Verslag plenaire vergadering
Verslag
De heer Kennes heeft het woord.
Minister, collega’s, er gaat een golf van sociale onrust door het land, met provinciale stakingen en binnenkort ook nationale. Er zijn situaties uit het verleden gekend waarbij stakingen soms uit de hand liepen of waarbij conflicten heel lang aansleepten. Daarbij is men dan naar de rechtbank gestapt en heeft men deurwaarders ingezet.
Maar bij de Vlaamse overheid verlopen die stakingen over het algemeen rustig. Iedereen kent de spelregels. Meestal gebeurt dat op een rustige manier, waarbij de ene ervoor kiest om te staken en de andere om te werken.
Het is redelijk nieuw dat de minister bevoegd voor bestuurszaken in dezen deurwaarders stuurt om vaststellingen te doen.
Minister, waarom gebeurt dit nu wel? Welke conclusies verbindt u aan de vaststellingen die gebeurd zijn door de deurwaarders die door u werden uitgestuurd?
Minister Homans heeft het woord.
Mijnheer Kennes, ik moet een aantal zaken verduidelijken. Afgelopen week ben ik heel duidelijk geweest. Er bestaat zoiets als staken, maar er bestaat ook zoiets als het recht op werken.
U hebt het in uw vraagstelling zelf ook aangehaald: mensen kunnen er bewust voor kiezen te staken, maar ze moeten er ook voor kunnen kiezen te werken.
Wat is er concreet gebeurd? Bepaalde leidende ambtenaren hebben mij gecontacteerd, in eerste instantie vorige week toen er een staking was in Antwerpen en Limburg, om te zeggen dat er bij de Vlaamse administratieve centra (VAC’s) niet alleen stakingspiketten aanwezig waren, maar dat ook de toegang geblokkeerd was, met kettingen of dwanghekkens. Zij hebben mij gevraagd om iets te doen. Ik heb hun geantwoord dat ik op een heel serene en anonieme manier een deurwaarder zou sturen om bepaalde zaken vast te stellen. Dat is dan ook in alle anonimiteit en sereniteit verlopen.
Deze vraag is gebaseerd op feiten die zich anderhalve week geleden hebben afgespeeld. Als ik mezelf op de borst had willen kloppen en tonen hoe stoer ik was, zou ik daar toch zelf over hebben gecommuniceerd? Ik heb er niets over gecommuniceerd omdat ik het niet op de spits wilde drijven. Ik respecteer het recht op staken, maar ik respecteer ook het recht om te willen werken. Want natuurlijk zijn er binnen de Vlaamse overheid ook ambtenaren die niet gesyndiceerd zijn en geen verlof willen nemen, maar gewoon willen werken. Dus hebben wij, op vraag van de leidend ambtenaren, de deurwaarders gestuurd om vaststellingen te doen. Voor alle duidelijkheid: ik neem daarvoor de politieke verantwoordelijkheid. Die deurwaarders hebben processen-verbaal opgesteld. Vooralsnog ben ik niet van plan om verder iets te doen met die processen-verbaal. Ik heb gewoon vaststellingen laten doen. Ik denk dat het nuttig was om dat te doen.
Maar zo weet ik natuurlijk nog niet wat de vaststellingen waren.
Ik vind het goed dat de minister zegt dat het de bedoeling was om het op een serene manier aan te pakken. Ik constateer dat ze daarover niet zelf heeft gecommuniceerd. Het is natuurlijk wel in de media gekomen. We hebben er alle belang bij dat de sociale dialoog alle kansen krijgt, dat we als overheid dat overleg zo goed mogelijk laten verlopen en mee het kader creëren om in deze verhoudingen op alle mogelijke manieren bij te dragen tot een goede sociale dialoog. Dat is in ons eigen belang en ook in het belang van de doelstellingen van de regering en van de werking van de openbare diensten.
De heer De Meulemeester heeft het woord.
Voorzitter, minister, collega’s, het is zoals de heer Kennes zegt: in het verleden is het nog niet vaak gebeurd dat er een deurwaarder werd gestuurd. Ik hoor van de minister dat het is gebeurd op vraag van een aantal leidende ambtenaren die schrik hadden dat werkwilligen niet op hun werkplek zouden geraken.
Wanneer stakingen rustig verlopen zoals blijkbaar het geval was anderhalve week geleden, wordt dit dan een structurele maatregel? Zullen op regelmatige tijdstippen bij stakingen deurwaarders worden ingezet? Of zal het alleen gebeuren op vraag van bepaalde leidende ambtenaren?
De heer De Loor heeft het woord.
Voorzitter, collega’s, de heer Kennes begon zijn betoog met de woorden dat er een golf van sociale onrust door ons land gaat. Dat klopt.
Minister, als u dan deurwaarders stuurt naar stakersposten, dan is dat pure provocatie. Als mensen staken, dan hebben ze daar redenen voor. Ze zijn kwaad, ze zijn bang en ze zijn verontwaardigd. Het feit dat regeringen over een meerderheid beschikken, kan geen excuus zijn om alles door de strot van de mensen te duwen. Het verschil, minister, tussen de werkgevers en een minister, is dat een minister als politicus de sleutel in handen heeft om de kwaadheid, de schrik en de verontwaardiging weg te nemen.
