Verslag plenaire vergadering
Verslag
Aan de orde is een actuele vraag van de heer Loones tot mevrouw Vogels, Vlaams minister van Welzijn, Gezondheid en Gelijke Kansen over de bescherming van de rechten van de kleine kinderen.
Uit een artikel in het tijdschrift Klasse blijkt dat kindermishandeling en kinderverwaarlozing de tweede doodsoorzaak is bij kleuters. Ik ben hierover met verstomming geslagen. Aanvankelijk dacht ik dat het hier om een fenomeen ging dat enkel bij sociaal-zwakkere ouders voorkwam. Jaarlijks lopen er echter 6000 meldingen binnen. Dit betekent dat er per dag bijna 19 meldingen zijn. Het beleid moet zich dan ook dringend over dit fenomeen buigen en zich afvragen of Kind en Gezin wel tegen haar taak is opgewassen. Beschikt deze organisatie wel over voldoende middelen?
De kinderrechtencommissaris verzet zich tegen een louter repressief optreden en pleit voor sensibilisering. Een dergelijke sensibilisering vindt er trouwens momenteel rond het Shaking Infant Syndrome (SIS) plaats. Maar sensibilisering is niet voldoende. Ik hoop dat de minister zich over het probleem gebogen heeft.
Ik weet al langer dan vandaag dat kindermishandeling geen marginaal probleem is. Het aantal meldingen, vooral van intrafamiliaal geweld, neemt immers toe.
Wat kan de overheid doen? Wij moeten iedereen die in contact komt met kinderen bewust maken van het probleem. Het artikel in Klasse past in die campagne. Voorts hebben we in samenwerking met de federale minister van Justitie een brochure gemaakt. In juni start Kind en Gezin een campagne over het SIS. Ten slotte werden de verpleegkundigen van Kind en Gezin opgeleid hoe ze kindermishandeling kunnen detecteren. Ik denk dat men er bij Kind en Gezin al in geslaagd is veel gevallen te ontdekken, maar daarmee haalt men de media niet.
De Kinderrechtencommissaris heeft gelijk dat er een spanningsveld is tussen de rechten van het kind en de ouderlijke macht. Niemand is voorstander van een verplichte tweemaandelijks consultatie bij Kind en Gezin. Daarom moeten we de hele samenleving wijzen op haar plicht om mee te waken over de rechten van het kind.
Elk pijnlijk geval is een blaam voor de samenleving, maar ook een oproep om elk vermoeden van kindmishandeling te melden bij een vertrouwenscentrum.
Bewustmaking is inderdaad een belangrijk wapen. Ik weet dat het een taboe is, maar misschien moeten we nagaan welke categorieën begeleid moeten worden.
Het probleem is dat het niet langer mogelijk is om te bepalen welke categorie het grootste risico loopt. Precies daarom moeten de verantwoordelijken voortdurend alert te zijn.
Het incident is gesloten.