Verslag plenaire vergadering
Verslag
Voorstel tot spoedbehandeling
Dames en heren, vanmiddag heeft de heer Roegiers bij motie van orde een voorstel tot spoedbehandeling gedaan van het voorstel van resolutie van de heren Roegiers, Van Dijck, Caluwé, Vanvelthoven, Diependaele en Verstreken en mevrouw Poleyn over een kernwapenvrije wereld.
De heer Roegiers heeft het woord.
Voorzitter, het is nu of nooit, kernwapens moeten de wereld uit. Onder die titel publiceerden vier ministers van Staat afgelopen vrijdag in de krant een pleidooi om de kernwapens de wereld uit te helpen. Het is natuurlijk niet toevallig dat die vier ministers van Staat dat nu doen. Dat heeft alles te maken met de Toetsingsconferentie over het Non-Proliferatieverdrag die in mei aanstaande plaatsvindt.
Waarom is de behandeling van deze resolutie dan zo dringend? De Toetsingsconferentie wordt uiteraard voorbereid binnen het NAVO-bondgenootschap.
Mag ik vragen dat u luistert naar de toelichting van de heer Roegiers? Als u iets te overleggen hebt, kunt altijd teruggaan naar het Koffiehuis. Het valt onder de elementaire beleefdheid om te luisteren naar de spreker.
Daar gaat de federale regering haar standpunt moeten bekendmaken.
Wij vinden het belangrijk dat ook de Vlaamse Regering en het Vlaams Parlement zich hierover kunnen uitspreken, en dat zij dat standpunt meedelen aan de federale regering. Wij weten allemaal hoeveel tijd dergelijke zaken in beslag kunnen nemen. Daarom vraag ik namens de meerderheidsfracties om de behandeling nu in overweging te nemen.
De heer Van Overmeire heeft het woord.
Voorzitter, ik vind dit voorstel van resolutie een interessant document. Ik denk dat het Vlaams Parlement zich inderdaad kan uitspreken over de aanwezigheid van kernwapens op het grondgebied van Vlaanderen. Maar ik zie de hoogdringendheid niet. Ik begrijp niet hoe een vrije tribune van vier politici ineens tot hoogdringendheid kan leiden in een dossier dat al 60 jaar bestaat. West-Europa leeft al 60 jaar onder de Amerikaanse atoomparaplu.
Collegas, horresco referens moet ik zeggen dat in de senaat soortgelijke voorstellen van resolutie zijn ingediend. Daar is men overgegaan tot de instelling van een subcommissie omdat men daar beseft dat het een heel ingewikkelde problematiek is die heel veel vragen oproept. Ondertussen is die subcommissie volop bezig met haar werkzaamheden. Ikzelf pleit daar niet voor, maar ik pleit er wel voor om hier in dit Vlaams Parlement dit werk grondig te doen en ons grondig te informeren. Een aantal vragen die door deze tekst worden opgeworpen, moeten zeker een antwoord krijgen.
Collegas, waarom hier niet het advies vragen van het Vredesinstituut, die paraparlementaire instelling die ons 1 miljoen euro per jaar kost, die nu volop wordt doorgelicht en waar bij de doorlichting toch wel wat existentiële vragen komen bovendrijven? Als dit parlement geen beroep zou doen op de kennis die in dat Vredesinstituut zeker voorhanden is, op de knowhow die het ons zeker ter beschikking zou willen stellen, als dat Vredesinstituut niet de kans krijgt om zich hierover uit te spreken, dan denk ik dat wij die instelling grote oneer aandoen. Daarom stel ik voor, collegas, dat we dit voorstel van resolutie, zoals andere initiatieven, gewoon verwijzen naar de commissie, waar ik als commissievoorzitter mij ervoor wil inzetten dat dit met bekwame spoed zou worden behandeld.
De heer Watteeuw heeft het woord.