Maar wat doet u? Uw enige vorm van communicatie is het sturen van deurwaarders. Laat me toe om te zeggen dat dit geen geruststellende vaststelling is. In plaats van vanuit uw ivoren toren in Brussel mensen te provoceren en te intimideren, zou u beter oor hebben voor de ongerustheid bij de mensen.
De heer Maertens heeft het woord.
Minister, collega’s, het is natuurlijk zo dat er een stakingsactie is, ook de komende weken. Daar kan op twee manieren op worden gereageerd. Het kan in alle sereniteit zoals nu gebeurt. Wij respecteren natuurlijk dat mensen ontevreden zijn en dat ze staken. Het is hun goed recht.
Het is evengoed een recht, mijnheer De Loor, bijna een grondrecht, dat mensen hun job kunnen en mogen uitoefenen. Het is niet abnormaal dat een werkgever, en dat is de verantwoordelijke minister in dezen, er alles toe beweegt om mensen die kans te geven. Er is het recht om te staken, maar er is ook het recht om te werken. Een recht eindigt voor mij als de vrijheid van iemand anders wordt ingeperkt. Dat moeten we bestrijden. Als we horen, en dat blijkt ook uit de weergave in de pers, dat het in alle sereniteit is gebeurd, dan is dat absoluut geen olie op het vuur gieten. (Applaus bij de N-VA)
Voorzitter, mijnheer Kennes, u vroeg welke vaststellingen concreet zijn gebeurd in Gent en Hasselt. Ik heb het recht op staken erkend, dat is heel duidelijk. Wilde ik het op de spits drijven? Absoluut niet. Hebben leidende ambtenaren mij de vraag gesteld om een gerechtsdeurwaarder te sturen? Ja, maar ik neem de politieke verantwoordelijkheid op mij, ik schuif de schuld dus niet door.
Wat is er vastgesteld in de processen-verbaal? In Gent en Hasselt waren er kettingen aangebracht aan de deuren. Bij stakingen heeft men het recht om een piket en dergelijke op te zetten, maar men heeft niet het recht om de toegang met een ketting af te sluiten. Het is in alle sereniteit en anonimiteit gebeurd. De deurwaarders hebben zich zelfs niet bekendgemaakt. Wat de heer De Loor zegt, raakt dus kant noch wal. De deurwaarders zijn gewoon heel sereen en heel anoniem aanwezig geweest en hebben de vaststellingen gedaan. Niet meer en niet minder. Het is heel vredevol verlopen. (Opmerkingen van de heer Kurt De Loor)
Ik vind het wel belangrijk, mijnheer De Loor, u wellicht niet. Er is zoiets als recht op staken. Ik erken dat, ik kan dat 100 keer blijven herhalen, ik zal dat blijven herhalen en ik meen het oprecht. Er is ook zoiets als recht op werken. Vlaamse ambtenaren die niet bij een vakbond zijn aangesloten en geen dag verlof willen nemen, hebben ook het recht om het gebouw te kunnen binnengaan als ze effectief willen werken. Ik vind dat redelijk belangrijk.
Mijnheer De Meulemeester, u hebt me gevraagd wat ik in de toekomst nog zal ondernemen. Ik wil de zaken absoluut niet op de spits drijven. Ik heb u al gezegd, mijnheer Kennes, als ik het op mijn conto had willen schrijven, quod non, ik er dan wel zelf over had gecommuniceerd. Het is op de ene of de andere manier in de media geraakt. Ik werd opgebeld met de vraag of het inderdaad zo is dat ik deurwaarders heb gestuurd. Ik kan dan niet liegen natuurlijk, een week na datum. Ik heb dus gewoon gezegd: “ja, het is inderdaad zo”. Ik ga niet vooruitlopen op de zaken, dat is niet goed, het zou alles alleen maar op de spits drijven.
We hebben in de commissie al gezegd dat we een cao afsluiten in het kader van de EVA Integratie en Inburgering. Het sectorcomité XVIII is gisteren bijeengekomen voor de overdracht van de 2800 personeelsleden van het federale naar het Vlaamse niveau. We moeten dat doen met respect en begrip voor de syndicale organisaties. Ik heb ook verschillende complimenten gegeven.
Ik wil de zaken zeker niet op de spits drijven. Als ik dat had willen doen, dan had ik dat zelf gecommuniceerd. Ik blijf er echter bij: recht op staken, ja; recht op werken, ook ja. (Applaus bij de NV-A en bij Open Vld)
Minister, u erkent dat zowel de stakers als de werkwilligen rechten hebben. We hebben er alle belang bij om de sociale vrede te bevorderen. Ook elke schijn van provocatie wordt best vermeden. We moeten het overleg alle mogelijke kansen geven. Soms zijn er symbolische acties waarbij de voordeur wordt afgesloten. Mensen die het gebouw kennen, kunnen op een eenvoudige manier wel via een andere deur binnen geraken.
Ik weet natuurlijk niet in detail wat de vaststellingen waren. Vaak gaat het echter om symbolische acties. We hebben er alle belang bij om alle mogelijk acties die nog op stapel staan, zo goed mogelijk te laten organiseren en zo sereen mogelijk te laten verlopen.
De actuele vraag is afgehandeld.