Verslag plenaire vergadering
Verslag
De heer Callens heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister, de kindvriendelijke EETiKET restaurants zijn ver te zoeken. Een aantal dagen geleden stond in elke krant een artikel over uw misschien lovenswaardige initiatief met de naam EETiKET. Uw bedoeling is het vertrouwd maken van de kinderen met etiquette op restaurant, met het taalgebruik op restaurant en met de antwoorden die ze aan een ober kunnen geven. Ook is het de bedoeling om kinderen meer groenten te doen eten.
Mijn ontgoocheling was des te groter toen ik vorige week een artikel in De Standaard las van Tom Ysebaert. "De met veel omhaal gelanceerde campagne EETiKET, die gezinnen met kinderen naar het restaurant moet lokken" klonk de journalist en zijn gezin als muziek in de oren. Hij belde rond naar de deelnemende restaurants in Vlaams-Brabant en Mechelen, maar hij bleef op zijn honger zitten: "van verrassingen, berggidsen of gelegenheidsgerechten viel niets te vernemen".
Mijnheer de minister, ik vraag me af of dit normaal is. Als gezinnen eerst over de grote campagne lezen en daarna op zoek gaan maar nergens vinden wat wordt beloofd, dan volstaat dat voor mij om u enkele vraagjes te stellen.
Wat was uw motivatie voor het promoten van dit project met overheidsmiddelen? Waarom komt het ene restaurant wel en het andere niet in aanmerking? Wat is het kostenplaatje van de campagne?
U weet dat ik een groot verdediger ben van de landbouw. Het verheugde me dat u de kinderen bepaalde groenten wilde doen proeven, maar ik had nog liever gezien dat u nog een stapje verder ging. Misschien moet u de landbouw in het algemeen eens wat steun geven. Hebt u er met de minister van Landbouw over gepraat om tijdens de campagne ook onze andere Belgische landbouwproducten wat meer in de schijnwerpers te plaatsen? (Opmerkingen bij het Vlaams Belang)
Ja, Vlaamse.
De jongste tijd heeft iedereen het wel opgemerkt. Op televisie wordt gedaan alsof onze landbouwproducten in het algemeen en vlees in het bijzonder, niet goed zijn voor de mens en het milieu - en de vleessector heeft het al zo moeilijk. Ik maak me zorgen, want hierover werden geen serieuze studies gemaakt. Vandaar mijn vraag, mijnheer de minister.
Minister Anciaux heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, dames en heren, alle ministers waren betrokken bij de initiatieven voor de Week van de Smaak. Ik heb met meerdere collega's aan een of meerdere activiteiten deelgenomen. Zaterdag ben ik samen met minister Ceysens geus gaan proeven in Halle.
Ik ben vorige week een boerderij gaan bezoeken en heb dan ook promotie gemaakt voor de landbouw, ook in het kader van de Week van de Smaak. Er zijn heel wat activiteiten geweest. Een onderdeel van de Week van de Smaak is het promoten van gezonde landbouwproducten in het kader van de goede samenwerking met de landbouw. We hebben afgelopen vrijdag nog het Brussels witloof, ook een Vlaams streekproduct, gepromoot op de persconferentie van de Vlaamse Regering, op initiatief van de minister-president. We hebben het dan ook samen verorberd. In het kader van de Week van de Smaak hebben meer dan 1300 activiteiten plaatsgevonden, hebben zich meer dan 100.000 vrijwilligers ingezet en hebben we een veelvoud aan bezoekers gehad. We zijn erin gelukt om eetcultuur, gastronomie, gezond en goed eten absoluut te promoten.
Het was mijn bedoeling dat een onderdeel van de Week van de Smaak de start was van een campagne voor eetcultuur voor kinderen en gezinnen. Gezinnen met kinderen hebben het moeilijk om te participeren aan allerlei activiteiten, gaande van culturele, kunst- tot jeugd- en sportactiviteiten. Het is niet vanzelfsprekend om als gezin met vele kinderen daarin te participeren. Persoonlijk merk ik dat het niet zo vanzelfsprekend is om met kinderen welkom te zijn in goede restaurants, ook al doe ik heus mijn best om ze een beetje etiquette mee te geven. Er zijn niet zo bijzonder veel goede restaurants waar gezinnen met kinderen op een kindvriendelijke manier worden ontvangen.
