Verslag plenaire vergadering
Verslag
Voorstel tot spoedbehandeling
Dames en heren, vanmiddag heeft de heer Wilfried Vandaele bij motie van orde een voorstel tot spoedbehandeling gedaan van het voorstel van resolutie van Philippe Muyters, Andries Gryffroy, Robrecht Bothuyne, Willem-Frederik Schiltz, Chris Steenwegen en Bruno Tobback over COP26, de VN-klimaatconferentie in Glasgow van november 2021.
De heer Gryffroy heeft het woord over de spoed.
De klimaatconferentie start eind volgende week en dus is het dringend.
Vraagt nog iemand het woord? (Neen)
Dan stemmen we nu bij zitten en opstaan over het voorstel tot spoedbehandeling.
De volksvertegenwoordigers die het voorstel tot spoedbehandeling wensen aan te nemen, drukken op ‘Ik sta op’.
De volksvertegenwoordigers die het voorstel tot spoedbehandeling niet wensen aan te nemen, drukken op ‘Ik blijf zitten’.
Het voorstel tot spoedbehandeling is aangenomen. Dan stel ik voor dat het voorstel van resolutie van Philippe Muyters, Andries Gryffroy, Robrecht Bothuyne, Willem-Frederik Schiltz, Chris Steenwegen en Bruno Tobback over COP26, de VN-klimaatconferentie in Glasgow van november 2021 onmiddellijk wordt behandeld.
Is het parlement het daarmee eens? (Instemming)
Het incident is gesloten.
Bespreking
Dames en heren, aan de orde is het voorstel van resolutie van Philippe Muyters, Andries Gryffroy, Robrecht Bothuyne, Willem-Frederik Schiltz, Chris Steenwegen en Bruno Tobback over COP26, de VN-klimaatconferentie in Glasgow van november 2021.
De bespreking is geopend.
De heer Muyters heeft het woord.
Voorzitter, wat we nu gaan bespreken, is eigenlijk wel iets speciaals. Het is iets speciaals om twee redenen. Het is een tekst die niet alleen in dit Vlaams Parlement wordt besproken, maar die ook wordt besproken en gestemd in de andere parlementen in België. Zoals de voorzitter al zei, gaat het over een internationale klimaatconferentie in Glasgow die plaatsvindt van 1 tot 12 november.
Na besprekingen met de verschillende delegaties van de verschillende parlementen, en na individuele gesprekken met de verschillende partijen in België, hebben we eerst teksten gemaakt, zijn er teksten aangepast, zijn er amendementen ingediend en zijn we uiteindelijk gekomen tot de tekst die nu voorligt. Collega's, ik denk dat dit een tekst is die gezien mag worden.
Ik wil eerst en vooral alle collega’s bedanken, niet alleen van dit parlement maar ook van de andere parlementen die de inspanningen om tot deze tekst te komen mee hebben ondersteund. Verder dank ik vooral de collega's in dit parlement die deze tekst mee hebben ingediend, Andries Gryffroy, Robrecht Bothuyne, Willem-Frederik Schiltz, Chris Steenwegen en Bruno Tobback.
Ik wil kort enkele voorbeelden over de inhoud geven zodat die inhoud toch ook een beetje kleur krijgt. We ondersteunen in dit voorstel van resolutie de inspanningen die mondiaal nog moeten gebeuren om de klimaatproblematiek te kunnen counteren. We vragen om volop in te zetten op onderzoek en ontwikkeling en op innovatie. We nemen akte van het feit dat de Europese Raad voor de broeikasgasuitstoot een vermindering van 55 procent heeft voorgesteld tegen 2033. We stellen vast dat er een engagement nodig is om die doelstellingen te kunnen realiseren.
We bepleiten dat, op Europees niveau, producten die worden ingevoerd in Europa met eenzelfde duurzaamheid worden geproduceerd als in Europa. En we zeggen ook dat daar eventueel een koolstofgrensheffing voor kan worden geheven.
