Verslag plenaire vergadering
Verslag
Mevrouw Brouwers heeft het woord.
Minister, sinds 17 december past de autokeuring strengere regels toe voor krasjes en barsten in voorruiten en zijruiten. Je moet natuurlijk door je achteruitkijkspiegel kunnen kijken en de schoonmaakzone van de ruitenwissers moet vrij zijn. Op zich is dat geen probleem want het is een Europese richtlijn die u in april vorig jaar met de Vlaamse Regering hebt omgezet. De autokeuring heeft ze plots toegepast vanaf december en heel wat mensen waren verrast. Ze kwamen met een rode kaart buiten en moesten binnen de veertien dagen ongeveer 125 euro uitgeven om een sterretje weg te krijgen. Een volledige voorruit kost al gauw meer dan 500 euro.
Er zijn klachten gekomen bij de Vlaamse Ombudsdienst, die daar nu mee aan de slag is. De ombudsman heeft gezegd dat de regels intussen zouden zijn versoepeld. Ik zou niet weten hoe, maar hij zegt dat in de krant. Hij vraagt ook een compensatie voor de mensen die in allerijl hun voorruit of een zijruit hebben moeten laten vervangen of herstellen.
Minister, u staat bekend als een vlotte communicator, maar hier is de communicatie vanuit uw diensten of van uzelf toch niet helemaal gelopen zoals het moet omdat blijkbaar bijna niemand ervan wist, ook de garagisten niet. Heel veel mensen gaan op voorhand immers met hun wagen langs de garage. Hoe heeft Vlaanderen dit eigenlijk gecommuniceerd aan de gebruikers van wagens?
Minister Weyts heeft het woord.
Sta me toe het verhaal te schetsen want het probleem ligt niet bij de communicatie zelf maar wel bij de inhoud van bepaalde communicatie.
Wat is er gebeurd? Er is inderdaad een nieuwe strengere Europese richtlijn. Vroeger bepaalde men dat je zou afgekeurd worden wanneer er problemen waren met het gezichtsveld bij de wagen. Dat was een vrij algemene formulering. Men heeft dat geconcretiseerd in een nieuwe richtlijn: er mogen geen obstakels zijn binnen het veld van de ruitenwissers, evenwel zonder specificaties.
Vlaanderen heeft die richtlijn met een besluit omgezet in Vlaamse regelgeving. Op basis van die Vlaamse regelgeving is het Handboek 2.0 aangepast dat wordt gecommuniceerd naar de Groepering van Erkende Ondernemingen voor Autokeuring en Rijbewijs (GOCA), naar de federatie van garagisten, naar de Koninklijke Belgische Federatie van de Carrosseriebedrijven (Febelcar), naar de autoherstelsector TRAXIO, naar de Koninklijke Federatie van Belgische Transporteurs en Logistieke Dienstverleners (Febetra), naar de Fédération belge de l’Industrie de l’Automobile et du Cycle (FEBIAC), naar alle specifieke sectoren en hun vertegenwoordigers.
Met die communicatie was niets mis, integendeel, ze was goed. Maar de inhoud was iets te streng. Men stelde dat alle barstjes, sterretjes en krasjes aanleiding zouden geven tot een rode kaart wanneer ze zich in het veld van de ruitenwissers bevonden, zonder specificatie over welke krassen het zou gaan. Elke kras werd in aanmerking genomen voor een rode kaart.
Dat was te verregaand en dus zijn er enkele klachten binnengekomen bij de ombudsman. Er is een interne overlegprocedure gestart tussen de ombudsman en het departement om dit recht te zetten. Er is nu een specificatie: het gaat over krassen die een minimale breedte van 5 millimeter moeten hebben. Dit is opnieuw gecommuniceerd naar de GOCA, naar alle keuringsorganisaties, naar de sector, naar de garagisten enzovoort.
Als je het vergelijkt met andere lidstaten of andere gewesten, zijn we in Vlaanderen – zoals dat wel meer gebeurt – nogal minutieus geweest en ietsje te streng, weloverwogen en goedmenend voor de verkeersveiligheid. We zullen ervoor zorgen dat diegenen die gedupeerd zijn, vergoed worden onder auspiciën van de ombudsman.
Het gaat natuurlijk over een beperkt aantal gevallen. De periode in kwestie was ook maar tweeënhalve maand. De specificiteit van de problematiek maakt ook dat het volgens een schatting van onze administratie samen met GOCA over enkele tientallen gevallen gaat, misschien niet eens meer dan twintig.
Minister, dank u wel voor uw geruststellend antwoord. In de hele communicatie mis ik natuurlijk het publiek in het algemeen. U hebt naar GOCA, de garagisten enzovoort gecommuniceerd, maar de mensen, de autobestuurders, wisten van niets. Ik denk dat ze het ondertussen allemaal wel weten. Vorige week is dat ruim gecommuniceerd in de kranten, maar dan vanuit de ombudsman. Het is jammer dat dat niet gebeurd is vanuit de overheid, ook naar het ruime publiek.
Maar goed, ik neem aan dat de mensen die te streng werden beoordeeld en een compensatie zullen krijgen, zeer blij zullen zijn dit vandaag te vernemen. Verder was dit vooral een zaak van enige luwte in de pers tijdens de krokusvakantie, wanneer dergelijke dingen natuurlijk wat worden opgeblazen. Maar het is goed dat we het hier ook eens over kunnen hebben.
Minister, u hebt zelf gezegd dat onze regeltjes misschien een beetje te detaillistisch en te verfijnd zijn. We moeten in Vlaanderen opletten hoe we de regels maken.
We kunnen natuurlijk bij elke detaillistische wijziging een hele communicatiecampagne op poten zetten. In dezen ging het echt wel over details. Bij elke wijziging van de wegcode gaan we ook niet alle bezitters van een wagen contacteren. Dat zou een beetje moeilijk zijn. Maar op de uitnodiging voor de keuring staat er altijd een referentie naar de website van GOCA waar de regelgeving uitgelegd staat waaraan je moet voldoen om met positief gevolg de autokeuring te kunnen passeren.
Ik vraag me af hoeveel inwoners naar de website gaan kijken voor ze naar de keuring gaan. De communicatie had iets beter gekund. Maar ik dank u in elk geval voor uw positief antwoord.
De actuele vraag is afgehandeld.