Verslag plenaire vergadering
Verslag
Dames en heren, vooraleer we overgaan tot de stemmingen, vraag ik uw aandacht voor twee afscheidsspeeches voor twee collega's. De eerste afscheidsspeech is voor de heer Bart Nevens.
Beste collega’s, vandaag nemen we afscheid van Bart Nevens, Vlaams Parlementslid voor de N-VA en voormalig eerste schepen in Kortenberg. Collega Nevens is voorgedragen als gedeputeerde voor de provincie Vlaams-Brabant. Hij krijgt daar de belangrijke portefeuille van Leefmilieu.
Beste Bart, vanuit het arbeidersmilieu en een lokaal engagement zocht u uw weg naar de politiek: eerst als gemeenteraadslid, vervolgens als schepen van onder meer Milieu, nadien als schepen van Openbare Werken en Ruimtelijke Ordening, en eerste schepen, dit alles in uw thuisbasis Kortenberg.
Vier jaar geleden kwam u in het Vlaams Parlement terecht. Uw inzet voor een groene en Vlaamse gordel rond Brussel trok u toen door naar het regionale niveau. U gaf er uw baan als hersteller van centrale verwarming en sanitair voor op. Dit laatste deed u 'met spijt in het hart', want u had 'altijd heel graag als arbeider gewerkt'. Onder de mensen zijn, in daad en kracht: het was en is u op het lijf geschreven.
De ervaring die u in het bedrijfsleven opdeed, klonk ook door in het parlement. Het kwam tot uiting in uw rol als ondervoorzitter van de commissie Leefmilieu. Zo zorgde u ervoor dat installateurs van hernieuwbare-energie-installaties geen drie jaar moeten wachten om hun certificaat te krijgen.
Al even pragmatisch en bekommerd om het milieu kwam u ook tussen op het vlak van natuurbehoud, waterverontreiniging, zwerfvuil en afvalverwerking. Een van uw grote specialiteiten was vuilniszakken. Wat dat laatste betreft, veegt u niet alleen voor eigen deur. U veegt ook voor onze eigen parlementaire deur. Zo schreef u mij een brief waarin u vroeg de blikjes in ons Koffiehuis te vervangen door glazen flessen.
Dit activisme typeert u en legde u eveneens aan de dag in de Commissie voor Brussel en de Vlaamse Rand. U zette zich in voor de problematiek van de geluidshinder rond de luchthaven van Zaventem. U kwam op voor de levenskwaliteit van de omwonenden.
Beste Bart, vanaf december kunt u uw strijd voor een beter milieu en tegen de uitbreiding van de luchthaven van Zaventem voortzetten bij de bestendige deputatie van de provincie Vlaams-Brabant. U krijgt er het gezelschap van Tom Dehaene, een ander gewezen lid van dit parlement.
Beste Bart, in naam van het gehele parlement wens ik u veel succes met uw nieuwe job. Het ga u goed. (Applaus)
Collega’s, je weet wat je moet doen als je hier meer spreektijd wilt hebben dan twee minuten: je moet je ontslag indienen. Dank u voor de mooie woorden, voorzitter.
Collega’s, geachte ministers, zoals de voorzitter daarnet heeft aangegeven, vertrek ik inderdaad richting de provinciale deputatie van de provincie Vlaams-Brabant. En de bevoegdheden die ik er zal opnemen, zullen logischerwijze in de lijn liggen van mijn werkzaamheden hier als lid van de commissie Leefmilieu.
Mijn moeder was 14 jaar toen ze als dienstmeid naar Brussel werd gestuurd. Mijn vader was bankwerker, niet in de Nationale Bank maar bij de NMBS. Hij was wagenschouwer en hij moest toezien op de dikte van de treinremmen. Hij is daardoor ook met asbest in aanraking gekomen, en hij heeft asbestose opgelopen. Daardoor is hij vroegtijdig overleden. Ik wil maar zeggen dat mijn positie, gelet op mijn achtergrond als arbeider, niet zo eenvoudig was.
Ik heb ook een aantal moeilijke momenten gehad. Het eerste moeilijke moment was hier het inlichtingenblad invullen voor volksvertegenwoordigers, waar ze de titels en verdiensten vroegen, en de titels van de boeken die men schreef. Daar kon ik gelukkig ook een aantal diploma’s aan toevoegen, zoals mijn zwembrevet van 1000 meter.
