Verslag plenaire vergadering
Verslag
De heer Glorieux heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister, recent heeft uw Waalse collega het logische besluit genomen om vluchten met grote passagierstoestellen tussen Charleroi en Luik aan banden te leggen. Federaal minister Landuyt heeft een koninklijk besluit klaargemaakt waarin hij korteafstandvluchten tot een afstand van 150 kilometer met toestellen van meer dan 7,5 ton wil verbieden. Dat is eens te meer een logische maatregel omdat het vliegverkeer in vergelijking met de alternatieven enorm energie-intensief is en heel wat schadelijke stoffen uitstoot. Korteafstandvluchten scoren nog veel erger omdat de meeste kerosine wordt verbruikt tijdens het opstijgen. Vanuit de luchthaven van Oostende vertrekken er vluchten met Boeings 747 naar Kent, dat amper 105 kilometer verder ligt. Er vertrekken ook grote passagierstoestellen van Oostende naar Rijsel, dat 73 kilometer verder ligt, of naar Zaventem, dat 107 kilometer verder ligt. Dat is een enorme absurditeit.
Het vliegverkeer stoot in het algemeen vijf keer meer CO2 en NOX uit dan de trein. Voor korteafstandvluchten is de verhouding nog veel erger. Het wekte dan ook enige verwondering toen ik in de krant las dat uitgerekend de Vlaamse minister van Leefmilieu het initiatief van de federale minister betreurt. Er wordt met veel poeha over de klimaatproblematiek gesproken en er vinden grote klimaatconferenties plaats, maar wanneer een keuze moet worden gemaakt tussen harde economie en ecologie, dan kiest de Vlaamse Regering steevast voor het eerste.
Mijnheer de minister, in welke mate is het klimaatbeleid van de Vlaamse Regering ernstig te nemen? Hoe staat u tegenover het voorstel om de korteafstandvluchten aan banden te leggen?
Welk standpunt neemt de Vlaamse Regering in op het overleg dat zal doorgaan of al is doorgegaan met de ministers van de federale regeringen en de andere gewesten? Bent u bereid om zo'n maatregel te ondersteunen en ervoor te zorgen dat zo'n absurde korteafstandsvluchten waarvoor goede alternatieven bestaan, van onze Vlaamse luchthavens worden geweerd?
Minister Peeters heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, geachte collega´s, als u mij citeert, dan moet u dat volledig doen. Ik heb gezegd dat ik het betreur dat ik het bestaan van zo´n voorstellen en ontwerpen van koninklijke besluit via de kranten moet vernemen. Ik betreur het ook als dit soort van initiatieven onvoldoende zouden zijn onderbouwd. U en ik hebben gelezen dat minister Landuyt een ontwerp van koninklijk besluit voorbereidt. Ik heb die tekst evenwel nog niet gezien.
In dat ontwerp zouden vier elementen aan bod komen. Er zou een verbod komen voor commerciële vluchten met jets in België waarvan de afstand minder dan 150 km bedraagt. U hebt het over jets van 7,5 ton take off weight; ik daarentegen heb het cijfer van 5,7 ton opgevangen. Het is erg belangrijk goed te weten waarover het gaat. Op dit ogenblik vergadert een interkabinettenwerkgroep over deze zaak. Mijn medewerker is aanwezig. Hij heeft de opdracht zorgvuldig te luisteren naar de concrete invulling van het verbod dat minister Landuyt zou willen uitvaardigen.
U verwijst terecht naar een ander initiatief, van minister Antoine. Op 31 oktober 2006 nam hij een ministerieel besluit over de lijn Casablanca-Charleroi-Luik-Casablanca. Hij wil het vliegverkeer tussen Charleroi en Luik verbieden en die lijn vervangen door de verbinding Casablanca-Luik. Ik spreek me daarover niet uit. Er bestaat wel een bilateraal akkoord tussen België en Marokko over vliegroutes. Onlangs nog, in september 2006,? heeft het Belgische instituut voor de luchtvaart de lijn Casablanca-Charleroi-Luik-Casablanca goedgekeurd. Men zal in Wallonië moeten uitklaren of de beslissing in overeenstemming is met dat bilateraal akkoord.
