Verslag plenaire vergadering
Verslag
Voorstel tot wijziging in de orde van de werkzaamheden
Dames en heren, vanmorgen heeft mevrouw Vogels bij motie van orde een voorstel tot wijziging in de orde van de werkzaamheden gedaan.
Vraagt hierover nog iemand het woord?
De heer Caluwé heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, ik stel voor om daar niet te veel woorden aan vuil te maken. We hebben gisteren in het Bureau een afspraak gemaakt met betrekking tot de procedure die we vandaag en morgen zouden volgen. Ik heb daar geen bezwaren tegen deze procedure gehoord. Ik stel voor om ons daaraan te houden.
We waren wat naïef om te denken dat iedereen zich daar dan ook effectief aan zou houden. Vanmorgen hebben we vastgesteld dat dat niet het geval was, maar iedereen heeft daar het recht toe.
Ik stel voor dat we gewoon de procedure volgen zoals afgesproken en nu starten met de actuele vragen en aansluitend de agenda van deze voormiddag verder afwerken.
De heer Dewinter heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, ik kan daar niet mee akkoord gaan. Op het Bureau hebben we gisteren ook duidelijk gesteld dat het niet kan dat vandaag hier een begrotingswijziging wordt besproken, terwijl morgen een nieuwe ploeg aantreedt met een nieuwe minister-president en nieuwe ministers.
Zoals mevrouw Vogels deze morgen terecht heeft gezegd, hebben deze nieuwe ministers vandaag in de pers al allerlei mededelingen gedaan over prioriteiten die ze naar voren schuiven, terwijl die niet worden vertaald in de begrotingswijziging die we vandaag voorgeschoteld krijgen.
Ik vind dat het Vlaams Parlement zich niet moet laten degraderen tot een marionettenparlement, dat afhangt van de partijpolitieke strategieën of van de persoonlijke agenda van politici allerhande. Wij zijn meester over onze eigen agenda. Het Bureau doet ons een voorstel, maar het parlement beslist over dat voorstel. Dat betekent dat we hier nog altijd het laatste woord hebben, samen met alle collega's.
We kunnen er wel mee akkoord gaan dat vandaag vragen worden gesteld aan de regering. Maar de bespreking en zeker de stemming over wetgevende initiatieven en zeker over een begrotingswijziging - dat toch het hoogtepunt is van de invulling die de regering geeft aan het beleid en de financiële vertaling van de beleidsprioriteiten die men naar voren schuift - kan niet plaatsvinden op de dag voor een herschikking van de regering zal plaatsvinden. Daarom stellen we voor dat we de wetgevende initiatieven en uiteraard ook de bespreking en stemming over de begroting uitstellen tot de nieuwe regering is gevormd en we hier de verklaring hebben gehoord uit de mond van de nieuwe minister-president Peeters.
Dat lijkt me behoorlijk bestuur en evident en logisch te zijn in een parlementaire democratie; waar niet de regering bepaalt hoe ons parlement moet functioneren, maar waar we als parlement zelf bepalen hoe we functioneren.
Laten we als Vlaams Parlement, zeker na de vernederingen die we de voorbije weken hebben moeten ondergaan en waarbij we telkens opnieuw de speelbal zijn geweest van deze regering en vooral van de persoonlijke carrièreplanning van sommigen binnen deze regering, nu voor één keer op onze strepen staan.
Ik heb vandaag een krantencommentaar gelezen die zegt dat men het Vlaams Parlement beter kan laten samenvallen met de gemeenteraad, want meer uitstraling, geloofwaardigheid en autoriteit heeft dat parlement niet meer. Het is de voetveeg van de regering. Waar is de tijd dat het parlement op zijn strepen stond en dat het als wetgevende macht de regering ter verantwoording riep en niet omgekeerd? Tegenwoordig zijn wij het die als een poesjenel aan een kapstok hangen en eraf genomen worden wanneer de regering dat wil. Niet de regering bepaalt onze agenda, maar wij doen dat zelf. Laat dat vandaag maar eens duidelijk gebeuren door aan deze regering te melden dat wij de begroting alleen maar bespreken wanneer er een nieuwe ploeg zit, een ploeg die vandaag al prioriteiten uit in de krant, die niet vertaald worden in de begrotingswijziging die wordt voorgesteld.
Indien dit parlement niet instemt met onze motie van orde, waarin we vragen om wetgevende initiatieven alsook de begrotingswijziging uit te stellen tot na de regeerverklaring van de nieuwe minister-president, kan ik nu reeds melden dat wij niet van plan zijn om aan deze maskerade verder deel te nemen en dat we na het vragenuur het parlement zullen verlaten. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Mevrouw Vogels heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, de eigenwaarde en fierheid van de parlementsleden die dit halfrond vullen, bestaat niet meer. Men laat zich inpassen in een agendawijziging waarbij we eerst vandaag de eedaflegging van de nieuwe ministers zouden krijgen maar die, voor mij nog altijd om onduidelijke redenen, plots naar donderdag is verschoven. Daardoor krijgen we een agenda die haaks staat op elke parlementaire logica. Als parlementsleden bereid zijn om zich daarachter te scharen, hebben ze alle fierheid verloren en zijn ze het mandaat dat ze hebben gekregen van de kiezer om een volwaardig parlementslid te zijn, niet waard.