En een vijfde en laatste voorbeeld is dat we pleiten voor strengere normen voor lucht- en scheepvaart, omdat dan meer het principe van ‘de vervuiler betaalt’ zou worden toegepast. Maar we pleiten daarbij ook voor meer innovatie op het vlak van duurzame brandstof. Dit en ook nog vele elementen zijn terug te vinden in dit voorstel van resolutie.
Ik houd het kort, zeker gezien het late uur, dus ik sluit af. Met dit voorstel van resolutie krijgen alle ministers in België een goed kader om deel te nemen aan de discussies op internationaal niveau tijdens COP26 in Glasgow. En ik, maar ik denk ook velen van jullie, wens die ministers veel succes om op internationaal vlak opnieuw stappen vooruit te zetten, in het belang van ons klimaat. (Applaus bij de N-VA, CD&V, Open Vld, Groen en Vooruit)
De heer Bothuyne heeft het woord.
Ik wil eerst en vooral de kans te baat nemen om collega Muyters te bedanken voor het goede werk. Ik denk dat vriend en vijand – voor zover er vijanden zouden zijn van collega Muyters – zal erkennen dat er zeer goed werk is geleverd om uiteindelijk tot een nieuwe interfederale resolutie te komen. Het is nieuw, want het is ondertussen een traditie dat we ons met de parlementen in dit land verenigen om, als het gaat over het klimaatbeleid, een gezamenlijk standpunt in te nemen. En het is hier inderdaad goed gelukt, mede dankzij collega Muyters, om een aantal duidelijke sporen te trekken. De collega heeft het daarnet al excellent samengevat.
Maar het is toch niet onbelangrijk om te vermelden dat we niet alleen akte nemen van ‘Fit for 55’, we nemen ook het engagement op om daar de nodige acties aan te verbinden. Dat zal een impact hebben op het Vlaamse klimaatbeleid. De Vlaamse Regering is zich daar ook van bewust. Er is binnenkort een eerste klimaatministerraad om te kijken welke bijkomende maatregelen we kunnen nemen. Ook als parlement zullen we daar een belangrijke rol in moeten opnemen, want de transitie waar we voor staan rond energie en klimaat is, denk ik, een van de meest ingrijpende die we als samenleving, als economie ooit zullen meemaken. En daar moeten we vanuit Vlaanderen een leidende rol in kunnen opnemen.
Wat ook in het voorstel van resolutie staat, en wat misschien niet evident wordt om nog te realiseren voor onze ministers, is dat we hopen dat er nog voor COP26 een begin wordt gemaakt van een intra-Belgische verdeling van de lusten en lasten. Het is alleszins een oproep om daar niet mee te talmen, maar snel knopen door te hakken. Zo verliezen we geen tijd met gevechten over de afbakening van het terrein, maar proberen we vooral het terrein te veroveren. Op die manier kunnen we oplossingen bieden voor de klimaatcrisis waar we op dit moment voor staan.
De heer Keulen heeft het woord.
Ik denk dat collega Bothuyne in dezen terecht woorden van waardering uitspreekt aan de trekker, de voorzitter van deze interparlementaire klimaatdialoog, Philippe Muyters. Ik heb horen vertellen door gezaghebbende stemmen in ‘le palais d’en face’, onze naaste buren in het federaal parlement, dat hij dat heeft gedaan als een echte ‘commis de l’Etat’. En u zult mij het gebruik van het Frans in deze context zeker niet euvel duiden. Maar hij heeft daarvoor niet alleen vakbekwaam moeten manoeuvreren maar vaak ook engelengeduld aan de dag moeten leggen.
