Verslag plenaire vergadering

Mevrouw Segers heeft het woord.

Minister-president, de besmettingscijfers nemen toe, de situatie is zorgelijk. Tegelijkertijd is de situatie vandaag wel degelijk anders dan die van vorig jaar. Dankzij een hoge vaccinatiegraad in Vlaanderen en de coronapas moet onze samenleving niet meer op slot. De evenementensector, die al in het begin van de pandemie eigenlijk heel snel klaar was met het uitwerken van een plan, waaronder een covidpas, wordt nu geconfronteerd met twee nieuwe trends. Eén, bezoekers blijven weg, en twee, we zien steeds meer willekeur van lokale besturen die elk voor zich andere maatregelen nemen.

Vooreerst heeft de Vlaamse Regering lang geweigerd om die coronapas in te voeren en de maatregel ook in twijfel getrokken. Maar nu zien we dat heel veel mensen zonder computer of smartphone heel veel moeilijkheden hebben om aan de coronapas te geraken. Gevolg: te veel mensen – ook mét een pas – zijn bezorgd, cancelen hun tickets of komen niet opdagen op evenementen.

Ten tweede leidt, denken wij, het gebrek aan Vlaamse coördinatie tot een wildgroei van maatregelen van lokale besturen. Het verbod op binnenactiviteiten in Knokke-Heist is maar een voorbode van wat ons te wachten staat zonder duidelijke Vlaamse coördinatie. Het dupeert de evenementensector en de cultuurverwerkers, voor wie dit gewoon broodroof is, en het helpt niets, maar dan ook niets tegen het verspreiden van het virus. Het zorgt enkel voor een waterbedeffect.

Dat alles betekent een heel ferme streep door de rekening van de evenementensector. Die roept onder andere via Sound of Silence op om evenementen niet te annuleren, evenementen te blijven organiseren en aan mensen vraagt ze om te blijven komen. Ik hoor dat de sector ook nu weer proactief bezig is met te overleggen over een manier om door de vierde golf en de winter te geraken. Dus, minister-president, de frustratie en de onzekerheid zijn zeer groot. Hoe staat u tegenover de vaststelling dat die lokale besturen eigenhandig beginnen maatregelen te nemen omtrent de organisatie en annulering van evenementen?

– Joke Schauvliege, ondervoorzitter, treedt als voorzitter op.

Mevrouw D’Hose heeft het woord.

Minister-president, deze morgen kreeg ik een telefoontje van een eventorganisator. We kennen elkaar al lang en het is geen dramaqueen. Maar hij was echt wanhopig. Hij zei het eigenlijk heel treffend. Hij zei: ‘Kijk, als het op die manier doorgaat in onze sector, dan gaat intensieve zorgen niet vol liggen met coronapatiënten, maar met heel veel collega’s uit onze sector die het leven niet meer zagen zitten.’ Dat was wel eventjes slikken.

We merken door de golf van annuleringen spijtig genoeg dat er weer opnieuw één kind van de rekening is, en dat is de cultuur- en de evenementensector. Zelfs al zijn er protocollen, zelfs al is er het CST en ventilatie, zelfs al kan men perfect veilig werken, toch worden zij opnieuw geconfronteerd met broodroof.

De beslissingen kaderen natuurlijk in de lokale autonomie. Daar wil ik het eigenlijk niet over hebben. Ik zou het liever willen hebben over een eerlijke en correcte verloning van cultuurwerkers en eventorganisatoren. Want zij mogen in principe openblijven, maar daardoor kunnen ze natuurlijk geen beroep doen op de steunmaatregelen die in de eerste en de tweede en de derde golf zo goed en rijkelijk en terecht zijn gegeven.

Daarom heb ik volgende vraag voor u: zou u opnieuw een kader kunnen scheppen waar gedupeerde organisatoren of gedupeerde artiesten een beroep op kunnen doen?

Mevrouw Meuleman heeft het woord.