Mevrouw de voorzitter, u zit ook al langer in het vak, het is nooit gezien wat nu gebeurt met ontslagnemende ministers. Mijnheer de minister-president, vertel me nu niet dat uw brief nog bij u ligt. In alle kranten staat al sinds maandag dat u ontslagnemend bent. Voor de buitenwereld bent u ontslagnemend. Ik heb vanmorgen gezegd dat we niet onder een transparante koepel zitten maar onder een kaasstolp, die ervoor zorgt dat de oude kaas de lucht erbuiten niet bedwelmt. Dit kan absoluut niet, collega's. Ik kan toch niet aan minister Vervotte vragen wat ze van plan is om de volgende zes maanden met het budget te doen, terwijl iedereen weet dat ze morgen aan de overkant zit en dat de heer Vanackere op haar plaats zal zitten. Dat is kafkaiaans.
Ik weet dat er bij de meerderheid een aantal parlementsleden zitten die nog een klein beetje fierheid hebben, dat hoor ik in de wandelgangen. Ze gaan een beetje dood wanneer ze dit moeten goedkeuren, mijnheer Caluwé. Ik vind het erg dat u dit naar voren brengt. Ik roep die parlementsleden op om, met de moed van hun overtuiging, deze keer neen te zeggen tegen deze poesjenellenbedoening. Ik vraag uitdrukkelijk de stemming. Ik zal, net als de rest van de oppositie, gedurende het vragenuurtje blijven, en met de rest van de hele komedie niet meer meespelen. (Applaus bij het Vlaams Belang en Groen!)
Voor welke procedure ook gekozen zou worden, de oppositie zou altijd iets hebben gezegd. We hebben nu gekozen voor een procedure die zo weinig mogelijk de parlementaire werkzaamheden in het gedrang zou brengen. (Rumoer)
Wanneer men ervoor gekozen zou hebben om de regeringssamenstelling vandaag te doen, zou de oppositie gezegd hebben dat onze werkzaamheden worden opgeschort enzovoort. (Rumoer)
Nogmaals, ik had de bezwaren die vandaag geuit worden, graag gisteren gehoord, toen we dat bespraken in het Bureau met de fractieleiders erbij. Dat is tot op heden onze normale manier van werken in het parlement. Ik stel vandaag vast dat de oppositie blijkbaar van tactiek is veranderd op dat vlak. Goed, we zullen daar in de toekomst rekening mee houden. Dat zal een andere manier van werken zijn. Ik stel voor dat we ons houden aan onze afspraken van gisteren en dat we onze agenda op een normale wijze afwerken.
Aan de fractieleider van CD&V zou ik toch enige rechtlijnigheid willen vragen. Ik heb hier een tekst voor me van 20 mei 2003. Toen zat CD&V in de oppositie en kregen we hier een begrotingswijziging voorgeschoteld. De situatie is nogal gelijklopend met die van toen. Ik heb een zeer groot déjà-vugevoel. Dat is het voordeel van wat langer in het parlement te zetelen. Tegenwoordig worden ministers benoemd na twee jaar in het parlement te zetelen, maar wie hier al wat langer zit, herkent bepaalde situaties.
Toen, op 20 mei 2003, was er ook een begrotingswijziging. Toen was er ook een regeringswijziging aan de orde. En wat zei toen de heer Van Rompuy, de fractieleider van CD&V, toen een partij in de oppositie? Ik zal het voorlezen! We hoeven daar zijn weblog niet voor te raadplegen, maar wel de Handelingen van het Vlaams Parlement: "Het lijkt me niet aangewezen de bespreking van de begrotingscontrole aan te vatten en stemmingen hierover te houden, zolang we geen duidelijkheid hebben omtrent de definitieve samenstelling van de nieuwe regering, die eerstdaags zal worden samengesteld en hier een regeringsverklaring zal afleggen." I rest my case. Ik kan niet anders dan de fractieleider van toen te citeren. Ik weet dat het niet evident is voor CD&V, maar ik durf te pleiten voor enige rechtlijnigheid ter zake. De heer Van Rompuy had gelijk op 20 mei 2003, en de heer Van Rompuy heeft ook vandaag, op 27 juni 2007, gelijk. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Mevrouw de voorzitter, we hoeven zelfs niet terug in de tijd te gaan. Ik heb de beroemde website van de heer Van Rompuy eens geraadpleegd. Op vrijdag 22 juni 2007 schreef hij het volgende: "Timing is in de politiek soms belangrijker dan communicatie. Parlementen mogen niet het gevoel hebben te moeten werken op het ritme van persoonlijke en partijpolitieke agenda's. Zowel Patrick Dewael als Norbert De Batselier hebben dit kunnen ondervinden. Ze hebben me nog altijd niet vergeven dat ik hen toen heb ontmaskerd. Minister-president Leterme, die zal het anders doen." Dat schreef de heer Van Rompuy op 22 juni 2007. Ik veronderstel dat hij het voorstel van de meerderheid niet mee zal goedkeuren. (Applaus bij het Vlaams Belang en Groen!)
Vraagt nog iemand het woord? (Neen)
Mevrouw Vogels stelt dus voor de begrotingsbesprekingen te verdagen.
We stemmen bij zitten en opstaan over dit voorstel tot wijziging in de orde van de werkzaamheden.
De volksvertegenwoordigers die het voorstel wensen aan te nemen, worden verzocht op te staan.
De tegenproef.
Het voorstel tot wijziging in de orde van de werkzaamheden is niet aangenomen.
Het incident is gesloten.