Voorzitter, ik wil de vraag tot spoedbehandeling ondersteunen. Een aantal ministers van Staat hebben hierin een duidelijk standpunt ingenomen. Het is goed dat het Vlaams Parlement vrij snel of onmiddellijk een standpunt inneemt. Er zijn vroeger discussies geweest in dit Vlaams Parlement over hetzelfde onderwerp. Er werden resoluties ingediend en gestemd, onder meer een resolutie van de Agalev-parlementsleden Eloi Glorieux en Johan Malcorps, waarop een stuk van de tekst is gebaseerd. Het is goed dat we onmiddellijk een uitspraak doen over deze tekst.
De heer Vereeck heeft het woord.
Wij kunnen de hoogdringendheid niet onderschrijven. Ik begrijp het nog altijd niet waarom we nu plots hoogdringendheid hebben.
Ik heb begrepen uit de toelichting van de heer Roegiers dat het gaat over een vergadering die ergens in mei zal plaatsvinden. We kunnen daar toch eens in alle rust en sereniteit en grondigheid over debatteren in de commissie. Tenzij er natuurlijk plots een acute nucleaire dreiging zou zijn. (Gelach. Opmerkingen. Applaus bij CD&V, de N-VA, LDD en het Vlaams Belang)
De heer Caluwé heeft het woord.
Die zal zich vooral in de buurt van Dessel voordoen. (Gelach)
De heer Roegiers heeft daarnet gezegd dat dit initiatief voortvloeit uit het initiatief van de vier ministers van Staat. De federale premier heeft daarover gezegd dat hij dit zal opvolgen en dat hij dit samen met Nederland, Noorwegen, Duitsland en Luxemburg zal bepleiten binnen het NAVO-bondgenootschap, in voorbereiding van de toetsingsconferentie. Het lijkt mij belangrijk dat we daar onmiddellijk bij aansluiten en dat we vanuit dit Vlaams Parlement onmiddellijk het duidelijke signaal geven dat wij daar achter staan en dat wij dit mee vragen.
Vraagt nog iemand het woord? (Neen)
Dan stemmen wij bij zitten en opstaan over het voorstel tot spoedbehandeling.
De volksvertegenwoordigers die het voorstel wensen aan te nemen, wordt verzocht op te staan.
De tegenproef.
Het voorstel tot spoedbehandeling is aangenomen. Dan stel ik voor dat het voorstel van resolutie van de heren Roegiers, Van Dijck, Caluwé, Vanvelthoven, Diependaele en Verstreken en mevrouw Poleyn over een kernwapenvrije wereld onmiddellijk wordt behandeld.
Bespreking
Dames en heren, aan de orde is de bespreking van het voorstel van resolutie.
De heer Roegiers heeft het woord.
Voorzitter, collegas, sinds het begin van de jaren zestig liggen er op de luchtmachtbasis van Kleine Brogel nucleaire vliegtuigbommen opgeslagen. Die B61-kernbommen hebben vier flexibel instelbare explosiekrachtniveaus, variërend tussen een minimale explosiekracht van 300 ton en een maximale explosiekracht van 170 kiloton TNT-equivalenten. Ter vergelijking: de Hiroshima-bom had een explosiekracht van 14 kiloton. Die kernwapens behoren officieel toe aan de Verenigde Staten en worden op de basis van Kleine Brogel bewaakt door soldaten van de United States Airforce. De B61-kernbommen zijn echter bedoeld om in oorlogstijd door de Belgische luchtmacht te worden gebruikt.
De verantwoording voor dit voorstel van resolutie ligt vervat in de Nürnbergprincipes, voortvloeiend uit het Nürnbergtribunaal en het Tokiotribunaal, en op 12 december 1950 door de Verenigde Staten verheven tot internationale wet. Volgens die principes zijn alle burgers verplicht om oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid aan te klagen en te voorkomen.
Principe I van de Nürnbergwet uit 1950 bepaalt dat iedereen die een bijdrage levert aan het begaan van een daad die onverenigbaar is met het internationale recht, daarvoor verantwoordelijk en strafbaar is. Principe II bepaalt dat het feit dat een nationale wet een dergelijke daad mogelijk maakt, op geen enkele wijze de burgers ontslaat van hun verplichtingen onder het internationale recht.
