheid even stil te staan bij de vooruitgang die met betrekking tot bepaalde punten is geboekt. Meer moet achter deze vraag om uitleg niet worden gezocht. Het is de bedoeling dit in de loop van deze week met alle leden van de Vlaamse Regering eens te bespreken.
Een van de verdiensten van de beleidsnota van de minister over de situatie in Brussel is dat ze, meer nog dan zijn collega's, de kansarmoede en de gevaren van een Mattheuseffect vermeldt. Veel politici zwijgen hierover. In de beleidsnota Brussel staat echter het volgende te lezen: 'We stellen ons kritische vragen over het bereik van onze beleidsinspanningen en deze van vele door ons ondersteunde verenigingen en instellingen. We weten immers dat er nog steeds belangrijke maatschappelijke groepen zijn die niet genieten van de inspanningen die onze gemeenschap doet. Daarbij denken we aan mensen in armoede, sommige etnische minderheden, mensen met een handicap en dergelijke. Deze bekommernis krijgt hopelijk concrete en effectieve antwoorden.'
Iets verder in dezelfde beleidsnota komt armoede ook in verband met het onderwijs in Brussel ter sprake. De bevoegdheid van de minister is op dit vlak uiteraard enkel van coördinerende aard. De beleidsnota drukt de wil uit van de minister om de directies, de leerkrachten en de CLB's ertoe aan te zetten de armoedeproblematiek in het onderwijs aan te kaarten en een reële plaats te geven. Dit moet uiteraard steeds binnen een Brusselse context worden gezien. Tot slot wordt in de beleidsnota ook de evaluatie van het GOK-decreet aangekondigd. Dit onderwerp is hier uiteraard al eerder ter sprake gekomen.
Ik zou het vandaag, ongeveer een jaar na de beleidsnota, eens over onze positie willen hebben. Op welke structurele wijze volgt de minister het bereik van de beleidsinspanningen op? Ik denk hierbij in het bijzonder aan de maatschappelijke groep van de mensen die in armoede leven. Over welke instrumenten kan de minister hiervoor beschikken? Het is een goede zaak dat de minister alert blijft. Zijn er ook manieren om dit aspect in het beleid gestalte te geven? Heeft de Vlaamse Regering al maatregelen kunnen treffen om de directies, de leerkrachten en de CLB's ertoe aan te zetten de armoedeproblematiek een plaats in het onderwijs te geven? Aangezien dit onderwerp al eerder in het Vlaams Parlement is besproken, aarzel ik om vragen over het GOK-decreet te stellen. Wil de minister in dit verband nog bepaalde elementen onder de aandacht brengen? Hoe evalueert u dit decreet op dit ogenblik?
De voorzitter: De heer Arckens heeft het woord.
De heer Erik Arckens: Mevrouw de voorzitter, ik wil op transversale wijze op de vragen van de heer Vanackere reageren. Ik heb vijf jaar in de VGC gezeten. Ik ben blij dat bepaalde onderwerpen hier gedurende een jaar niet ter sprake zijn gekomen. Tijdens elke bespreking in de VGC van het beleid ten aanzien van de Vlamingen in Brussel gaat het over minderheden, kansarmoede en dergelijke. Ik vind dit bijzonder verwarrend.
Het is jammer dat de vraag om uitleg van de heer Vanackere met onze ernstige traditie breekt. Dit betekent niet dat ik hem niet graag heb, want ik hoor hem graag over beheerscontracten bezig, en over het verschil tussen gemeenschappen en gewesten kan hij ons allemaal nog veel bijbrengen.
Het beleid ten aanzien van de Vlamingen in Brussel baadt in de semantische verwarringen. Elke discussie gaat over armoede, kansarmoede en etnische minderheden. In de beleidsnota van de minister staat het volgende te lezen: 'Daarbij denken we aan mensen in armoede, sommige etnische minderheden'. De beleidsnota verwijst eveneens naar het GOK-decreet en naar de CLB's.