Ten gronde wil ik stellen dat het evident is dat wij de Kyotodoelstellingen van Vlaanderen zeer ernstig nemen. Ik heb hier al de initiatieven in dat verband toegelicht. U hebt gelijk dat de bijdrage van de luchtvaart aan de realisatie van de Kyotodoelstellingen erg belangrijk zal zijn. Ik ga evenwel geen debat aan over voorstellen die ik niet ken en waarvan ik niet alle gevolgen ken. Ik weet niet of het over 5,7 ton of 7,5 ton gaat. Ik weet niet of het gaat over 150 kilometer die in België zelf worden afgelegd, dan wel over korteafstandvluchten met bestemmingen die ook in het buitenland liggen, zoals Kent en Rijsel. We moeten ook goed de milieu-impact onderzoeken. Is het vanuit ecologisch standpunt beter twee vliegtuigen naar Casablanca te sturen, of slechts eentje dat dan wel een tussenstop in Charleroi maakt?
Ik rond af. De luchtvaartsector moet een bijdrage leveren aan de realisatie van Kyoto. Ik ben op dat vlak een vragende partij. Ik ben bereid om te onderzoeken welke concrete maatregelen we ter zake kunnen nemen, maar dan wel op basis van facts and figures. We hebben nood aan een onderbouwd dossier, met een goed zicht op de gevolgen voor het milieu én op de economische gevolgen.
Mijnheer de minister, ik ben toch niet helemaal gerustgesteld. Het komt er eigenlijk op neer dat er keuzes gemaakt moeten worden. Als ik merk dat bijvoorbeeld in het kader van het START-project wordt voorgesteld om tegen 2025 het aantal vluchten vanop Zaventem te verdubbelen, terwijl we tegen 2030 onze CO2-uitstoot met de helft moeten reduceren, rijzen er toch vragen.
Mijnheer de minister, u zegt dat een besluit onderbouwd moet zijn. Ik kan me voorstellen dat men opnieuw heel wat studies laat maken, maar het is duidelijk wat de milieu-impact van het korteafstandvliegverkeer is. Alle elementen liggen op tafel. Het komt er gewoon op neer dat een concrete keuze moet worden gemaakt.
Economie is belangrijk, maar de alternatieven, die de economie niet wezenlijk benadelen, zijn absoluut aanwezig. Ik denk dat de keuze heel simpel is en we geen nood hebben aan nieuwe studies die het dossier moeten onderbouwen, maar absoluut noodzakelijke maatregelen op de lange baan schuiven.
Mevrouw De Ridder heeft het woord.
Mijnheer de minister, u hebt het koninklijk besluit van minister Landuyt in zijn huidige vorm misschien nog niet gezien, maar ik wel. Ik kan u verzekeren dat het in de huidige vorm werkelijk de doodsteek is voor onze regionale luchthavens.
De VLD-fractie is er, voor alle duidelijkheid, geen voorstander van dat reguliere lijnvluchten van meer dan 200 passagiers tussen Charleroi en Luik driemaal per dag heen en weer vliegen, maar daar gaat het niet over in het koninklijk besluit van Landuyt.
Minister Landuyt maakt alle vluchten van minder dan 150 kilometer onmogelijk voor straalvliegtuigen van meer dan 5,7 ton, zowel in binnen- als buitenland. Dat sluit niet enkel vluchten tussen Charleroi en Luik uit. Ook de uitwijkingen wegens weersomstandigheden worden onmogelijk. Er zal niet meer uitgeweken kunnen worden naar een andere luchthaven, bijvoorbeeld omdat men in Antwerpen niet kan landen zolang niet alle kapwerken zijn gebeurd.
Het koninklijk besluit sluit ook trainingsvluchten voor piloten uit. Ik denk niet dat we onze piloten in opleiding naar Reims of Parijs willen sturen om een touchdown te maken. Ook charitatieve vluchten worden onmogelijk. De jaarlijkse activiteiten om bijvoorbeeld gehandicapte kinderen van Antwerpen naar Brussel te vliegen, kunnen niet meer. Het koninklijk besluit sluit ook ´vleugels op maat´ uit, waarbij een vlucht met zakenmensen bijvoorbeeld vertrekt in Antwerpen, in Charleroi mensen oppikt, om dan door te vliegen naar Toulouse of Londen. Ook de samenwerking tussen vliegtuigmaatschappijen, om bij een tekort zakenjets uit te wisselen, kan niet meer.
Mijnheer de minister, ik zal u mijn argumenten schriftelijk bezorgen. Dit koninklijk besluit is de doodsteek voor onze regionale luchthavens. Het staat ook haaks op de optie van de Vlaamse Regering om onze regionale luchthavens maximaal te ondersteunen en te laten voldoen aan alle veiligheidsnormen. Het staat ook haaks op de Europese realiteit, want we gaan volledig voorbij aan de reciprociteit. We laten vliegtuigen die uit het buitenland komen niet meer landen waar ze willen. Dat zou zware gevolgen kunnen hebben voor onze vliegtuigen die in Turkije, Kenia of Egypte tussenlandingen maken op minder dan 150 kilometer van elkaar.
