Verslag plenaire vergadering
Verslag
Bespreking
De heer Dewinter heeft het woord.
Mijnheer de minister-president, er is een Chinees gezegde: indien één zin niet volstaat, dan beter ook geen duizend woorden. Maandag was de Septemberverklaring van uw regering ook weer een ellenlange opsomming van vooral gekende actiepunten, die met het apothekersweegschaaltje waren verdeeld over de beleidsdomeinen van de verschillende vakministers. Uw boodschappenlijstje was concreter, gedetailleerder en het was zelfs langer dan dat van uw voorganger, maar daarom was het niet altijd coherenter, origineler of wervender. De Tijd verwoordde het gisteren als volgt: "De boodschap die de Vlaamse Regering maandag verkondigde, was enerzijds te vaag, anderzijds te ondergesneeuwd in uiteenlopende voorstellen en ideeën waarvan de meeste niet nieuw waren. En dus slaagt de Vlaamse Regering niet in wat ze met haar wervende economische plannen zou willen doen: de hoofden en de harten van de Vlamingen veroveren. (…) De Septemberverklaring leest daarom als een gemiste kans."
Ondanks de lange lijst van goede voornemens en voorstellen allerhande, ondanks de 1,2 miljard euro extra beleidsruimte en de nogal optimistische inschatting van de realisatiegraad van 85 percent van het regeerakkoord, zal - of u het nu wilt toegeven of niet - de Vlaamse Regering voor het resterende anderhalf jaar van deze legislatuur meer dan een tandje moeten bijsteken. Ik heb soms de indruk dat u Verhofstadt probeert voorbij te steken in voluntarisme, toch vindt u als minister-president van Vlaanderen uw tweede adem niet.
Ik citeer graag gezaghebbende Vlaamse figuren. Wilson De Pril, directeur-generaal van Agoria Vlaanderen, zei in een krant twee dagen geleden: "Als je aan de gewone man vraagt waar de Vlaamse Regering mee bezig is, dan kan er niemand op antwoorden."
Logisch ook, want alleen al het voorbije jaar waren de activiteiten van de Vlaamse Regering bijna volledig ondergeschikt aan de verkiezingscampagne van uw voorganger, voormalig minister-president Leterme. Het voorbije jaar en misschien wel de twee of drie voorbije jaren werd die Vlaamse Regering gedegradeerd tot een regering van lopende zaken.
Mijnheer de minister-president, het was uzelf die in december 2005, in een interview met de pers, meedeelde dat de Vlaamse Regering een groot, enthousiasmerend project miste. Toen kwam 'Vlaanderen in Actie', en daar zou snel verandering in komen. Na de lancering van VIA op 10 juli 2006, in de Antwerpse zoo zowaar, wellicht niet helemaal van symboliek gespeend, hoorden we niet zoveel meer van 'Vlaanderen in Actie'.
VIA bleek een doodgeboren kind te zijn. Mijnheer de minister-president, de mededeling dat u 'Vlaanderen in Actie' wilt omdopen tot 'Actie in Vlaanderen', ofwel 'Ambitie, Internationalisering en Visie', en dat u de 250 Vlaamse topbedrijfsleiders opnieuw wilt bijeenroepen, toont aan dat u zelf van mening bent dat het hele project niet loopt. In een interview in een krant voegt u daaraan toe dat u het nog één keer wilt proberen, maar dan moet het wel raak zijn, want u kunt de topbedrijfsleiders niet blijven mobiliseren met dit plan. Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen. Dit is een publieke schuldbekentenis van formaat.
Mijnheer de minister-president, ik heb u voor de zomer geïnterpelleerd over 'Vlaanderen in Actie', en toen ontkende u dat nog, maar nu geeft u toe dat VIA een doorstart nodig heeft, zoniet dreigt het op een fiasco uit te draaien. Ik heb de indruk dat u VIA probeert te reanimeren, maar u komt te laat. VIA of AIV dreigt niet veel meer dan opgewarmde kost te worden, de zoveelste papieren tijger, een Letermemisbaksel in een nieuw Kris Peeterskleedje. VIA of AIV moet meer zijn dan een politiek gadget met een hoog scrabblegehalte. Als enthousiasmerend en dragend project schiet het op dit moment vele lengtes te kort.