Tijdens deze discussies wordt steeds uitgegaan van de filosofie die bij de oprichting van het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest en van de VGC in werking is getreden. Volgens deze filosofie vormen de Vlamingen in Brussel een minderheid tussen de minderheden. Ik wil daar nu niet verder over uitweiden, ik wil enkel de situatie schetsen en aantonen tot welke aberraties deze filosofie kan leiden.
Armoede en kansarmoede zijn twee verschillende zaken. Het gaat hier om een semantische verwarring.
Wat het onderwijs in Brussel betreft, zou ik graag naar een uitspraak van minister Vanhengel verwijzen. Volgens minister Vanhengel moet het Nederlandstalig onderwijs in Noord-Brussel verder worden uitgebouwd omdat er bij de Franstaligen en de allochtonen een behoefte leeft. Dit is een nieuw uitgangspunt. Vroeger zouden de Nederlandstaligen om een uitbreiding van het Nederlandstalig onderwijs vragen. Uiteraard zijn uiteindelijk wat Franstalige allochtonen in dat onderwijs terechtgekomen. Nu vinden bepaalde mensen het al nodig om op vraag van Franstaligen en van allochtonen Nederlandstalig onderwijs in te richten. Ik vraag me af wat de minister hiervan vindt.
De voorzitter: Mevrouw Roex heeft het woord.
Mevrouw Elke Roex: Mevrouw de voorzitter, ik zou graag even verwijzen naar het bericht dat de Voedselbank gisteren heeft verspreid. Blijkbaar vormt armoede in Brussel een zeer actueel thema. Dit is waarschijnlijk ook aan de stedelijke context verbonden. Voor de Voedselbank is de armoede van de etnisch-culturele minderheden zeer zichtbaar. Bijna 55 percent van de mensen die zich tot de Voedselbank wenden, hebben helemaal geen inkomen. Vaak gaat het om mensen die zich in een lopende procedure bevinden en bijgevolg geen recht op een inkomen hebben.
Ik zou de etnisch-culturele minderheden niet zonder meer met een Franstalig of niet-Nederlandstalig publiek gelijkschakelen. Mijn ervaringen in Brussel zijn heel anders. Veel mensen rekenen zich tot de Vlaamse groep of leren Nederlands.
Mijnheer de minister, de armoede in Brussel of, meer in het algemeen, in een stedelijke context, zou een plaats in het Vlaams Actieplan Armoedebestrijding van minister Vervotte moeten krijgen. Bent u betrokken bij het opstellen van dat plan? Welke stappen hebt u reeds gezet om Brussel een goede plaats in dat plan te bezorgen?
De voorzitter: Minister Anciaux heeft het woord.
Minister Bert Anciaux: Mevrouw de voorzitter, alvorens concreet op de verschillende vragen van de heer Vanackere in te gaan, wil ik nog een algemene bedenking naar voren brengen.
Ik vind het praten over armoede en het uiten van een bezorgdheid om de beleidsinstrumenten of om het bereik van de beleidsinitiatieven geen pose of gril. Dit is een essentieel gegeven. Ik ben dan ook gelukkig met de vraag om uitleg van de heer Vanackere.
Ik besef dat ik allicht niet over de beste beleidsinstrumenten beschik om de kansarmoede daadwerkelijk te bestrijden. Ik ben het echter niet eens met de analyse van de heer Arckens. Hij vraagt zich blijkbaar af waar we eigenlijk mee bezig zijn. Ik leef nochtans ook in deze stad. Ik vind niet dat we ons enkel om de rijke Vlamingen moeten bekommeren. Volgens de heer Arckens doen we enkel het tegenovergestelde. Hij heeft dit in de VGC al herhaaldelijk verklaard. Ik wil dit thema grondig en sereen bespreken.