Ik wil maar zeggen dat het niet eenvoudig is om als arbeider in dit milieu terecht te komen, tussen advocaten, dokters en allerlei. Maar ik mag zeggen dat ik hier mijn weg wel gevonden heb. Ik wil daarvoor ook iedereen danken, in het bijzonder de diensten: de mensen die hier dag in, dag uit klaarstaan om onze taken als Vlaams volksvertegenwoordiger te helpen vervullen. Zij staan steeds in de schaduw. Men hoort ze niet, maar ze zijn hier dag en nacht aanwezig. Ook al staat je wagen om twaalf uur ’s nachts nog in de garage geparkeerd, je kunt hier altijd binnen. Die mensen verdienen zeker een applaus. (Applaus)
Het waren vier boeiende jaren, en ik denk wel dat ik mag zeggen – maar ik laat het aan u over – dat ik een klein steentje heb kunnen verleggen in deze grote rivier. U hebt daar een aantal verwezenlijkingen opgenoemd, en ja, collega’s, ik was het die de blikjes uit de koffiekamer heeft laten verwijderen. Bij deze mijn verontschuldiging. Maar als we iets willen doen aan het leefmilieu, dan moeten we zorgen dat we bij onszelf beginnen. Hier wordt veel gepraat over wat we zouden kunnen doen en wat we zouden moeten doen. Maar voor mij is het altijd belangrijk wat we zelf kunnen doen. En als die zes miljoen Vlamingen stoppen met een aantal zaken, zoals te vaak de wagen gebruiken, of zwerfvuil weggooien, dan komen we veel verder dan alle regels en alle wetten die we hier willen of zouden maken.
Maar ik ga ermee stoppen, ik ga over naar de provincie. En ik hoop daar ook mijn bijdrage te leveren, met hart en ziel, zoals ik dat de voorbije jaren gedaan heb. Ik wil iedereen bedanken die mij hier gesteund heeft vanaf de eerste dag. En we zien elkaar zeker en vast nog terug. (Applaus).
Dames en heren, wij nemen vandaag ook afscheid van collega Kathleen Helsen. Zij heeft te kennen gegeven dit parlement te verlaten om vanaf volgende week gedeputeerde te worden in de provincie Antwerpen.
Beste Kathleen, u kwam voor het eerst als CVP-verkozene in het Vlaams Parlement op 27 januari 1998 als opvolger voor Herman Candries, die toen ontslag nam. Daarvoor was u leerlingenbegeleidster bij het toenmalige PMS-centrum in Turnhout en maatschappelijk assistente bij het dagcentrum voor mensen met een mentale beperking. U was ook actief in het OCMW van Aarschot.
Maar u koos voor een politieke carrière omdat u zoals u toen zei ‘altijd de drang hebt gevoeld om mensen zoveel mogelijk te helpen’. U werd in 2004, 2009 en 2014 herverkozen als Vlaams Parlementslid.
U was in 1998 al goed vertrouwd met de politiek: u werd reeds op 23-jarige leeftijd gemeenteraadslid en na twee jaar, in 1991, schepen in de gemeente Herselt. En de omgeving waar u nu naar terugkeert, het provinciale niveau, is voor u vertrouwd terrein, want u was van 1 januari 1997 tot 26 januari 1998 en van 1 januari 2000 tot 12 juni 2004 al een actief provincieraadslid.
Beste Kathleen, enerzijds begrijp ik volledig dat u na zovele jaren als Vlaams volksvertegenwoordiger nieuwe politieke uitdagingen opzoekt, zeker omdat u nu als provinciaal gedeputeerde aan de kant van de uitvoerende macht komt te staan. Maar anderzijds vind ik het bijzonder jammer dat iemand met zoveel ervaring dit halfrond verlaat. Die ervaring is immers nodig om een kwalitatief goed parlementslid te kunnen zijn: dossierkennis, inzicht in de procedures van het parlement én kennis van de kneepjes van het vak kun je alleen maar door de jaren heen opbouwen.
Ik vind het bovendien spijtig omdat u niet het eerste het beste parlementslid was. In het begin zat u nog in de schaduw van de alomtegenwoordigheid van voormalig Vlaams minister en parlementslid Luc Martens. Daar heb ik trouwens ook nog naast gezeten. Dat was zeer interessant, moet ik zeggen. Maar door de jaren heen stelde u zich meer en meer op het voorplan, wat in deze legislatuur resulteerde in het voorzitterschap van de Commissie voor Onderwijs. Onderwijs vormt dan ook de belangrijkste rode draad in uw politieke werk. U was van bij het begin logischerwijze een zeer actief lid van de Commissie voor Onderwijs. U was mee gangmaker van de hervormingen van een reeks belangrijke onderwijsdossiers, zoals de totstandkoming van de centra voor leerlingenbegeleiding (CLB’s), de nieuwe eindtermen en het M-decreet, om er maar enkele te noemen.
Maar in het bijzonder hebt u in al die onderwijsdossiers steeds veel aandacht gehad voor de leerlingen zelf. Het charmeert u dat uw bekommernis uitging naar de kinderen en jongeren die het wat moeilijker hebben, kinderen met specifieke onderwijsbehoeften. Uw zorg was immers álle kinderen de kans te geven om zich maximaal te ontplooien. Uw strijd voor betere onderwijskansen voor kinderen en jongeren kanaliseerde u door middel van tal van initiatieven, tussenkomsten en vragen in de parlementaire vergaderingen. U ging daarbij de dialoog aan, in het besef dat u in de eerste plaats moet luisteren om over de partijgrenzen heen uw collega’s voor uw zaak te winnen. Grote woorden of felle stemverheffingen, waar de media zo tuk op zijn, waren niet aan u besteed. Ik heb ze tenminste nooit gehoord, ik weet niet hoe het in de commissie was. Dit heeft nochtans niet belet dat uw parlementaire werk het onderwijs in Vlaanderen mee gestalte heeft gegeven, in het bijzonder wat de welzijnskant van het onderwijs betreft.