Voorzitter, collegas, op 8 juli 1996 oordeelde het hoogste juridische orgaan ter wereld, het Internationale Gerechtshof van Den Haag, op vraag van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties dat het dreigen met of het gebruik van kernwapens in het algemeen onverenigbaar is met de geldende internationale rechtsregels, zoals die onder andere worden geformuleerd in het oorlogsrecht en het humanitaire recht.
Met andere woorden: het Vlaams Parlement en de Vlaamse Regering kunnen en mogen zich niet verbergen achter wetten van de federale overheid of achter een bevoegdheidsverdeling om de opslag van illegale nucleaire massavernietigingswapens in Vlaanderen niet aan te klagen en zo mogelijk ongedaan te maken.
Collegas, we leven vandaag in een wereld waarin de verspreiding van kernwapens gestaag verder gaat en het risico op een terroristische aanval met kernwapens valt niet uit te sluiten. De Koude Oorlog is definitief voorbij, maar ondertussen beschikken landen als Pakistan, India en Noord-Korea over kernwapens en valt het niet uit te sluiten dat Iran en andere staten binnen afzienbare tijd zullen volgen. De keuze is dus eenvoudig: ofwel aanvaarden we een wereld waarin we accepteren dat meer en meer staten kernwapens aanmaken, ofwel streven we naar een wereld waarin kernwapens fundamenteel worden afgezworen en waarbij de doelstelling tot eliminatie ernstig wordt genomen.
Wij, als indieners, scharen ons resoluut achter die laatste optie en verklaren ons voorstanders van een atoomwapenvrije wereld. Wij staan daarin niet alleen. Ook experts als Henry Kissinger en George Shultz hebben zich daar in het verleden reeds voor uitgesproken. En vorige week nog pleitten ook vier ministers van Staat in een opgemerkt opiniestuk daarvoor.
De Amerikaanse tactische kernwapens in Kleine Brogel hebben geen enkel militair belang meer. Er bestaat in Vlaanderen bovendien een zeer groot maatschappelijk draagvlak voor de verwijdering. Nagenoeg 240 burgemeesters van steden en gemeenten van het Vlaamse Gewest hebben zich ondertussen bij het Mayors for Peace-netwerk aangesloten. Op één dag na werd 10 jaar geleden al door dit Vlaams Parlement een resolutie in dezelfde zin gestemd, die was ingediend door de heren Keulen en Van Dijck, die hier vandaag nog altijd zitten, maar ook gesteund door Groen! en sp.a.
Hoewel het uiteindelijk de federale regering is die een standpunt binnen de NAVO moet innemen, zijn wij ervan overtuigd dat ook de Vlaamse Regering het verwijderen van alle kernwapens op zijn grondgebied als doelstelling moet nastreven. Bovendien vragen wij als indieners dat de Vlaamse Regering dit standpunt bekendmaakt bij de federale regering, en ook op de internationale fora waarop de regering is vertegenwoordigd, en waarbij die thematiek ter sprake komt.
Het is ook belangrijk dat het Vlaams Parlement, los van de vragen die het aan de Vlaamse Regering stelt, zeer nadrukkelijk in dit voorstel van resolutie, waarvan ik uiteraard hoop dat het wordt goedgekeurd, kernwapens veroordeelt als de meest destructieve en gruwelijke massavernietigingswapens die ooit werden ontwikkeld.
Ik denk dat ik voldoende heb gemotiveerd waarom we dit voorstel van resolutie hebben ingediend. Ik heb zopas proberen duidelijk te maken waarom ik vind dat we zo snel mogelijk over dit voorstel van resolutie en over een standpunt door het Vlaams Parlement moeten stemmen. Ik hoop op uw steun straks. (Applaus bij sp.a, CD&V en N-VA)
De heer Van Overmeire heeft het woord.
Collegas, we zijn verbaasd door de grote haast die aan de dag wordt gelegd over dit onderwerp. De enige nucleaire dreiging waarmee Vlaanderen op dit moment wordt geconfronteerd, is een institutionele atoombom, die wat ons betreft, helaas niet wil ontploffen. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Dit is een belangrijk onderwerp en de doelstellingen op zich zijn lovenswaardig. Vrede op aarde, wie kan daartegen zijn? De vraag is of de weg naar vrede op aarde over een kernwapenvrije wereld loopt, en of eenzijdige stappen, waarvoor hier wordt gepleit, verstandige stappen zijn.