Minister-president, ik heb gelijkaardige signalen gekregen en gelijkaardige getuigenissen gehoord van mensen uit de evenementensector die zeggen: ‘Wij zorgen voor het inkomen van 50 gezinnen, we hebben een lening lopen van 500.000 euro per jaar en we zijn moe. Onze veerkracht is op. We kunnen niet meer.’ Hetzelfde geldt voor de cultuursector. Ik weet niet of u het artikel gelezen hebt van Filip Rogiers enkele dagen geleden in De Standaard: ‘Je wilt niet de eerste zijn die zegt: stop, het lukt niet meer’. Maar dat is wel het gevoel dat leeft bij de culturele sector.

Ik denk dat we echt bezorgd moeten zijn over het mentale welzijn in onze cultuur- en evenementensector en bij onze cultuurwerkers en mensen die werken in de evenementensector. Er is covid geweest – eerste, tweede, derde golf – en er waren financiële kopzorgen. Dan kwam de postcovidperiode er zogezegd aan. Mensen gingen voorstellingen inhalen. De ratrace begon. De druk begon, de druk om veel te programmeren. Er is intussen ook, minister-president, het feit dat de volgende subsidieronde eraan komt. Aanvragen moeten 1 december 2021 ingediend worden. Dat zorgt voor nog eens bijkomende druk. En dan dreigt nu die vierde golf, waarbij je ziet dat er willekeurige sluitingen komen waardoor alle perspectief weer wordt weggenomen.

Minister-president, in de cultuursector hebben ze dus het gevoel dat ze altijd achteraan staan, dat men hen vergeet, dat ze na de fitnesscentra, de tuincentra enzovoort komen. ‘Hebben wij wel bestaansrecht?’, schreeuwen zij uit in dat artikel. Minister-president, ik ben dus zeer bezorgd en vatbaar voor die noodkreten. Welke extra maatregelen gaat u enerzijds nemen om die vierde golf het hoofd te bieden, en anderzijds, wat na deze periode? Wat is het langetermijnperspectief dat u wilt bieden voor die sector?

De heer Brusselmans heeft het woord.

Voorzitter, minister-president, beste collega’s, weet u het nog? We zijn begonnen met twee weken ‘flatten the curve’, dan #savethesummer, dan ‘red Kerstmis’, dan een paaspauze, dan het zogenaamde – wat een lachertje, eigenlijk – Rijk der Vrijheid, om dan nu opnieuw een strenge winter tegemoet te gaan, een strenge winter als we het volgende allemaal op een rijtje zetten: er zijn de maatregelen van de federale overheid, er zijn die van uw regering, met die belachelijk disproportionele coronapas, en dan zijn er nu ook lokale sheriffs, zoals in Knokke, die allemaal om ter strengst tegen elkaar opbieden. Nu worden in Knokke bijvoorbeeld evenementen verboden.

Buiten het disproportionele karakter van al die maatregelen is er nog een groot effect van dat alles: een angstcultuur. Een angstcultuur waarvoor de media, die wel gesubsidieerd lijken te worden voor elk onheilspellend bericht dat ze bijna elk uur brengen, waarvoor uw regering, met de invoering van uw belachelijke pas, waarvoor de Federale Regering met de toon die ze iedere dag aanslaat, allemaal verantwoordelijk zijn.

Wie treft die angstcultuur het eerst? Een sector die al enorm getroffen is geweest het afgelopen anderhalf jaar. Dat is de cultuursector. Ik begrijp het angstgevoel, maar mensen durven onterecht niet meer naar evenementen te gaan. De cijfers zijn genoemd, de voorbeelden, de noodkreten zijn genoemd.

Minister-president, wat gaat u doen om duidelijk te maken aan de bevolking dat die angst onterecht is? Wat gaat u ook doen om de cultuursector na deze coronacrisis te steunen? Wat gaat u doen om die mensen eindelijk uit het slop te halen? (Applaus bij het Vlaams Belang)

Minister-president Jambon heeft het woord.