Deze vraag om uitleg is geen pose of hype. Armoede is een onrecht waar we nooit voldoende aandacht aan kunnen schenken. Veel leden van etnisch-culturele minderheden leven in armoede. Dit is vaak aan hun problematische vertreksituatie te wijten.
De uitspraken van minister Vanhengel over het Nederlandstalig onderwijs in Brussel vormen een inherent deel van de doelstelling die in het Vlaams Parlement is geformuleerd. De Vlaamse Gemeenschap wil haar verantwoordelijkheid opnemen ten aanzien van 300.000 mensen oftewel een derde van de Brusselse bevolking. Dit betekent uiteraard niet dat het nooit om 301.000 mensen mag gaan. We willen ons gewoon ten volle voor deze stad inzetten en onze verantwoordelijkheid opnemen. We willen de leefbaarheid verhogen op alle manieren die van ver of van nabij aan de gemeenschapsbevoegden kunnen worden verbonden.
We mogen ons niet beperken tot de mensen die een taalexamen Nederlands hebben afgelegd of wiens historische roots met de rest van Vlaanderen zijn verbonden. Ik beschouw iedereen in Brussel die zich tot de Vlaamse Gemeenschap richt als een lid van onze gemeenschap. Een aantal van onze instellingen staan net open voor al deze mensen. Er is geen reden om dit allemaal vanuit een negatieve invalshoek te bekijken. Voor mij is dit een wezenlijk onderdeel van het beleid dat we moeten voeren.
Vooraleer concreet op de vragen van de heer Vanackere in te gaan, wil ik nog verduidelijken dat ik in mijn beleidsnota in eerste instantie een bezorgdheid heb geuit. Ik stel namelijk vast dat we naar een duale maatschappij evolueren. Ik ben dan ook van mening dat de Vlaamse Regering de beschikbare en de zelf gecreëerde beleidsinstrumenten zo intensief mogelijk moet gebruiken. We moeten zoveel mogelijk mensen zoveel mogelijk kansen bieden.
Ik wil die uitdaging ook in Brussel aangaan. Vergeleken met alle uitdagingen waarmee we de komende jaren op het vlak van kansarmoede zullen worden geconfronteerd, lijken de concrete en directe beleidsinstrumenten waarover ik beschik veeleer minimaal. Desalniettemin wil ik tijdens deze legislatuur een aanzienlijke vooruitgang boeken. Ik wil, samen met de overige leden van de Vlaamse Regering, die resultaten onder meer bereiken door de Brusselnorm nog beter toe te passen.
In mijn beleid ten aanzien van Brussel vertrek ik, zoals hier unaniem is goedgekeurd, steeds vanuit de 300.000-norm. Dit betekent dat ik Brussel voor elk belangrijk Vlaams beleidsinitiatief als een stad met 300.000 inwoners beschouw. Dit bevolkingssegment bestaat niet enkel uit Nederlandstaligen, het bestaat ook uit anderstaligen, vaak met allochtone culturele wortels, die de Nederlandstalige onderwijs-, cultuuren welzijnsnetwerken gebruiken.
Het gaat hier om een objectieve dwarsdoorsnede van de maatschappij. De kansarmen worden ook bij deze groep gerekend. Vooral deze mensen hebben nood aan goede welzijns- en gezondheidsvoorzieningen. De Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse netwerken bieden die voorzieningen aan. Het kan natuurlijk nog beter. In de loop van de komende jaren zal ik, samen met minister Vervotte, met de woon- en zorgzones en met het zorgnet een belangrijke inhaalbeweging inzetten.