Uw politieke hart klopte niet alleen voor de leerlingen in het onderwijs. Er was ook plaats voor uw eigen streek, de Kempen. U pleitte in het verleden al diverse malen voor de noden van mensen in uw streek, namelijk voor een betere mobiliteit, meer onderwijsmogelijkheden en meer aandacht voor tewerkstelling. Nu u de overstap maakt naar de deputatie van de provincie Antwerpen, kunt u zich volledig toeleggen op deze bezorgdheden. Ik ben ervan overtuigd dat u met de ervaring die u hier in het parlement hebt opgedaan, voor de Kempenaars heel veel zult kunnen verwezenlijken. De initialen van uw naam, met de ‘K’ voor ‘Kempen’ en de ‘H’ voor ‘Herselt’, vormen alvast een mooie slogan voor uw volgende provinciale verkiezingen.
Beste Kathleen, het was een voorrecht om hier als collega met u te mogen werken. Ik wens u veel succes toe met uw verdere loopbaan. Ik kom u ongetwijfeld eens opzoeken bij de bestendige deputatie van Antwerpen. (Applaus)
Dank u wel, voorzitter, voor deze mooie woorden.
Collega's, ik ben na bijna zestien jaar vooral heel dankbaar voor het feit dat ik in de politiek zoveel heb kunnen doen voor onze samenleving. Ik ben hier in de jaren negentig snel binnengekomen maar ook bijna even snel buitengewandeld. Sinds 2004 heb ik hier onafgebroken, vind ik zelf, mooie dingen kunnen doen. Ik heb dit huis altijd als een open huis ervaren, waarin ik mezelf ook enorm thuis voelde.
Ik heb mij vooral toegelegd op Onderwijs. Collega's, ik kan u zeggen dat ik dat altijd het belangrijkste beleidsdomein van Vlaanderen zal vinden omdat wij in de commissie Onderwijs en uiteraard ook hier in de plenaire vergadering trachten om onze kinderen en jonge mensen optimale kansen te bieden om de toekomst tegemoet te gaan. Dat zal ook de toekomst van onze regio Vlaanderen uitmaken. Vandaar dat ik het altijd heel mooi heb gevonden dat ik actief kon zijn in deze commissie.
Ondertussen heb ik tijdens deze bijna zestien jaar bijna alle onderwijsniveaus voor de tweede keer mogen hervormen. Ik denk dat het nu tijd is voor een nieuwe uitdaging waarin ik uiteraard onze jonge mensen en het onderwijs niet volledig zal loslaten.
Collega’s, ik heb met jullie heel veel fijne momenten meegemaakt. Ik heb hier echt heel fijne mensen leren kennen die ik enorm waardeer.
Ik heb ook enorm boeiende discussies kunnen voeren waaruit ik veel heb geleerd en waarin ik ook heb getracht om veel met jullie te delen. Ik denk dat we hier de voorbije jaren ook belangrijke beslissingen hebben genomen die voor Vlaanderen stappen vooruit zijn.
Ik ben niet alleen jullie, collega’s, heel dankbaar voor wat ik van jullie heb gekregen, maar, voorzitter, ook het personeel. Mijn collega heeft het daarnet ook gezegd: ik vind dat we in dit parlement schitterend personeel hebben op wie wij als parlementslid echt kunnen rekenen. Ze staan altijd voor ons klaar en ze geven het beste van zichzelf. Ik vind dat we dat toch wel enorm moeten waarderen. (Applaus)
Wat mijn pad de volgende zes jaar ongeveer zal zijn, is duidelijk. Ik zal mij inzetten in de deputatie in Antwerpen. Mijn bevoegdheden zijn ondertussen bekend. Het gaat om Werk, Economie, Wonen, Flankerend Onderwijsbeleid, Innovatie, Plattelandsbeleid: een hele boterham om straks mooie dingen mee te doen.
Ieder van jullie, wat jullie traject de volgende jaren ook zal zijn, wens ik heel veel succes. Eerst met de volgende maanden die hier nog moeten worden gepresteerd, maar ik wens ieder van jullie ook in mei heel veel succes om er hier een mooi, sterk parlement van te maken om in de volgende legislatuur een krachtig beleid voor Vlaanderen te voeren.
Veel succes voor ieder van jullie, maar vooral heel veel dank voor de mooie momenten die ik samen met jullie heb mogen beleven. Dank u. (Applaus)