Verslag plenaire vergadering
Actuele vraag over de samenhang binnen de Vlaamse regering
Verslag
- De vergadering wordt geopend om 14.35 uur.
ACTUELE VRAGEN
Samenhang binnen de Vlaamse regering.
De voorzitter : Aan de orde zijn de samengevoegde actuele vragen van de heer Dewinter en van de heer Van Rompuy tot de heer Bart Somers, minister-president van de Vlaamse regering, over de samenhang binnen de Vlaamse regering.
De laatste tijd heeft de heer Somers wellicht spijt dat hij het veilige burgemeesterschap in het mooie Mechelen geruild heeft voor het zitje van minister-president in dit Vlaamse parlement.
Een aantal jaar geleden was de Vlaamse regering het vlaggenschip van paars-groen. Vlaanderen ging op een kordate manier bestuurd worden door de driepartijenregering. Vandaag rest er enkel een gammele schuit. De kapitein, minister-president Dewael is al lang overboord gesprongen en heeft zijn jongste matroos aan het roer gezet, met alle gevolgen vandien.
Binnen de regering heersen conflicten over zowat alles. Kyoto, DHL, de fiscale amnestie, de wapenuitvoer, de paardenwedrennen, het vreemdelingenstemrecht, de rechtstreekse verkiezing van de burgemeesters, er is geen onderwerp waar geen ruzie over gemaakt wordt. Er wordt geen enkel eensgezind antwoord geformuleerd.
De verkiezingskoorts is bij paars-groen bijzonder vroeg uitgebroken. Ministers en fractieleiders schelden elkaar openlijk de huid vol. Minister Landuyt verklaarde vandaag nog in een krant dat de VLD voortdurend ruzie stookt, en eveneens vandaag verklaarde de heer Tobback dat de regering in de gevarenzone beland is en dat het, hoewel minister Somers van 2016 droomt, nog niet eens zeker is dat de regering de paasvakantie haalt.
Nog volgens de heer Tobback geeft de regering geen goed beeld van een bestuursploeg. Voor een keer - maar een keer is geen keer - is het Vlaams Blok het volledig met de heer Tobback eens. Het is mooi dat we aan het eind van de rit tot dezelfde conclusies komen. De oppositie kan zich geen betere woordvoerder van de meerderheid voorstellen. Ook CD&V zal blij zijn.
De situatie zou zelfs grappig zijn, mocht het niet gaan over ernstige thema's en over het bestuur van ons land en ons volk. Vlaanderen wordt niet meer bestuurd maar ondergaat het feit dat paars-groen niet meer samenhangt. Als er al geen samenhang is vóór de verkiezingen, hoe moet het dan erna? Paars biedt geen toekomst voor een volgende regeerperiode.
Hoe denkt de minister-president met deze chaotische coalitie Vlaanderen de komende maanden te gaan besturen? Gaat hij een aantal rebellen terechtwijzen? Dragen de voorstellen rond de paardenwedrennen, rond de rechtstreekse verkiezing van de burgemeester, rond het vreemdelingenstemrecht en rond het belangenconflict zijn goedkeuring en zijn steun weg? Of vindt hij dat zijn fractie te ver gaat, en zal hij haar tot de orde roepen?
De minister-president was de week mooi begonnen. Hij droomde van 2016, grootse projecten, de generatie-Verhofstadt. Maar ik vraag hem nu even terug te keren naar de realiteit van 2004.
De balans wordt met de dag droeviger. Op drie jaar tijd kwamen er 50.000 werklozen bij. Het rapport van de sociaal-economische raad voor Vlaanderen voorspelt dat in de begroting 2004 voor 373 miljoen euro zal moeten ingegrepen worden om ze te doen kloppen. De SERV heeft berekend dat, om het geheel van de begroting uit te voeren, 1 miljard euro aan uitgaven zal moeten geschrapt worden. Dat komt neer op 5,6 procent van het totale bedrag aan uitgaven.
Vlaanderen wordt niet meer bestuurd. Dat wordt bewezen door de harde realiteit van deze cijfers. De werkgelegenheid loopt volledig uit de hand, en ook de Kleurennota - een groots project - blijkt niet van de grond te komen.