Of de Brusselnorm in de praktijk werkt, is geen gemakkelijke vraag. We moeten dit genuanceerd benaderen. Om deze problematiek aan te pakken, heb ik binnen het kader van het Brussels Informatie-, Documentatie- en Onderzoekscentrum (BRIO) geld vrijgemaakt om een kwantitatief budgettair meetinstrument en een beleidseffectenevaluatiesysteem op te zetten. We noemen dit de Brusseltoets. Dit beleidsinstrument zal in de toekomst worden ingezet om de praktische toepassing van de 300.000-norm in de besteding van de middelen van de Vlaamse Gemeenschap te waarborgen. De Vlaamse decreet- en regelgeving wordt al op voorhand op de toepasbaarheid in het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest getoetst. Indien blijkt dat de regelgeving correct wordt toegepast, zal duidelijk worden dat de kansarmen specifiek worden aangesproken.
Ik sta gelukkig niet alleen in de strijd tegen kansen andere armoede. De Vlaamse Regering heeft afgesproken voldoende aandacht te schenken aan de armoedeproblematiek. Aangezien armoede een transversale bevoegdheid is, engageert de Vlaamse Regering zich ertoe om het Vlaams Actieplan Armoedebestrijding op te stellen en uit te voeren. Dit actieplan is een samenwerking tussen alle ministers en betreft verschillende beleidsdomeinen, met inbegrip van de bevoegdheid inzake Brusselse Aangelegenheden.
Verder wil ik een aantal van onze eigen instrumenten evalueren. Ik wil de subsidiepot tegen het einde van het jaar evalueren. Op die manier kan er eerst nog wat tijd overheen gaan. Het is uiteraard niet de bedoeling elk project afzonderlijk te analyseren: ik wil weten wat de impact van de projectsubsidies is en wie we precies bereiken. Het is immers de bedoeling een duidelijker accent op de 300.000 inwoners te leggen. Dit zal bij de bespreking van de begroting 2006 nog duidelijker naar voren komen. We willen het beleid intensifiëren ten aanzien van anderstaligen die een beroep doen op het Vlaams netwerk van voorzieningen. In mijn ogen maken zij deel uit van de Vlaamse Gemeenschap.
Ik wil tevens een soortgelijke evaluatie van mijn andere bevoegdheden op poten zetten. Ik denk hierbij onder meer aan de specifieke toepassing in Brussel van het decreet betreffende het lokaal cultuurbeleid. Ik wil nagaan welke gevolgen de invoering van dit decreet heeft en wie we precies bereiken.
De vraag over de aandacht van directies, leerkrachten en CLB's voor armoede in het onderwijs kan natuurlijk evengoed aan de minister van Onderwijs worden gesteld. Mijn antwoord is dan ook op zijn informatie gebaseerd.
In de eerste plaats is er het integrale beleidskader van het Gelijke Onderwijskansendecreet (GOK). Door middel van dit decreet willen we de schoolloopbanen van alle leerlingen verbeteren. We willen hierbij bijzondere aandacht schenken aan de leerlingen wier schoolloopbanen door omstandigheden zijn gehypothekeerd. Het steunpunt GOK staat in voor het ondersteuningsaanbod.
In februari 2003 hebben een hele reeks organisaties een engagementsverklaring ondertekend. De werknemers- en werkgeversorganisaties, de CLB-koepels, de leerlingen- en ouderverenigingen, het VCIM, het Kinderrechtencommissariaat van de Vlaamse Gemeenschap, het Vlaams netwerk van verenigingen waar armen het woord nemen en anderen hebben zich geëngageerd om de publieke opinie en de ouders te sensibiliseren met betrekking tot de doelstellingen van het gelijkekansenbeleid. Minister Vandenbroucke heeft zich geëngageerd om deze inspanningen te ondersteunen.
Momenteel werken de leden van de commissie Toelating van de VLOR volop samen om de meerwaarde van diversiteit door middel van een gezamenlijke campagne naar voren te brengen. De campagne houdt in dat alle betrokken organisaties gedurende eenzelfde periode aandacht aan eenzelfde thema schenken.
