Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid en Gelijke Kansen Vergadering van 11/06/2002
Vraag om uitleg van mevrouw Anny De Maght-Aelbrecht tot mevrouw Mieke Vogels, Vlaams minister van Welzijn, Gezondheid en Gelijke Kansen, over de campagne 'Mag gezien worden' en de interpretatie van het schoonheidsideaal
Vraag om uitleg van mevrouw Trees Merckx-Van Goey tot mevrouw Mieke Vogels, Vlaams minister van Welzijn, Gezondheid en Gelijke Kansen, over de nieuwe campagne tegen de terreur van het schoonheidsideaal en gezonde voeding op school
De voorzitter : Aan de orde zijn de samengevoegde vragen om uitleg van mevrouw De Maght tot mevrouw Vogels, Vlaams minister van Welzijn, Gezondheid en Gelijke Kansen, over de campagne 'Mag gezien worden' en de interpretatie van het schoonheidsideaal, en van mevrouw Merckx tot minister Vogels, over de nieuwe campagne tegen de terreur van het schoonheidsideaal en gezonde voeding op school.
Mevrouw De Maght heeft het woord.
Mevrouw Anny De Maght-Aelbrecht : Mevrouw de voorzitter, mevrouw de minister, collega's, de campagne 'Mag gezien worden' is nu al enkele weken aan de gang en kwam ook aan bod tijdens de actuele vragen in de plenaire vergadering. Mevrouw Dillen wees op de problemen van zwaarlijvigheid en overgewicht, die in Vlaanderen toenemen.
Mevrouw de minister, ik ga akkoord met uw uitgangspunt, dat we onszelf en anderen moeten leren aanvaarden zoals we zijn, uniek van karakter, van lichaam en van geest. Tot daar kan ik volgen, maar uw campagne gaat verder en wil ook jonge meisjes afhelpen van het modelbeeld van de figuren, soms levende skeletten, die de catwalk bewandelen. Ik heb vragen bij de totale campagne. Als men de belangrijkste problemen in ogenschouw neemt, moeten ook de financiële middelen meetellen. Elke euro moet in twee worden gebeten, voor die wordt uitgegeven.
Die campagne is volgens mij enerzijds wat choquerend en anderzijds gebakken lucht, om het sterk uit te drukken. Als men een campagne als campagne verheerlijkt, geeft men een verkeerd signaal en besteedt men de schaarse middelen op een verkeerde manier. Het levert geen welzijn op voor de doelgroep. Een goede samenwerking met scholen, CLB's, alle mogelijke verenigingen en vooral ook met dokters en preventiewerkers, zou wel een bijdrage tot meer welzijn kunnen leveren.
Uit uw antwoord in de plenaire vergadering bleek dat er in het najaar acties zouden volgen om mensen aan te sporen om gezonder te eten en te bewegen. Die acties had ik uiteraard graag nu reeds gezien, net als iedereen waarschijnlijk. Ik was dan ook een beetje aangedaan door wat er op 6 juni in de kranten stond, namelijk dat u met deze campagne uw doel voorbijschoot. Dat was namelijk de mening van de wetenschappers van de Belgische Vereniging voor de Studie van Obesitas. U zou beter eens met specialisten rond tafel gaan zitten alvorens een campagne te lanceren.
Ik ben geen specialist, ik ben slechts een gewone vrouw. Omdat we moeten uitkijken waar we onze centen aan geven, is het nodig dat we zo veel mogelijk informatie hebben, om daarna goed na te denken over waar we dat geld aan uitgeven. Het is namelijk op geen van de terreinen binnen uw beleidsdomein gemakkelijk om 1 frank of 1 euro uit te geven. In een opwelling heb ik in een gemeenteraad ooit het volgende gezegd : het is goed dat men campagnes voert, maar als er op het einde van het jaar in Aalst een rusthuis wordt gesloten, omdat de erkenning voorbij is, en als ik dan merk dat de diensten er na bezoeken aan kabinetten niets aan kunnen doen doordat het een administratieve rompslomp is en dat men zegt dat het zou kunnen dat men in 2007 eens iets doet voor Aalst, dan begint mijn bloed te koken, en dat is voor niemand goed. Ik vind dus dat men een andere houding aanneemt tegenover campagnes dan tegenover andere problemen. Omdat ik zo bezorgd ben om elke besteding van 1 frank en vooral omdat ik graag het welzijn van elke mens zo veel mogelijk bevorderd wil zien, heb ik de volgende vragen.