Intussen is het hier op een schietkraam gaan lijken. Niet alleen tussen het parlement en de regering, maar ook binnen die regering wordt geschoten. Er wordt openlijk tussen de ministers geruzied betreffende DHL, Kyoto en de fiscale amnestie. Intussen gebeurt er niets essentieels en is de minister-president klinisch dood. Hij heeft geen enkele greep meer op de situatie.
Minister Landuyt schijnt dat grappig te vinden, maar zijn fractieleider zei vandaag nog in de krant dat Vlaanderen niet fatsoenlijk bestuurd wordt. Hijzelf verklaarde over de VLD dat die één constante heeft : ruzie stoken, zowel binnenshuis als daarbuiten. Hij heeft het daarbij nota bene over zijn eigen regering, en over zijn eigen minister-president. In een normaal parlement betekent deze situatie een regeringscrisis. Hier niet. De heren maken er zich vrolijk over. Als de heer Tobback een greintje moed en een beetje gevoel voor politieke ethiek had, zou hij wat hij vandaag in de kranten liet verschijnen, hier als vraag aan de minister-president gesteld hebben. Maar naar de kranten lopen en daar vrijblijvende uitspraken doen is veel gemakkelijker.
Wat er op dit ogenblik gebeurt, is heel erg voor Vlaanderen. We hebben een regering nodig die de stijgende werkloosheid, de begrotingsproblemen, het Kyotodossier en andere verkeerd gelopen zaken aanpakt. In de Vlaamse regering is men het over niets nog eens. Het Gemeentedecreet wordt bij consensus afgevoerd door de regering en vervolgens stelt de VLD hier dat men het ontwerp als meerderheid opnieuw gaat indienen. Hebt u nog een meerderheid? Wordt u nog gesteund door uw fracties in het parlement? Wat is uw programma nog? Ondertussen gebeurt er niets en wordt dit parlement voor de gek gehouden. Men is meer bezig met de eigen partijpolitieke profilering dan met de problemen van de mensen.
Meneer Van Rompuy verwijt me dat ik voor het parlement niet wens te zeggen wat ik in de krant wil zeggen. Ik heb gezegd dat deze regering ongetwijfeld de recepten heeft om de huidige problemen aan te pakken, maar dat dit niet zal gaan indien men zich in het parlement bezighoudt met allerlei nevenactiviteiten. Ik heb het parlement en de regering opgeroepen om zich te concentreren op de hoofdzaken. Dat is mijn taak als fractievoorzitter van een meerderheidspartij.
Er zijn een aantal vragen gesteld over verklaringen die we deze morgen in de kranten hebben kunnen lezen. Het is heel belangrijk van een onderscheid te maken tussen enerzijds de verantwoordelijkheid van een regeringsleider die tot taak heeft ervoor te zorgen dat zijn ploeg in staat is om Vlaanderen te besturen, en anderzijds een parlement, dat autonoom heeft en waarbinnen partijen initiatieven kunnen nemen die al dan niet kunnen betreurd worden door andere partijen. Als regeringsleider moet ik over het eerste spreken. Als antwoord op het beeld dat opgehangen wordt dat de regering niet meer in staat zou zijn om te besturen, zou ik willen wijzen op de beslissingen die de afgelopen weken zijn genomen. We hebben sinds 1 januari niet minder dan 11 nieuwe ontwerpen van decreet goedgekeurd over belangrijke materies zoals de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen, afvalstoffen, de organisatie van erediensten, het gemeentelijk ontwikkelingssamenwerkingsbeleid, de uitvoering van het actieplan Milieu en Gezondheid enzovoort.
De Vlaamse regering heeft de voorbije weken de noodzakelijke beslissingen genomen, steeds binnen het regeerakkoord en inhakend op nieuwe thema's. In een constructieve discussie slaagt de regering erin de maatschappelijke, sociale, politieke en economische uitdagingen van Vlaanderen krachtdadig aan te pakken. De volgende weken en maanden zal de regering nog heel wat werk verrichten. Gisteren hebben we de eerste twee ontwerpen van decreet in het kader van het beter bestuurlijk beleid goedgekeurd. Daar moeten niet minder dan 62 verschillende besluiten en decreten worden genomen en goedgekeurd. De modernisering van de Vlaamse administratie moet worden voortgezet.