De eigen communicatiekanalen van de Vlaamse overheid, zoals het tijdschrift Klasse, nemen deel aan deze grootscheepse campagne. De inhoudelijke dossiers behandelen goede praktijkvoorbeelden, cijfermateriaal en onderzoeksresultaten. Ze bevatten ook links naar partnerorganisaties en andere informatie in verband met doorverwijzingen. Elk dossier dient als basis voor de communicatiediensten, die hun inspanningen tijdens dezelfde periode op een bepaalde thematiek focussen. In oktober 2005 staan armoede in en de kosten van het onderwijs centraal. Dit thema wordt aan het gelijkekansenbeleid gekoppeld.
Het project 'Week van de diversiteit' is dit jaar op de lerarenopleiding gefocust. De leerkrachten nemen immers een sleutelpositie in om de deskundigheid in het omgaan met diversiteit op langere termijn te verankeren. Doorheen heel het schooljaar 2005-2006 blijven docenten uit diverse types van lerarenopleidingen en uit diverse regio's en netten aan de slag. Samen met de vertegenwoordigers van de middenveldorganisaties, buigen ze zich over de manieren waarop een toekomstige leerkracht zich het best kan voorbereiden op de diversiteit die hij in een klas of in een school zal aantreffen. Deze uitwisseling van expertise betreffende gemeenschappelijke uitdagingen zal gevoelens van erkenning en herkenning wekken en inspireren. Deze oefening zal onder meer in een publicatie resulteren.
In de projectgroepen zetelen onder meer vertegenwoordigers van het Vlaams Netwerk van verenigingen waar armen het woord nemen en van die verenigingen zelf. In Brussel zijn er nog allerhande specifieke ondersteuningsprojecten, zoals Voorrangsbeleid Brussel, Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur en het tijdelijk project Brussels Curriculum. De VGC staat in voor additionele ondersteuning.
In het Brussels Nederlandstalig onderwijs doet zich een belangrijke stijging van de GOK-lestijden voor. In de 103 basisscholen zijn de GOK-lestijden tot 4433 uur gestegen. In de secundaire scholen zijn de GOK-lestijden tot 583 uur gestegen. Vroeger kregen de Brusselse basisscholen 8 percent van de aanvullende lestijden. Nu gaat het al om 15,8 percent.
De Lokale Overlegplatforms (LOP) hebben een aantal bijkomende opdrachten gekregen. Binnen een LOP kunnen afspraken over instrumenten voor een actieve rekrutering van de doelgroepen worden gemaakt. Op vraag van de ouders kan bij weigeringen worden bemiddeld. De time-outprojecten van het LOP Brussel Secundair Onderwijs zijn eveneens belangrijk.
Het GOK-decreet bevat nog een aantal maatregelen die een onrechtstreekse impact op de armoedebestrijding uitoefenen. De scholen hanteren een aanmeldingsregister. Alle aanmeldingen worden chronologisch genoteerd. Elke aanmelding leidt uiteindelijk tot een inschrijving of tot weigering. Indien in de loop van het schooljaar een plaats vrijkomt, moet de school geen rekening met de chronologische lijst van geweigerde leerlingen houden. De gebruikte GOK-indicatoren hebben onder meer betrekking op het opleidingsniveau van de moeder, het vervangingsinkomen en de thuisloze en trekkende bevolking.
Het GOK-decreet bestaat eigenlijk uit drie grote luiken: de inschrijvingen, de LOP's en het geïntegreerd ondersteuningsaanbod. Elk luik heeft zijn eigen betekenis en zijn eigen belang.
Wat de inschrijvingen betreft, willen we in de mate van het mogelijke diversiteit binnen de scholen nastreven en het recht op inschrijving in de gekozen school verstevigen. In het verleden is immers vastgesteld dat het inschrijvingsbeleid van sommige scholen tot bepaalde vormen van uitsluiting of van discriminatie leidde. Dankzij dit luik van het GOK-decreet zijn dergelijke praktijken sterk afgenomen. Waar malafide praktijken alsnog de kop opsteken, komen ze ook sneller aan het licht.
