Verslag plenaire vergadering
Verslag
Hoofdelijke stemming
Dames en heren, aan de orde is de hoofdelijke stemming over de met redenen omklede motie.
Mevrouw Dillen heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, collega's, het probleem van de ellenlange wachtlijsten in de bijzondere jeugdzorg blijft aanslepen. Ondanks het feit dat de partij van de bevoegde Vlaamse minister voor de jongste Vlaamse verkiezingen beloofde om onmiddellijk werk te maken van het wegwerken van alle wachtlijsten en de vorige, paars-groene Vlaamse regering de regering van de wachtlijsten noemde, is minister Vervotte na drie jaar niet in geslaagd de wachtlijsten weg te werken. Vandaag is ze blijkbaar te velde campagne aan 't voeren en moeten we van haar niet te veel verwachten. (Rumoer op de banken van CD&V)
Die wachtlijsten zijn niet weggewerkt: noch in de gehandicaptensector, noch in de kinderopvang, noch in de bejaardenopvang en evenmin in de bijzondere jeugdzorg. Vandaag weigert de Vlaamse Regering om acute noden onmiddellijk te lengen. Het is onaanvaardbaar dat jongeren in gevaar, met een urgentiegraad-1-hoogdringendheid, ondanks tussenkomsten van de jeugdrechtbank en unanieme adviezen van alle experts meer dan een jaar moeten wachten om in een gespecialiseerde instelling te kunnen worden opgenomen. Vandaag wordt die dramatische toestand heel zichtbaar dankzij het symbooldossier waarbij het centrum De Stobbe de minister heeft gedagvaard wegens een tekort aan opslagplaatsen voor jonge kinderen die het slachtoffer zijn van zwaar familiaal geweld.
Ik begrijp volledig de beweegredenen van de mensen die deze procedure volgen. Het is een echte kreet om hulp van mensen die al jaren aan de alarmbel trekken. Van kinderen die het slachtoffer zijn van huiselijk geweld, weten we dat ze in gevaar zijn en dat ze worden geschaad. Een snelle, kwalitatief goede inschatting, de juiste interventie, een evidence-based behandeling en een effectmeting zijn dan ook echte voorwaarden om van een kwaliteitsvolle interventie te kunnen spreken. Vandaag is dat geen vanzelfsprekendheid, integendeel.
Terecht komen de mensen op het terrein, voor wie ik bijzonder veel respect heb en die ik bewonder voor hun dagdagelijkse inzet, hiertegen in verzet. Deze dagvaarding is daarvan de uiting. Deze dagvaarding is helemaal niet een brug te ver. Reeds meer dan tien jaar geleden hoorden we de eerste noodkreet, toen hier het dossier 'een Titanic vol kinderen' is voorgesteld. Met de stap naar de rechter, zo motiveert De Stobbe terecht, "stappen we uit de uitgestrekte oceaan van het medeplichtig stilzwijgen. Je kunt als vzw niet tien jaar publiekelijk aanklagen dat je onverantwoord bezig bent, hopend dat het beleid het nodige zal doen en vervolgens braaf blijven meedraaien als blijkt dat het beleid niet het nodige doet."
Deze dagvaarding brengt op een dringende en duidelijke wijze onder de aandacht dat het beleid faalt in het bieden van een oplossing voor een probleem dat reeds tien jaar systematisch en onderbouwd en op een genuanceerde wijze wordt gesignaleerd. Het gaat om het systematisch weigeren van het beleid om de acute noden aan te pakken en om het ontkennen van de urgentie van de problematiek van duizenden concrete kinderen en van de nefaste effecten daarvan op het kind zelf en op de ruimere samenleving. De Stobbe stelt dan ook terecht vast dat de schade van het sluipend gif van chronisch geweld in de meest intieme relaties van mensen en in de eerste levensjaren door dit beleid niet zo ernstig wordt genomen als dioxinegif of het vogelgriepvirus.
Tot op vandaag moeten we vaststellen dat de regeringen het crisisvolle van de huidige toestand niet willen erkennen. Met als gevolg dat langetermijnplannen en mondjesmaatoplossingen naar voren worden geschoven onder het alibi 'maar we doen toch ons best'. Maar kinderen betalen deze beleidskeuze met hun leven. De chronische toestand van duizenden kinderen die opgroeien in een gewelddadig milieu, wordt helaas nog altijd niet erkend als een ernstige bedreiging van de samenleving waardoor ook gepaste interventies uitblijven. De erkenning van de urgentie, gekoppeld aan een ingrijpend urgentieplan dat niet enkel voorziet in bijkomende plaatsen maar dat ook een andere organisatie toelaat, dat is vandaag de vraag.
Minister Vervotte blijft tot op vandaag kiezen voor het minimaliseren van het probleem. Tot op vandaag krijgen we geen duidelijk inzicht in de concrete wachtlijsten. De minister durft deze duidelijk niet op tafel leggen. Het wegwerken van de wachtlijsten op korte termijn is dan ook absoluut noodzakelijk. Vandaag is er met de dagvaarding een duidelijke kreet om hulp vanuit het terrein, van goedmenende hardwerkende hulpverleners die niet langer willen werken in een constante toestand van schuldig verzuim en die weigeren nog langer een systeem mee in stand te houden dat kinderen schaadt.
Opgroeien in een veilige omgeving is een recht. Het realiseren van dat recht is een opdracht van het beleid. Minister Vervotte draagt hierbij een verpletterende verantwoordelijkheid. Het is mee haar opdracht te werken aan een samenleving die van veilige kinderen een absolute topprioriteit maakt. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Mevrouw Hoebeke heeft het woord.
