Verslag plenaire vergadering
Verslag
Bespreking en stemming
Dames en heren, aan de orde is het verzoek tot machtiging tot vervolging van een Vlaams volksvertegenwoordiger.
De heer van Rouveroij, verslaggever, heeft het woord.
De Commissie voor de Vervolgingen heeft op maandag 29 april 2013 een verzoek tot machtiging tot vervolging van een Vlaams volksvertegenwoordiger behandeld. Het gaat met name om collega Johan Deckmyn. Bij brief van 29 maart 2013 werd het Vlaams Parlement door de procureur-generaal bij het parket bij het Hof van Beroep te Gent verzocht de parlementaire onschendbaarheid van een Vlaams parlementslid op te heffen met het oog op de vervolging van de betrokken volksvertegenwoordiger.
De Commissie voor de Vervolgingen nam kennis van het bijgevoegde dossier conform artikel 100 van het Reglement van het Vlaams Parlement. Het dossier werd aan het Vlaams Parlement voorgelegd op grond van artikel 120 juncto artikel 59 van de Grondwet. De Commissie voor de Vervolgingen nam vooreerst kennis van de grondwettelijke contouren van haar opdracht.
Conform artikel 100 van het Reglement heeft de Commissie voor de Vervolgingen aan het betrokken parlementslid gevraagd of die wenst gehoord te worden door de commissie. De heer Deckmyn heeft te kennen gegeven niet gehoord te willen worden en geen bezwaar te hebben tegen verwijzing naar de rechtbank. Hij verzet zich daarom niet tegen een opheffing van de parlementaire onschendbaarheid.
De heer Sauwens, voorzitter, geeft een schets van de kwestie en van de procedure. Op de opmerking van mevrouw Dillen dat het hier gaat om een van de weinige mogelijke gevallen van betrapping op heterdaad en er dus in principe geen verplichting is om de opheffing van de parlementaire onschendbaarheid te vragen, merkt de heer Sauwens, voorzitter, op dat heterdaad heel strikt wordt geïnterpreteerd.
Mevrouw Dillen is van oordeel dat het voorgelegde dossier een typisch voorbeeld van betrapping op heterdaad is. Een nog strikter voorbeeld dan dit dossier kan men niet vinden van een heterdaad. Ze heeft weliswaar alle begrip voor de voorbeeldfunctie van een volksvertegenwoordiger. Maar dit betekent wel een extra sanctie, in die zin dat door het vragen van de opheffing van de parlementaire onschendbaarheid voor een betrapping op heterdaad door het parket, een parlementslid aan de schandpaal genageld wordt. In dezen kon de volksvertegenwoordiger immers voor de rechtbank worden gebracht zonder dat een vraag van de opheffing van de onschendbaarheid nodig was.
De voorzitter, de heer Sauwens, wijst erop dat de parlementaire onschendbaarheid in het leven is geroepen niet om het parlementslid te beschermen, maar om het instituut parlement zelf en de parlementaire werking te beschermen. Het is om willekeur te voorkomen. Dat een strikte interpretatie wordt gehanteerd door voor elk dossier een verzoek tot machtiging voor te leggen aan het parlement, kan men dat eigenlijk als het ware zien als een gunst van het gerecht om zodoende de parlementaire onschendbaarheid ten volle te laten spelen, waar de parlementsleden er in feite zelf niet om vragen.
Mevrouw Dillen kan zich niet van de indruk ontdoen dat sommige arrondissementen het begrip heterdaad strikter toepassen dan andere arrondissementen. In het gerechtelijk arrondissement Antwerpen bijvoorbeeld, worden, over alle partijgrenzen heen, parlementsleden voor dergelijke feiten gewoon rechtstreeks voor de rechtbank gebracht. Ze pleit dan ook voor een eenvormige toepassing, waarin ook de andere commissieleden zich volstrekt kunnen vinden. Misschien kan de Commissie voor de Vervolgingen er het college van procureurs-generaal op wijzen.
Zo kom ik tot het besluit van de commissie. De commissie is van mening dat dit dossier te kwalificeren valt als betrapping op heterdaad. Gelet echter op het feit dat de procureur-generaal de vraag tot opheffing van de parlementaire onschendbaarheid gesteld heeft en het verzoek tot machtiging tot vervolging heeft voorgelegd aan het Vlaams Parlement, besluit de commissie unaniem, met vijf stemmen, om de parlementaire onschendbaarheid van de heer Deckmyn op te heffen. De commissie pleit wel voor eenvormigheid ten aanzien van verzoeken tot opheffing van de parlementaire onschendbaarheid en benadrukt dat een dergelijk verzoek niet nodig is ingeval van een betrapping op heterdaad.
Tot zover het verslag.
Wij stemmen over het besluit van de Commissie voor de Vervolgingen.
De volksvertegenwoordigers die het besluit wensen aan te nemen, wordt verzocht op te staan.
De tegenproef.
Het besluit is aangenomen.