Verslag plenaire vergadering
Actuele vraag over de verwerking van het extra slachtafval ten gevolge van de BSE-crisis
Verslag
Aan de orde zijn de samengevoegde actuele vragen van de heer Coens tot mevrouw Dua, Vlaams minister van Leefmilieu en Landbouw, over de kosten van de BSE-crisis en van de heer Bogaert tot minister Dua over de verwerking van het extra slachtafval ten gevolge van de BSE-crisis.
De BSE-crisis laait op en het consumentenvertrouwen is nog niet hersteld, mede door het paniekerige optreden van de Europese Unie terzake. Door een aantal Europese maatregelen is 700.000 ton voeder voor kippen en varkens plots afval geworden. De afvalverwerkende bedrijven draaien inmiddels op volle toeren maar worden nog niet betaald. Europa neemt op dat vlak geen verantwoordelijkheid op en het federale niveau probeert de factuur door te schuiven naar de gewesten. Eerder hebt u de kosten voor de verwerking geraamd op 3 miljard frank voor 6 maanden, het federale niveau spreekt over 10 miljrad frank per jaar. Waarop is de verdeelsleutel tussen de gewesten gebaseerd? Welk bedrag neemt de Vlaamse overheid voor haar rekening?
Dat Europa elk gebruik van diermeel in veevoeder verbiedt, creëert inderdaad een bijkomende afvalberg. Op 21 december jongstleden heeft het federale kernkabinet bepaald dat het verwerken van slachtafval een gewestelijke materie is, waar de gewesten financieel moeten voor opdraaien. De Waalse regering weigert inmiddels elke financiële tussenkomst, terwijl de Vlaamse regering een eerder pragmatische houding aanneemt.
Welke beslissing gaat de Vlaamse regering nemen? Hoe zal die worden hard gemaakt tegenover Europa en in het kader van de begroting? Niet onbelangrijk daarbij is dat de Belgische bedrijven die slachtafval tot diermeel verwerken voor 90 percent in Vlaanderen gesitueerd zijn.
De Europese beslissing heeft inderdaad een crisissituatie veroorzaakt. Wegens de zeer korte uitvoeringstermijn is die besklissing omgezet in een Belgische wet : vanaf 1 januari is de verwerking van diermeel in veevoeder verboden. Het gaat om een voorlopige maatregel van zes maanden maar die zal waarschijnlijk wel verlengd worden. Daardoor heeft het dierlijk afval niet alleen al zijn marktwaarde verloren, maar ontstaan bovendien ook nieuwe kosten voor het stockeren en de verwerking. De hamvraag is uiteraard wie dat zal betalen, temeer omdat daarover op Europees vlak geen uniforme afspraken bestaan.
We heben al zeer veel overleg gepleegd : met de Commissie Dierlijk Afval, tussen de gewesten en met het federale niveau. Het Vlaams Gewest zorgt ervoor dat de keten blijft draaien. Het stockeren is geregeld en een crisicel controleert de toevoer van het dierenmeel. Maar een structurele tussenkomst vanwege de Vlaamse overheid in de kosten van de afvalverwerking druist in tegen het afvalstoffendecreet. De structurele kosten zullen dus moeten doorgeschoven worden naar de markt : zowel naar de producenten als naar de consumenten. Persoonlijk denk ik dat de enig mogelijke oplossing ligt in een soort vleesheffing, waardoor een deel van de kosten op de consument worden verhaald.
Bepaalde decretale beperkingen maken het minister Dua moeilijk gepast te reageren. Europa legt zijn deelstaten op het probleem op te lossen zonder onderling overleg, waardoor de chaos nog groter wordt. De maatregelen moeten voor alle deelstaten gelijk zijn omdat de huidige situatie noch voor de consumenten, noch voor de producenten optimaal is. U moet dat duidelijk maken in Europa.
Er is morgen een interministeriële conferentie.
Uiteindelijk is het zo dat Europa een aantal maatregelen oplegt die de deelstaten maar moeten uitvoeren. Als ik zeg dat de gewesten niet betrokken zijn, dan heb ik het uiteraard niet over de laatste twee weken. Ik vrees dat uw voorstel om de kosten door te schuiven naar consumenten en producenten alleen maar de inflatie in de hand zal werken.
Het incident is gesloten.