Verslag plenaire vergadering
Verslag
De heer Vandaele heeft het woord.
Minister, achter de kust, in de polders, liggen historisch permanente graslanden. Die zijn ecologisch waardevol, maar hebben ook op toeristisch en landschappelijk vlak hun belang. Als ze niet in Vogelrichtlijngebied of in beschermd landschap liggen, kunnen die echter omgeploegd en gescheurd worden, ook vandaag nog. Terwijl wij hier gezellig bij elkaar zitten, is de kans groot dat dat ook nu weer gebeurt.
Al in 2009 hebt u een oplossing in het vooruitzicht gesteld. U zou tegen maart 2010 op basis van de biologische waarderingskaart een lijst maken van bijzonder waardevolle poldergraslanden. Die lijst is er niet gekomen tegen maart 2010. In mei 2011 hebben we daar in de commissie een uitvoerig debat over gehad, omdat er nog altijd geen oplossing was. En ook vandaag, opnieuw zes maanden later, hebben we die lijst nog niet.
Minister, kunt u toch op heel korte termijn een soort moratorium instellen of bewarende maatregelen nemen om die poldergraslanden te beschermen? Als die bewarende maatregelen er zijn, kunt u te velde die lijst verfijnen en controleren en vervolgens definitief vaststellen.
Minister Schauvliege heeft het woord.
Mijnheer Vandaele, de controle op de historisch permanente graslanden is een van de speerpunten van het Agentschap voor Natuur en Bos, zeker in de buitendienst West-Vlaanderen, waar er heel veel voorkomen. Ook in de planning van de handhaving maakt men daar een van de prioriteiten van. Die controle is er dus op het terrein.
Bewarende maatregelen kunnen we echter niet nemen. Dat is niet opgenomen in het Natuurdecreet en zit ook nergens anders in vervat. Er is wel één mogelijkheid om heel dringende maatregelen te nemen als mens of milieu in gevaar zijn. Maar dat is natuurlijk interpretatie. Het is niet evident om dat in die situatie te gebruiken.
Ik heb hierover vandaag nog informatie ingewonnen. Wat de provincie West-Vlaanderen betreft, zegt Natuur en Bos dat het op zich meevalt en dat er geen indicaties zijn dat daar massaal gescheurd wordt of dingen gebeuren die niet kunnen. Men moet in die gevallen ook een vergunning aanvragen, en men doet daar effectief controle op. En dat blijkt mee te vallen.
U hebt gelijk dat de beste conclusie is om snel met die lijst te komen waarop de historisch permanente graslanden zijn aangeduid.
We hebben er in de commissie al een hevige discussie over gehad. De vraag was waar het bleef en hoe het komt dat het er nog altijd niet is. Ik heb toen gezegd dat er heel wat discussie was tussen verschillende actoren en dat we dringend die lijst moesten gaan vastleggen. Op basis van overleg met het Agentschap voor Natuur en Bos en de administratie Landbouw, maar ook met de landbouw zelf en met de natuurorganisaties proberen we tot een gedragen voorstel te komen.
We zien dit ook in combinatie met instandhoudingsdoelstellingen en met de overlegstructuren die daar zijn uitgewerkt en met wat er in de IJzervallei gebeurt. Op basis daarvan proberen we een gedragen oplossing te krijgen. Dat is niet evident. Het zal ook geen afstel zijn. Ik zal op heel korte termijn met die lijst naar de Vlaamse Regering gaan zodat hij kan worden vastgelegd.
Minister, ik denk dat u het probleem onderschat. U zegt dat er weinig aan de hand is. Ik hoop dat ik u komende nacht of de nacht nadien niet met nieuwe voorbeelden om de oren kan slaan van waar het wel nog altijd gebeurt.
U zegt dat er een vergunning nodig is. Ik denk dat u zich vergist. Een vergunning is inderdaad nodig voor ecologisch waardevol agrarisch gebied maar niet voor landschappelijk waardevol agrarisch gebied. Dat is trouwens een van de problemen.
We kennen de discussies ook over de koppeling met het Wildschadebesluit, over de definitie van wat bijzonder waardevol is, over de fouten die in de biologische waarderingskaart zitten en die, naar men zegt, 10 procent zouden bedragen. Maar daar schieten we niets mee op, we hebben er nu al een paar jaar mee verloren. De feiten zijn dat wij er als parlementsleden maar ook als lokale bestuurder op staan te kijken, machteloos, terwijl de permanente graslanden onherroepelijk en onomkeerbaar worden gescheurd. Ik vind dat bijzonder erg.
Minister, ik zou u toch willen vragen om dringend iets te doen, wat dan ook.
De heer Sanctorum heeft het woord.
Minister, deze discussie is een mooie illustratie van het vorige debat en van gebrek aan beleid.
Minister, hoe durft hoe eigenlijk? Hoe durft u te stellen dat u ermee bezig bent en dat u binnenkort met een initiatief naar de Vlaamse Regering komt? Al meer dan twee jaar wordt er gediscussieerd over het opstellen van een lijst. Elke dag worden daardoor de permanente kustpoldergraslanden beschadigd en gescheurd.
Minister, de tijd van de excuses is voorbij. Ik wil van u concreet weten wanneer de bescherming van de graslanden er gaat komen en wat intussen de schade is op het terrein. Hoeveel van die graslanden zijn definitief beschadigd door het gebrek aan uw beleid?
De heer Verfaillie heeft het woord.