Welk budget is er voor die campagne uitgetrokken? Hoeveel trekt u uit voor de acties in het najaar?
Zijn er bij de voorbereiding van deze campagne beleidsmatige contacten geweest met de minister van Onderwijs, de scholen en eventueel de CLB's, om zo leerlingen, ouders en leerkrachten op de problematiek te wijzen en voor te bereiden op vragen van anderen?
Zijn er afspraken gemaakt of in het vooruitzicht gesteld met de CLB's om op deze problematiek in te spelen en zo de campagne een meerwaarde te geven?
Bent u bereid om met specialisten zoals dokters, jeugdwerkers en mensen van preventiecentra aan tafel te gaan zitten? Mevrouw de minister, ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat u dat wilt doen en ik ben ervan overtuigd dat u mij een goede uitleg zult kunnen geven.
De voorzitter : Mevrouw Merckx heeft het woord.
Mevrouw Trees Merckx-Van Goey : Mevrouw de voorzitter, mevrouw de minister, collega's, mevrouw Dillen heeft in de plenaire vergadering reeds de spits afgebeten via een actuele vraag over dit onderwerp. We kennen dus al gedeeltelijk de intenties van de minister en de achtergrond van haar beslissing, maar al bij al dacht ik dat het toch nog waardevol kon zijn om de minister hierover aanvullend nog enkele vragen te stellen, niet alleen omdat in deze commissie reeds een hoorzitting over deze problematiek heeft plaatsgevonden.
Aan een vraag om uitleg kunnen geen moties of resoluties worden gekoppeld, maar op deze manier krijgen we meer indicaties over de standpunten in deze commissie over de problematiek van gezonde voeding voor de jeugd en kunnen richtlijnen voor deze commissie worden uitgewerkt.
Zelf heb ik er mijn twijfels bij, maar volgens de minister is gezondheid blijkbaar geen thema dat leeft bij de jongeren. Daarom gooit ze het nu over de boeg van het uiterlijk. De vraag is natuurlijk of dat de juiste manier is om de Vlaming gezonder te laten leven, want tenslotte is en blijft die doelstelling toch wel de eerste en de allerbelangrijkste reden van deze campagne.
Ik vraag me dan ook af of die fotocampagne een alleenstaande campagne is of dat ze deel uitmaakt van een bredere actie om de Vlaming gezonder te maken. De minister wekt met deze campagne eigenlijk toch ook wat de indruk dat mensen met buitenmaatjes zich niet al te veel zorgen moeten maken. Dat bleek ook uit de reacties van diëtisten en artsen bij het begin van de campagne. Tijdens de studiedag hier in het Vlaams Parlement over obesitas is nochtans duidelijk gebleken dat een groot deel van de bevolking opnieuw moet leren gezond te eten.
Ook het recente gezamenlijke onderzoek van de UG en de VUB toont aan dat onze bevolking verzwaart, en nog geen klein beetje : 1 op 2 Belgen weegt teveel, 15 percent kampt met een ziekelijk overgewicht en bovendien is 1 kind op 10 zwaarlijvig. Die gegevens zijn toch wel alarmerend.
Bovendien is het zwaarder worden bij ons een vrij recent fenomeen. In de VS bestaat het al 20 tot 30 jaar, maar het probleem is steeds groter geworden. Nu het probleem zich ook bij ons voordoet, mogen we het niet negeren.
De cijfers van de universiteiten tonen aan dat de groep mensen die kampen met een ziekelijk overgewicht, snel is verdubbeld. Het onderzoek werd uitgevoerd bij werkende mensen. Dat doet ons vermoeden dat het echte probleem nog veel groter is. Obesitas of zwaarlijvigheid wordt een kwaal van de toekomst en zou moeten worden beschouwd als een chronische ziekte. Zwaarlijvige mensen maken immers meer kans op suikerziekte, hartaandoeningen en hart- en vaatziekten.
Iets doen tegen obesitas is zeker een taak van de overheid en meer bepaald van de minister bevoegd voor preventie. De boodschap 'Aanvaard je lichaam zoals het is, een paar kilootjes meer of minder zijn geen ramp', zet mensen niet echt aan om gezond te eten. Het lijkt een beetje op een carte blanche waarbij de mensen zich niets meer hoeven aan te trekken van overgewicht of slechte eetgewoontes. Ik kan me echter niet inbeelden dat deze beweringen door de minister worden onderschreven of de basis van haar campagne vormen.