Mijnheer de minister-president, naar aanleiding van uw uitspraken over VIA hebt u ook gepleit voor een grotere verankering van Vlaamse bedrijven, wat afvloeiingen en delokalisaties moeilijker moet maken. Vlaamse kapitaalverschaffers moeten de bereidheid tonen om ook bedrijven van hier te kopen of de eigendomsstructuur daarvan minstens gedeeltelijk te verankeren. Laat dat nu precies de benadering zijn die het Vlaams Belang bij monde van de heer Penris hier al een paar keer uit de doeken heeft gedaan. Er werd toen meesmuilend gereageerd vanop de regeringsbanken en door de meerderheid. We zijn blij dat u zich nu bij ons discours aansluit. Wel zijn we benieuwd of u meer dan lippendienst wilt bewijzen aan de Vlaamse verankering. Welke concrete maatregelen wilt u nemen?
Mijnheer de Minister-president, u vroeg de Vlaamse ondernemers ook om "ondanks administratieve en fiscale lasten, arbeidskrapte en andere kwalen van ons land, niet te snel toe te geven aan de druk om hun bedrijf om te zetten in cash". Dat is een terechte verzuchting, die wij delen, maar wat doet de Vlaamse Regering? Alles behalve het goede voorbeeld geven. De operatie BBB, helaas niet Bye Bye Belgium, maar Beter Bestuurlijk Beleid, werd al meer dan vijf jaar geleden opgestart. Mevrouw Vogels zat nog in de regering en heeft mee gestalte gegeven aan dat project. De resultaten zijn vrij onduidelijk en worden vanuit verschillende hoeken in vraag gesteld, ook door UNIZO, die u bijzonder goed kent. Gedelegeerd bestuurder van UNIZO, Karel Van Eetvelt, is kritisch voor de groeiende bureaucratie van de Vlaamse Regering en verwoordde dat vorige week in een interview in de krant. Het zat u vorige week niet mee met uw vermeende medestanders in de krant.
De heer Van Eetvelt zei het volgende: "Vooral het telkens opnieuw oprichten van kleine verzelfstandigde agentschappen werkt de bureaucratie in Vlaanderen in de hand. Wij stellen voor dat een aantal van die agentschappen samengevoegd worden en vragen ons af of de overheid dat allemaal zelf moet doen. In Wallonië is de overheid te centralistisch, in Vlaanderen moeten we stilaan opletten dat we niet dezelfde weg opgaan. De taak van minister-president Peeters is om het kader te creëren waarin werk gemaakt wordt van minder ambtenaren en een beter werkend overheidsapparaat. Mijn verwijt aan de huidige Vlaamse Regering is dat er geen duidelijk kader is. Kris Peeters mag niet vergeten wat hem tijdens zijn veertien jaar bij NCMV en UNIZO is ingepeperd door de ondernemers."
Uit een enquête bij de UNIZO-leden blijkt bovendien dat tweederde van hen gedurende de jongste twee jaar de administratieve last alleen maar hebben zien toenemen. Die administratieve last wordt vooral veroorzaakt door de Vlaamse Regering en haar toenemende aantal agentschappen en organisaties en het groeiende ambtenarenkorps. Andere bronnen uiten dezelfde kritiek. Twee weken geleden riepen de directeurs van het Vlaamse basisonderwijs zelfs op tot een administratieve boycot wegens te veel administratie. Vorige week wees ook de Vlaamse Hogescholenraad op allerhande administratieve overlast.
Mijnheer de minister-president, goed bestuur was en is nog steeds het zelfverklaarde adagium van de Vlaamse Regering. Verschillende recente incidenten en schandalen tasten het imago van goed bestuur van uw regering echter aan. Vorig jaar was er in West-Vlaanderen een schandaal rond een aantal ambtenaren van het agentschap Ruimtelijke Ordening. Daar waren ook enkele leden van het kabinet van minister Van Mechelen bij betrokken. Dit jaar is er sprake van allerlei politieke benoemingen, zelfs van familieleden van Vlaamse ministers, bij de soms zwaar bekritiseerde Herculesstichting en bij het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap.
Verder dreigt minister Moerman het enfant terrible van uw regering te worden, mijnheer de minister-president. Zij is in nauwe schoentjes terechtgekomen in verband met consultancy- en expertiseopdrachten die door haar kabinet kwistig uitgedeeld werden aan - naar verluidt - bevriende bedrijven.