Ik denk uiteindelijk dat de tekst, die een compromis is, duidelijk niet halfleeg is. Hierop is het beeld ‘dit glas is meer dan halfvol’ van toepassing. Iedereen heeft daar een beetje moeten geven en nemen, maar het verhaal is er wel een dat zich inschrijft in de Europese doelstellingen. En ook dit is een open deur intrappen, voorzitter, maar de toekomst zal duurzaam zijn of ze zal niet zijn. En een van de dingen die de economie bijvoorbeeld nog te vaak defensief benadert, zijn de kansen die daarin zitten voor dit deel van de wereld, en dus zeker ook voor de Vlaamse regio. Ik heb het dan over de toekomstige technologische en industriële ontwikkelingen, met ons hoog opleidingspeil en met een stuk de traditie die wij hebben. Dit geeft aan onze industrie kansen die wij in een klassieke setting absoluut niet meer hebben. Want dan worden wij inderdaad voorbijgestoken door economische tijgers of minder tijgerachtige landen, die aan een goedkopere kostprijs dit soort van assemblages kunnen doen als het gaat over klassieke wagens en dergelijke meer. Want dat kunnen die mensen ginder ook.
We schrijven ons dus in in dat verhaal van de EU. We roepen andere landen en handelsblokken op om mee te doen, want anders is het voor de criticasters gemakkelijk om te zeggen: ‘Verander de wereld, begin bij jezelf.’ Als de rest daar zit met de armen gekruist, komen al die lasten op onze rug en dat is eigenlijk niet heel correct. Dat is dan eigenlijk niet billijk. We doen aanbevelingen rond de financiering. Europa heeft daarin een belangrijke rol te spelen inzake transitie, vernieuwing, innovatie en het vrijwaren van het klimaat. Dat is het eerste opzet, dat is belangrijk.
We vragen ook aan Europa om beleidsondersteuning te geven. Geld is één zaak, maar hoe kunnen we nu, collega Muyters en andere goede collega’s, zorgen dat die middelen op een adequate manier worden ingezet waardoor stappen voorwaarts worden gezet inzake een beter klimaat? Er is terecht de nadruk gelegd op een scherper beleid, lees een strenger beleid, ten aanzien van twee belangrijke actoren: de lucht- en de scheepvaart. Daar moeten duidelijk vijzen worden bijgedraaid.
Tezelfdertijd is dat niet alleen een zaak van economie, technologie en industrie, maar ook van de habitat van alle mensen van alledag. Ik heb me een beetje voorbereid in de plaats van collega Schiltz. Wat in de stad Freiburg is gebeurd, op het vlak van vernatting, het weren van warmte en vasthouden van schaduw, was heel bevattelijk. Het leven van alledag werd beïnvloed zonder hightech, wat in hoofdletters wordt geschreven. Het is een sprekend voorbeeld. Dat maakt het haalbaar, en de mensen zien meteen de toegevoegde waarde voor zichzelf en hun dierbaren. Dat is echt een positief verhaal. Collega Muyters heeft daar samen met die andere parlementen heel goed werk geleverd. (Applaus bij de N-VA, CD&V, Open Vld, Groen en Vooruit)
Dat kan ik alleen maar beamen.
De heer Steenwegen heeft het woord.
Voorzitter, collega’s, ik wil nog enkele puntjes aanhalen die voor ons als Groen belangrijk zijn in dit voorstel van resolutie. Ik wil beginnen met de doelstelling van Parijs die toch weer bevestigd wordt en zegt dat we er alles aan moeten doen om de globale temperatuutstijging te beperken tot ruim onder dat maximum van 2 graden en moeten streven naar een stijging van 1,5 graden. Dat is belangrijk, dat is onze leidraad.
In het voorstel van resolutie zeggen we eigenlijk ook dat we ons baseren op wetenschappelijke kennis van het Intergouvernementeel Platform voor Biodiversiteit en Ecosysteemdiensten (IPBES) en het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering (IPCC). Dat is belangrijk, we geven ons vertrouwen aan de wetenschappers en gebruiken de wetenschappelijke kennis om ons handelen mee te sturen.