Het Vlaams Parlement moet zich over de aanwezigheid van kernwapens in Vlaanderen kunnen uitspreken, maar we moeten vooral met kennis van zaken spreken, en dus goed weten wat de terugtrekking van die kernwapens uit Kleine Brogel als consequentie kan hebben. Ik heb verwezen naar de Senaat, waar men zich over deze ingewikkelde materie grondig laat informeren.
Ik leg u een aantal vragen voor die in de subcommissie van de Senaat worden opgeworpen. Is het inderdaad zo dat de Amerikaanse tactische kernwapens in Kleine Brogel geen enkel militair belang meer hebben? U stelt dat wel, mijnheer Roegiers, maar waarom liggen die daar dan? Is het gewoon omdat dat een stockageplaats is als elke andere, of hebben ze misschien wel een zeker belang? Is in dit halfrond de expertise over de nucleaire strategie van de Verenigde Staten en de NAVO aanwezig om tot deze conclusie te komen?
Dit continent heeft 60 jaar lang onder de Amerikaanse atoomparaplu geleefd. Die heeft zeer zeker voor bescherming gezorgd en voor onafhankelijkheid. Die heeft er ook voor gezorgd dat de defensieuitgaven van Europa 60 jaar lang relatief beperkt konden blijven. Wat zal er gebeuren en dat is het pleidooi in deze tekst indien we die Amerikaanse nucleaire paraplu dichtplooien? Zal die rol zomaar worden overgenomen door Franse en Britse, en geen Europese kernwapens? Zijn we voldoende geïnformeerd over de Franse en Britse nucleaire strategie? Beantwoorden die wapens aan de uitdagingen?
Ik ben voor een Europese kernmacht, maar wat is ethisch gezien het verschil tussen een Amerikaanse atoomparaplu en een Franse of een Britse? Wat zal de reactie zijn van bijvoorbeeld Rusland op de eenzijdige stappen die men hier voorstelt. Heeft men daar enig inzicht in? Wat zal de reactie zijn van zogenaamde schurkenstaten zoals Iran, die, laten we ons geen illusies maken, binnen afzienbare tijd de capaciteit zullen hebben om Europa nucleair te treffen.
Collegas, men kan natuurlijk dromen van een kernwapenvrije wereld. Men kan zelfs dromen van de eliminatie van alle kernwapens. Men kan de eliminatie van alle kernwapens à la limite zelfs concreet realiseren. Maar wat men nooit meer zal kunnen doen dat is het grote drama, maar het is de realiteit is de kennis en de technologie om die wapens te maken, laten verdwijnen en verhinderen dat die ooit in verkeerde handen vallen. De vraag is hoe we met deze potentiële dreiging omgaan. Ik vrees dat Europa evolueert naar een continent dat bedreigingen gewoon negeert en ontkent, liever dan er antwoorden voor te zoeken.
Collegas, wat zou de impact zijn van een eenzijdige nucleaire ontwapening in Europa op de meer conventionele bewapening van de Europese legers? In het schitterende boek Of Power and Paradise beschrijft Robert Kagan hoe de Amerikaanse atoomparaplu het denken van de Europeanen veranderd heeft en bij de Europeanen, getraumatiseerd en uitgeput door een Eerste Wereldoorlog, en getraumatiseerd en uitgeput door een Tweede Wereldoorlog, en dan 60 jaar lang geleefd onder de Amerikaanse atoomparaplu, de illusie heeft doen groeien dat eenzijdige ontwapening tot vrede kan leiden en dat soft power, en alleen maar soft power, efficiënter zou kunnen zijn dan hard power. Helaas vrees ik dat we met deze illusie nogal alleen staan in een wereld die duidelijk evolueert naar een multipolaire wereld, waar niet alleen Rusland en de Verenigde Staten, maar bijna elk blok kernwapens zal hebben.