Voorzitter, minister, mijnheer Vandaele, onze partij is voor verstandig groen en is dat altijd al geweest. Ik denk dat de betogen van een aantal sprekers aantonen dat een aantal mensen over andere agendas beschikken dan de agenda waarover men zou moeten beschikken.
Het is inderdaad zo dat echt waardevolle, permanente graslanden beschermd moeten worden. Dat moet op een juiste en correcte manier gebeuren.
En op een snelle manier.
Wat stellen we vandaag vast? De biologische waarderingskaart stemt totaal niet overeen met de werkelijkheid. Dat heeft niets te maken met het feit dat de voorbije tien jaar enorm veel graslanden gescheurd zijn. De biologische waarderingskaart is gewoon van foutieve informatie uitgegaan.
Voorzitter, mijn ervaring is dat er de afgelopen tijd zo goed als niets meer is gescheurd. Mijnheer Vandaele, tot op vandaag is er geen wettelijke basis.
De heer Callens heeft het woord.
Voorzitter, minister, collegas, ook de landbouwsector in die zone stelt zich heel serieuze vragen. Zij horen ook elke maand hetzelfde: Wij zijn daar mee bezig. U kunt zich inbeelden dat de landbouwers in onzekerheid leven. Ze zijn zeer bezorgd over wat er met hun grond wel of niet zal gebeuren.
Als u spreekt over bescherming, vragen ze zich af wanneer ze uitsluitsel krijgen over de mogelijke vergoeding die aan die bescherming is verbonden, omdat er toch een mogelijk waardeverlies is.
Voor het bewerken van de grond, gaat het niet over veel hectaren. Dat wil ik nog even zeggen.
De heer Crombez heeft het woord.
Minister, ik zal beleefd blijven. We hebben al vier of vijf discussies gehad in de commissie. Dit dateert van begin 2009. Heel simpel gezegd gaat het om een historisch gebied dat onherstelbaar vernietigd wordt. Elke keer dat u hierop een antwoord geeft, geeft u steeds meer de indruk dat het u niet interesseert en dat u er niets aan zult doen. Dit dossier is onvoorstelbaar.
Mijnheer Verfaillie, uw antwoord was nog straffer. Hoe kun je nu zeggen dat er sinds begin 2009 nog altijd afwegingen en moeilijkheden zijn en dat er niet te veel gescheurd mag worden? Ga eens mee met de heer Vandaele. Het loont de moeite om daar waar hij woont, te gaan kijken wat er is gescheurd. Dat gebied is onherstelbaar.
Ofwel zegt u in de commissie meteen dat het niet zal gebeuren en dat er geen interesse voor is. Ons elke keer met hetzelfde kluitje in het riet sturen, gaat niet. Er zijn mensen die het belangrijk vinden dat er schade wordt aangericht aan zaken die onherstelbaar zijn.
Blijkbaar heeft iedereen een eigen idee van wat er wel of niet gebeurt en of er veel of weinig gescheurd is. Ik baseer me op gegevens van mijn Agentschap voor Natuur en Bos, dat een speerpunt heeft gemaakt van de controle, niet alleen op de vergunningen, maar ook op wat er op het terrein gebeurt.
Ik heb zopas nog contact gehad en ik krijg signalen dat er op het terrein niet massaal wordt gescheurd. Ik vind de historisch permanente graslanden heel belangrijk. Ik heb gezegd dat ik van overleg houd. Het is niet de bedoeling om dat op de lange baan te schuiven. We zitten samen met alle actoren om tot een gedragen oplossing te komen.
Er is één nieuw feit dat in de loop van 2010 is opgedoken en dat heel belangrijk is. Dat is dat er een uitspraak is gekomen van het handhavingscollege. Dat heeft gezegd dat de biologische waarderingskaarten geen juridische waarde hebben. Als je op basis daarvan de permanente graslanden vastlegt, is er een probleem en kan men juridisch niet optreden.
De enige oplossing is om met een lijst te komen. Ik engageer me om voor het einde van dit jaar met die lijst te komen. Die zal voldoen aan wat er op het terrein is en ze zal afgetoetst zijn aan de biologische waarderingskaarten, waarvoor een maatschappelijk draagvlak is. Het heeft geen zin om gauw gauw iets op te leggen, waar je nadien geen maatschappelijk draagvlak voor hebt.
Het is absoluut niet de bedoeling om niets te ondernemen. We moeten dit doen. Ik vind het ook belangrijk en we moeten dit op een gedragen manier doen. Op korte termijn zullen we een lijst aan de Vlaamse Regering voorleggen, waarop de historisch permanente graslanden zijn aangeduid, zodat dat voor de eerste keer kan worden vastgelegd en zodat het project kan worden voortgezet.
Minister, maak die lijst als bewarende maatregel. Zitten er nog fouten in, dan is er nadien nog tijd om die recht te zetten. Dan is er in elk geval een bewarende maatregel genomen.
De gevolgen voor de landbouw hoeven niet zo dramatisch te zijn. We vragen enkel dat de permanente graslanden die daar al zo lang liggen, nog even blijven liggen. In de dossiers waar ik over spreek, is er zeker geen sprake van beperkingen inzake bemesting. Het gemeenschappelijk landbouwbeleid stelt een vergroening voorop, en zegt dat 7 procent van de landbouwbedrijvigheid in het teken van de natuur moet staan. Misschien is een win-winsituatie mogelijk als we er allemaal samen aan werken. (Applaus bij sp.a, de N-VA en Groen!)
Het incident is gesloten.