Verslag plenaire vergadering
Verslag
Algemene bespreking
Dames en heren, aan de orde is het ontwerp van decreet tot instemming met het protocol over de bezwaren van het Ierse volk ten aanzien van het verdrag van Lissabon, ondertekend in Brussel op 13 juni 2012.
De algemene bespreking is geopend.
De heer Kennes, verslaggever, heeft het woord.
Voorzitter, collegas, iedereen herinnert zich ongetwijfeld dat op 12 juni 2008 in Ierland een referendum werd gehouden waarin een meerderheid zich uitsprak tegen de ratificering van het Verdrag van Lissabon. Dat heeft geleid tot nieuwe onderhandelingen, die dan aanleiding hebben gegeven tot een aantal afspraken met Ierland. Die gaan vooral over juridische waarborgen die Ierland vroeg rond het recht op leven, gezin en onderwijs, fiscaliteit, en veiligheid en defensie, waar Ierland traditioneel een zeer neutrale koers aanhoudt.
Dat is in een protocol gegoten, en er werd afgesproken dat dat protocol, nadat ondertussen een tweede referendum een ja-stem had opgeleverd, na de regeling rond de toetreding van Kroatië bij het verdrag zou worden gevoegd.
Omdat die protocols eigenlijk integraal deel uitmaken van de verdragen, moeten zij ook de hele ratificeringsprocedure overal doorlopen. Voor Vlaanderen heeft dit niet direct een impact, maar voor de Ieren is het een belangrijke garantie, die zij hebben gevraagd, al is er discussie over de draagwijdte van dit protocol. Volgens sommigen is het eerder interpretatief dan normatief, maar ik denk dat de Ieren er in elk geval veel belang aan hechten. In de commissie was er geen unanimiteit, maar toch een ruim draagvlak om dit goed te keuren.
De heer Creyelman heeft het woord.
Voorzitter, minister, collegas, dit protocol over de bezwaren van het Ierse volk ten aanzien van het Verdrag van Lissabon is, hoe erg wij dat ook vinden, niet meer dan een schaamlapje om de balorige en ambetante Ieren te sussen en aan boord te houden.
Eerst een kort stukje geschiedenis. Het Verdrag van Lissabon is de opvolger van de in 2005 door Frankrijk en Nederland afgewezen Europese Grondwet. Dat die Europese Grondwet een serieuze brug te ver bleek, was al veelzeggend, maar toch kwam er in 2007 een ander verdrag voor deze Europese Grondwet in de plaats: het Verdrag van Lissabon. Dat verdrag werd op 13 december 2007 getekend door de Europese leiders. Door de Europese leiders, maar niet door de Europese burgers.
Alle stappen van de zogenaamde Europese integratie zijn immers genomen achter de rug van de burgers om. Een aantal Europese leiders geeft dat ook toe. De ex-president van de Europese Raad, Jean-Claude Juncker, bijvoorbeeld, en ik citeer hem graag: Wij beslissen iets. We brengen dat dan in het midden en wachten enige tijd om te zien wat er gebeurt. Volgt er geen misbaar, breekt er geen opstand uit want de meesten begrijpen toch niet wat er werd beslist dan gaan we weer wat verder. Stap voor stap, tot er geen terugkeer meer mogelijk is.
Nog eerlijker was voormalig Duits bondskanselier Helmut Kohl. In een uitgebreid interview over het ontstaan van de euro, stelde Kohl dat een referendum nooit tot de invoering van de euro zou hebben kunnen leiden en dat hij daarom, om de euro koste wat het kost in te voeren, als een dictator heeft gehandeld. Deze twee citaten, collegas, dienen enkel ter illustratie van wat we in feite allemaal weten: deze EU is een constructie die boven de hoofden van de bevolking werd en wordt geleid en vorm gegeven.
Collegas, de zeventien eurolanden kregen geen referendum over hun deelname. De zeldzame keren dat men de burgers toch naar hun mening vroeg, negeerden de politieke machthebbers het afwijzende kiesresultaat, zoals bij de stemming over de Europese Grondwet in Frankrijk en Nederland, of verplichtte men hen om opnieuw te stemmen tot er een goedkeuring was, zoals in Ierland. De Ieren liet men twee keer stemmen over het Verdrag van Nice in 2001 en 2002, en twee keer over het Verdrag van Lissabon in 2008 en 2009. Met andere woorden: stemmen mag, bij wijze van uitzondering of test, maar je moet wel opnieuw stemmen bij een ongewenst resultaat. Dat is nogal cynisch voor een democratie.
Maar terug naar dit protocol. Na de stem van de Ieren tegen het Verdrag van Lissabon in 2008 werd, met het oog op een nieuw referendum, door de Europese Raad in 2009 dit protocol in het leven geroepen bij wijze van antwoord op de bezorgdheden van Ierland. De Ieren hadden zich bezorgd getoond over de zeggenschap over hun eigen gezinsbeleid, over hun fiscaal beleid en over defensie. Ierland wilde in feite zijn soevereiniteit behouden, zeker op dit vlak.