Het voorstel van resolutie onderschrijft de Europese Green Deal en het streven om te evolueren naar een klimaatneutrale samenleving. Belangrijk, het is al gezegd, is die ‘Fit for 55’ – die 55 procent – en dat er duidelijk staat dat we het engagement nemen om bijkomende maatregelen te nemen om in die richting te gaan.
Het is ook al gezegd, maar als we aan onze eigen bedrijven voorwaarden opleggen inzake koolstofuitstoot, dan moeten we ervoor zorgen dat we onszelf geen concurrentienadeel aandoen. De grensmechanismen van die ‘carbon border adjustment mechanism’ zijn voor ons belangrijk. Het voorstel van resolutie spreekt over internationale verdragen en investeringsmechanismen en -akkoorden. Die ziet men als een hefboom, precies ook om vooruitgang te maken inzake klimaat. Dat is de intentie om precies die internationale afspraken te gebruiken om vooruit te gaan.
Er wordt gepleit voor een internationale koolstofmarkt. We zijn daar koele minnaars van. Het voorstel van resolutie zegt in elk geval duidelijk dat dit geen ondermijning kan betekenen van het Akkoord van Parijs, want er zitten wel addertjes onder het gras van dubbeltellingen en dergelijke. Het is belangrijk voor ons dat dat heel duidelijk vermeld staat in het voorstel van resolutie, net als de principes van San Jose, waar België zich toe verbonden heeft en die hier bevestigd worden.
We hebben het vorige week naar aanleiding van een actuele vraag nog gehad over de internationale klimaatfinanciering. We hebben een historische verantwoordelijkheid, dus het is ook aan ons om voldoende middelen te voorzien zodat men ook in andere werelddelen voldoende middelen heeft om de klimaatverandering voor een stuk te kunnen opvangen.
En tot slot, collega’s, is de resolutie over de interne lastenverdeling duidelijk: het liefst voor de COP, maar in elk geval kort na de COP, zo snel mogelijk. Laat ons toch proberen snel die discussie te beslechten. Er is heel veel werk, iedereen moet heel veel stappen zetten. Maar laat ons daar niet teveel energie in steken, maar vooral in het nemen van de nodige maatregelen.
En dan nog een woord van dank aan de collega’s en aan voorzitter Philippe Muyters die geen gemakkelijke taak had. Ik herinner me de eerste tekst en de reacties daarop, ook van onze fractie. We hadden niet het gevoel dat we direct tot een oplossing gingen komen, maar aan de andere kant was het duidelijk dat collega Muyters met alle fracties echt wel tot een akkoord wilde komen. Men vond het echt belangrijk dat er tot een akkoord werd gekomen. We hadden op een aantal punten verder willen gaan, maar voor ons was het primordiaal dat er over de parlementen heen toch een akkoord kon worden bereikt zodat onze ministers in Glasgow uit één mond kunnen spreken en eenzelfde verhaal kunnen brengen. Laat ons er samen op toezien dat ze dat ook doen. (Applaus bij de N-VA, CD&V, Open Vld, Groen en Vooruit)
De heer Tobback heeft het woord.
Ik sluit me aan bij de laatste woorden van collega Steenwegen. Het is goed dat deze resolutie er is. Het is goed dat er tussen de verschillende parlementen een kader is gemaakt. Het is inderdaad zo dat als ik ze alleen voor de Vooruitfractie had mogen schrijven, er een aantal dingen verder zouden zijn gegaan dan wat hier in staan. Maar het is goed dat het kader er is. Ik vind het op zich een prestatie en ik ben bijzonder tevreden om dit mee te kunnen indienen. Zelfs al heb ik mijn bedenkingen bij sommige stukken van de tekst, alleen al maar om hier in dit parlement in ons aller aanwezigheid collega Muyters een ‘commis de l’Etat’ uit het ‘palais d’en face’ te horen noemen was het dat allemaal waard. (Gelach)
De heer Van Rooy heeft het woord.