Alsof dat nog niet allemaal voldoende was, raakte ook nog eens bekend dat het aantal kabinetsmedewerkers - wellicht in het kader van Beter Bestuurlijk Beleid - gestegen is van 372 in 2000 naar 510 in 2007. Als we die lijn doortrekken, zullen we tegen de volgende verkiezingen ongeveer 650 kabinetsleden hebben. Dat is ongeveer het dubbele van de vorige legislatuur.
'Wat we zelf doen, doen we beter', is de slogan van de Vlaamse Regering. In de praktijk blijkt dat echter, zeker de jongste maanden, niet langer het geval te zijn. De Vlaamse Regering lijkt de Belgische ziekte van onder andere de politieke benoemingen te hebben geërfd. Zo heeft de Vlaamse Regering een aantal zelfstandige agentschappen en vzw's uitgevonden om de onstilbare benoemingshonger naar allerhande mandaten te stillen. Ontelbare directeurs, onderdirecteurs, bestuurders en regeringscommissarissen konden op die manier aangesteld worden.
Het regent kritiek, maar de Vlaamse Regering doet alsof haar neus bloedt. De kritiek komt niet alleen van gewezen topambtenaar Rudy Aernoudt, maar ook van onafhankelijke organisaties als de interuniversitaire vereniging van onderzoekers FOCUS Research, die heel wat bedenkingen heeft bij de oprichting van onder andere de Herculesstichting en de benoemingspolitiek van die stichting. "Een olifant die een muis baart", zegt FOCUS Research over de Herculesstichting.
Het moet bijzonder pijnlijk zijn voor u, mijnheer de minister-president, dat uitgerekend UNIZO, alweer UNIZO, zich aansluit bij de kritiek over de politisering van de benoemingen en de wildgroei van de agentschappen van de Vlaamse overheid. Zij werken niet en er zijn er te veel, zegt gedelegeerd bestuurder Karel Van Eetvelt, onder andere over het Vlaams Agentschap Ondernemen. En wie ben ik, simpele fractieleider van het Vlaams Belang, om de gedelegeerd bestuurder van UNIZO, de grote baas van Agoria, de vertegenwoordigers van FOCUS Research en zoveel andere eerbare instellingen in ons land tegen te spreken?
Mijnheer de minister-president, hoewel uw regering de jongste weken en maanden dreigt meegesleurd te worden in een neerwaartse spiraal van malversaties en wanpraktijken allerhande, staat Vlaanderen voor heel wat uitdagingen. Het antwoord op deze uitdagingen zal meer vergen dat het simpel verdelen van de extra beleidsruimte tussen de coalitiepartners van de regering via een steriele wafelijzerpolitiek, ditmaal niet tussen de regio's maar tussen de meerderheidpartijen.
Een editorialist van De Standaard omschreef de politiek van de Vlaamse Regering in het kader van uw Septemberverklaring treffend als 'geldverkaveling' en 'krentenwegerij'. Dat kan tellen. Vorige week vernamen we dat de nieuwe minister van Welzijn, ondanks de inspanningen van de voorbije jaren, opnieuw iets wil doen aan de al te lange wachtlijsten voor mensen met een handicap. Nieuwe bezems vegen goed. Enkele weken geleden raakte bekend dat nog altijd 8.000 mensen op die wachtlijst staan. Het is alweer bijna een schuldbekentenis van formaat dat een minister na drie jaar beleid verklaart daar iets aan te willen doen.
De Vlaamse Regering besliste in 2004 om jaarlijks 22,5 miljoen euro extra uit te trekken maar dat heeft blijkbaar geen zoden aan de dijk gezet. Nu komt daar nog eens 10 miljoen euro extra bij. Samen met een aantal nieuwe accenten zoals zorggradatie, gestroomlijnde zorgregie en dergelijke meer, moet er een definitieve knik komen in de evolutie van de afbouw van de wachtlijsten. Mevrouw de minister, ook als nieuwkomer moet u toegeven dat na drie jaar legislatuur al enig resultaat zou mogen worden verwacht. Excuseer, ik bedoel mijnheer de minister.
Minister Vanackere heeft het woord.