Voorzitter, beste collega’s, ik steun en ik deel de oproep van de cultuur- en evenementensector om evenementen te blijven organiseren en ze niet opnieuw uit te stellen en af te gelasten. Er is geen reden om dat te doen. Ik roep ook het publiek op om naar de evenementen en de voorstellingen te blijven gaan. Er is geen reden om daar weg te blijven, omdat we voldoende veiligheidsmaatregelen hebben ingebouwd. 93 procent van onze volwassen bevolking in Vlaanderen is nu volledig gevaccineerd. Voor evenementen vanaf tweehonderd personen moet je een Covid Safe Ticket kunnen voorleggen. Mevrouw Segers, voor evenementen ben ik daar nooit tegen geweest. Nooit, laat dat duidelijk zijn. Er zijn in de cultuur- en de evenementenzalen ook metingen en monitoring van de luchtkwaliteit. Dat is ook een essentieel verdedigingsmiddel. De organisatoren hebben inderdaad actieplannen klaar om de luchtkwaliteit ook binnen de normen te houden, dat boven op de protocollen en alles wat ter zake bestaat. Ik steun en deel dus de oproep van de cultuur- en evenementensector

Wat de lokale maatregelen betreft: zoals u weet, heeft de Federale Regering de federale fase afgekondigd onder de Pandemiewet. We zitten dus nog steeds in de federale fase, wat wil zeggen dat burgemeesters en gouverneurs bijkomende maatregelen kunnen nemen. Dat is hun bevoegdheid op basis van federale wetgeving. Minister Verlinden heeft daarover nog een omzendbrief verspreid onder de lokale besturen, om aan te geven welke bijkomende maatregelen ze allemaal kunnen nemen.

Het is nu echter aan de lokale besturen om verstandig om te gaan met die bevoegdheid. Wij dringen erop aan dat dit gebeurt in overleg met de gouverneur en ook met de lokale sectoren. Cijfers kunnen lokaal verschillen. Er kan op een bepaald moment een lokale outbreak zijn die noopt tot bijkomende maatregelen. Het laatste waarin we echter mogen terechtkomen in dit land, is een opbod, waarbij de ene gemeente iets doet omdat de andere het doet. Dan zijn we onverantwoord bezig.

Gezien de federale fase en de bevoegdheden van de lokale besturen heb ik ter zake geen bevoegdheid. De Vlaamse Regering is niet bevoegd om lokale besturen dat te verhinderen.

Wat we wel gaan doen, is met de lokale besturen rond de tafel zitten om het kader te schetsen en om nogmaals te wijzen op wanneer men in de gevarenzone komt en wanneer niet. Maar ik heb geen bevoegdheden om bepaalde van die maatregelen om te keren. Ik doe dus een appel aan de burgemeesters en aan de lokale besturen van onze Vlaamse steden en gemeenten: denk aan de proportionaliteit, het is niet nodig om nu allemaal alles te bannen. Misschien zijn er hier en daar redenen om dat te doen, maar het is zeker niet nodig om dat algemeen in Vlaanderen te doen. Laat het gezond verstand zegevieren en doe alles in overleg met de sectoren en ook met de gouverneur. Een opbodpolitiek ter zake moet hier echt vermeden worden, want er werd terecht gezegd dat we hier aan het spelen zijn met de broodwinning van heel wat mensen.

Wat de steunmaatregelen betreft, weet u dat wij zo goed als wekelijks overleg hebben met de cultuur- en de evenementensector. Op dit moment hebben zij nog geen vraag om steunmaatregelen gesteld. Maar ze hebben natuurlijk ook niet uitgesloten dat er nog bijkomende maatregelen zouden moeten komen. Wij bekijken dat dus met de sector, wij bekijken dat binnen de regering. U begrijpt dat het niet eenvoudig is om iedere keer opnieuw steunmaatregelen te lanceren. Maar ik denk dat we in de eerste, tweede en derde fase hebben getoond dat we, rekening houdend met de noden van de sector, adequate maatregelen ter zake nemen.

Mevrouw Segers heeft het woord.

Dank u wel voor uw antwoord, minister-president. Nu uw partij federaal niet langer de Pandemiewet tegenhoudt, is eindelijk eenheid van commando mogelijk. Dat is ook zeer nodig. Door nu de urgentie te voelen, kunnen we later harder ingrijpen voorkomen.

U hebt ook aangegeven dat u zelf een opbod aan maatregelen tussen de gemeenten wilt voorkomen. Ik ben bijzonder blij te horen dat u dat hier vandaag heel duidelijk bevestigt. We weten allemaal dat, als de ene gemeente maatregelen neemt en de andere niet, dit niet werkt tegen het virus. Dat brengt mensen in verwarring en leidt enkel tot meer druk ergens anders.

