Verslag plenaire vergadering
Verslag
Vlaamse Conventie
Bespreking
De voorzitter : Aan de orde is het voorstel van resolutie van de heer Van den Brande c.s. betreffende een Vlaamse Conventie.
De bespreking is geopend.
Reeds geruime tijd proberen wij een discussieplatform op te starten om de toekomst van Vlaanderen in België en Europa te bespreken. De meerderheid heeft ons voorstel voor hoorzittingen verworpen. Het is echter noodzakelijk om een antwoord te geven op de vragen van de bevolking over de toekomst.
Buiten het parlement zijn al verschillende initiatieven genomen : een tekst van de minister-president, een kleurrijk initiatief - hoewel het veeleer gekleurd is - en een werkgroep, die nadenkt over onze positie in 2020. Deze maatregelen zijn positief. Het is goed dat men nadenkt over de verre toekomst maar onbegrijpelijk dat men de kortetermijnplanning vergeet.
Zowel de minister-president van Wallonië als die van de Duitstalige Gemeenschap maken plannen. Er komt ook een belangrijke verklaring die de krijtlijnen van de toekomst van Europa zal vastleggen. Het mutisme in het parlement is opvallend. Men zal ons allicht verwijten dat we een debat op gang willen brengen.
Tijdens de vorige regeerperiode werden, in de geest van de nieuwe politieke cultuur, met nuchtere zakelijkheid, de 5 resoluties van het Vlaams Parlement uitgewerkt. Deze resoluties blijven een referentiekader. Maar tussen droom en daad zijn er blijkbaar niet alleen praktische bezwaren maar ook praktische opties.
In het manifest van de minister-president wordt immers, naast een aantal goede voorstellen, ook nog steeds een lans gebroken voor een paritaire Senaat en de niet-splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Bekijkt men het regeerakkoord, dan stelt men vast dat door de goedkeuring van het Lambermontakkoord en van de benoeming van eentalig Franse rechters ngegaan werd tegen zowel het eerste als het tweede deel van dat regeerakkoord.
Wij pleiten voor de oprichting van een platform ter voorbereiding van de verdere staatshervorming. Momenteel wordt in Europa volop gewerkt aan de Europese Conventie. Binnen deze conventie hebben de diverse Europese deelstaten 6 waarnemers. Het is de uiteindelijke bedoeling dat men tegen ten laatste juni volgend jaar zal kunnen bepalen wat de toekomstige rol zal zijn van de diverse staten, deelstaten en constitutionele regio's binnen het Europa van morgen.
Daarom zouden ook in alle Europese deelstaten regionale conventies moeten samenkomen. Momenteel zijn er al in Ierland, Slovenië en Catalonië.
Als we de toekomst van Vlaanderen in een ruimer Europees geheel willen uittekenen, is het belangrijk dat we een kader scheppen voor discussies en besluitvormingsprocessen. Het manifest van de minister-president vormt hier wellicht een goede aanzet toe. Het probleem is echter dat nu al op een zevental verschillende terreinen ideeën uitwerkt zonder dat men tot een gemeenschappelijk platform komt. Net zoals bijvoorbeeld bij de voorbereiding van het Sint-Michielsakkoord moeten we ook nu weer basislijnen voor onze toekomst uittekenen.
In concreto beogen we twee zaken. Vooreerst willen we een basisplatform, dat de toekomstige onderhandelingen voor de volgende staatshervorming kan voorbereiden, creëren. Verder moet er, in het kielzog van een Europese Conventie, ook een Vlaamse Conventie opgericht worden. Deze Vlaamse Conventie moet bestaan uit vertegenwoordigers van de Vlaamse regering, van het Vlaams Parlement en alle maatschappelijke geledingen.
Als men niet tot een besluit kan komen om, in alle openheid, een gemeenschappelijk standpunt in te nemen, zal men moeten besluiten dat de leugen regeert en de meerderheid abdiceert bij het uitwerken van een toekomst voor alle Vlamingen. (Applaus bij CD&V, het VB en N-VA)
Het voorstel van collega Van den Brande is in feite terug te voeren tot de vraag of er behoefte is aan een Vlaamse hoogmis. Moeten we op deze manier tot meer autonomie voor Vlaanderen komen?
Ik vind deze intiatieven alvast overbodig. We hebben intussen immers al Kleurrijk Vlaanderen en overlegplatforms als de rondetafelconferentie over het onderwijs.
Het werk dat gedurende de vorige regeerperiode werd verricht, was goed. Men moet het dus niet overdoen. Elke fractie vindt dat trouwens het enige referentiekader. Het is overigens merkwaardig dat een van de ondertekenaars van dit voorstel van resolutie, mee heeft onderhandeld over het Lambermontakkoord.
De volgende federale regeringsonderhandelingen vormen het uitgelezen moment om opnieuw communautaire gesprekken aan te gaan.
Het wordt tijd dat de sterke regio's in Europa, zoals afgesproken in Catalonië, effectief acties op het getouw zetten.
Er ligt een ontwerptekst klaar voor netwerksamenwerking met de sterke regio's.