Zeker op dit late uur onder deze warme glazen koepel lijkt het wel alsof hier een soort klimaatsekte aan het woord is waarbij de mantra’s die we allemaal kennen door elke partij worden herhaald. Er heeft zich hier een coalitie van regelneven gevormd die allemaal die CO2-uitstoot tot nul willen herleiden, zo snel mogelijk klimaatneutraliteit.
Het is bizar maar wel veelzeggend dat de meerderheid – Open Vld, de N-VA, CD&V – samen met de verzamelde groenlinkse oppositie deze resolutie over die fameuze klimaatconferentie heeft opgesteld. Vorige week nog stond minister Demir hier van zich af te bijten toen Groen naar aanloop van diezelfde klimaattop de Vlaamse Regering ervan beschuldigde niets te doen tegen klimaatverandering. En vandaag trekken ze allemaal aan hetzelfde zeel, zo blijkt.
Het klimaatdebat verloopt trouwens steeds weer op dezelfde manier. Volgens groenlinks gebeurt er veel te weinig en moeten we miljarden euro’s belastinggeld in klimaatbeleid pompen. Wat dat klimaatbeleid dan concreet inhoudt maakt eigenlijk niet uit, er moet vooral veel geld naar het klimaatbeleid vloeien. Dat is het belangrijkste. Vervolgens – het is telkens hetzelfde stramien – antwoordt de Vlaamse Regering dat het klimaatbeleid vooral haalbaar en betaalbaar moet zijn. U weet, dat is de mantra die minister Demir steeds weer herhaalt.
Maar dat haalbaar en betaalbaar blijken natuurlijk loze woorden te zijn, aangezien deze Vlaamse Regering – en dat komt meer dan ooit tot uiting met deze resolutie – uiteindelijk exact hetzelfde doel nastreeft als deze groenlinkse oppositie, namelijk zogenaamde klimaatneutraliteit. Dat is dus het fanatiek terugdringen van onze CO2-uitstoot. Niet die van de vulkanen die af en toe uitbarsten voor alle duidelijkheid, maar de CO2-uitstoot van de mens. Vergeet niet dat jullie allemaal op dit moment CO2 aan het uitstoten zijn terwijl jullie ademen. Ik hoop dat dat in de toekomst geen probleem vormt. Dat Open Vld, CD&V, de N-VA, Vooruit, Groen en de PVDA uiteindelijk precies dezelfde peperdure klimaatagenda dienen wordt goed aangetoond door deze klimaatresolutie. Dit is immers geen gezamenlijke resolutie om de energieprijzen drastisch te doen dalen, maar wel om die CO2-uitstoot drastisch te doen dalen.
Dit voorstel van resolutie eist immers een nog strenger klimaatbeleid en dus nog meer uitgaven, die uiteindelijk betaald zullen moeten worden door de Vlaming. Van die ‘haalbaar en betaalbaar’-mantra en de nefaste impact op onze economie is in dit voorstel van resolutie geen spoor te bekennen. Ook van de specifieke situatie waarin Vlaanderen, ons land, onze regio – voor ons ons land – zich als geïndustrialiseerde regio bevindt, is in dit voorstel van resolutie geen spoor te bekennen. Het is een religieus document, met maar één doel: CO2-reductie, CO2-reductie, CO2-reductie. Alsof Vlaanderen geen geschiedenis heeft, geen bepaalde economie, alsof Vlaanderen niet bestaat.
Ik kan daar dus maar één mogelijke conclusie uit trekken, namelijk dat de meerderheid en dus ook de Vlaamse Regering het klimaathysterische Groen volmondig gelijk geeft – dat is ook gebleken uit de tussenkomst van Groen – en dat het ‘haalbaar en betaalbaar’-riedeltje van de meerderheidspartijen, met vooral de N-VA op kop, niet meer dan een toneeltje is om de Vlaming om de tuin te leiden. Want als puntje bij paaltje komt, leggen de regeringspartijen zich gewoon neer bij de groene tsunami aan uitgaven en onvermijdelijke belastingen die op de burger zullen neerdalen.
