Verslag plenaire vergadering
Verslag
Aan de orde is de actuele vraag van de heer Dewinter tot de heer Van Mechelen, Vlaams minister van Financiën en Begroting, Innovatie, Media en Ruimtelijke Ordening, over de financieringsovereenkomst tussen de VRT en de stad Antwerpen inzake de TV-serie Scheldenatie.
De VRT is zeer creatief in het zoeken naar financiële middelen bovenop haar dotatie van meer dan negen miljard frank. Zo heeft Citymarketing Gent voor de opname van de serie Flikken vijf miljoen frank moeten betalen : een miljoen frank voor het eerste jaar en voor het tweede en het derde jaar telkens twee miljoen frank.
Nu wordt het systeem toegepast in Antwerpen, uiteraard met aangepaste tarieven. Voor de opname van de dramaserie Scheldenatie zou de stad per aflevering 750.000 frank moeten betalen aan de VRT, goed voor een totaal bedrag van 15 miljoen frank. Dat lijkt op mediatieke chantage. In een stad als Antwerpen, die zo goed als failliet is, wordt een dergelijk initiatief uiteraard niet op applaus onthaald.
Hoe wordt dit soort van inkomsten gereglementeerd? Gaat het hier om een vorm van sponsoring? Hoe staat de minister tegenover deze vorm van mediatieke chantage tegenover steden en gemeenten?
Met het eerste deel van de opmerking van de heer Dewinter ben ik het eens : de VRT is creatief, in de goede zin van het woord.
De beheersovereenkomst bepaalt dat de VRT elk jaar twee Vlaamse fictiereeksen dient te produceren. We proberen dat uit te breiden tot drie reeksen van dertien afleveringen, wat zou neerkomen op een jaarvullend programma. Een derde reeks is echter niet opgenomen in de beheersovereenkomst. Dit jaar heeft de VRT samen met het Filmfonds Vlaanderen een derde reeks aangemaakt, namelijk Stille Waters. Ook volgend jaar wil de VRT een derde fictiereeks uitzenden, eventueel samen met het Fonds Film in Vlaanderen of in samenwerking met andere partners. Daarom heeft men de stad Antwerpen gevraagd of ze aan een dergelijke reeks haar medewerking wilde verlenen.
Twee jaar geleden werd er veel gesproken over de impact van deze fictiereeksen op het gedrag van mensen. Na de uitzending van Windkracht 10 was het aantal kandidaat-helicopterpiloten vertienvoudigd. Nu is er nood aan ingenieurs en gekwalificeerde krachten in de ICT-beroepen. Men zou ook meer vrouwen willen aantrekken voor dit beroep. Daarom werd vanuit de privé-sector de idee gelanceerd rond deze beroepen een fictieserie te maken. Deze reeks is intussen uitgeschreven, ze zou over twintig afleveringen lopen. De VRT onderzoekt hoe ze dit kan financieren. Zo werd er ook met de stad Antwerpen contact opgenomen. Vanmorgen heb ik vernomen dat de stad beslist heeft niet op deze vraag in te gaan. Uiteraard kan de stad hierover autonoom beslissen.
Een stad die het ermee eens is dat er op haar grondgebied een dramaserie wordt uitgezonden, zou dus min of meer verplicht worden daarvoor geld te geven. Dat vind ik nog steeds een bedenkelijk principe. Het lijkt me een milde vorm van chantage. Minder kapitaalkrachtige steden zouden daardoor worden uitgesloten worden van televisieseries en van de spinoff die er het gevolg van kan zijn.
Het incident is gesloten.