Verslag plenaire vergadering
Verslag
Mevrouw Hermans heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, mevrouw de minister, geachte leden, dit weekend hoorde ik een vrij schokkend verhaal. De producenten van printers hebben op dit ogenblik een goudmijn ontdekt. Dan gaat het niet over de verkoop van printers: een printer koop je tegenwoordig voor 50 euro. Het gaat wel over de verkoop van de inktpatronen. Die worden verkocht voor 33 euro. Als ik me niet vergis, bedraagt de prijs van de kleurpatronen ongeveer 44 euro. Op zich is dat alles een beetje een vreemde kwestie. Er blijkt immers dat die producenten erop uit zijn om de mensen bang te maken. Ze stellen dat de mensen voorzichtig moeten zijn met het aanraken van die patronen. Ze zouden giftig zijn. Ze mogen nooit worden hergebruikt en moeten opnieuw in de oorspronkelijke verpakking worden gestopt. Nochtans is er een alternatief. Ik wil het hier niet hebben over het economische aspect, maar over het aspect van het leefmilieu. In Europa alleen is er sprake van 20 miljoen patronen per jaar. Het duurt 440 jaar om die af te breken. Waarom kunnen we niet meer met de sector praten en erop wijzen dat er een mogelijkheid bestaat om die inktpatronen te hervullen? Nu blijkt de industrie, blijken de grote printermerken daar geen voorstander van te zijn. Ze maken het technisch systematisch heel moeilijk om die patronen opnieuw te vullen.
Mevrouw de minister, kunt u op de ene of andere wijze niet overleggen met de grote spelers van die sector om dat hervulsysteem aan te moedigen? Een patroon kan viermaal, maximaal vijfmaal opnieuw worden gevuld. Niet alleen levert dat een financiële besparing op, maar ook kan het de aanval op het leefmilieu verminderen.
Minister Crevits heeft het woord.
Mevrouw Hermans, het probleem dat u aankaart, is eigenlijk een Europees probleem. Het artikel dat daarover is verschenen in de krant, heeft dat probleem en de Europese dimensie ervan ook volledig geschetst. In Europa is er sprake van een aantal fabrikanten, die vrij kunnen bepalen hoe ze hun product op de markt brengen. Als Vlaanderen ter zake zou willen ingrijpen, kan het dat niet. Dat is een kwestie van productnormering. De federale overheid zou moeten beslissen nieuwe normen op te leggen voor dat product. De vraag is of het zo verstandig is om dat ter zake te doen voor België alleen. Het gaat immers over producenten met Europese en zelfs wereldwijde vertakkingen.
Wel kunnen we ervoor zorgen dat zo veel mogelijk mensen die inktpatronen brengen naar de plaats waar ze thuishoren. Een aantal firma's zijn gespecialiseerd in het opnieuw vullen, maar niet bij elk systeem kan er opnieuw worden gevuld. Ook heeft elke printer zijn eigen patroon: er past maar één patroon of één soort patroon in. Een aantal patronen kunnen opnieuw worden gevuld.
Het is ook beter om ze niet in de restafvalzak te gooien, maar om ze als klein gevaarlijk afval te laten inzamelen, zodat ze deels kunnen worden gerecycleerd. Het lijkt me inderdaad nuttig om met de mensen van de Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij (OVAM) ook nog eens te bekijken hoe een goede sensibilisering op gang kan worden gebracht. We hebben dit even nagekeken: vandaag wordt slechts 160 gram per inwoner per jaar ingezameld via het geëigende kanaal. Nu wegen die dingen ook niet zo veel, dus kunnen we geen kilo's verwachten. Het is echter een goede suggestie om eens te bekijken of er niet extra kan worden gesensibiliseerd. Regelgevend werk verrichten ter zake is echter zeer moeilijk, zo niet onmogelijk, zeker voor Vlaanderen.
Mevrouw de minister, ik dank u voor uw antwoord. Het gaat me inderdaad ook om sensibilisering en informatie. Ter zake kunnen we onze verantwoordelijkheid nemen, dunkt me. Ik ben blij te horen dat u, samen met de OVAM, daar nogmaals de nadruk op legt. Veel mensen weten helemaal niet dat het mogelijk is die patronen opnieuw te laten vullen. Dat is een belangrijk punt.
U stelt terecht dat dit een Europese zaak is, en een zaak die misschien ook federaal moet worden aangekaart. Ik zal proberen daar ook iets aan te doen.
Mevrouw Vogels heeft het woord.
Ik sluit me aan bij de vraagsteller. Het is inderdaad een Europees probleem. Er zijn in juni ook Europese verkiezingen, misschien kunnen we aan alle toekomstige Europese parlementsleden vragen om daar werk van te maken, net zoals ons parlementslid, de heer Staes. Hij tracht al sinds 2002 van de Europese Commissie duidelijkheid te krijgen, niet alleen omwille van de negatieve milieueffecten, maar ook omwille van de ongeoorloofde afspraken tussen de producenten van printers en de koppelverkoop met de verschillende cartridges.
De Commissie heeft de eerste vraag daarover gekregen in 2002 en bestaat het om vandaag, zeven jaar later, te antwoorden dat het onderzoek waarschijnlijk bijna afgerond is. We moeten allemaal onze Europese parlementsleden ertoe aanzetten om daar samen met de heer Staes werk van te maken.
Ik geloof dat er geen aanvullende vragen gesteld zijn.
Mevrouw Vogels, ik ben blij dat Europa hier ook eens binnenwaait. Dat is eens wat anders.
Het moet niet altijd Antwerpen zijn.
U neemt mij de woorden uit de mond.
Inderdaad, we moeten Europa blijven wakker schudden, en het federale niveau misschien ook aanspreken. De reglementering wordt daar bepaald.
Wij betalen veel te veel voor die inktpatronen. Dat is economische materie en dat is niet uw bevoegdheid. De sector maakt woekerwinsten. Dat moet worden aangekaart in het Europees Parlement.
Het incident is gesloten.