Ik zou een persoonlijk feit kunnen inroepen, maar ik ga liever in op de inhoud. In deze eeuw van de vrouw vind ik het helemaal niet erg dat u me met 'mevrouw de minister' aanspreekt. We moeten met z'n allen wat meer vrouwelijkheid aan de dag leggen, zeker wanneer het over dit soort van problemen gaat.
Mijnheer Dewinter, u hebt me geciteerd maar u hebt me verkeerd geciteerd. Ik heb helemaal niet gezegd dat er de afgelopen jaren niets is gebeurd. Ik heb onder meer gewezen op het feit dat het aanbod tijdens de afgelopen jaren fenomenaal is toegenomen. In de media werden de cijfers van het aantal opgeloste zorgvragen nog niet voldoende in de verf gezet. Dat aantal is in 2004 gestegen tot 3.500. In 2005 lag dat aantal nog wat hoger en in 2006 bedroeg het aantal opgeloste zorgvragen 4.200. Er worden dus veel meer vragen opgelost dan in het verleden. Tegelijkertijd stellen we vast dat in deze samenleving het aantal vragen steeds toeneemt, wat zich uit in die lange wachtlijsten.
Deze materie kan niet alleen worden bekeken vanuit de wachtlijsten, men moet ook rekening houden met het aanbod van de Vlaamse Gemeenschap dat de laatste jaren fenomenaal is gestegen. Ik weet dat ik niet eigenhandig het debat kan wegtrekken van het woord 'wachtlijsten'. Ik heb dan ook gezegd dat we zullen zorgen voor een betekenisvolle knik in de evolutie van de wachtlijsten met extra geld en met een nieuwe aanpak.
Mijnheer de minister, ik verontschuldig me dat ik u met 'mevrouw' heb aangesproken. Na drie jaar mevrouw Vervotte, iemand met een groot vrouwelijkheidsgehalte, zult u me dat wel willen vergeven. Mijn collega, mevrouw Dillen, zal u in de loop van de volgende week over de specificiteit van dit onderwerp nog uitgebreid ondervragen. Ik wens u veel succes. U weet immers dat deze regering, en zeker CD&V-N-VA, zal worden afgerekend op wat er gebeurt met de wachtlijsten. Tot nader order kan ik alleen maar vaststellen dat er weinig resultaat is geboekt.
Mijnheer de minister-president, ondertussen sluipt er heel wat verdeeldheid in uw regering. Naar verluidt heeft de plotse geldingsdrang van onder andere minister Van Brempt en minister Anciaux alles te maken met de federale oppositiekuur van sp.a-spirit.
Zo is er de soap rond het wegenvignet. Vorige week stoorde minister Van Brempt zich publiekelijk aan de absolute stilte van de Vlaamse Regering over een alternatief voor het door de heer Leterme begraven wegenvignet. En inderdaad, mijnheer de minister-president, kunt u als absolute pleitbezorger van de - terechte - logistieke roeping van Vlaanderen zeggen wat nu precies het standpunt van de Vlaamse Regering is? Zal er tijdens deze legislatuur nog een beslissing volgen na de oproep van minister Van Brempt over het wegenvignet?
De heer Peumans heeft het woord.
Mijnheer Dewinter, ik kan u gerust stellen. Ik heb op 1 augustus al een uitgebreide vraag om uitleg ingediend bij minister Van Brempt over de stand van zaken. U moet dus niet denken dat we deze zaak onder de mat willen vegen.
Ik stel alleen maar vast dat minister Van Brempt zich ergert aan de stilte rond het dossier en dan eigenhandig een aantal standpunten formuleert. Ik stel daar dus graag een vraag over aan de regering.
Wat moeten we denken, mijnheer de minister-president, van de plannen van, zoals hij tegenwoordig genoemd wordt, 'Bert de Speelgoedzaaier'? Vorige week bekritiseerde de Inspectie van Financiën het ontwerp van Participatiedecreet van de 'wilde weldoener' van deze regering. Ik heb het dan uiteraard over minister van Cultuur Anciaux. Ik zal citeren uit het verslag van de Inspectie van Financiën: "Anciaux bouwt façades. Echt aardig, ook qua prijskaartje, maar voor de rest valt er niet zoveel mee te doen. (...) 'Flankerend' is een hedendaagse bestuurskundige term voor beleidsmaatregelen die de omgeving helpen te verfraaien en in het slechtste geval enkel decoratieve elementen, Potemkindorpen of façades aanbrengen (...)."
