Verslag plenaire vergadering
Verslag
Voorstel tot spoedbehandeling
De heer Van Hauthem heeft het woord.
Mevrouw de voorzitter, wat de spoedbehandeling van dit voorstel van resolutie betreft, zou ik kunnen volstaan met te zeggen dat we aan de laatste dag van ons zittingsjaar zijn gekomen.
Als we de spoedbehandeling vandaag niet houden, wordt het voorstel van resolutie verwezen naar de normale procedure en dus naar de Griekse kalender. Als we hier vandaag geen uitspraak over doen, verschuift het naar half of eind september. Dan kan de zaak al beklonken zijn.
Ik vind het nochtans belangrijk om het Vlaams Parlement nog een paar zaken over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde in herinnering te brengen. Dat geldt vooral in het licht van de federale regeringsonderhandelingen die nu waarschijnlijk een definitieve start zullen nemen. Ik zal in dit kader niet heel de geschiedenis van de splitsing herhalen.
Op de vooravond van ons reces en van de federale onderhandelingen vind ik het nodig en nuttig om een aantal elementen uit het Vlaams Regeerakkoord - ik zal er altijd op terugkomen, mijnheer de minister-president - te benadrukken. Ik wil dat vooral doen ten aanzien van die partijen die geroepen zijn om morgen aan de onderhandelingstafel te zitten, en waar de kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde wellicht opnieuw op tafel ligt.
Het Vlaams Regeerakkoord spreekt over de 'onverwijlde' en zelfs de 'onmiddellijke' splitsing, maar verwijst vooral ook naar de verklaring van 13 mei 2004 van een aantal partijvoorzitters ten overstaan van de burgemeesters van het arrondissement Halle-Vilvoorde. In die verklaring vallen twee elementen op. Men zegt dat de splitsing er moet komen ten gevolge van het arrest van het Arbitragehof. De splitsing is dus de politieke vertaling aan Vlaamse kant van het Arbitragehof. Er bestaat bovendien heel uitdrukkelijk dat de partijvoorzitters zich ervoor engageren dat "de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde op de federale politieke agenda gezet wordt. De besprekingen moeten leiden tot een toepassing van de Grondwet en uitvoering van arresten van het Arbitragehof, en dit door de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Vlaanderen dient hiervoor geen prijs te betalen."
Dat staat letterlijk in de gezamenlijke verklaring die overgenomen is in het Vlaams Regeerakkoord.
Even belangrijk is dat men in het Vlaams Regeerakkoord gezegd heeft dat heel die kwestie los van het door de toenmalige federale regering voorgestelde forum geregeld moet worden. En ook daar was de bedoeling duidelijk. Men zei dat dat gewoon een uitvoering was van een arrest van het hoogste administratieve rechtscollege van dit land en dat het niet moest verzanden in één grote, communautaire discussie, waar men toen misschien nog op hoopte. Men stelde terecht dat dit los staat van de staatshervorming en van een grote communautaire ronde.
Tenzij de minister-president mij tegenspreekt, gaat het Vlaams Regeerakkoord uit van de gezamenlijke verklaring van 13 mei 2004, waarin staat dat er geen prijs betaald moet worden en dat het los moet staan van een grote communautaire ronde.
Intussen weten we dat Brussel-Halle-Vilvoorde niet gesplitst is. Op 10 juni zijn we naar verkiezingen gegaan met een bijzonder agressief francofoon front in Halle-Vilvoorde - die agressieve houding heeft hen overigens geen windeieren gelegd. Nu moet de zaak opnieuw op tafel komen. Het feit dat de onderhandelingen daarover in mei 2005 afgesprongen zijn, heeft onder meer te maken met onzinnige Franstalige eisen: het goedkeuren van het minderhedenverdrag, de uitbreiding van het Brusselse Gewest, het vermaledijde inschrijvingsrecht en zelfs over de uitbreiding van de bevoegdheden van de Franse Gemeenschap in de Rand met betrekking tot Cultuur en Welzijn. Men heeft dat allemaal afgewezen. Dit kon niet.
Het Vlaams Parlement moet de Vlaamse partijen die morgen aan de onderhandelingstafel zitten, vandaag nog eens herinneren aan de twee grote uitgangspunten van de minister-president. Het Vlaams Regeerakkoord is voor mij geen vodje papier: een woord is een woord.
Op dit ogenblik zien we dat de Franstaligen blijven zweren en de prijs blijven opdrijven. De heer Charles Michel van de MR bijvoorbeeld zei in de Morgen van maandag dat er pas opnieuw gesproken kan worden als het inschrijvingsrecht ter sprake komt. Er wordt dus opnieuw iets op tafel gelegd waarover onderhandeld moet worden. Wij vinden dat dat niet kan. Aan de vooravond van de federale regeringsonderhandelingen en op de laatste dag van de vergadering van het Vlaams Parlement, vragen wij het Vlaams Parlement heel uitdrukkelijk om die twee uitgangspunten van het regeerakkoord te bevestigen: Vlaanderen mag geen prijs betalen, en een en ander moet los staan van een grote staatshervorming.
