Verslag plenaire vergadering
Verslag
Dames en heren, mag ik vragen om recht te staan om een rouwhulde uit te spreken naar aanleiding van het overlijden van de heer Wilfried Martens.
Dames en heren, ik wil hulde brengen aan gewezen premier van België en minister van staat Wilfried Martens, die overleed op 9 oktober. Wilfried Martens was lid van de Nederlandse Cultuurraad en de Vlaamse Raad van 1974 tot 1994, voor de CVP-fractie. Met uitzondering van zes maanden in 1981, leidde hij negen Belgische regeringen, tussen 3 april 1979 en 7 maart 1992. In 1994 nam hij afscheid van de Belgische politiek en maakte hij van de verdere eenmaking van de Europese Unie zijn nieuw levensdoel.
Dames en heren, Wilfried Martens, de boerenzoon uit Sleidinge, doctor in de rechten, licentiaat in het notariaat en baccalaureus in de thomistische wijsbegeerte, was een politicus met een project, een project dat hij met hardnekkigheid ten uitvoer trachtte te brengen. Martens heeft ontegensprekelijk een plaats verworven in de politieke geschiedenis van België en Europa en de geschiedenis van Vlaanderen.
Ook het Vlaams Parlement is namelijk schatplichtig aan het engagement en de werkijver van deze man. Reeds in 1958 sprak hij zich uit voor wat Maurits Coppieters het unionistisch federalisme noemde. Ik citeer uit zijn boodschap aan de jeugd op de IJzerbedevaart van dat jaar: “Maar eens de Vlamingen zelfbestuur zullen verkrijgen en zo in staat zullen zijn om te voorzien in de specifiek Vlaamse economische noden, om een vooruitstrevende sociale politiek te voeren tot welvaart van de ganse Vlaamse gemeenschap, om het Nederlands en de Nederlandse cultuur van bovenuit te steunen en aan te wakkeren, dan zullen wij ons als volk kunnen herstellen.”
Vier jaar later, in 1962, op het congres van de Vlaamse Volksbeweging, schetste hij de voorwaarden om dit federalisme te realiseren. Een federalisme dat toen door velen nog als staatsgevaarlijk en zelfs als irreëel werd bestempeld, een federalisme dat hij in de daaropvolgende jaren tactisch en planmatig en in weerwil van sommige partijgenoten zou blijven doorduwen, als voorzitter van de CVP-jongeren, als CVP-voorzitter en later als premier van België.
Onder zijn premierschap kwamen de tweede en de derde staatshervorming, van 1980 en 1988, tot stand en werd de vierde voorbereid. België deed definitief afstand van de unitaire staat en het federalisme was een grondwettelijk feit.
Dames en heren, met een tomeloze inzet en begiftigd met het talent om uiteenlopende meningen op eenzelfde lijn te krijgen, realiseerde Wilfried Martens zijn Vlaams en later federalistisch ideaal.
Het Vlaams Parlement leeft mee met diegenen die hem het meest nabij waren, zijn vrouw, Miet Smet, zijn kinderen en zijn andere familieleden. Moge zijn verdiensten voor Vlaanderen, België en Europa hun tot steun zijn bij het verwerken van dit zwaar verlies.
Mag ik u vragen een moment van stilte in acht te nemen?
– De Vlaamse volksvertegenwoordigers nemen enkele ogenblikken stilte in acht.