Mevrouw de minister, waarom hebt u voor deze boodschap gekozen? Vanwaar haalt u de overtuiging dat jongeren zich niet bekommeren om hun gezondheid? U wilt met de campagne vooral jonge meisjes bereiken die heel wat pogingen ondernemen om te vermageren. U verklaart in kranten dat de campagne zelfs zou zijn bedoeld om meisjes te helpen die aan anorexia leiden. In de media heeft men u al aangepakt over die stereotiepe gedachte. Mode en media zijn niet altijd de schuldigen van eetstoornissen bij jongeren. Ik zal daar nu niet dieper op ingaan, want dit is maar een vraag om uitleg. Bij wie hebt u deskundig advies ingewonnen vóór het opstarten van de campagne? De opmerking over anorexia, maar ook de campagne die specifiek wordt gericht tot jonge meisjes, doen me deze vraag stellen. Wie hebt u geadviseerd om deze boodschap te kiezen voor uw campagne?
Het tweede onderdeel van uw campagne bestaat eruit dat u scholen zult vragen om geen frisdranken meer te verkopen tijdens de middagpauze en de andere pauzes, omdat die drankjes kunnen worden vervangen door water, melk of fruitsap. Hoe zult u de scholen ervan overtuigen om de frisdranken te vervangen? De evenementen van heel wat scholen worden immers gesponsord door leveranciers van frisdranken. Dat vormt zeker een bijkomende hindernis. Is er al nagedacht over de manier waarop scholen kunnen worden aangezet om te investeren in een waterkraantje? Misschien moet u hierover overleg plegen met uw collega van Onderwijs. Het is immers een kwestie van infrastructuur in de scholen, maar ook van een inhoudelijke sensibilisering. Is het bijvoorbeeld mogelijk om het thema gezondheidsopvoeding op te nemen in de vakoverschrijdende eindtermen? Plant u een informatie- of preventiecampagne voor scholen waarbij de nadruk wel ligt op gezonde voeding? Lokale initiatieven tonen soms goede praktijken aan. Zal ter zake nog iets gebeuren?
De voorzitter : Mevrouw Dillen heeft het woord.
Mevrouw Marijke Dillen : Mevrouw de voorzitter, mevrouw de minister, het thema is in deze commissie al talrijke keren heel uitgebreid aan bod gekomen tijdens de hoorzittingen. Vele vragen die vandaag werden gesteld, werden ook al gesteld in een actuele vraag tijdens de plenaire vergadering. Ik sluit me aan bij de vragen van mevrouw De Maght en mevrouw Merckx.
Mevrouw de minister, enkele weken geleden heb ik tijdens de plenaire vergadering kritiek geleverd op de campagne. U kunt er niet onderuit dat dezelfde kritiek ook werd geuit door specialisten. Ze verwijten u dat u geen voorafgaandelijk advies hebt gevraagd. Een paar weken geleden heb ik ook gezegd dat de campagne een verkeerde boodschap stuurt. De specialisten hebben daarover dezelfde mening. U zult hun kritiek ook wel hebben gelezen.
Mevrouw de minister, mevrouw Merckx merkte op dat de boodschap zou zijn dat mensen moeten leren leven met een buitenmaatje. Ik blijf bij mijn standpunt dat de campagne een verkeerd signaal stuurt. Ik heb de foto's achteraf nog eens bekeken en advies gevraagd aan andere mensen. Iedereen is het ermee eens dat de mensen op de foto's geen buitenmaatjes hebben, maar keurige, normale maatjes. Het zijn maatjes waarvan ik droom. Het gaat maximaal over het maatje 40 voor de dames -de maatindeling van de mannen ken ik niet zo goed. De campagne stuurt heel duidelijk een verkeerd signaal.