Open Vld is er zich van bewust dat de dagvaarding die uitgestuurd is naar de bevoegde minister, een noodkreet is. Voor De Stobbe is de maat vol en zij stelt dat ze niet aanhoord wordt in de problematiek waarmee ze dagdagelijks geconfronteerd wordt.
Maar in de overweging van de motie wordt gesteld dat de Vlaamse Regering blijft weigeren om de acute noden onmiddellijk aan te pakken. Open Vld wenst in haar considerans niet zo ver te gaan om te stellen dat de Vlaamse Regering dit weigert. Wij wensen hoe dan ook mee te werken aan het nemen van consistente maatregelen om de wachtlijsten in de bijzondere jeugdzorg weg te werken om zo te beantwoorden aan acute situaties.
Wij stellen evenwel dat het overwegend gedeelte van de motie anders is dan die wij wensen te stellen en hetgeen gewenst wordt door Open Vld uitgebreider zal zijn. Vandaar dat wij niet instemmen met de motie. Onze suggestie is om met de commissie ter plaatse te gaan en aldus de noden beter te kunnen detecteren en eventueel gepaste dringende maatregelen te kunnen vragen aan de Vlaamse Regering.
Mevrouw De Wachter heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, geachte collega's, tijdens de commissievergaderingen hebben we dit dossier al uitgebreid aan bod kunnen laten komen. Hoe en waarom dit dossier op de politieke agenda is geplaatst, is ook uitvoerig besproken. We zijn ervan overtuigd dat De Stobbe zeer goed werk levert in de sector en dat ze met dit dossier vooral aan de alarmbel willen trekken. Het gaat hier echt wel om een symbooldossier, zoveel is duidelijk, voor vele wachtenden en noden die op dit moment in de samenleving meer dan ooit aanwezig zijn.
Het gaat hier absoluut ook over een en-enverhaal. Men kan hervormen, we hebben uiteraard preventie nodig in deze sector, we hebben het globaal plan en de integrale jeugdhulp, maar ik denk dat het nodig is dat we de politieke moed hebben om concrete en efficiënte acties te ondernemen, zodat we onmiddellijke hulp kunnen bieden aan alle kinderen en jongeren die zich in penibele situaties bevinden.
Iedereen - en ik ben ervan overtuigd ook De Stobbe - heeft de bedoeling en de hoop dat we dergelijke dossiers en een dagvaarding voor de rechtbank in de toekomst niet vaak meer moeten meemaken. Ik denk dat het heel belangrijk is dat we daaraan samen moeten werken, samen met de minister die bevoegd zal zijn voor Welzijn en met een directe combinatie tussen voldoende opvangplaatsen, voldoende ondersteuning van de ouders en de pleegouders - waarbij het statuut van de pleegzorg heel belangrijk is - en de uitbouw van de preventie.
Onze fractie rekent erop dat minister Vervotte de aanzet zal geven, zodat haar opvolger of opvolgster dit dossier onmiddellijk aan kan pakken en dat zij haar opvolger of opvolgster hierin zal ondersteunen.
Mevrouw de voorzitter, onze fractie zal de motie, zoals die vandaag voorligt, niet ondersteunen.
Mevrouw Merckx heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, wij zullen deze motie niet goedkeuren. Ik geef een korte verklaring, opdat het wegstemmen van de motie niet geïnterpreteerd zou worden als desinteresse.
De actie van De Stobbe interpreteren we duidelijk als een noodkreet. Zelf blijf ik het juridiseren van het dossier en het dagvaarden van de beleidsverantwoordelijken een brug te ver vinden. Is het geoorloofd om een elfjarige jongen te gebruiken om voor de rechtbank een symbooldossier te maken? Er bestaan ongetwijfeld andere manieren om de expertise inzake intrafamiliaal geweld, die De Stobbe inderdaad heeft, te incorporeren in het werkveld van de integrale jeugdzorg.
Steeds vaker worden we geconfronteerd met berichten over kinderen die het slachtoffer worden van geweld. Elk kind in een moeilijke situatie verdient het beste. Elke situatie verschilt, maar vraagt ook een unieke aanpak. Laten we daarom focussen op wat er meer kan gebeuren, opdat de zo noodzakelijke samenwerking tussen hulpverleners, verwijzers, ouders en omgeving meer vorm krijgt en tastbaar wordt voor de kinderen en de gezinnen.
Maandag start het crisisnetwerk in Antwerpen en ook in andere provincies komt dat tot stand. Er is een Antwerps project rond jongeren met een complexe problematiek die op wachtlijsten staan en er start ook een netwerk rechtstreeks toegankelijke hulp.
Ik denk dat het een kwestie is van constructief samenwerken. Dit is een oproep om geen polemiek te voeren, maar om de handen in elkaar te slaan. Maar daarvoor moet men rond de tafel zitten, praten en handelen, want er is een gemeenschappelijke taal en kennis van het aanbod in de regio nodig.
Zelfs al ging daar in het verleden misschien wat te veel energie naartoe en is het nog niet echt zichtbaar op cliëntniveau, toch is het zich op zichzelf terugplooien van iedere sector geen optie meer, zoals het uiteraard ook geen optie is dat het parlement zich van deze problematiek afzijdig zou houden.(Applaus bij CD&V)
Begin van de stemming.
Stemming nr. 9
Ziehier het resultaat:
113 leden hebben aan de stemming deelgenomen; 31 leden hebben ja geantwoord; 81 leden hebben neen geantwoord; 1 lid heeft zich onthouden.
Dientengevolge neemt het Vlaams Parlement de motie niet aan.