De uitgaven voor CO2-uitstootreductie en die zogenaamde hernieuwbare energie uit zon en wind zijn eindeloos. Ons belastinggeld wordt, zeker met een voorstel van resolutie als dit, in een bodemloze klimaatput gestort. Er wordt in dit voorstel van resolutie zelfs expliciet steun uitgesproken voor zogenaamde internationale klimaatfinanciering. Dat is een zeer schimmige vorm van ontwikkelingssamenwerking, waarvan de resultaten in geen enkel geval te controleren vallen.
Met dit voorstel van resolutie wordt zelfs de deur opengezet voor het erkennen van de zogenaamde klimaatvluchteling, oftewel het toestaan van een ongebreidelde instroom van migranten, onder het mom van klimaatverandering. Dat is natuurlijk flauwekul, want de landen die hun zaakjes wel op orde hebben, denk maar aan Israël in die regio, die passen zich wel goed aan aan klimatologische omstandigheden, in tegenstelling tot regimes die we allemaal kennen, verschrikkelijke islamitische en Afrikaanse dictaturen. Maar een fatsoenlijk en beschaafd land als Israël kan perfect leven in het zogenaamde verschrikkelijke klimaat waar al die klimaatvluchtelingen vandaan zouden komen.
Die klimaatvluchteling is dus gewoon een nieuwe, misleidende term voor honderden miljoenen mensen, die altijd al hun islamitische of Afrikaanse ‘hellhole’ willen verlaten om zich hier te vestigen. De traditionele partijen zijn uiteraard al lang verloren, maar ik had toch gehoopt dat een partij als de N-VA niet zou meegaan in de promigratiewaanzin van het zogenaamde klimaatvluchtelingenstatuut. De afgelopen weken en maanden hebben we voortdurend moeten aanhoren dat elke natuurramp het gevolg is van klimaatverandering. Dat is vanuit statistisch en wetenschappelijk oogpunt natuurlijk lachwekkend, maar vanuit politiek en beleidsmatig oogpunt is dat enorm zorgwekkend. Het Vlaams Belang doet daar, helaas als enige partij, niet aan mee. De CO2-uitstootdogmatiek moet echt stoppen en onze aandacht zou nog louter en alleen moeten gaan naar klimaatadaptatie, want dat alleen zal zoiets als overstromingen kunnen voorkomen. En al de rest getuigt van hybris, menselijke overmoed, van een megalomaan godcomplex. Dat u denkt dat u het klimaat kunt sturen, dat is gewoon potsierlijk en leidt ons rechtstreeks naar ecocommunisme.
Het Vlaams Belang zal dan ook met overtuiging – en als enige, vrees ik – tegen dit voorstel van resolutie stemmen, want het is een knieval voor, zoals ik al zei, ecocommunisme, met een ongecontroleerde uitgavenstroom en dus meer belastingen voor de burger. Het is een knieval voor een amalgaam aan oproepen tot meer overheidsingrijpen en regelneverij. Zoals ik net al zei, is dit een coalitie van klimaatregelneven die het leven van de burger willen gaan bepalen en ingrijpend veranderen. Het is simpelweg een bedreiging voor onze welvaart.
Ik zou toch nog één poging willen wagen om de N-VA op te roepen om zich te bezinnen over het geven van steun aan dit voorstel van resolutie, want het staat echt compleet haaks op het zogenaamde ecorealisme. De N-VA claimt dat woord, maar dit voorstel van resolutie staat daar echt haaks op. En het staat natuurlijk vooral haaks op het riedeltje van een haalbaar en betaalbaar klimaatbeleid.