Ik blijf pleiten voor een totaalaanpak in plaats van een fragmentarische aanpak. Alleen die aanpak zal op termijn vruchten afwerpen. Uiteraard moet dat gebeuren in samenwerking met alle bevoegde collega-ministers. Iemand heeft er reeds op gewezen dat ook de minister van Onderwijs een bijzonder belangrijke verantwoordelijkheid heeft. Ik kan me mateloos ergeren aan de vele frisdrank-, chips-, wafel- en chocoladerepenautomaten in de scholen. Het is helemaal verkeerd dat die automaten in de scholen aanwezig zijn. Uiteraard moeten de kinderen drinken krijgen, maar geef hen gezond drinken zoals water uit fonteintjes. De schooldirecties zullen het er allemaal mee eens zijn dat de automaten niet gevuld zijn met gezonde voeding, maar toch wil geen enkele directeur ze wegdoen. Ik heb navraag gedaan en het klopt dat de scholen enorme commissies ontvangen van de fabrikanten. Er wordt gesteld dat alle automaten weggehaald zullen worden op voorwaarde dat het verlies aan middelen wordt gecompenseerd. Daarvoor zijn nu echter geen budgetten vrij.
Mevrouw de minister, ik herhaal dat u samen met alle andere bevoegde ministers een totaalplan moet uitwerken. Ik hoop dat we tegen het najaar iets in die zin van u kunnen verwachten.
De voorzitter : De heer Strackx heeft het woord.
De heer Felix Strackx : Mevrouw de voorzitter, ik maak van de gelegenheid gebruik om het geheugen van de commissieleden even op te frissen. Ik herinner u eraan dat ik over deze zaak een interpellatie heb gehouden nog vóór de campagne werd opgestart. De minister had op dat ogenblik de campagne al aangekondigd, maar niemand kende de inhoud ervan al. Ik heb haar toen ongeveer dezelfde vragen gesteld als mevrouw Merckx en De Maght vandaag. Ik vroeg met wie de minister overleg heeft gepleegd, in welke mate haar ideeën gebaseerd waren op wetenschappelijke gegevens, enzovoort. Het bleek allemaal niet zo te zijn. Het betrof veeleer een impulsieve lancering van een bepaalde campagne die -en we moeten daar geen verstoppertje over spelen -de minister wat persoonlijk aanbelangde.
We hebben het toen ook uitgebreid gehad over de anorexiaproblematiek. We hebben duidelijk aangetoond -en dit werd door de sprekers op de hoorzitting bevestigd -dat die problematiek veel ernstiger is dan alleen maar het willen beantwoorden aan een bepaald modeverschijnsel. Dit heeft daar enkel in de rand mee te maken.
Tot slot wil ik mevrouw Merckx en mevrouw De Maght eraan herinneren dat wij tot besluit van die interpellatie in de plenaire vergadering een motie hebben voorgelegd waarin we hebben gevraagd -en dit nog voor we de exacte inhoud van de campagne kenden -om de campagne zodanig te oriënteren dat de klemtoon zou komen te liggen op gezonde voeding en meer beweging. Ik stel vast dat zowel mevrouw Merckx als mevrouw De Maght in de plenaire vergadering tegen deze motie hebben gestemd, hoewel ze hier vandaag net hetzelfde vragen.
De voorzitter : Mevrouw Van Den Heuvel heeft het woord.
Mevrouw Ria Van Den Heuvel : Mevrouw de voorzitter, mevrouw de minister, een aantal van de hier geformuleerde bekommernissen zijn terecht. Toch wil ik opmerken dat deze campagne naar mijn aanvoelen niet de ambitie had om heel de gezondheids- en voedselproblematiek te omvatten. Zij had enkel de ambitie om te interveniëren in verband met in de media gecreëerde ideaalbeelden.
Hier wordt eigenlijk gevraagd naar een allesomvattend geheel, maar dat is mijns inziens onmogelijk. Wat mij betreft, heeft deze campagne duidelijk ingespeeld op een fenomeen waartegen moet worden opgetreden. De campagne heeft echter nooit de ambitie gehad om alle mogelijke zaken op te nemen.
De voorzitter : Mevrouw Becq heeft het woord.
Mevrouw Sonja Becq : Mevrouw de voorzitter, mevrouw de minister, uit de hoorzitting heb ik vooral één zaak goed onthouden, namelijk dat een campagne weinig zin heeft. Ik wil ook benadrukken dat men zich bij een schaarste van middelen eerst goed moet afvragen waaraan die middelen besteed zullen worden.
De voorzitter : Mevrouw de minister, wij hebben allemaal een uitnodiging gekregen om de start van deze campagne bij te wonen, waarschijnlijk in onze hoedanigheid van lid van deze commissie. Naar verluidt ging deze uitnodiging uit van u persoonlijk en moesten we ons ook bij u inschrijven. Gebeurt dit normaal niet via het VIG of via de LOGO's?
Minister Vogels heeft het woord.
