Verslag plenaire vergadering
Verslag
De heer Peumans heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, mevrouw de minister, geachte leden, dit kan overkomen als een lokaal probleem, maar dat is het niet zozeer. Gisteren stond in de krant La Meuse dat de heer Partoen, de directeur van de luchthaven van Bierset, heeft verklaard dat de voorbereidende werkzaamheden begonnen zijn voor de verlenging van de startbaan. Dat werd naderhand bevestigd door een Belgabericht. Momenteel is die startbaan afgerond 3200 meter lang. Als ik me niet vergis, wil men die verlengen met 413 meter. De bedoeling is onder meer dat er zwaardere toestellen zouden kunnen worden ontvangen.
Mevrouw de minister, u weet ongetwijfeld dat er destijds een overeenkomst is afgesloten tussen de luchthaven van Bierset, het Waalse Gewest en TNT, maar ook CAL, dat er zeven dagen op zeven en gedurende 24 uur vluchten voor TNT zouden worden toegelaten. TNT heeft daar een Europese hub uitgebouwd. Ik ben al van 1989 bezig met dat dossier. In 2001 zijn we begonnen met het aanspannen van allerlei procedures tegen het Waalse Gewest, om te beletten dat die startbaan zou worden verlengd zonder enige afspraak met zowel het Vlaamse Gewest als de omliggende gemeenten. Het is cdH-minister Antoine die verantwoordelijk is voor de regionale luchthavens. Door de minister-president wordt hij omschreven als een zeer aimabel man. Die man heeft destijds met ons allerlei afspraken gemaakt in de gemeente Bassenge. Voormalig minister van Werk Piette is trouwens afkomstig van die gemeente. Het spijt me dat ik dat moet zeggen, maar hoewel hij in de pers allerlei zwaarwichtige verklaringen heeft afgelegd over de goede samenwerking die hij zou opzetten met Nederland en Vlaanderen, is hij sinds 22 oktober 2004 geen enkele afspraak ter zake nagekomen. Nu kondigt de heer Partoen dus aan dat er zal worden begonnen met de verlengingswerken.
Van uw voorganger, maar ook van mevrouw Dua, toen zij minister van Leefmilieu was, hebben we een vaste installatie gekregen om het geluid van de vliegtuigen te meten. Ik ben hen daar nog altijd zeer dankbaar voor. Dat apparaat heeft bewezen dat er wel overlast is. Minister Peeters heeft verklaard de belangen van het Vlaamse Gewest volledig te willen vrijwaren. Ik veronderstel dat u die beslissing overneemt. Naar aanleiding van een aantal uiteenzettingen bent u niet alleen op de hoogte van de standpunten van de omliggende gemeenten, maar ook van het Nederlandse standpunt. Hierover zijn trouwens ook een aantal vragen gesteld in de Tweede Kamer.
Mevrouw de minister, onze vragen zijn heel duidelijk. Wat is de stand van zaken met betrekking tot het schorsingsverzoek bij de Raad van State, maar ook van het verzoek ten gronde? Ik neem aan dat dat laatste zo wordt genoemd, maar ik ben geen jurist. Bent u bereid op korte termijn de nodige stappen te zetten bij minister Antoine, met het verzoek dat hij nu eens eindelijk zijn beloften ten aanzien van Vlaanderen en Nederland nakomt? Dat zou getuigen van een goed nabuurschap. Ik kan u het adres bezorgen van het kabinet van die mijnheer in Namen. We zijn daar destijds een aantal malen geweest. Als de minister zegt dat hij elk overleg in alle openheid tot stand wil laten komen, dan moet hij dat ook nakomen. Anders is dat een vorm van politiek bedrog, en ik wik mijn woorden. Welke stappen wil de minister zetten? We stellen u deze actuele vraag omdat we willen dat u op heel korte termijn het nodige doet om ervoor te zorgen dat eerst alle procedures worden gevolgd en uitgeput, alvorens een verdere beslissing wordt genomen. We zijn al van 2001 bezig met dit dossier. Nu is het 2008. Die startbaan is nog altijd niet verlengd. Misschien kunnen we dat toch nog een paar jaar tegenhouden door te wijzen op de problemen qua nachtlawaai en dergelijke.
Minister Crevits heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, dames en heren, u hebt gelijk, mijnheer Peumans, die procedure sleept al ontzettend lang aan. U hebt ook gelijk dat mijn voorganger gezegd heeft dat hij de belangen van het Vlaamse Gewest zou verdedigen. Ik zal hem daarin niet tegenwerken, integendeel, ik zal dat proberen op dezelfde zorgvuldige manier te doen.