We kennen ondertussen de vele goede werken van onze 'decorateur-minister': de 60.000 euro voor de promotietournee van Kate Ryan, de ombouw van de luchthaven van Zaventem tot een sportcomplex voor de Olympische Spelen, we hebben hem aan het werk gezien in - zowaar -Mongolië. Deze regering kiest de plaatsen toch wel uit: De zoo voor het lanceren van VIA, minister Anciaux in Mongolië voor het eten van urinekoeken en deze zomer het plaatsen van speciale stembushokjes op de Mont Ventoux. Waar haalt u het om telkens zo origineel uit de hoek te komen?
Kwade tongen beweren nu dat het Participatiedecreet vrijdag slechts met moeite en zelfs met tegenzin werd goedgekeurd op de ministerraad. Ik vraag me af of iedereen in de Vlaamse Regering het erover eens dat via het betoelagen van iedereen de cultuurparticipatie zal worden bevorderd. Ik geloof er niets van. Ik ben ervan overtuigd dat ook dit voor een nieuwe splijtzwam in deze regering zal zorgen.
Mijnheer de minister-president, iedere werkende Vlaming met een inkomen tot 21.000 euro krijgt van de Vlaamse Regering vanaf 1 januari 150 euro vermindering op zijn personenbelasting en de Eliaheffing wordt vervroegd afgeschaft. Dat is een goede zaak. Ik feliciteer u daarvoor. We kunnen dat alleen maar onderschrijven en ondersteunen. De vraag is echter of het meer is dan een vestzak-broekzakoperatie. Allerhande andere kosten lopen immers voor steeds meer modale Vlamingen steeds hoger op.
Zo is er bijvoorbeeld de oplopende waterfactuur. Een Vlaams gezin betaalt per persoon gemiddeld 40 euro per jaar meer, onder ander door de bijdrage voor het verbeteren van de riolering. Veel gemeenten hebben die saneringsbijdrage pas in 2007, na de gemeenteraadsverkiezingen, ingevoerd. Vele tienduizenden Vlamingen worden ook geconfronteerd met de kosten voor de individuele afvalwaterzuiveringsinstallatie, waarbij absoluut niet duidelijk is in hoeverre de gemeenten die zullen financieren. Er zijn de stijgende kosten voor de afvalinzameling en de afvalverwerking, aangekondigd in het nieuwe uitvoeringsplan Huishoudelijke Afvalstoffen. Daarin wordt een stijging met 25 percent voorspeld tegen 2015. Ook dat zal op de burger worden verhaald. Intussen is er ook de energiefactuur, die voor bijna 100.000 Vlaamse gezinnen, bijna een half miljoen mensen, niet meer betaalbaar is. Al deze kosten zullen de Vlamingen rechtstreeks of onrechtstreeks door toedoen van de Vlaamse Regering moeten betalen.
Die 150 euro korting is dus slechts een druppel op een hete plaat en wordt spijtig genoeg grotendeels gecompenseerd door allerlei andere taksen en heffingen, die men via een andere weg int, ook via de gemeenten, maar op aansturen van de Vlaamse Regering.
Mijnheer de minister-president, ondertussen blijft de politieke impasse op communautair vlak voortduren. Ondanks het feit dat u voor de galerij, zoals ook maandag, blijft herhalen dat een mogelijk federaal akkoord zal worden getoetst aan de Vlaamse resoluties, wijkt u af van de inhoud van die resoluties. Dat doet u niet hier op de tribune. Maar er zijn uw uitspraken over het federaal houden van de sokkel van de personenbelasting en uw ondertussen bijna hartstochtelijk pleidooi voor het behoud van de interpersonele solidariteit met de Franstaligen. Het is treffend dat u in uw interview vorige week in Trends nog eens benadrukte dat u niet verder wilt gaan dan kortingen op de vennootschapsbelasting, waarbij de federale overheid dan de gederfde inkomsten zou mogen aftrekken van de dotatie.
Dat is niet in overeenstemming met de resoluties. Ik heb ze bij, ik kan ze nog eens voorleggen. Dat heb ik ook vorige week gedaan. In die resoluties staat een heel ander pleidooi. Men wil er de personenbelasting als dusdanig federaliseren.