De komende weken en maanden werken we ook verder aan de uitvoering van de tientallen beslissingen die we genomen hebben in het kader van de ondernemingsconferentie. Die hebben te maken met het ter beschikking stellen van risicokapitaal, met administratieve vereenvoudiging, met de versterking van onderzoek en ontwikkeling en met de uitbreiding van industrieterreinen. Dat is een immense arbeid en we hebben getracht om een en ander op een correcte manier voor u beschikbaar te brengen, zodat u zelf kan volgen hoe ver we in de uitvoering staan. Op het internet kan u dag en nacht volgen hoe het staat met de implementatie van de tientallen voorstellen en afspraken die we gemaakt hebben met de sociale partners in het kader van de ondernemingsconferentie.
De inzet van die conferentie is de essentie van onze verbintenis, namelijk trachten ervoor te zorgen dat het economisch weefsel wordt versterkt en dat de kansen op extra jobs worden vergroot. Als we erin slagen om dit ook daadwerkelijk te doen, dan kan deze regering terecht zeggen dat ze in een laatste jaar, in een verkiezingsjaar, het verschil kan maken. We hebben ook nog andere initiatieven genomen zoals de uitwerking van het systeem van dienstencheques en de uitbouw van een sluitende aanpak van werkzoekenden. De regering werkt coherent. De realiteit is dat de Vlaamse regering er elke week in slaagt om de nodige beslissingen te nemen. Ze concentreert zich daarbij op de essentie.
Het is niet de taak van de regeringsleider of van de regering om zich in het parlementaire debat te zetten. Het is de taak van de parlementsleden om het debat te voeren, om de consensus te zoeken, om te discussiëren en het is onverstandig als de regering zich teveel gaat moeien met het parlement.
De realiteit staat in de kranten van vandaag. Bijgevolg moet minister-president Somers niet de oppositie, maar de heer Tobback terechtwijzen. De oppositie is alleen maar bezorgd dat het gebrek aan cohesie binnen de Vlaamse regering tot slecht bestuur zal leiden. Want minister-president Somers regeert niet, wat hij zelf ook beweert. Hij communiceert, minimaliseert en arrangeert. Voor dat gebrek aan slagkracht, zal hij op 13 juni de rekening betalen. (Applaus bij het VB)
De heer Tobback roept minister-president Somers in de krant op zijn fractie tot de orde te roepen. Voorts zegt hij dat de VLD regeren onmogelijk maakt. Maar volgens minister-president is er niets aan de hand. Eigenlijk is de oppositie de oorzaak van alle problemen. Beseft minister-president Somers niet dat sp·a en Spirit deze regering ondermijnen?
Ondertussen wordt niets gedaan aan de problemen waar we dagelijks mee geconfronteerd worden : de begroting, de werkloosheid, DHL enzovoort. Meer dan enkele ideetjes worden er niet gelanceerd. Wat Groen! nog te zoeken heeft in deze regering, weet ik ook niet. Stapt Groen! pas uit deze regering als het nog 0 percent haalt in de peilingen?
Het is allemaal ruim onvoldoende, gezien de grote uitdagingen zoals de federalisering, de vergrijzing, de stijgende werkloosheid, Zaventem. Men fantaseert er maar op los over de Olympische Spelen in 2016, over een nieuwe luchthaven. Op een regering die uitspraken als die van de heer Tobback weglacht, heeft het parlement geen greep. De oppositie heeft geen vat op een regering die haar werk niet doet.
Volgens de SERV haalt de begroting voor 2004 de norm niet, tenzij 1 miljard euro bespaard wordt. Minister vice-president Landuyt klaagt dat er op welzijnsvlak niets gebeurd is op 4 jaar, maar wat heeft hij gedaan om de werkzaamheidsgraad te verbeteren? Dat wordt allemaal weggelachen omdat perceptie het belangrijkste is. CD&V zal deze regering tijdens de verkiezingscampagne beoordelen op haar daden. Niet op haar beloften. (Applaus bij CD&V)
Het incident is gesloten.