Minister Mieke Vogels : Als mevrouw Becq zegt dat campagnes niet helpen, dan wil ik wel eens weten wat er wel helpt. Moeten we misschien de mensen elke week op de weegschaal zetten en via een Vlaamse Weight Watch een belasting heffen op elke kilo die iemand is bijgekomen? Als deze commissie andere suggesties heeft, dan zijn ze meer dan welkom.
Ik weet in elk geval dat ik de voorbije jaren een groot deel van mijn schaarse middelen besteed heb aan het aanzetten van jongeren, en ook ouderen, om gezonder te eten, op het gewicht te letten, niet te roken, enzovoort. Dit gebeurt bijvoorbeeld via het VIG. Ik verwijs in dit verband naar de recente campagne over rookvrije klassen of naar de gezondevoedingsdriehoek.
Dit alles vergt veel middelen, maar helaas moeten we bij de evaluatie vaststellen dat die maar weinig zoden aan de dijk brengen. Het gewicht blijft toenemen en ook het aantal jongens en meisjes dat naar de sigaret grijpt, blijft stijgen.
Op het terrein zegt men dat gezondheid voor de mensen steeds minder de norm is. Jongeren -maar ook volwassenen -hebben geen oren meer naar waarschuwingen over hun gezondheid. Als men aan jongeren zegt dat ze niet mogen roken wegens het risico op longkanker of dat ze niet te vet mogen eten, dan blijven die waarschuwingen niet hangen. Wat hen wel beklijft, dat zijn een aantal ideaalbeelden. Dit blijkt als men met jongeren spreekt, maar ook als men met vrouwen spreekt. Men wil bijvoorbeeld absoluut paraderen op het strand met de jurk of met de bikini die die zomer in is en waarin men zich goed wil voelen.
Of ik tot die groep behoor, doet niets ter zake. De vraag die men mij de voorbije weken over deze campagne het vaakst heeft gesteld, is of ik voor de campagne naakt of in bikini zou willen poseren. De redenering die daarbij gehanteerd wordt, is dat de campagne eigenlijk dient om zichzelf goed te praten. De heer Strackx heeft daarop gealludeerd. (Opmerkingen)
Die vraag is me de jongste tijd het meest gesteld. Ik heb daar al meer dan genoeg op geantwoord. Dat doet niet ter zake. De bedoeling is gewone mensen die niet beantwoorden aan het ideaalbeeld, naar voren te schuiven als mooie mensen. Het is niet omdat iemands borsten te klein of te dik zijn of omdat iemand een hangbuikje heeft, dat die mensen zich niet goed in hun vel zouden voelen. We moeten jongeren opnieuw wapenen tegen het onbereikbare ideaal vooraleer er over gezondheid kan worden gepraat. De mensen moeten zich eerst goed voelen in hun eigen vel vooraleer ze ervan kunnen worden overtuigd gezond te eten en te stoppen met roken.
Men verwijt me hier dat ik de schaarse middelen waarover ik beschik in zo'n campagnes steek. Deze campagne heeft welgeteld 251.612,64 euro gekost. Dat is ongeveer 10 miljoen frank. Ik heb trouwens even veel geld om campagnes te voeren als de andere ministers. Deze actie heeft een pak minder geld gekost dan die in het kader van Kleurrijk Vlaanderen. De promotie daarvan kost tussen 30 en 50 miljoen frank. We voeren een supergoedkope campagne. De stelling dat zonder die actie een rusthuis in Aalst zou kunnen worden verbouwd, gaat niet op. Ik ben er wel van overtuigd dat ook dat moet gebeuren. Ik heb dat vorige week trouwens nog gezegd. Ik hoop dat u dit ook eens luidop zegt tegen de minister van Financiën en Begroting. Er is een schrijnend tekort aan middelen. (Opmerkingen van mevrouw Anny De Maght-Aelbrecht)
Door deze campagne niet te voeren, los ik dat probleem echter niet op. Iedereen in deze commissie vindt dat we absoluut iets moeten doen aan de gezondheid en het overgewicht van onze mensen. De vraag is hoe dat moet gebeuren. De huidige actie vormt een goede basis om op verder te werken.