En bovendien, nog voor de verkiezingen van 2004 zijn een aantal resoluties in dit Vlaams Parlement bijna eenparig goedgekeurd. De kieskring moest zelfs gesplitst zijn voor de verkiezingen van 2004. Ik heb hier de brief van Yves Leterme als voorzitter van CD&V, als reactie op die gezamenlijke verklaring. Daarin zegt hij letterlijk: "CD&V zal, ingeval de behandeling en de stemming van het wetsvoorstel er mede door uw toedoen niet komt voor 13 juni, in elk geval niet toetreden tot een Vlaamse Regering zonder dat de splitsing van het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde is uitgevoerd." Ook de N-VA heeft gezegd, bij monde van de heer Bourgeois, dat ze niet zou toetreden tot een Vlaamse Regering zonder dat de splitsing een feit zou zijn.
De splitsing is er niet gekomen. Achteraf was de conclusie dat dit bij de federale regeringsvorming moet gebeuren. Vandaag is het moment, niet alleen om de twee uitgangspunten van het Vlaams regeerakkoord nog eens te bevestigen, maar om als Vlaams Parlement ten aanzien van iedereen die morgen aan de onderhandelingstafel zit, te herhalen dat u niet toetreedt tot een federale regering zolang de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde geen feit is. Het is uw enige en laatste kans om uw geloofwaardigheid op dit punt nog enigszins op peil te houden. Als nu ook de hoogdringendheid wordt verworpen, dan is dat voor ons een duidelijk signaal dat u ook wat dat betreft het Vlaams regeerakkoord en de verkiezingsbeloften van drie jaar lang in de vuilnisbak gooit. De keuze is aan u. Vandaag is het moment gekomen om te zeggen dat u niet toetreedt in een federale regering zolang de wetsvoorstellen die opnieuw zijn ingediend in Kamer en Senaat, niet zijn goedgekeurd. (Applaus bij het Vlaams Belang)
De heer Caluwé heeft het woord.
Mijnheer Van Hauthem, u hebt in uw toelichting perfect geïllustreerd waarom uw voorstel van resolutie overbodig is. Het regeerakkoord is voldoende duidelijk. Het is bevestigd door de regeringsverklaring van 18 mei 2005 en door de regeringsverklaring die we hier 14 dagen geleden hebben goedgekeurd. Er kan uiteraard geen federale regering komen zonder de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Geen mens in dit parlement die daaraan twijfelt. Het lijkt me dan ook volkomen overbodig om daar nu een voorstel van resolutie voor op de agenda te plaatsen.
Mijnheer Van Hauthem legt u zich daarbij neer of vraagt u de stemming?
Natuurlijk vragen wij de stemming.
Mijnheer Caluwé, ik heb een beetje medelijden met u. Open Vld en s.pa zwijgen. De heer Caluwé moet hier in feite het onverklaarbare komen verklaren, met name het feit dat zijn eigen regeerakkoord op dat punt nog altijd niet is uitgevoerd. De wetsvoorstellen zijn niet goedgekeurd in de Kamer, en toch doet u gewoon verder met die coalitiepartners. U wilt niet dat het regeerakkoord nog eens wordt bevestigd, ook door uw coalitiepartners, want u zou wel eens een blauwtje kunnen lopen. U moet hier nu kleur bekennen. U zegt dat u niet in de federale regering stapt zolang de kieskring niet is gesplitst. Als u die mening bent toegedaan, waarom keurt u dit voorstel van resolutie dan niet goed? Dan zult u uw geloofwaardigheid behouden. Nu gooit u die gewoon te grabbel door te zeggen dat het niet dringend is. Het zal tijdens het reces zijn dat er toegevingen zullen gebeuren. Dat hebben we ook in het verleden al meegemaakt.
Vraagt nog iemand het woord? (Neen)
Begin van de stemming.
Stemming nr. 1
Ziehier het resultaat:
104 leden hebben aan de stemming deelgenomen; 24 leden hebben ja geantwoord; 78 leden hebben neen geantwoord; 2 leden hebben zich onthouden.
Dientengevolge is het voorstel tot spoedbehandeling niet aangenomen. Het voorstel van resolutie wordt verwezen naar de commissie.
Mevrouw de voorzitter, ik heb me onthouden. Ik stel gewoon vast dat CD&V en zelfs de N-VA wat dit dossier betreft al lang hun geloofwaardigheid verloren hebben, en dat ze zelfs geen poging meer doen om die op enigerlei wijze te herwinnen. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Het incident is gesloten.