Verslag plenaire vergadering
Ontwerp van decreet houdende de algemene uitgavenbegroting van de Vlaamse Gemeenschap voor het begrotingsjaar 2018
Ontwerp van decreet houdende bepalingen tot begeleiding van de begroting 2018
Verslag
Algemene bespreking (Voortzetting)
Dames en heren, aan de orde is de voortzetting van de algemene bespreking van het ontwerp van decreet houdende de middelenbegroting van de Vlaamse Gemeenschap voor het begrotingsjaar 2018, het ontwerp van decreet houdende de algemene uitgavenbegroting van de Vlaamse Gemeenschap voor het begrotingsjaar 2018 en het ontwerp van decreet houdende bepalingen tot begeleiding van de begroting 2018.
De heer Janssens heeft het woord.
Mijnheer Somers, u hunkert er al de hele legislatuur naar om de laatste spreker te kunnen zijn bij deze begrotingsdebatten. Wel, mijnheer Somers, ik durf hopen dat de kiezer het u gunt om in de volgende legislatuur inderdaad de laatste spreker te mogen zijn bij begrotingsdebatten.
We zijn inderdaad inmiddels bij de voorlaatste begroting van deze legislatuur aanbeland, de legislatuur waarin we, collega’s van vooral de N-VA, de kracht van verandering, die grote verwachtingen creëerde, aan het werk hadden moeten zien. Maar helaas hebben we van die fameuze kentering, ondanks de vele hoeraberichten van de meerderheidspartijen, nog niet veel gemerkt.
Er zijn uiteraard jobs gecreëerd, er zijn investeringen gebeurd, en dergelijke meer. Maar de problemen die er de vorige legislaturen al waren, bleven bestaan en werden soms zelfs nog groter. Ik geef maar enkele voorbeelden: de files. Jaar na jaar werden tijdens deze legislatuur nieuwe filerecords gebroken. Naar verwachting zal 2017 op dat vlak opnieuw een absoluut recordjaar worden. Dat voorspelde ook Peter Bruyninckx van het Vlaams verkeercentrum. Op 1 december tweette hij :“Alles wijst er nu op dat dit jaar nog een zwaarder filejaar blijkt te zijn dan de vorige recordhouder 2016. Helaas...” Minister, inderdaad, tegenover die recordfiles plaatst u recordinvesteringen. Dat is een goede zaak. Er bestaat inderdaad geen toveroplossing voor de files waarmee we dagelijks worden geteisterd, maar het blijft wel een bittere vaststelling dat Vlamingen elke dag opnieuw uren tijd in de file verliezen, met een grote maatschappelijke en economische kost tot gevolg.
Er zijn ook de rusthuizen die steeds meer onbetaalbaar worden voor ouderen door de lage Belgische pensioenen, rusthuizen waar bewoners al te vaak niet de zorg krijgen die ze verdienen. Ik verwijs naar de recente Rusthuisbarometer, die aantoonde dat de rusthuisfacturen in amper twee jaar tijd opnieuw vier procent gestegen zijn tot een gemiddelde van 1.665 euro per maand. Voor maar liefst driekwart van de bewoners volstaat het pensioen niet meer om de rusthuisfactuur te betalen.
Een ander cijfer dat recent de pers haalde, zijn de wachtlijsten voor de sociale woningen. Die blijven oplopen.
Kandidaat-huurders moeten nu al gemiddeld drie jaar wachten op een sociale woning. In de steden is de wachttijd vaak nog veel langer. In totaal wachten er nu in Vlaanderen maar liefst 120.000 mensen op een sociale woning. Mensen die door pech in hun leven of gewoon omdat ze een laag inkomen hebben, nood hebben aan een sociale woning, kunnen er geen beroep op doen, maar moeten zich beredderen op de vaak te dure private huurmarkt, met alle gevolgen van dien.
Uiteraard is er ook nog de toenemende onbetaalbaarheid van de energie door allerlei taksen en lasten die de energiefactuur de voorbije jaren de hoogte injoegen. Gelukkig was er het Grondwettelijk Hof om de ‘Turteltaks’ te vernietigen, wat mogelijk volgend jaar zou kunnen leiden tot een beperkte daling van de algemene stroomfactuur.