Met permissie, ik wil het niet overlaten aan specialisten, stilisten, diëtisten om te bepalen hoe mijn lichaam eruit moet zien. Ze eisen hoe langer hoe meer het alleenrecht op om te zeggen wat goed of slecht is. Indien ze geen voedingsbodem vinden in de samenleving, zullen ze, ondanks hun wetenschappelijke scholing, geen gedragswijziging tot stand brengen. Met het naar voren brengen van het wetenschappelijk onderbouwde, ideale dieet wordt niet het gewenste effect bereikt. De diëtisten, stilisten enz. zijn het trouwens ook niet met elkaar eens. Zet twee diëtisten naast elkaar en ze maken ruzie. De ene zegt dat men de calorieën moet tellen en de andere de koolhydraten. De stilisten blijven kleren van maat 34 en 36 draperen rond superslanke modellen. Psychiaters eisen dan weer het alleenrecht op om over eetstoornissen te spreken. Ze vinden het absoluut onaanvaardbaar dat een gewone minister daar zomaar over praat. Ze vinden dat alleen een psychiater zich over zo'n complexe situatie mag uitspreken.
Mevrouw Merckx, natuurlijk heb ik niets gezegd over die eetstoornissen. Natuurlijk heb ik nooit gezegd dat eetstoornissen het direct gevolg zijn van het schoonheidsideaal. Ik heb wel gezegd dat het schoonheidsideaal vaak de aanzet vormt voor mensen met complexe problemen om over te gaan tot een soort zelfkastijding, die leidt tot zeer zware eetstoornissen gecombineerd met psychische problemen.
Deze campagne is niet duur. Ze is bovendien geslaagd. Mensen vinden dat de gebruikte modellen nog niet dik genoeg zijn. Diëtisten vinden dat ik het dik zijn promoot. De gewone man in de straat is het daar niet mee eens. Er wordt in elk geval over gediscussieerd. Dat op zich is zeer belangrijk. Ik kan u de stapels mail daarover laten zien en u in contact brengen met de Vlaamse Infolijn. Ze heeft nog nooit zoveel reacties gehad op een zo'n goedkope campagne. Heel veel mensen vinden dat er eindelijk iemand is die hierover hardop een standpunt durft in te nemen. Ze zijn het beu om in grootwarenhuizen nooit hun maat te vinden, ook al is die 42 of 44.
Wat dat betreft, schuift de maatschappij op in de goede richting. Vorig weekend heeft de C&A in Antwerpen modellen gezocht met maat 42, 44 en 46. Volgende vrijdag en zaterdag zullen er naar aanleiding van de jaarlijkse modeshow van de academie van Antwerpen modellen met een maatje meer flaneren. In Vlaanderen, in Duitsland en in West-Europa zijn maten tussen 42 en 46 zeer normale maten.
In elk geval, ik blijf erbij dat deze campagne goedkoop was, dat ze goed is en dat ze de geesten in beweging heeft gezet. Ik heb daarmee de mensen een hart onder de riem gestoken, zodat mensen die niet absoluut dik zijn er gemakkelijker in slagen om zich goed te voelen in hun vel.
Dan komt de tweede fase. Die tweede fase is aangekondigd voor het najaar. Dan zal er worden voortgebouwd op de ideeën 'ik ben wie ik ben', 'ik voel me goed' en 'hoe ga ik mijn lichaam nu goed houden?'. Het zal dus gaan over gezonde voeding en beweging. We proberen in dat verband een campagne te voeren met nieuwe spirit. We moeten gezonde voeding en beweging bespreekbaar maken. We moeten dat loshaken van de klassieke platgetreden paden van de perfecte driehoek. Het Vlaams Instituut voor Gezondheidspromotie zal dit coördineren om dit samen met een groot aantal partners uit te voeren.
Voor heel veel mensen is aan sport doen een enorm grote drempel. Laten we dus al beginnen met gewoon meer te bewegen. Dat kan iedereen. Neem de trap in plaats van de lift. Ga te voet naar de bakker in plaats van met de auto. Ga bij een wandelclub. Samen met de Vlaamse Wandel- en Joggingliga gaan we in heel Vlaanderen proberen om daarmee bezig te zijn. We gaan dit ook samen met de LOGO's en met het VIG doen.
Ook inzake gezonde voeding kunnen we buiten de klassieke platgetreden paden treden. Laten we het niet alleen hebben over granen. Laten we proberen om opnieuw naar voren te schuiven waar we sterk in zijn. In Vlaanderen zijn we sterk in onze eetcultuur. Heel veel ongezonde voeding gebeurt omdat die eetcultuur aan het verdwijnen is. Iedereen bakt vlug een hamburger of wat dan ook. Samen met de Gezinsbond willen we dus iets doen inzake eetcultuur. Samen eten is stukken gezonder en is sociaal belangrijk.