Het valt trouwens op, mijnheer de minister-president, dat u na het debat van twee weken geleden in dit halfrond het stilzwijgen hebt bewaard over de federale regeringsonderhandelingen. "Vlaanderen wordt bestuurd", zegt u, "en meer hoeft dat niet te zijn." Inderdaad, we weten dat we van deze Vlaamse regering geen enkel initiatief moeten verwachten met betrekking tot de noodzakelijke institutionele hervormingen, laat staan met betrekking tot het op gang brengen van een noodzakelijk proces naar een onafhankelijke Vlaamse staat. U verklaarde in De Standaard van 15 september 2007: "Het is niet aan de Vlaamse Regering om uitspraken te doen over de federale regeringsvorming. Meer dan ooit heeft de stilte meerwaarde gekregen." Ik kan begrijpen dat het ordewoord van de CD&V, ook ten aanzien van het beleid gevoerd door de preformateur-onderhandelaar Van Rompuy, 'stilte' is. Maar dat mag niet gelden voor de Vlaamse Regering. De meerwaardestilte van Kris Peeters lijkt steeds meer op de stilte van het kerkhof, de stilte van het institutionele kerkhof, waar deze federale onderhandelingen ons uiteindelijk heen leiden. Niets beweegt nog, het immobilisme op federaal vlak viert hoogtij. Dat zullen we straks opnieuw merken, of dat merken onze collega's in de commissie Binnenlandse Zaken op dit ogenblik volop. Niets beweegt nog. En wat doet de Vlaamse Regering? De Vlaamse Regering kiest voor meerwaardestilte. Dat is misschien een meerwaarde voor Herman Van Rompuy of voor de federale onderhandelaars, die achter de schermen allerlei halfslachtige compromissen aan het bekokstoven zijn, maar geen meerwaarde voor de Vlaamse belangen of voor diegenen die zoals u - want u bent daar een beetje in tegenstrijd met uzelf - pleiten, in één moeite door, voor homogene bevoegdheidspakketten, voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, voor het uitvoeren van de Vlaamse resoluties.
Ik betreur uw houding ter zake, mijnheer de minister-president, zeker nu de vergelijkende studie - een goede studie trouwens, een eerlijke studie ook - van de Vlaamse administratie over 130 Europese regio's is gepubliceerd. Daaruit blijkt dat Vlaanderen - en dat in tegenstelling met wat ik hier in het verleden dikwijls ook van de Vlaamse Regering heb gehoord - niet tot de Europese topregio's behoort, maar slechts in de middenmoot zit, zij het de betere middenmoot. We vinden dat onderzoek nuttig en interessant en onderschrijven uw ambitie tot het realiseren van een dynamische economische groei in Vlaanderen.
Vlaanderen moet inderdaad visionair, internationaal en ambitieus zijn en moet zich op een duurzame wijze in de absolute toplijst van de Europese regio's hijsen. Daarover zijn we het allemaal eens, maar de vraag is hoe dat moet gebeuren. Door ons vandaag afzijdig te houden als Vlaamse Regering in het debat over de federale regeringsformatie? Neen, dat is een verkeerd uitgangspunt. Zoals u het eergisteren zelf verwoordde, is iedereen het erover eens dat een efficiënt en slagkrachtig beleid voor Vlaanderen niet mogelijk is door de "versplintering van bevoegdheden tussen het federale en het deelstatelijke beleid". Die homogene bevoegdheden - en dat zijn er meer dan alleen maar diegene die greep geven op de sociaaleconomische hefbomen - dreigen, zeker bij een ministaatshervorming die er zit aan te komen - en ik blijf daarvoor waarschuwen -, niet te worden gerealiseerd.
In plaats van de meerwaardestilte, in plaats van de bijna monastieke stilte, in plaats van de stilte van het institutionele kerkhof, moet de Vlaamse Regering krachtig ageren en uiteindelijk de moed hebben om de boodschap van alweer een captain of industry, - u zult ze binnenkort bijeenroepen, luister ook eens naar deze man - de gewezen topman van KBC Remi Vermeiren, voorzitter van de Warandegroep, ter harte te nemen: "Laat ons een aantal maanden investeren in een correcte boedelscheiding, waarna de eventuele inefficiënties door schaalverkleining ruimschoots kunnen worden opgevangen door eenvoudiger structuren en de motivatie om eindelijk de van alle kanten gevraagde afslanking van het overheidsapparaat door te voeren. Laat er ons daarbij van uitgaan dat de onafhankelijkheidsbeweging niet louter negatief en tegen is, maar het uitgangspunt is voor een positief en voluntaristisch project voor een betere economische, maatschappelijke en culturele ontwikkeling van elk Belgisch gewest binnen de Europese Unie."