Tussentijdse evaluaties hebben een aantal knelpunten gedetecteerd. De vooropgestelde doelstellingen zijn niet steeds gehaald. De zwakkere groepen in de maatschappij hebben veel minder van het versterkt inschrijvingsrecht gebruik gemaakt. Het GOK-decreet ging te veel van de mondigheid van de vragende partij uit. Hierdoor kwam de positie van de zwakkere onderwijsvragers onder druk te staan. In enkele populaire Brusselse scholen wilde de directie graag een aantal plaatsen voor kansarmere kinderen voorbehouden. Door het principe van 'eerst komt, eerst maalt' bleek dit niet mogelijk. Dit is een van de redenen waarom het GOK-decreet ondertussen is aangepast. Scholen beschikken voortaan over de mogelijkheid om gedurende een bepaalde periode een zogenaamde voorrangsperiode in te bouwen. Het mechanisme dat scholen in staat stelde om leerlingen onder bepaalde voorwaarden door te verwijzen, bleek ook geen succes. Dit mechanisme is ondertussen uit het decreet geschrapt.
De gewijzigde regelgeving kan momenteel nog niet worden geëvalueerd. Ze is immers pas van toepassing vanaf de inschrijvingsperiode voor het schooljaar 2006-2007. We hebben dit onderwerp al uitvoerig besproken. In bepaalde gevallen heeft het GOK-decreet bijna het omgekeerde van de doelstellingen bereikt. De doorgevoerde aanpassingen zullen voor de doelgroepen van het gelijkekansenbeleid een stap vooruit betekenen. Het is echter nog te vroeg om tot een evaluatie over te gaan.
De LOP's zijn in het leven geroepen om het ontstaan van lokale dynamieken mogelijk te maken. Indien we alles enkel op een centraal gestuurd beleid zouden enten, zouden we de doelstellingen van het decreet zeker niet kunnen halen. De gedeeltelijke autonomie van het lokale overleg wordt als een kritische succesfactor beschouwd.
Het opstarten van de LOP's is hier en daar met bepaalde groeipijnen gepaard gegaan. In het algemeen wordt het bestaan en de zin van de LOP's nergens gecontesteerd. Op een aantal plaatsen vormen ze het instrument om eens buiten het strikte juridische kader van het GOK-decreet over bepaalde onderwijsthema's na te denken. We zullen in de toekomst nader onderzoeken hoe we de rol van de LOP's verder kunnen optimaliseren.
Het geïntegreerd ondersteuningsaanbod heeft scholen met een minimaal aantal doelgroepleerlingen de mogelijkheid geboden om bijkomende lestijden of uren per leraar te genereren. Dit aanbod heeft de scholen er tevens toe aangezet om met betrekking tot het realiseren van gelijke onderwijskansen op een geïntegreerde wijze samen te werken. De scholen zijn ondersteund door het steunpunt GOK en door het groot aanbod aan navorming in verband met de procesmatige aanpak van een geïntegreerd gelijkekansenbeleid op school.
De vraag over de aanpak van armoede en kansarmoedebestrijding is natuurlijk erg algemeen. Het is duidelijk dat we deze problematiek moeten blijven opvolgen. Dit moet voor ons een permanente zorg blijven. Ik heb er daarnet al op gewezen dat we een aantal nieuwe instrumenten voor interne evaluatie willen ontwikkelen. Op welzijns-, cultuur- en onderwijsvlak worden eigen instrumenten ontwikkeld. De projectsubsidies zullen worden geëvalueerd. We zullen hier in de toekomst rekening mee houden.
De voorzitter: De heer Vanackere heeft het woord.
De heer Steven Vanackere: Ik ben de minister zeer dankbaar voor zijn antwoord.