De Amerikaanse president Obama, nog niet zo lang geleden het grote idool van de linkerzijde in Vlaanderen, heeft in Praag in een fel geapplaudisseerde maar inhoudelijk heel vage speech, geponeerd dat hij wil werken aan een wereld zonder kernwapens, maar onder diezelfde Obama is het VS-budget voor nucleaire bewapening wel met 10 percent verhoogd. Op de agenda van de Russisch-Amerikaanse ontwapeningsgesprekken staat geen fundamentele reductie van het Amerikaanse en Russische kernwapenarsenaal. De agenda van landen als Noord-Korea en Iran is u hopelijk bekend.
Dit zijn vragen, collegas, die ik in de commissie eens graag zou doorpraten, misschien na het horen van specialisten en bijvoorbeeld eens na het horen van de opinie van het Vlaams Vredesinstituut. Dat Vredesinstituut kost ons 1 miljoen euro per jaar en wordt nu doorgelicht. Ik neem aan dat deze instelling staat te popelen om de knowhow die ze hierover heeft, aan ons over te brengen. Gaan we nu snel snel, op deze woensdagavond, omdat vier politici een vrije tribune hebben geschreven, over dit voorstel van resolutie over een kernwapenvrije wereld stemmen zonder een beroep te doen op de expertise van dat Vredesinstituut?
Voorzitter, ik heb nog twee fundamentele opmerkingen over de tekst zelf. Collegas, het beschikkend gedeelte van uw voorstel komt op geen enkele manier tegemoet aan de overwegingen in de toelichting. De eenzijdige terugtrekking van de Amerikaanse kernwapens uit Vlaanderen zal niet leiden tot een situatie waarbij niet meer landen in het bezit zullen worden gesteld van kernwapens. De eenzijdige terugtrekking zal niet leiden tot een betere controle op de verspreiding van kernwapens. De eenzijdige terugtrekking zal geen antwoord bieden op de nieuwe bedreigingen die er zullen ontstaan. Uw tekst, collegas, is helaas geen pleidooi voor een wereld met zo weinig mogelijk kernwapens op basis van onderhandelingen. Dit is een pleidooi voor eenzijdige stappen, een eenzijdige ontwapening in een wereld die steeds gevaarlijker wordt. Dat lijkt ons een situatie waar wij absoluut niet achter kunnen staan. (Applaus bij het Vlaams Belang)
De heer Caluwé heeft het woord.
Voorzitter, collegas, een paar woorden, want zoals ik daarnet al heb gezegd, ligt dit voorstel in het onmiddellijke verlengde van het initiatief van de vier ministers van Staat en ook van het feit dat de eerste minister heeft aangekondigd dat hij dit zal opvolgen en zal aankaarten, samen met Duitsland, Nederland, Luxemburg en Noorwegen, om er in NAVO-verband voor te zorgen dat op deze manier naar de komende conferentie inzake antiproliferatie kan worden gegaan.
Laat me dit ook in het juiste kader zetten. De vier ministers van Staat, twee gewezen eerste ministers, een gewezen secretaris-generaal van de NAVO en een gewezen minister, zeggen letterlijk in hun vrije tribune dat de Amerikaanse tactische kernwapens, destijds bedoeld voor de dreiging die uitging van het Oostblok, hun militair nut verloren hebben en dat ze dus kunnen verdwijnen. Ze kunnen verdwijnen in het kader van een onderhandelingsproces.
Dat dit kan, mag ons echter niet in slaap wiegen, wel integendeel, er zijn vandaag en dit staat ook uitdrukkelijk in het voorstel van resolutie nieuwe en mogelijkerwijs veel belangrijke dreigingen dan de dreigingen die we destijds gekend hebben. De proliferatie van nucleaire wapens is een reëel gevaar en juist daarom moet deze stap, het komen tot het wegvoeren van de tactische kernwapens in Europa, worden gebruikt om te komen tot het vermijden van een verdere proliferatie.
Laat ons inderdaad niet naïef zijn. Ik behoor, samen met een aantal andere collegas hier, tot de generatie voor wie de anti-atoommarsen een belangrijk gegeven waren in hun jonge jaren. Ook al waren de officiële platformen destijds meestal gericht op wederzijdse ontwapening, toch ging het soms ook verder en was het zeker zo dat voor een groot aantal van de mensen die mee opstapten, gold dat ze verdergaande intenties hadden.