Mijnheer de minister-president, collega's, vier conclusies dringen zich op. Ten eerste, de Vlaamse Regering mist na de wissel Leterme-Peeters de veerkracht, het enthousiasme en de dynamiek om een creatief en enthousiasmerend beleid te voeren. De Vlaamse Regering durft geen echte keuzes te maken, beheert de centen en de middelen correct, maar regeert niet.
Tweede conclusie: ondanks het vele geld en de extra middelen slaagt de Vlaamse Regering er niet in om duidelijke keuzes te maken: de discussies over het wegenvignet, de klachten vanuit het middenveld over de administratieve overlast en de moeizame totstandkoming van de PPS-samenwerkingsprojecten. Ik heb het over dat laatste nu niet kunnen hebben maar zal dat na alle negatieve ervaringen van de voorbije maanden zeker doen tijdens de begrotingsbespreking. Ik denk aan het fameuze Land van Ooit, BAM enzovoort. PPS-projecten blijken toch heel wat risico's met zich mee te brengen. Deze en een aantal andere discussies, die zich steeds duidelijker stellen, zijn het duidelijkste bewijs van het feit dat men niet echt keuzes durft te maken.
Derde conclusie: het imago van efficiëntie, zakelijkheid en goed bestuur bent u kwijt. De ballon van Beter Bestuurlijk Beleid is wel degelijk doorprikt. Wat overblijft in de perceptie zijn geldverkaveling, politieke benoemingen, het steeds duidelijker wordende gesjoemel en de vriendjespolitiek. De kleine en grote schandalen zorgen ervoor dat het adagium 'wat we zelf doen, doen we beter' zeker wel voor Vlaanderen maar helaas steeds minder voor de Vlaamse Regering geldt.
Vierde conclusie: ondanks de Belgische politieke chaos en crisis, en het politieke vacuüm dat daarvan het gevolg is, weigert de Vlaamse Regering om haar verantwoordelijkheid te nemen en een alternatief scenario te forceren. In zo'n scenario moet de Vlaamse Regering in het Vlaams Parlement zelf een autonomiestatuut voor Vlaanderen uittekenen. Mijnheer de minister-president, u zoekt krampachtig naar een enthousiasmerend en mobiliserend project voor uw regering. Veel verder dan het voortborduren op het mislukte VIA-actieplan van Leterme en een spelletje scrabble met de letters VIA die AIV moeten worden, bent u niet gekomen.
Ik rond af. Het mobiliserende en enthousiasmerende project ligt voor het grijpen. U durft er nog niet luidop over spreken. U rekent erop dat de stilte u een meerwaarde oplevert. Maar zelfs Elio Di Rupo, uw Waalse evenknie, doet het vandaag. Hij zegt in Le Soir Magazine het volgende. Ik lees u de Franstalige tekst voor, dan komt het nog beter tot zijn recht: "Nous devons faire preuve de lucidité: il arrivera un moment, même si on ne le souhaite pas, où la Flandre voudra voguer de ses propres ailes. Et ce ne sera pas, alors, la peine de dire: ah le bel avion, j'aurai bien voulu être dedans. Ce sera trop tard. Quand l'avion s'en va, il s'en va."
Mijnheer de minister-president, zorg ervoor dat "l'avion s'en va"! En zorg ervoor dat u niet in de bagageruimte zit wanneer "l'avion s'en va", maar dat u in de cockpit zit, als piloot van het Vlaamse vliegtuig. Kies voor onafhankelijkheid. Kies ten minste voor het in handen nemen van ons eigen lot en onze eigen toekomst. Doe wat de Schotten, de Tsjechen, de Kroaten, de Slovenen, de Oekraïners, de Catalanen en zovele andere Europese volkeren de jongste jaren, het jongste decennium hebben gedaan: neem op dit cruciale, historische moment met de Vlaamse Regering zelf het heft in handen. U kunt vandaag voor uzelf een plaats in de geschiedenisboeken verwerven: kies voor Vlaamse zelfstandigheid! (Applaus bij het Vlaams Belang)