De sterke regio's moeten hun stem laten horen. De Catalaanse conventie is vergelijkbaar met het project Kleurrijk Vlaanderen. We hebben vandaag geen nood aan een Vlaamse hoogmis. Deze conventie is overbodig. We zullen dit voorstel van resolutie dan ook niet goedkeuren. Wel zijn we bereid om de minister-president ten volle te steunen bij de versterking van de regio's.
Het Vlaams Blok zal dit voorstel van resolutie wel goedkeuren. Naar het voorbeeld van de Catalaanse conventie moet er een Vlaamse conventie tot stand gebracht worden. In Vlaanderen bestaat er een vrij algemene consensus over de plaats van Vlaanderen in het Europa van de eenentwintigste eeuw. Alleen over de te volgen strategie lopen de meningen uiteen.
Het Vlaams Blok verdedigt de volledige splitsing. Op dat vlak zijn we het dus volledig oneens.
We zijn het er wel allen over eens dat er we in Vlaanderen een sociaal en ecologisch gecorrigeerde vrijemarkteconomie willen.
Bent u bereid om met de Franstaligen te onderhandelen over een grondwetsherziening?
We zijn bereid om te onderhandelen op basis van de resoluties die door dit parlement werden goedgekeurd. Als de Franstaligen niet bereid zijn om hierover te praten, dan moet Vlaanderen zijn conclusies trekken, naar het voorbeeld van Tsjechië.
Tjidens de vorige regeerperiode zegde de heer Denys nog dat de VLD niet zou deelnemen aan een federale regering zonder staatshervorming op basis van de vijf resoluties. Na Lambermont zijn de Vlaamse bevoegdheden uitgebreid met amper 0,2 procent.
U hebt geen enkele reden om smalend te doen over Lambermont.
Ik weet dat het bijna 11 juli is, maar we hoeven niet alles wat al gezegd is te herkauwen.
De minister-president schrijft een Vlaams manifest, maar is niet bereid om een nieuw Vlaams platform in het leven te roepen.
Heeft voormalig premier Dehaene dan geen toegevingen gedaan tegenover de Franstaligen toen hij optrad als formateur? De heer Van Rompuy zou beter de Vlaamse geschiedenis van de afgelopen dertig jaar bestuderen. Lambermont is nog niet voldoende, maar er werd tenminste vooruitgang bereikt. Dat is meer dan wat over de vorige regeerperiode kan worden gezegd. (Protest bij CD&V)
De minister-president schrijft in zijn manifest dat de eisen van de Vlaamse resoluties niet te nemen of te laten zijn. Er moet immers gezocht worden naar compromissen. Dat wijst op de perversiteit van het Belgische federalisme : de meerderheid denkt met de mentaliteit van de minderheid en de minderheid gedraagt zich als de meerderheid. Totnogtoe werden bevoegheden geruild voor centen. Na Lambermont hebben de Franstaligen geld genoeg : een volgende staatshervoming kan dus nog lang op zich laten wachten.
Ik denk niet dat een Vlaamse Conventie een stap in die richting zal zijn. Het kan wel een goede oefening zijn, die misschien een mobiliserend effect zal hebben. Eventueel kan er ook een consensus bereikt worden over ideeën. De strategie blijft natuurlijk wel een andere zaak.
Mijn fractie zal deze resolutie steunen. (Applaus bij het VB)
Ik ben het niet eens met de politiek van de heer Vermeiren. In onderhandelingen kan men niet alles bereiken wat men wil.
Het Sint-Michielsakkoord realiseerde zeven of acht van de tien eisen van de Vlaamse raad. We hebben nu een Vlaams Parlement, een Vlaamse regering en een aantal bijkomende bevoegdheden ook op internationaal vlak en dat hebben we gerealiseerd zonder de zogenaamde Vlaamse liberalen.
Op dit ogenblik is er geen politieke wil aanwezig om in democratisch-politieke termen na te denken over wat er moet gebeuren. De minister-president treedt bij elke gelegenheid naar buiten met zijn voorstellen, maar in het parlement weigert hij elk debat. Daarom pleiten wij voor een conventie om over deze zaken na te denken. Blijkbaar is het de bedoeling de minister-president een vrijgeleide te geven om te handelen tegen de resoluties van het Vlaams Parlement. De leugen regeert en de meerderheid abdiceert.
De heer Van den Brande wekt de indruk dat het niet aanvaarden van zijn voorstel gelijkstaat met het monddood maken van het Vlaams Parlement. Nochtans zijn er allerlei mogelijkheden om de minister-president te interpelleren over zijn Vlaams manifest. Dit komt aan bod naar aanleiding van elke discussie over de begroting. De heer Van den Brande vraagt eigenlijk een Vlaamse hoogmis, een nieuwe en buitenparlementaire procedure.
Ik vraag een aantal concrete zaken en die liggen vast in de vijf resoluties. Deze eisen verschillen van de tien punten die goedgekeurd werden naar aanleiding van het Sint-Michielsakkoord.
Ik ben het niet eens met de strategie van de heer Van den Brande. Het volgende regeerakkoord is het beste moment om de gewenste doelstellingen te realiseren.
De bespreking is gesloten.
We zullen straks omstreeks 14.45 uur de hoofdelijke stemming over dit voorstel van resolutie houden.