Ik heb daar enkele jaren nadien vaak aan teruggedacht, toen dat gebeurde wat ik tot op heden nog altijd beschouw als de meest belangrijke gebeurtenis uit de naoorlogse geschiedenis die wij in ons leven hebben mogen meemaken op politiek vlak, namelijk de val van de Muur, het verdwijnen van de communistische regimes, de hereniging van Europa. Ongetwijfeld is dit te danken aan het werk van de vakbond Solidarnosc, aan de dissidenten, aan de wijsheid van mensen in de Hongaarse regering en aan Gorbatsjov. Ik denk dat dit ook in belangrijke mate te danken is aan het feit dat een aantal mensen in de jaren tachtig de rug stijf gehouden hebben. Ik weet niet hoe de geschiedenis er had uitgezien, als dat niet het geval was geweest. (Applaus bij CD&V, sp.a en Groen!)
De heer Van Dijck heeft het woord.
Voorzitter, collegas, vanuit de NV-A-fractie hebben we mee dit initiatief genomen, niet alleen omdat het gisteren net tien jaar geleden was dat het parlement zich over hetzelfde onderwerp heeft uitgesproken, zij het in andere bewoordingen maar ook in een andere situatie. Het feit dat niet de eerste de besten nu uitspraken doen over enerzijds de situatie zoals ze in West-Europa is en anderzijds ook over de stand van zaken met betrekking tot de non-proliferatie, noopt ons om in dezen een standpunt in te nemen.
Ik denk dat we in dit voorstal van resolutie niet zomaar blindelings voor de eenzijdige ontwapening kiezen, dat we in het beschikkende gedeelte wel degelijk een klemtoon leggen op het feit dat de tactische kernwapens die op dit momtent hier aanwezig zijn en volgens velen geen essentieel nut meer hebben, maar dat we ons ook willen scharen in een gegeven waarbij we niet blind zijn voor een niet-gecontroleerde verspreiding van nucleaire technologie. Het gaat dan niet alleen over landen die hier al genoemd zijn, maar ook over andere landen en zelfs instanties die er beschikking over kunnen krijgen.
Ik denk dat in de wereldpolitiek dit staat immers ver boven wat wij hier in Vlaanderen te zeggen en te beslissen hebben wel degelijk de grote uitdaging ligt om dat ook in goede banen te leiden. Als wij vanuit het Vlaams Parlement, maar ook vanuit de federatie, vanuit het federale België, straks aan tafel zitten om de NAVO-strategie verder te bepleiten, dan denk ik dat we verplicht zijn om de hoofdboodschap van 68, de non-proliferatie enerzijds, maar ook de volledige ontwapening van kernwapens, te blijven steunen. (Applaus bij sp.a)
De heer Vereeck heeft het woord.
De betogen van de heren Van Overmeire en Caluwé tonen aan dat we hier niet zomaar snel overheen kunnen gaan. De eerste spreker heeft gewezen op technische aspecten van de zaak. De tweede heeft het historisch gekaderd. Daaruit blijkt nogmaals hoe belangrijk deze materie is. Het is bijna absurd om dit op een woensdagavond te bespreken. Ik had ook graag een beroep gedaan op de knowhow die hier in het parlement bestaat, onder meer bij het Vredesinstituut.
Op de opmerking van de heer Van Overmeire dat het gaat om de eenzijdige terugtrekking van deze tactische kernwapens uit Vlaanderen, heeft de heer Caluwé geantwoord dat dat niet het geval is. Ik wil graag de interpretatie kennen van puntje A in het aanbevelende gedeelte: Om er bij de federale regering op aan te dringen om binnen het NAVO-bondgenootschap te pleiten voor de verwijdering van alle kernwapens uit de wereld en dus ook uit Vlaanderen.
Als we het allemaal doen trekken we terug, maar niet eenzijdig. Kan ik zo de tekst lezen?
Wij zeggen dat men dat binnen het NAVO-bondgenootschap moet bekijken. Dat staat daar wel. Daar moet men kijken in welk kader dat moet worden voorzien. Als het in het kader van de onderhandelingen nog niet nuttig is, moet men die stap niet zetten. In het NAVO-bondgenootschap moet men dat bekijken.