U zegt dat we nu in de federale fase zitten en dat u momenteel eigenlijk geen macht hebt. Maar, minister-president, ik ben blij te horen dat u zegt dat u rond de tafel gaat zitten met de gemeenten. Dat appel aan de gemeenten is belangrijk, want uw woorden als minister-president zijn ook maatregelen. Dus ik roep u ten zeerste op om daar zo snel mogelijk werk van te maken, voordat de ene gemeente, aangespoord door de andere, begint met her en der allerlei evenementen te annuleren. Ik roep u dus op tot snelle actie en overleg met de gemeenten om die willekeur te stoppen.

Mevrouw D’Hose heeft het woord.

Dank u wel, minister president. Ik wil ingaan op twee zaken. Ten eerste ben ik heel blij dat u de deur op een kier laat voor eventuele steunmaatregelen, mocht dat nodig zijn. Ten tweede vind ik dit hier wel een heel belangrijk politiek moment. We staan hier nu met vier partijen, en ik weet dat er nog tussenkomsten zullen volgen vanuit de zaal, die allemaal hetzelfde signaal geven aan het publiek om te blijven komen, aan organisatoren om te blijven organiseren en vooral aan lokale besturen om niet mee te doen aan dat opbod. Ik denk dat iedereen hier ook een lokale verantwoordelijkheid heeft, als gemeenteraadslid, als schepen of zelfs als burgemeester. Het is een belangrijke boodschap om mee te nemen. U hebt inderdaad geen bevoegdheid. De lokale autonomie speelt daarin. Maar ik denk dat het niet alleen belangrijk is om met de lokale besturen zelf samen te zitten. Een heel belangrijke schakel lijken mij de gouverneurs, omdat een burgemeester altijd moet terugkoppelen naar de gouverneur. Ik vroeg me dus af of u ook bereid bent om overleg te plegen met de gouverneurs. Dat zal sowieso iets efficiënter zijn dan met de individuele steden en gemeenten.

Mevrouw Meuleman heeft het woord.

Minister-president, ook van mijn kant waardeer ik de oproep tegen willekeurige en irrationele sluitingen. Ik waardeer ook de oproep om te blijven komen. Anderzijds denk ik dat er meer aan de hand is dan een soort irrationele angst. Ook waar er geen sluitingen door gemeentebesturen zijn gedaan, zien we toch halfgevulde zalen in cultuurcentra bijvoorbeeld. Er zijn heel veel besmettingen. De druk op de ziekenhuizen stijgt. Mensen zitten in quarantaine en kunnen dan ook niet naar voorstellingen gaan. Er is enerzijds een overaanbod van cultuur en anderzijds in te halen evenementen, babyborrels enzovoort. We zitten daar met een probleem dat niet alleen uitgaat van angst en dat niet zal worden opgelost met een oproep om te blijven komen. Minister-president, ik zou erop willen aandringen om toch te kijken naar steunmaatregelen die verder gaan dan het beperkte innovatiemechanisme dat u al hebt gelanceerd. Ziet u mogelijkheden binnen het Kunstendecreet, waar binnenkort beslissingen zullen worden genomen en waar aanvragen voor de cultuursector binnen moeten zijn, om ervoor te zorgen dat er meer aanvragen zullen worden gehonoreerd en dat de concurrentiestrijd minder hard is, zodat onze cultuursector daar tenminste met een gerust hart naar kan uitkijken?

De heer Brusselmans heeft het woord.