We zitten wel met die procedure. U kent ze minstens even goed als ik. Op 13 november 2006 werd een verzoek tot schorsing en een beroep tot nietigverklaring ingediend bij de Raad van State. Dergelijke procedure is niet schorsend op zich. Men zou uiteraard geen schorsing moeten aanvragen indien de procedure zelf schorsend was. Die twee zaken lopen. Er is op 18 februari een verslag van de auditeur over het schorsingsverzoek binnengekomen. Hij stelt dat er voor het Vlaamse Gewest "geen moeilijk te herstellen nadeel te verwachten valt". Dat is wat de auditeur zegt. Ik ga me niet uitspreken over zijn oordeel. Intussen zijn de pleidooien gevoerd op 11 maart. Het is nu nog wachten op een definitieve beslissing over de schorsing. Dat is de stand van zaken van de procedure.
Wat het annulatieberoep betreft, loopt de procedure ook. Ik stel samen met u vast dat dat enige tijd in beslag neemt. Ik heb gemerkt dat de gemeente Riemst ook een annulatieprocedure voert die zelfs nog minder ver staat dan de procedure van het Vlaamse Gewest. De gemeente of de inwoners kunnen daar uiteraard niets aan doen. Dat is gewoon het procedureverloop.
Ik vind het bijzonder spijtig, mijnheer Peumans, dat het samenwerkingsakkoord van 4 juli 1994 niet nageleefd is. Dat bepaalt heel nadrukkelijk dat, als er milieueffecten te verwachten zijn in andere gewesten door bepaalde beleidsbeslissingen, het andere gewest moet worden geïnformeerd, en bovendien dat in de milieueffectenprocedures die gevoerd worden de mogelijke effecten op het - hier Vlaamse - gewest mee onderzocht worden. Dat is hier niet gebeurd. Dat is de reden waarom we de procedure nu voeren en krachtig zullen voortzetten.
Wat is er nu gebeurd op en rond die luchthaven? Aangezien de procedure niet schorsend is, worden de voorbereidende werken op eigen risico uitgevoerd. Men loopt de kans dat de bouwvergunning op termijn wordt vernietigd en dan zit men daar met die voorbereidingen. Dat is geen zorgvuldige handelswijze. Het is als goede huisvader veel verstandiger om te wachten tot men definitieve zekerheid heeft, zeker als men weet hoe delicaat de zaak ligt met de mogelijke effecten in het Vlaamse Gewest.
Mijn kabinet heeft de persartikelen gelezen net als u. Ik ben niet beginnen bulderen van het lachen, integendeel. Er is contact opgenomen met de kabinetten van de ministers Antoine en Lutgen. Er is overleg over de naleving van de afspraken. De raadsmannen van het Vlaamse Gewest onderzoeken intussen hoe we aan eventuele werken op het terrein via een burgerlijke procedure een eind kunnen maken. Ik kan daar nog niets meer over zeggen.
Mevrouw de minister, ik ben u zeer dankbaar voor uw snelle en alerte reactie. Het is niet langer dan eergisteren dat het artikel verscheen in de regionale krant La Meuse.
Wat ik eigenlijk heel merkwaardig vind, is dat inzake een aantal andere grensoverschrijdende projecten het Waalse Gewest wel altijd de procedures volgt. Alleen voor deze luchthaven blijkt het Waalse Gewest een andere aanpak te hebben.
Zoals u weet, werd door het Hof van Cassatie aan het Europees Hof van Justitie een zogenaamde prejudiciële vraag gesteld in verband met de toepassing van de richtlijn 85/337 - ik meen uit het jaar 1985. Ik wil nog even opmerken dat wij reageren in volledige solidariteit met de Waalse omwonenden van de luchthaven. Ik ben een aantal keer in Wallonië geweest, naar zalen met 600 à 700 mensen waar dat probleem werd besproken. Dit is geen communautair aspect, maar een aspect van goed nabuurschap. Ik stel vast dat de heer André Antoine, ondanks alle toezeggingen die hij heeft gedaan, het spel ten aanzien van zijn naburen niet op een juiste wijze speelt. Ik wil er toch nog eens op aandringen dat u tegen de minister zegt dat hij de spelregels die hij heeft afgesproken, ook moet nakomen. Zo niet komen we in een totaal onleefbare situatie terecht.
De heer Sauwens heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, mevrouw de minister, collega's, ik wil me aansluiten bij wat de heer Peumans zegt, maar ik wil toch licht nuanceren. Het gaat erom dat de verlenging van de start- en landingsbaan grotere en zwaarder geladen vliegtuigen zal toelaten. Men mag niet over Maastricht vliegen en dus zal men heel vaak over het Zuid-Limburgse landschap vliegen. Indien men dat in toenemende mate 's nachts zal doen, zal dat een grote verstoring betekenen van de nachtrust van de bewoners. Daar moet inderdaad over gepraat worden en er moet worden gezegd dat dit niet kan.