EETiKET wordt opgebracht vanuit het globale kostenplaatje van de Week van de Smaak. Dat gaat over maximaal 300.000 euro op jaarbasis, op zich een klein bedrag als je ziet welke omvang het initiatief heeft aangenomen. Het onderdeel EETiKET is niet bepaald een duur onderdeel. De afrekening wordt binnenkort gemaakt, maar de opstart van Eetiket zou maximaal 20.000 euro hebben gekost.
Ik ga ervan uit dat alle restaurants zijn opgeroepen en de mogelijkheid hadden om zich kandidaat te stellen, mits het naleven van een aantal gedragsregels. We zijn in de experimentele fase. 93 restaurants hebben zich spontaan ingeschreven. Het bleek, na eigen onderzoek, dat de eerste dagen niet alle restaurants hun engagement onmiddellijk waren nagekomen. Alle restaurants die zich hadden opgegeven, werden gecontacteerd naar aanleiding van het verontrustende en absoluut niet geestige artikel van Tom Ysebaert in De Standaard. Daarvan waren er 15 niet bereikbaar, één restaurant was ondertussen failliet. Alle andere hebben zich ertoe geëngageerd om onmiddellijk alle spelregels correct te hanteren. Het grootste deel was ervan overtuigd dat dat al het geval was.
De campagne loopt verder dan de Week van de Smaak. Er wordt nu ook een evaluatie gemaakt en er wordt in samenspraak met de restaurants gekeken welke acties we nog kunnen ondernemen. Dat hoeft allemaal niet veel geld te kosten. Het is een engagement waar vele restaurants vrijwillig aan meewerken.
Er zijn twee kwaliteitsaspecten aan deelname verbonden. Er wordt een ruimer aanbod voor kinderen verondersteld. Nu wordt dat in 95 percent van de gevallen beperkt tot vier of vijf gerechten, zoals kinderspaghetti, vol-au-vent met frietjes of pens met appelmoes. Daar moeten we wat creativiteit in aanbrengen en het zo inkaderen dat kinderen dat met veel plezier leren eten.
Gezond eten is ook een belangrijk onderdeel. We hadden het daar twee weken geleden nog over in het Vlaams Parlement. Er zijn heel veel aspecten aan verbonden. Een tweede aspect is dus ouders op een leuke en pedagogische manier helpen met etiquette. Niet elke vader of moeder heeft het gemakkelijk om aan de kinderen duidelijk te maken waarom we bepaalde spelregels in acht nemen op restaurant. Ik kan die hulp ook gebruiken. Ik ben een vader die zijn best doet, maar absoluut geen superpapa is. En zo zijn er nog veel in Vlaanderen. De samenwerking tussen kinderen en restauranthouders is positief. Het is een belangrijk aspect van de zorg voor gastronomie en eetcultuur, maar ook van de zorg dat kinderen niet worden gediscrimineerd als het op goed eten aankomt.
20.000 euro is voor ons misschien een klein bedrag, maar voor de mensen is dat een groot bedrag, want ze rekenen in functie van hun eigen kleine inkomen. Al maanden en jaren staan we hier te preken over beter bestuurlijk beleid, en dan lezen we dat die actie te laat op gang is gekomen, waardoor sommige kinderen gedesillusioneerd zijn. Het is mijn plicht om dat te zeggen. Het is niet eenvoudig vandaag politicus te zijn. De mensen beginnen altijd over de zaken die verkeerd lopen. Mijnheer de minister, ik hoop dat, als u niet de beste papa bent, u wel de beste minister wordt.
De heer De Meyer heeft het woord.
Ik onderschrijf het pleidooi om onze gezonde, variabele en betaalbare land- en tuinbouwproducten maximaal te promoten in het kader van de Week van de Smaak, die een groeiend succes kent. Laten we dat op een creatieve manier doen.
Ik waardeer de alertheid van de heer Callens en beschouw het als een steun om verder te gaan met de campagne, die moet lukken. Als ik moet kiezen ben ik liefst eerst superpapa, en dan superminister, maar ik vrees dat het eerste het moeilijkste is.
Het incident is gesloten.