Minister-president, dank u wel voor uw antwoord. Dat opbod, waar we het hier allemaal over hebben, is natuurlijk al lang bezig. In Ardooie moeten mensen opnieuw een mondmasker dragen op straat. In Houthulst moeten kinderen in de scholen weer een mondmasker opzetten en worden zelfs kinderdagverblijven gesloten, wat veel ouders in de problemen brengt, enzovoort. Dan zegt u: “We gaan rond de tafel zitten.” Weet u wie dat ook heeft geprobeerd? Uw collega, minister Dalle. Over alles, op vlak van jeugd en de kinderlockdown, hebben we het hier in het parlement gehad. Die ging ook rond de tafel zitten. Dat helpt niet, minister-president. Dat helpt niets. Die lokale sheriffs doen maar onder elkaar. Wie het strengste is, zal het best zijn bevolking behoeden. Ze kicken daar volgens mij zelfs vaak op

Stop met u weg te steken achter het feit dat u geen bevoegdheden hebt. Want als u die wel hebt, zoals bijvoorbeeld bij de coronapas, dan buigt u toch. Dan buigt u toch. U had de bevoegdheid om dat tegen te houden. U was daar geen fan van. U voert het toch in. Dus daar gaat het helemaal niet over. Toon eens de ruggengraat, als die er is, van deze Vlaamse Regering. Toon wat de Vlaamse Regering waard kan zijn en tik die lokale besturen op de vingers, eventueel via het Gemeentefonds, via financiële sancties. Vind een manier om eindelijk het heft hier in eigen handen te nemen. (Applaus bij het Vlaams Belang)

Mevrouw Coudyser heeft het woord.

Ik wil me aansluiten bij alles wat hier gezegd is, vooral dat we de samenleving moeten openhouden om twee redenen. Ten eerste is er de economische reden. De cultuursector is een economische sector en we mogen dus geen broodroof plegen. Ten tweede ook voor het sociale leven. Onze jeugd maar ook onze burgers hebben nood aan sociale contacten en zij moeten naar evenementen en activiteiten gaan en daaraan deelnemen. Ik zal dan ook mijn verantwoordelijkheid nemen in mijn gemeenteraad, want dat burgemeestersbesluit moet nog worden bekrachtigd door de gemeenteraad. Ik ben blij dat we met die lokale besturen in dialoog gaan. Ik denk immers dat de belangrijkste opdracht voor de lokale besturen nu is om ervoor te zorgen dat de bestaande maatregelen gerespecteerd worden. Sensibiliseer daar je bevolking voor. Dat virus is inderdaad niet weg. Maar controleer daar dan ook op. Zorg ook dat je lokale cultuurleven, sportleven en jeugdleven kan doorgaan. De protocollen zijn er. Ook dat moet je uitleggen. Help eventueel om te zoeken naar grotere locaties waar de afstand kan worden bewaard. Zorg dat die activiteiten doorgaan. Ook dat is de taak van de lokale besturen, net zoals ze inderdaad de gezondheidszorg onder controle moeten kunnen houden. Maar de beste verzekering die we daarvoor hadden, is de vaccinatiegraad. Dat hebben we in Vlaanderen goed gedaan en daar kunnen we nu op teren.

Minister-president, ik heb nog een vraag. Los van het begeleiden en het scheppen van een kader voor de lokale besturen, wat we vanuit Vlaanderen ook nog kunnen doen, is er het bestaande CERM- (COVID Event Risk Model) en CIRM-loket (COVID Infrastructure Risk Model). Lopen die aanvragen nog? Gebruiken de lokale besturen dat nog? Zeker als we naar de kerstperiode gaan, wanneer er veel buitenactiviteiten worden gepland, is het goed dat dat gebruikt wordt door de lokale besturen.

Mevrouw Brouwers heeft het woord.

CD&V vindt de dalende verkoopcijfers van tickets in de cultuursector uiteraard ook zeer zorgwekkend maar ik moet toch ook zeggen dat de soms verwarrende communicatie over welke maatregelen waar gelden, ook niet helpen om het publiek ervan te overtuigen dat ze in veilige omstandigheden kunnen genieten van een voorstelling.

In de cultuurwereld is de coronapas nu verplicht, als ik het goed voorheb, in Brussel, maar in Brussel zijn er natuurlijk ook Vlaamse instellingen. Het Covid Safe Ticket is verplicht voor alle evenementen in Vlaanderen zodra er meer dan tweehonderd mensen in de zaal zitten, maar voor de kleinere voorstellingen kan men kiezen voor een mondmasker en afstandsregels. Vanaf drieduizend mensen geldt alleen het Covid Safe Ticket.