Ondertussen blijft deze regering met betrekking tot het energiebeleid in het sukkelstraatje. Er worden waanzinnig ambitieuze plannen op papier gezet, waarvan velen de haalbaarheid in vraag stellen. Bovendien rijst de vraag wat de omschakeling naar hernieuwbare energie moet kosten. Ook de VBO-kopman, Pieter Timmermans, zei vorige week in Het Laatste Nieuws: ‘Waar blijft de duidelijkheid met betrekking tot de impact van het Energiepact op de koopkracht van onze gezinnen?’
Feit is bovendien dat er binnen de Belgische context geen fundamentele oplossingen mogelijk zijn voor de problemen waar Vlaanderen dag na dag mee geconfronteerd wordt. Er is de bevoegdheidsversnippering die een coherent beleid in de weg staat, maar uiteraard ook het permanente welvaartsverlies ten gevolge van de Belgische constructie.
Collega's, in het regeerakkoord kondigde de regering trots aan dat Vlaanderen voluit zijn belangen zou verdedigen in een geglobaliseerde wereld. In de realiteit stel ik echter vast dat Vlaanderen zelfs binnen het Belgische staatsverband nog maar amper de eigen belangen durft te verdedigen. Door zich te plooien naar de communautaire stilstand geeft deze Vlaamse Regering meer dan ooit de indruk dat het Vlaamse bestuursniveau een soort van ondergeschikt bestuur is. Nog nooit ging er zo weinig bezieling en assertiviteit uit van een Vlaamse Regering dan onder deze regering-Bourgeois.
Nochtans stelde de minister-president deze zomer nog de resultaten voor van de door hem bestelde studie in verband met de miljardentransfers naar Brussel en Wallonië. Eindelijk werd via een officiële neutrale studie op verzoek van de Vlaamse Regering, na heel wat druk van mijn partij onder andere, duidelijkheid gecreëerd met betrekking tot de jaarlijkse welvaartsoverdracht van Vlaanderen naar de andere deelstaten. De resultaten van het onderzoek liggen in lijn met eerdere studies over de problematiek en bevestigen dat er dit jaar ongeveer 6,5 miljard euro vanuit Vlaanderen richting Wallonië vloeit. Tussen 2000 en 2020 zouden de welvaartsoverdrachten jaarlijks telkens schommelen tussen 6,1 en 7,1 miljard euro. De minister-president en zijn partij lieten weten dat deze transfers jaarlijks neerkomen op een kost van 2.590 euro per gezin en per werkende Vlaming en dat de modale Vlaming elk jaar op deze manier dus een maandloon ziet verdwijnen om de transfers te financieren.
Wat we van de minister-president echter niet hoorden, was wat hij met de resultaten van de door hem bestelde studie uiteindelijk zou doen. Wanneer mijn collega Stefaan Sintobin hem in de commissie vroeg welke beleidsdaden hij nu zou stellen naar aanleiding van dit onderzoek, antwoordde de minister-president droogweg dat het transfermechanisme tot het federale beleidsniveau behoort, waarover de Vlaamse Regering geen bevoegdheid heeft. Collega's van de N-VA, uiteraard behoort het transfermechanisme tot het federale niveau, maar men zou toch mogen verwachten van een Vlaamse Regering, van een Vlaams-nationale minister-president president die geacht wordt om de belangen van ons volk te vertegenwoordigen en te verdedigen, dat na het opmaken van een dergelijke studie die de miljardendiefstal bevestigt, de kwestie bijvoorbeeld minstens zo snel mogelijk op het Overlegcomité ter sprake gebracht zou worden.
Indien de transfers omgekeerd zouden stromen, van Zuid naar Noord, dan geef ik u op een briefje: België zou al lang niet meer bestaan. Het contrast tussen het communautaire immobilisme van deze Vlaamse Regering en de assertiviteit die de moedige Catalaanse regering van Puigdemont dezer dagen tentoonspreidt, kan niet groter zijn.