Het protocol met de lange titel lange titels en honderden paginas onleesbare tekst zijn eigen aan dictaturen werd verkocht als een garantie voor Ierland voor de toepassing van het Verdrag van Lissabon op de betreffende beleidsdomeinen. Deze garanties dienen slechts, zo luidt de EU-propaganda, om duidelijkheid te verschaffen over een bestaande juridische situatie en bieden een antwoord op de onjuiste argumenten, zogezegd, die tijdens de eerste referendumcampagne de ronde deden.
Deze garanties zijn al opgenomen in een besluit dat de staatshoofden en regeringsleiders in juni 2009 hebben goedgekeurd. Toen werd evenwel overeengekomen dat ze naar aanleiding van het volgende toetredingsverdrag in een protocol geïntegreerd zouden worden. Het voornoemde protocol geeft dus uitvoering aan deze verbintenis in het vooruitzicht van de nakende toetreding van Kroatië. In wezen is het protocol, zoals ik al heb gezegd, niet meer dan een schaamlapje om de Ieren min of meer te sussen en om het schandelijke negeren van het Ierse neen tegen het Verdrag van Lissabon te verdoezelen.
Men zou nu kunnen argumenteren dat we de wil van de Ieren niet mogen negeren en hun souvereiniteit moeten erkennen. Ten slotte hebben ze weliswaar na enig aandringen yes gestemd. Als u aan uw gasten de eerste keer vraagt: Wil je een stukje taart?, zullen ze de eerste keer neen zeggen. Maar als u wat aandringt en vraagt: Moet je er echt geen hebben?, dan zullen ze zeggen: Oké, geef me dan maar een stukje. Dat is de manier waarop de Ieren yes gestemd hebben. Maar het Vlaams Belang zegt ook bij de tweede vraag naar het stukje taart neen omdat wij de taart niet lusten. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Mevrouw De Vits heeft het woord.
Voorzitter, onze fractie gaat akkoord met het voorliggende protocol. Ik ga herhalen wat ik in de commissie heb gezegd.
Ik betreur dat Eurosceptische partijen in Ierland, populistische partijen, de bevolking hebben misleid over het verdrag van Lissabon. Er stond en er staat in het verdrag van Lissabon niets over recht op leven, gezin en onderwijs, fiscale aangelegenheden we zouden het graag gehad hebben maar daar gaat het debat vandaag niet over noch over veiligheid en defensie. Men heeft de mensen dus misleid. Dankzij het protocol dat de zaken nog eens verduidelijkt, is het mogelijk geworden dat de Ieren ja hebben gezegd. Dit is positief voor Ierland en voor de Europese Unie. (Applaus bij sp.a en CD&V)
De heer Van Hauthem heeft het woord.
Mevrouw De Vits, het gaat niet over de redenen waarom de Ieren neen hebben gestemd. Het gaat erover dat wanneer een verdrag moet worden goedgekeurd volgens een aantal regels die anders zijn in verschillende landen, en een land zegt om welke reden dan ook neen, dat het geïnterpreteerd wordt als zouden ze het niet begrepen hebben, als zouden ze misleid zijn, als zouden er populisten aan de macht zijn. Men zet die lidstaat, en dus ook het volk, het mes op de keel. Men laat hen zoveel keer stemmen tot ze uiteindelijk ja zeggen en houdt hen voor dat ze wat zullen meemaken als ze niet ja stemmen. Daar gaat het hier over.
Dit protocol wil zogenaamd tegemoetkomen aan de bezwaren van de Ieren of ze nu terecht zijn of niet, mevrouw De Vits, daarover hebben wij niet te oordelen , maar het komt er helemaal niet aan tegemoet. Daar gaat het niet over. Het is zoals de heer Creyelman zei een schaamlapje, een doekje voor het bloeden, want uiteindelijk verandert er niets aan het verdrag. Dit is een uiting van de wijze waarop in Europa aan besluitvorming wordt gedaan. Wie het daar niet mee eens is, wordt het mes op de keel gezet en met een kluitje in het riet gestuurd. Dat is de reden waarom wij een signaal willen geven en willen zeggen dat wij aan dergelijke hypocrisie en machtspolitiek van Europa ten aanzien van soevereine volkeren niet meedoen. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Vraagt nog iemand het woord? (Neen)
De algemene bespreking is gesloten.
Artikelsgewijze bespreking
Dames en heren, aan de orde is de artikelsgewijze bespreking van het ontwerp van decreet. (Zie Parl.St. Vl.Parl. 2012-13, nr. 1934/1)
De artikelen 1 en 2 worden zonder opmerkingen aangenomen.
De artikelsgewijze bespreking is gesloten.
We zullen straks de hoofdelijke stemming over het ontwerp van decreet houden.