Verslag plenaire vergadering
Verslag
Aan de orde is de actuele vraag van de heer Van Overmeire tot de heer Dewael, minister-president van de Vlaamse regering, over het Vlaams Manifest van de minister-president.
Enkele dagen geleden verscheen het Vlaams Manifest van de minister-president. Gezien het tijdstip waarop dit document verscheen, mag het als het een belangrijk werkstuk beschouwd worden. De standpunten die erin vertolkt worden kunnen ongetwijfeld op de steun van een groot deel van de Vlaamse opinie rekenen.
Langs Waalse kant ligt dit anders. Zo verklaarde Elio Di Rupo dat de voorstellen van de minister-president onaanvaardbaar zijn en dat er de komende jaren geen institutionele hervormingen mogen bijkomen. Hij wordt hierin bijgetreden door een aantal andere belangrijke Franstalige politici.
Vroeger werd een Waals veto steeds afgekocht met Vlaams geld. Nu stelt zich echter het probleem dat men langs Franstalige kant geen geld meer nodig heeft. Men wil dus niet meer onderhandelen.
Om uit de impasse te raken zou er dus, na de volgende federale verkiezingen, een Vlaams front moeten komen waarbij men stelt dat er geen federale regering meer gevormd wordt, zo lang men niet aan de Vlaamse eisen tegemoetkomt. In dit geval benadert men natuurlijk het Tsjecho-Slovaakse scenario.
Is het Vlaamse Manifest van de minister-president een verplicht nummertje ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag of kan hij zich vinden in een Vlaamse frontvorming?
De heer Van Overmeire is uiteraard gecharmeerd door het Tsjecho-Slovaakse model. Men moet echter, via onderhandelingen, verdere stappen zetten in de staatshervorming. Deze stappen zullen er na de volgende federale verkiezingen komen. Rechstreekse onderhandelingen, van gemeenschap tot gemeenschap, zijn in ieder geval uit den boze.
De vijf resoluties van het Vlaamse parlement zijn ook voor mij richtinggevend.
Het Vlaamse Manifest is in ieder geval geen spierballengerol. Niemand had verwacht dat men langs Franstalige kant onmiddellijk akkoord zou gaan. Het komt er dan ook op aan om in Vlaanderen eenparigheid te bereiken en onderhandelde afspraken na te streven.
Ik wil erop wijzen dat men in Tsjecho-Slovakije via onderhandelingen tot een oplossing kwam. Verder ben ik tevreden dat ook de minister-president niet tevreden is met het Lambermontakkoord.
Ik blijf me echter afvragen op welke wijze de minister-president zijn pakket denkt te realiseren. Welke strategie zal hij volgen?
Ik ben zeker niet ontevreden over de stappen die gedurende deze legislatuur gezet werden. België werd intussen omgevormd tot een van de meest gefederaliseerde staten. Het werk is echter nog lang niet af. Daarom zullen alle democratische fracties na de volgende federale verkiezingen hun verantwoordelijkheid nemen.
Het incident is gesloten.