Ik kom nu tot de kern van mijn vraag. Ik vind het bijzonder jammer dat wij en u, als politiek verantwoordelijken of beleidsverantwoordelijken, ons tot de rechtbank moeten wenden om te proberen een bepaalde ontwikkeling tegen te gaan. De problematiek van Zaventem is veel groter dan de huidige problematiek van Bierset. Dat is duidelijk, maar bij het toepassen van de normen van levenskwaliteit die we onszelf opleggen en die Europa ons oplegt, zouden dit soort vormen van burenhinder en lawaaihinder die geëxporteerd worden naar het aanpalende gewest, niet mogen kunnen. Ik vraag u om met uw collega's te overleggen over de wijze waarop de luchthaven van Bierset verder kan worden uitgebouwd.
Vanuit Limburg zijn we immers niet tegen de uitbouw van Bierset, want daar wordt heel wat tewerkstelling gecreëerd en heel wat Limburgers zijn er rechtstreeks tewerkgesteld, en het brengt ook letterlijk beweging in de streek. Dat vinden wij niet erg; alleen zijn flankerende milieuvoorwaarden absoluut noodzakelijk.
Ik herinner me dat we iets meer dan tien jaar geleden dezelfde discussie hebben gevoerd over de uitbreiding van de luchthaven van Beek. Men wilde er een nieuwe oost-westbaan aanleggen. Uiteindelijk hebben we, een aantal actiegroepen uit Nederland en een aantal Limburgse gemeenten, via de Nederlandse raad van state het dossier via juridische weg geblokkeerd.
Ik vraag u om toch binnen het confederale België, constant in beweging en in wording, naar technieken te zoeken om elkaar te vinden en om dit soort van toestanden te vermijden. Er mogen geen spanningen worden opgebouwd die we ten opzichte van onze bevolking niet kunnen dulden.
De heer Daems heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, ik vind het eigenlijk schandalig dat twee gewesten met elkaar moeten spreken via juridische weg. Dit gaat om een samenwerkingsakkoord dat al bestaat sinds het midden van de jaren negentig en waarin procedures heel concreet werden afgesproken voor het geval er grensoverschrijdende milieueffecten zijn.
Mevrouw de minister, ik begrijp uit het antwoord dat de discussie juridisch nog altijd voortduurt en dat u ondertussen contact opneemt met de bevoegde minister, via zijn kabinet. Ik vraag me toch af of dit niet het moment is om meer formele stappen te zetten via allerlei vormen van ministerieel overleg of via het Overlegcomité, om er toch voor te zorgen dat er nu geen onomkeerbare stappen worden gezet voor wat betreft de verlenging van de startbaan. We weten immers van de procedures bij de Raad van State dat een uitspraak ten gronde soms heel erg lang duurt en volgens mij kunnen we daar in dezen niet op wachten.
De procedure bestaat. Er is een heel duidelijk kader waarbinnen overlegd moet worden. Dat is net het spijtige aan deze zaak, en ik veroordeel dat absoluut.
Het kader is heel eenvoudig. Als er beslissingen worden genomen waarbij er een milieu-impact kan worden vastgesteld in het andere gewest, moet je er ten eerste voor zorgen dat de informatie wordt overgemaakt, en ten tweede moet je die milieueffecten in het andere gewest mee bepalen in het plan-MER, in het project en in de milieueffectenprocedures.
Dat is hier niet gebeurd. De procedure die vandaag gevoerd wordt, gaat nog altijd over een aanvraag die dateert van een moment waarop er van een dergelijk onderzoek helemaal geen sprake was. De regels zijn daar dus niet gerespecteerd. Daar ben ik heel duidelijk in. Ik deel dan ook het ongenoegen dat hierover bestaat.
Er is overleg tussen de ministers. Laat ons toe om dat nu bilateraal uit te klaren. Indien er onoverkomelijke twistpunten zouden zijn of indien er geen bereidheid tot onderhandelen zou worden gevonden, dan moeten we kijken hoe dat op een nog meer formele manier kan gebeuren.
Mevrouw de minister, wij hebben met het arrest van het Europees Hof van Justitie nu een belangrijk pluspunt. Het hof is in zijn uitspraak heel duidelijk ten aanzien van de Europese wetgeving.
Ik heb al het mogelijke geprobeerd om met de Waalse minister die verantwoordelijk is voor de regionale luchthavens, in contact te treden. Maar alle afspraken die hij tot nu toe had vastgelegd, heeft hij gewoon aan zijn laars gelapt. Minister-president Peeters heeft ooit gezegd dat André Antoine een zeer aimabele man is. Welnu, de heer Antoine is in dit dossier alles behalve een aimabele man. Als er spelregels zijn, moet men die naleven en moet men niet naar de Raad van State gaan.
Het is in dit geval het Waalse Gewest dat de problemen veroorzaakt. Ik hoop dat u dat van zeer kortbij volgt en het Waalse Gewest heel duidelijk op zijn verantwoordelijk wijst.
Het incident is gesloten.