We willen ook samen met het onderwijs actie ondernemen. Het is trouwens niet alleen een probleem van kinderen. Het is ook een probleem van mannen en vrouwen die hun kinderen aanzetten om de ideale maten te houden. We willen echter niet met een opgeheven vingertje te werk gaan. Het zal trouwens sowieso zeer moeilijk zijn om alle automaten uit de scholen te verwijderen. Wel moeten we proberen om samen met de ouderverenigingen en de leerlingen creatieve manieren te zoeken om in alternatieven te voorzien voor die automaten. De drinkwaterkraantjes zijn op heel wat plaatsen gratis. Die worden gratis op de scholen geplaatst. Het heeft ook geen zin dat we geld steken in campagnes via de CLB's of de scholen over gezonde voeding als de kinderen na het lesuur op de speelplaats komen en alleen maar Suzy-wafels en frisdrank zien. Daar proberen we dus samen met de andere betrokkenen iets te doen.
Zo proberen we een hele keten van partners te zoeken om samen rond de ideeën van gezond eten en meer bewegen op een originele manier iets te doen. Het bedrag dat daarvoor wordt uitgetrokken, staat nog niet vast. Het VIG heeft zijn bijdrage en kan daar voor een stuk heroriënteren. We zullen zien hoever we daarmee geraken.
Ten derde willen we rond de specifieke problematiek van eetstoornissen -de combinatie van een psychologische problematiek en een abnormaal eetgedrag -samen met de wetenschappers van de KU Leuven, die ook het oorspronkelijke onderzoek rond eetstoornissen hebben gemaakt, een draaiboek uitwerken dat we aan alle CLB's, huisartsen, enzovoort gaan verspreiden. Hoe herken ik anorexia? Hoe kan ik daar het best mee omgaan? Hoe kan ik daar het snelst iets rond doen? Dat zijn de vragen die daarin aan bod zullen komen.
Ik geloof nog altijd in de waarde van deze campagne. Ze wordt verder opgevolgd, naar een breder getrokken actie. Voel u goed in uw lichaam zoals u bent. Probeer niet het onbereikbare ideaal na te streven. Als u zich goed voelt, probeer het dan zo te houden. Dat is de boodschap die we willen uitdragen.
Uiteraard betekent dat ook een belangrijke boodschap naar mensen die te zwaarlijvig zijn. Als die de trap nemen, zullen ze wel voelen dat dit niet meer zo gezond is. Hopelijk komt er dan een reflex om het eigen lichaam een stukje te bewaren. Als we het bewegen opnieuw als een doel in de samenleving stellen, kunnen we daar mee voor zorgen. Als men niet meer goed kan fietsen of wandelen, moet er een reflex komen waarbij men beseft dat men daar dringend iets aan moet doen.
De voorzitter : Mevrouw De Maght heeft het woord.
Mevrouw Anny De Maght-Aelbrecht : Mevrouw de minister, ik heb een hele tijd nodig om te verwerken wat u allemaal hebt gezegd. Ik bedank u wel voor uw antwoord.
De voorzitter : Mevrouw Merckx heeft het woord.
Mevrouw Trees Merckx-Van Goey : We zullen dit verder van nabij blijven volgen. Ik blijf toch wel zitten met de vaststelling van de minister dat het ook een impliciete boodschap is naar zwaarlijvigen. Ik vraag me af of dat niet meer behoeft dan wat in de drie fasen in de voorstelling van deze wat bredere campagne wordt aangekondigd. Daar zal mijns inziens dus nog wel iets extra nodig zijn.
Mevrouw de minister, ik neem akte van het feit dat u verder creatief met partners zult zoeken. Ik denk inderdaad dat het belangrijk is om de scholen hierbij te betrekken. Ook de vrouwenbeweging en het sociaal-culturele werk hebben in Vlaanderen een hele traditie. Ze hebben daarbij niet de cultuur van het opgestoken vingertje, maar ze gaan heel praktisch te werk. Zij kunnen meehelpen aan die mentaliteitswijzing inzake gezonde voeding. Daar zijn dus ook nog partners te vinden. Ik weet niet of deze ook in uw partnership zullen worden opgenomen, maar ik zou dat toch ten zeerste aanbevelen.
De voorzitter : Het incident is gesloten.