In de bioscopen is het verwarring troef, in Brussel en Wallonië is het daar verplicht, in Vlaanderen mogen ze blijkbaar zelf beslissen. Ik bespaar u de nieuwsbrief van Cinema ZED die gisteren nog communiceerde dat er de afgelopen week heel wat verwarring was over de toepassing van de maatregelen in bioscopen. Het gaat om een heel kleine bioscoop met minder dan tweehonderd zitjes die enkel moet ventileren maar verder niets moet vragen aan de mensen, maar ze hadden dat eerst wel gedaan. Het is toch allemaal een beetje verwarrend. In Spanje en Portugal is het veel simpeler: in alle publieke binnenruimtes moet een mondmasker worden gedragen. Dat was misschien simpeler geweest, maar goed, we zitten er nu mee, de regels zijn wat ze zijn. Die regels moeten de veiligheid garanderen, daar twijfel ik op zich niet aan, maar, minister, het volstaat niet dat u komt zeggen dat het veilig is. Ik vraag me dan ook af of de tijd niet gekomen is om aan een mediacampagne te denken vanuit de Vlaamse overheid om te zeggen dat op een veilige manier kan worden genoten van onze cultuursector. Ik zou er toch eens over nadenken om de bevolking opnieuw meer gerust te stellen.

Minister-president Jambon heeft het woord.

Collega’s, ik dank u voor de replieken.

We hebben deze namiddag samengezeten met de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG). Ik was er niet persoonlijk bij maar mijn kabinet heeft deze namiddag, 'as we spoke', samengezeten met de VVSG om erop te wijzen dat CERM en CIRM zeker een veel beter alternatief zijn dan de boel te sluiten, mevrouw Coudyser.

– Liesbeth Homans, voorzitter, treedt als voorzitter op.

Mevrouw D’Hose, we hebben vorige week al samengezeten met de gouverneurs met als doel een gecoördineerd beleid te hebben in Vlaanderen zodra de federale fase zou eindigen, zodat niet iedere gouverneur en iedere burgemeester zijn eigen beleid voert. We hebben daar de basis gelegd om gecoördineerd op te treden. Ik dank u voor uw suggesties maar we hadden dit dus al voorzien.

Het Kunstendecreet zullen we moeten honoreren op zijn waarde binnen het globaal budgettair kader van Cultuur. Zoals u weet, is Cultuur nagenoeg het enige departement waar geen besparingsopdracht is gegeven. Daar ben ik al zeer blij mee maar het zal binnen dat kader zijn dat we het Kunstendecreet moeten honoreren.

Mijnheer Brusselmans, terminologie als 'lokale sheriffs' neem ik niet over wanneer ik het over lokale burgemeesters heb. Ik denk dat elke burgemeester en elk schepencollege de situatie lokaal evalueren en naar best vermogen besluiten nemen. We zijn het daar misschien niet altijd mee eens. Maar om het dan over sheriffs te hebben, dat is een terminologie, een taalgebruik dat ik niet in de mond neem.

Wat ik ook echt niet zal doen, is buiten de rechtsstaat treden. Ik denk niet dat dat de manier is om crisissen aan te pakken en op te lossen. Ik hoop wel dat vroeg of laat op tafel komt dat Vlaanderen daadwerkelijk bevoegdheid heeft in de crisisbestrijding. We zullen daar ook voor vechten, maar zolang dat niet het geval is, opereren we binnen de rechtsstaat.

Mevrouw Segers heeft het woord.

Minister-president, als ik alle vragen van de collega's en uw antwoord bekijk, dan zou ik willen oproepen tot vier acties.

Ten eerste vraag ik u om zelf rechtstreeks in dialoog te gaan en u te richten tot de lokale besturen om geen ondoordachte beslissingen te nemen die andere gemeenten impacteren en die finaal niet helpen aan de bestrijding van het virus.

Ten tweede roep ik u op om volgende week naar het Overlegcomité te gaan om daar het plan te ondersteunen dat de sector momenteel uitwerkt voor het organiseren van evenementen, met een set van maatregelen. Het zal niet één maatregel zijn, maar een set van maatregelen. Ik vraag u dat plan te ondersteunen om er opnieuw voor te zorgen dat de zwaar getroffen cultuursector niet nog eens wordt getroffen en het publieke leven niet opnieuw moet worden gesloten.

