Verslag plenaire vergadering
Verslag
Voorstel tot spoedbehandeling
Dames en heren, vanmiddag heeft de heer Caluwé bij motie van orde een voorstel tot spoedbehandeling gedaan van het voorstel van resolutie van de dames Schryvers, Rombouts, Vogels, De Wachter en Godderis en de heren Crombez en Gysbrechts betreffende het sensibiliseren tot verdraagzaamheid voor spelende kinderen.
Mevrouw Schryvers heeft het woord.
Voorzitter, het is vandaag Buitenspeeldag en de paasvakantie staat voor de deur. Het is dus het begin van het seizoen waarin kinderen buiten zouden moeten kunnen spelen. Tijdens de beantwoording van vragen en het debat daarover in de commissies Welzijn en Leefmilieu is gebleken dat decretaal ingrijpen om te kunnen bepalen dat geluid van spelende kinderen niet als overlast kan worden betiteld, niet mogelijk is, maar groeide het idee om via een resolutie een oproep te doen tot verdraagzaamheid.
We stemmen bij zitten en opstaan over het voorstel tot spoedbehandeling.
De volksvertegenwoordigers die het voorstel wensen aan te nemen, wordt verzocht op te staan.
De tegenproef.
Het voorstel tot spoedbehandeling is aangenomen. Dan stel ik voor dat het voorstel van resolutie van de dames Schryvers, Rombouts, Vogels, De Wachter en Godderis en de heren Crombez en Gysbrechts betreffende het sensibiliseren tot verdraagzaamheid voor spelende kinderen onmiddellijk wordt behandeld.
Is het parlement het daarmee eens? (Instemming)
Bespreking
Dames en heren, aan de orde is de bespreking van het voorstel van resolutie.
Mevrouw Schryvers heeft het woord.
Voorzitter, collegas, wat wij vragen, is dat als decretaal ingrijpen niet mogelijk is, er vanuit Vlaanderen een sensibiliseringscampagne zou worden opgezet om verdraagzaamheid ten aanzien van spelende kinderen te vergroten en gemeenten op te roepen om in te zetten op voldoende veilige en kwaliteitsvolle speelruimte voor kinderen, en dat in overleg met de brede jeugdsector.
De aanleiding is het debat binnen de verschillende commissies. Het debat en de vragen zijn er gekomen naar aanleiding van de vaststelling en de berichten dat buren geregeld naar de rechtbank stappen en dat er dan een verbod wordt opgelegd voor een speelterrein en dergelijke. Wij vinden dat dat niet kan. Kinderen moeten kunnen spelen in onze maatschappij, en daar hoort nu eenmaal gejoel en kindergeschreeuw bij.
Mevrouw De Wachter heeft het woord.
Voorzitter, collegas, ik wil mij aansluiten bij het betoog van mevrouw Schryvers. Het is vandaag inderdaad Buitenspeeldag, vandaar een beetje symbolisch de vraag om het voorstel van resolutie hier bij hoogdringendheid te behandelen. We zijn in het Vlaams Parlement al langer met dit thema bezig. Het moet voor ons, maar ook voor de lokale besturen, een constante bekommernis zijn om kinderen de mogelijkheid te geven om vrij te kunnen spelen.
We hebben daar in het verleden, in de vorige legislatuur, al aandacht aan besteed. Het gevolg is toch ook wel dat heel wat lokale besturen dit gegeven hebben opgenomen in hun politiereglement. Heel wat lokale besturen zijn er dus al heel wat jaren actief mee bezig, mar het kan nog veel beter, daarom lanceren wij dit voorstel van resolutie.
Mevrouw Vogels heeft het woord.
Voorzitter, mocht dit twintig jaar geleden gebeurd zijn, dat iemand naar de vrederechter stapt omdat kinderen spelen, dan zou die persoon met pek en veren getooid zijn en door de gemeenschap uitgestoten. Kinderen moeten kunnen spelen. Helaas, vandaag de dag zijn er steeds meer mensen die vinden dat spelende kinderen lawaai maken. Dat is hinderlijk, dus stappen ze naar de vrederechter. Helaas krijgen ze nu en dan ook nog eens gelijk. Initiatieven buitenschoolse kinderopvang moeten bijgevolg verhuizen naar industrieterreinen.
Kinderen hadden nooit meer rechten dan vandaag, maar ook nooit minder ruimte. In twintig jaar tijd verplaatsen kinderen zich 50 procent minder alleen. Onze kinderen komen alleen nog op straat aan de hand van vader en moeder. Buiten spelen zit er niet meer in. En dan schrikken wij ervan dat onze kinderen overgewicht vertonen en dat ze niet kunnen stilzitten in de klas. Hoe zou u zelf zijn als uw basisbezigheid, spelen, ravotten en plagen, niet meer kon in onze samenleving? Daarom sluit ik mij heel graag aan bij de collegas. Ik wil een duidelijk signaal geven: dit Vlaams Parlement denkt er anders over. Voor ons moeten kinderen buiten kunnen spelen, lawaai maken, ravotten en doen wat kinderen moeten doen: zich uitleven.
Vraagt nog iemand het woord? (Neen)
De bespreking is gesloten.
We zullen straks de hoofdelijke stemming over het voorstel van resolutie houden.