Ik had graag geweten of de hoofdindiener van het voorstel van resolutie, de heer Roegiers, het eens is met de interpretatie die de heer Caluwé juist heeft gegeven, namelijk dat een en ander binnen de NAVO moet worden besproken en dat, wanneer de NAVO tot de stelling komt dat dit enkel kan na onderhandelingen, we de terugtrekking niet moeten doen.
Ik verwijs naar de tekst zoals we hem met de meerderheidspartijen hebben opgesteld: Wij vragen de Vlaamse Regering om er bij de federale regering op aan te dringen om binnen het NAVO-bondgenootschap te pleiten voor de verwijdering van alle kernwapens uit de wereld en dus ook uit Vlaanderen.
Onze fractie vindt dit een zeer goed initiatief. We zijn blij dat het aan bod komt, temeer omdat het in belangrijke mate overeenkomt met een tekst die voorgangers van ons, de heren Eloi Glorieux en Johan Malcorps, in dit parlement ter stemming hebben gelegd. Het is dus uitstekend. Het gaat om de kernpunten van ons ecologisch en pacifistisch project. We willen de initiatiefnemers feliciteren, alleen is het jammer dat ze het niet hebben aangeboden ter ondertekening aan de andere partijen in dit parlement. In het verleden zou zoiets sneller gebeurd zijn. Maar we zeuren niet, we gaan de resolutie steunen.
Collegas, wij willen streven naar een hele wereld die kernwapenvrij is. Daar ijveren wij al lang voor. Ik herinner mij velen van u te hebben ontmoet op vroegere raketten- en bomspottingacties. Ik ben blij om hierover vandaag in dit mooie gremium te kunnen laten stemmen. We zijn erg blij dat vier ministers van staat tot wijsheid zijn gekomen. Beter laat dan nooit.
Kernwapens staan haaks op het streven naar basismensenrechten en op het streven naar vrede en veiligheid. Of het eenzijdig moet of niet, laat ik vandaag in het midden. Vlaanderen kan met dit voorstel van resolutie het goede voorbeeld geven.
Wij willen en moeten een pacifistische regio zijn en worden. Dan pas hebben we de gelegenheid en de legitimiteit om ook op het internationale forum hardop te pleiten voor een kernwapenvrije wereld. Er zijn alleszins voldoende argumenten voor mijn fractie om dit voorstel van resolutie te ondersteunen.
Mijnheer Roegiers, ik wil die tekst op een ernstige manier lezen en interpreteren. Ik zou u willen vragen om te antwoorden op de vraag van de heer Van Overmeire: is de interpretatie van de heer Caluwé correct of niet? U hebt de tekst opnieuw voorgelezen. De vraag is of het om een eenzijdige verwijdering gaat.
Ik wil nogmaals verwijzen naar de tekst. Ik heb hem daarnet voorgelezen en ga dat dus niet nog een keer doen. Het lijkt me goed om de tekst samen te lezen met wat het Vlaams Parlement zelf zegt. Het Vlaams Parlement veroordeelt kernwapens als de meest destructieve en gruwelijke massavernietigingswapens die ooit werden ontwikkeld. Wanneer men dat standpunt inneemt, is het klaar en duidelijk wat men aan de Vlaamse Regering vraagt om bij de federale regering te bepleiten.
Vraagt nog iemand het woord? (Neen)
De bespreking is gesloten.
Hoofdelijke stemming
Dames en heren, aan de orde is de hoofdelijke stemming over het voorstel van resolutie.
Stemming nr. 1
Ziehier het resultaat:
106 leden hebben aan de stemming deelgenomen;
81 leden hebben ja geantwoord;
18 leden hebben neen geantwoord;
7 leden hebben zich onthouden.
Dientengevolge neemt het Vlaams Parlement het voorstel van resolutie aan. De resolutie zal aan de Vlaamse Regering worden overgezonden.
Ik heb een stemafspraak met mevrouw Pehlivan, en daarom onthoud ik mij.
Ik heb een stemafspraak met de heer Dehandschutter.