Ten derde, doe meer moeite om luider en vaker te benoemen dat het gecontroleerde publieke leven in Vlaanderen professioneel aan de slag kan blijven, ook in coronatijden, en zet daarvoor desnoods een campagne op.

Ten vierde, bekijk welke steunmaatregelen u kunt nemen zoals de andere collega’s u vragen. We hebben nu geen behoefte aan een rem op ons publieke leven, maar wel aan richting. Geef die richting alstublieft, minister-president.

Mevrouw D’Hose heeft het woord.

Ik dank u voor de bijkomende antwoorden, minister-president. We zitten helemaal op dezelfde lijn. Ik heb nog een oproep voor u. U hebt in het verleden al een paar keer een brede rug gemaakt voor de cultuursector. U hebt zelf nog verwezen naar de besparingen die voor de cultuursector niet moesten gebeuren. Het is belangrijk om dat vandaag opnieuw te doen, en vooral op het Overlegcomité. Ik las dat er op 19 november een nieuw Overlegcomité zal zijn. Ik hoop dat men daar de nuchterheid en het verstand zal hebben om niet opnieuw bepaalde zaken vanuit het federale niveau stil te leggen en om uiteraard oog te hebben voor de volksgezondheid, maar evenveel voor het mentale geluk, de schoonheid en de meerwaarde die cultuur ook kan geven aan onze gezondheid.

Mevrouw Meuleman heeft het woord.

We zagen het al een tijdje aankomen, en ik heb u al meer dan een maand geleden, begin oktober, een soortgelijke vraag gesteld: wat met de vierde golf, minister-president? We hebben toen al gevraagd naar een ondersteuningsplan. Dat was er toen niet echt. Ik heb nu ook niet veel maatregelen gehoord die de sector extra zullen ondersteunen. U zegt dat u met de sector samenzit en dat u nog geen ondersteuningsvragen hebt gehad. Ik kan dat moeilijk geloven. Ik hoor bijvoorbeeld de hele tijd vanuit de sector dat de ventilatie voor enorme uitdagingen zorgt en dat extra ondersteuning om tegemoet te komen aan de ventilatievoorwaarden zeer welkom zou zijn.

We hebben hier al met de collega’s een aantal maatregelen opgesomd, en ik voeg er nog een extra maatregel aan toe. Mag ik u vragen dat als we u nog eens de vraag stellen, u heel binnenkort met een plan ter ondersteuning van de cultuur- en evenementensector komt? Ik denk dat de veerkracht op is en dat die sectoren dat broodnodig hebben.

De heer Brusselmans heeft het woord.

Na uw antwoord heb ik nog slechtere hoop. Ik heb zondag naar het VTM-nieuws gekeken waarin u zei dat er absoluut geen derde lockdown komt. Ik moest me inhouden om niet naar het gokkantoor te lopen en al mijn geld in te zetten omdat er net een lockdown komt. Want zo gaat het: wanneer u a zegt, dan gebeurt er b.

Terwijl u zegt dat u wel eens zult praten met de lokale besturen, groeit de onvrede, niet alleen bij de cultuursector, maar bij de hele bevolking. We zien dat ook op onze petitie geencoronapas.be, waar mensen zich massaal laten horen. Er zijn bijna 30.000 ondertekenaars. Het worden er meer en meer. Geef ze eens ongelijk. Als de burgemeester in Knokke een eventverbod uitvaardigt, dan staat hij de dag nadien te pronken op een receptie met een glas champagne. Als keizer Van Ranst zegt dat we onze niet-essentiële contacten moeten beperken, dan staat hij datzelfde weekend op een of ander Marokkaans feest te dansen. We lachen de bevolking gewoon uit. De regels gelden voor iedereen, maar niet voor de happy few. De bevolking pikt dat niet meer en we zullen dat verzet blijven voeren. We verwachten van u hetzelfde. Wees toch eens de waakhond van Vlaanderen en niet de schoothond van Vivaldi. (Applaus bij het Vlaams Belang)