Mijnheer de minister, ik hoop dat u volop de kaart zult trekken van onze regionale luchthavens in uw communicatie met de federale regering.
De heer Sannen heeft het woord.
Mijnheer de minister, ik ben enigszins ontgoocheld over uw antwoord. Van de minister van Leefmilieu had ik verwacht dat hij op dit moment, nu de klimaatproblematiek zo scherp wordt gesteld, het eens zou zijn met de stelling dat korteafstandsvluchten negatief zijn voor ons milieu. Ik denk dat dit het uitgangspunt moet zijn.
Ik ga me niet uitspreken over het koninklijk beluit, want ik kan me best voorstellen dat het verbeterd en verfijnd kan worden.
Mijnheer de minister, ik ben ook teleurgesteld over uw antwoord, als u zegt dat u iemand van uw kabinet hebt gestuurd om te luisteren.
Ik hoop dat Vlaanderen ook proactief kan zijn en een inbreng kan doen zodat het uiteindelijke besluit meer beantwoordt aan wat wij belangrijk vinden. Dat korteafstandvluchten negatief zijn voor het milieu, moet niemand meer duidelijk maken, daar zijn voldoende wetenschappelijke bewijzen voor. De mogelijke economische impact moeten we op andere manieren proberen op te vangen, mijnheer de minister. Ik vind het erg spijtig dat, nu het klimaat zo centraal staat, u geen duidelijk principieel standpunt wilt innemen.
Mijnheer Sannen, wanneer een collega een voorstel via de pers lanceert, is het normaal om daar eerst naar te luisteren. Daarnaast heb ik gezegd dat we Kyoto zeer ernstig nemen en dat het spijtig genoeg niet zo eenvoudig is als u het voorstelt. Het gaat niet alleen over een korte vlucht tussen Luik en Charleroi of tussen Oostende en Charleroi, het is iets delicater en iets ruimer dan dat. Het gaat bijvoorbeeld ook over het voorval waar mijn federale collega Antoine over heeft gesproken, namelijk Casablanca-Charleroi, Charleroi-Luik en Luik-Casablanca. De vraag is of er twee vliegtuigen of één volledig bezet vliegtuig moeten vliegen naar Casablanca.
De milieu-impact van korte vluchten ligt me heel na aan het hart. Als we daarvoor maatregelen kunnen nemen, zullen we dat ook doen. Het is niet juist dat, zoals u zegt, ik daar niet de nodige zorg aan zou besteden, integendeel. Ik vind het wel normaal dat we met kennis van zaken en met 'facts and figures' het dossier bekijken en niet maar wat lukraak dingen uit de mouw schudden, waarbij achteraf zou blijken dat het milieu-effect negatief in plaats van positief zou zijn. Dat zou heel spijtig zijn.
Mijnheer de minister, ik vind het wat hilarisch. De verbinding tussen Luik en Charleroi stopzetten, heeft niet als bedoeling om twee vliegtuigen in te zetten, één vanuit Luik en één vanuit Charleroi, maar om de mensen met de bus of met de trein van Luik naar Charleroi te brengen en hen dan op één toestel te plaatsen. Dat is het alternatief.
Economie is belangrijk, maar niet enkel op de korte termijn maar ook op de lange termijn. Het Sternrapport maakt ons heel duidelijk dat nu niet investeren en nu kortzichtige maatregelen treffen die ons op korte termijn eventueel een economische winstmaximalisatie opleveren, ons op de lange termijn veel meer kan kosten dan wanneer we die maatregelen nemen die zich opdringen. Een verantwoordelijke regering kan enkel en alleen besluiten dat we nu veel verder moeten gaan in het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen dan tot nu toe is gebeurd, zowel onder de vorige als onder de huidige regering. Nu is er een 'sense of urgency' ontstaan waarvan we gebruik moeten maken om te voorkomen dat de voorspelling uitkomt die in het Sternrapport rapport staat, namelijk dat we binnen vijftig jaar als gevolg van de effecten van het broeikaseffect nog veel meer schade zullen ondervinden dan een eventuele kortetermijnschade die maatregelen op dit ogenblik met zich zullen meebrengen.
Ik kom terug wanneer de beslissing met kennis van zaken zal worden genomen.
Het incident is gesloten.