Collega’s, een ander probleem is de demografische bedreiging. Volgens een nieuwe studie van een Amerikaans onderzoeksbureau kan het aantal moslims in ons land tegen 2050 meer dan verdubbelen. België zou volgens die studie tegen dan maar liefst 1.250.000 moslims in zijn bevolking tellen.
Minister-president, ik deel uw optimisme allerminst toen u enkele maanden geleden in een interview stelde dat u moslims westerser ziet worden en dat u een goed gevoel krijgt van de iftarmaaltijden waar u aan deelneemt. Wat ik zie, is dat samen met het aandeel moslims in onze bevolking ook het aantal moskeeën toeneemt, waar vaak een boodschap wordt verkondigd die haaks staat op onze westerse waarden. Wat ik ook zie, is dat onze samenleving helaas steeds meer islamiseert.
De houding van de Vlaamse Regering daartegenover is er al te vaak een van ongelofelijke naïviteit en pijnlijk wegkijkgedrag. Zelfs wanneer de Staatsveiligheid bevestigt wat het Vlaams Belang altijd al heeft gezegd, namelijk dat de Diyanetmoskeeën de lange arm van Erdogan in Vlaanderen zijn, de polarisering in de hand werken en zelfs aan spionage doen, heeft deze Vlaamse Regering niet de moed om de erkenning en dus de subsidiëring van alle Diyanetmoskeeën in te trekken. Slechts van één moskee, de Beringse Fatih-moskee, werd de erkenning ingetrokken. Intussen kregen de erkende Diyanetmoskeeën vorig jaar meer dan een half miljoen euro subsidies.
Wanneer in een met belastinggeld gefinancierde moskee de imam mannelijke moslims oproept om hun vrouw tikken te geven, reageert de Vlaamse Regering helemaal niet. Zelfs wanneer blijkt dat de vzw VOEM, de Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims, fundamentalistische lezingen organiseert, wordt niet de enige logische conclusie getrokken die mogelijk is, namelijk de schrapping van de subsidies. In plaats van de islam in Vlaanderen te faciliteren, zou u beter de financiering van de islam stoppen, druk zetten op de Federale Regering om het immigratiebeleid aanzienlijk te verstrengen en zelf de toegang tot onze sociale voorzieningen beperken voor nieuwe immigranten om ons land zo minder in de markt te zetten als immigratieland voor derdewereldgelukzoekers.
Want de bittere vaststelling blijft – de realiteit toont dat elke week opnieuw – dat de islam niet integreerbaar is in onze samenleving en zelfs een bedreiging bij uitstek, de grootste bedreiging, vormt voor het democratische, vrije Westen. Zelfs de brave Jan Leyers moest na zijn vele gesprekken voor zijn documentaire Allah in Europa tot de conclusie komen dat moslims niet mogen twijfelen, dat de islam een 24-op-7-ding is, en dat er weinig vooruitzicht is op een islam-light. Dus is er volgens hem weinig hoop dat de islam ooit een normale godsdienst zal worden die ooit verenigbaar zal zijn met onze democratische waarden.
Leden van de regering, omdat u nog steeds omwille van electorale of politiek correcte redenen weigert de nodige initiatieven te nemen om Vlaanderen te vrijwaren van massa-immigratie en islamisering – immigratie die ons jaarlijks handenvol geld kost –, omdat u federaal niet met de vuisten op tafel durft te kloppen om te eisen dat er een einde wordt gemaakt aan de georganiseerde miljardendiefstal die de transfers naar Wallonië tenslotte zijn, omdat u de federale deelname aan de macht en de instandhouding van het Belgische historische wangedrocht blijkbaar belangrijker vindt dan de noden van onze Vlaamse bevolking, omdat het om al deze redenen Vlaanderen helaas aan middelen en daadkracht ontbreekt om de problemen met betrekking tot mobiliteit, ouderenzorg, huisvesting, gehandicaptenzorg en energiebevoorrading – om er maar enkele te noemen – aan te pakken, kunnen wij deze begroting en uw beleid onmogelijk steunen. Het spreekt voor zich dat mijn fractie deze begroting dan ook niet zal goedkeuren. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Zijn er voor vanochtend nog tussenkomsten, vragen, opmerkingen? (Neen)