Mijnheer Arckens, wie een oordeel over een vraag om uitleg velt, zegt iets over de vraagsteller en over zichzelf. Ik vind het leerrijk dat u een vraag om uitleg over de transversale aanpak van de armoedeproblematiek, ditmaal toegespitst op de situatie in Brussel, als hinderlijk en ongepast beschouwt. Uw reactie leert me hoe u tegenover deze problematiek staat. Iedereen kan hier nu zelf een oordeel over vellen.
Mijnheer de minister, het Mattheuseffect is een heikel thema. Dit probleem valt haast niet op te lossen. Ik ben blij dat u hier gevoelig voor bent.
Zoals ik de minister-president, ook bevoegd voor het beleid inzake statistieken in Vlaanderen, al eens heb gezegd, ontbreekt het ons aan een manier om het Mattheuseffect precies te kwantificeren. Ons beleid inzake statistieken blijft trouwens in grote mate afhankelijk van de gegevens die op federaal niveau worden ingezameld. We weten niet of we steeds de zwakste doelgroep bereiken. We beschikken over te weinig statistisch materiaal om hierover veel verstandige uitspraken te doen. Ik ben dan ook zeer blij dat u het BRIO hier ter sprake hebt gebracht. Aangezien het steeds moeilijk zal blijven om kwantitatieve gegevens te verzamelen, moeten we misschien voor analytische toetsing opteren. Ik ben alvast blij dat BRIO ons misschien een kwantitatief budgettair meetinstrument kan bieden. Als ik het goed heb begrepen, zal dit meetinstrument in eerste instantie worden gebruikt om de Brusseltoets uit te voeren. Zelfs dit zal niet gemakkelijk zijn.
We mogen niet enkel het gemakkelijkste publiek helpen. Dit publiek is immers ten gevolge van zijn eigen mondigheid sowieso sneller geholpen. De overheid bereikt niet altijd het juiste publiek. De mensen die de overheid zou moeten rechttrekken, worden vaak niet bereikt.
Ik ben zeker geen onderwijsexpert, en ik ben onder de indruk van de cijfers die u daarnet hebt verstrekt. Als ik het goed heb begrepen, is het aandeel van het Nederlandstalig basisonderwijs in Brussel in de GOK-lestijden van 8 percent tot 15 percent gestegen. Dit betekent dat in dit segment van het onderwijslandschap een belangrijke inspanning is geleverd.
Op een bepaald ogenblik bleek dat het versterkt inschrijvingsrecht niet steeds de gewenste resultaten heeft opgeleverd. Veel zaken zijn te afhankelijk van de mondigheid van de aanvrager.
Ik zal nooit beweren dat het allemaal gemakkelijk is. Ik heb deze vraag om uitleg gesteld om de aandacht nog wat sterker op deze problematiek te vestigen. Ik ben blij dat u hier ook mee bezig bent. Het is niet evident hier een duidelijke lijn in te trekken. Ik heb hier alle begrip voor.
De voorzitter: De heer Arckens heeft het woord.
De heer Erik Arckens: Ik dank de minister voor zijn antwoord.
Mijnheer Vanackere, ik vind uw vraag om uitleg niet hinderlijk. Ik heb u gewoon al betere vragen om uitleg horen stellen. De vragen die u vandaag hebt gesteld en de antwoorden die de minister hierop heeft gegeven, hoor ik al vijf jaar aan een stuk.
Ik heb een aantal punten genoteerd waarop ik later nog dieper zal ingaan. Ik denk hierbij aan de 300.000-norm en aan het verschil tussen armoede en kansarmoede. Ik heb het hier in de VGC al vaak over gehad. Deze semantische verwarring moet eens worden uitgeklaard. Alle aspecten worden hier op een hoopje gegooid. De minister heeft het daarnet zelfs over de trekkende bevolking gehad.
Mijnheer de minister, uw antwoord biedt me de gelegenheid u in de toekomst op verschillende vlakken te bevragen of te interpelleren. Ik dank u hiervoor.
Minister Bert Anciaux: Daar ga ik niet meer op reageren.
De voorzitter: Het incident is gesloten.