Tot slot hoorde ik hier zeggen – door de heer Keulen, geloof ik – dat de toekomst duurzaam moet zijn. Maar met jullie klimaathysterie zal de toekomst niet duurzaam zijn, want die windmolens en die zonnepanelen, mijnheer Keulen, zijn natuurlijk helemaal niet duurzaam. Die zijn een aanslag op ons milieu. Maar dan zal onze toekomst peperduur zijn. Proficiat daarvoor.
De heer D’Haese heeft het woord.
Voorzitter, dank u wel. Ondanks het feit dat hier een resolutie wordt gestemd die het ecocommunisme zal opleggen, zullen wij toch niet voor stemmen.
Hoezo? De heer Van Rooy heeft gezegd van wel!
Maar ook niet tegen dus.
We zullen ons onthouden.
Ja, maar dan had u dat wel moeten zeggen tegen de heer Van Rooy.
Hij heeft gezegd dat ik ze mee heb ingediend, en dat is niet bepaald het geval geweest.
Ja maar, we waren allemaal al positief gestemd. En dan ineens ...
Maar goed, gaat u verder.
Mijnheer Keulen, ik wil zeker mijn appreciatie uitspreken voor de totstandkoming van dit voorstel van resolutie. Dat is een serieus werk geweest tussen de verschillende parlementen in. Ook het middenveld enzovoort werd erbij betrokken. Dat lijkt me dus wel een goede zaak. Het resultaat daarentegen volstaat niet echt. Twee zondagen geleden kwamen 70.000 mensen op straat voor een ambitieus en sociaal rechtvaardig klimaatbeleid. Maar die roep is duidelijk nog niet doorgedrongen tot in alle verschillende parlementen die mee aan tafel hebben gezeten voor dit voorstel van resolutie. Want wat hier voorligt, beste collega's, is noch ambitieus, noch sociaal rechtvaardig. Jullie zijn er dus in geslaagd om geen van beide te doen.
Als ik dit voorstel van resolutie in één zin zou moeten samenvatten, zou dat zijn – en vergeef me als dat wat kort door de bocht is – : ‘Wij zijn goed bezig. Nu de rest nog en dan is het klimaat gered.’ Dat is kort samengevat wat er eigenlijk in het voorstel van resolutie staat.
We blijven in dit voorstel van resolutie vasthouden aan de ambitie van 55 procent reductie voor Europa tegen 2030, terwijl het duidelijk is dat de klimaatwetenschap iets anders zegt. Want de klimaatwetenschap zegt dat dat niet volstaat. Dus het gaat er niet over dat ik vind dat het niet genoeg is of dat ik... Nee, het gaat over klimaatwetenschap: koolstofbudgetten en zo verder. En daaruit blijkt dat die 55 procent voor Europa niet voldoende is. Over België vind ik trouwens geen cijfers terug. Maar in plaats van daar te zeggen dat we zelf misschien nog wat moeten aanscherpen, staat er in het voorstel van resolutie dat ‘de mondiale inspanningen onvoldoende zijn’. Vinger naar de rest, want die doen hun best niet. Ik zeg niet dat de rest hun best doet, maar misschien moeten we toch starten bij onszelf, beste collega’s, dat is altijd een heel goed principe.
Het invoeren van een internationale koolstofmarkt... Misschien moeten we eens beginnen, beste collega's, met het maken van een evaluatie van de koolstofmarkt in Europa. Misschien moeten we daar eens mee beginnen. Misschien moet iemand mij eens tonen wat die uithaalt. Sinds 2013 zijn de ETS-emissies (emissions trading scheme) in Europa stabiel. Ze zijn stabiel. Ze gaan helemaal niet naar beneden.
Wat er wel verandert, zijn bijvoorbeeld de energieprijzen. Een van de drijvende actoren voor de hoge energieprijzen vandaag is het ETS-systeem. Want jullie denken toch niet dat de gasten die die emissierechten moeten aankopen, dat zelf betalen of zo? Die rekenen dat gewoon door naar de consument. En wij betalen dat op het einde van de maand in onze energiefactuur.
En er is net een studie uitgekomen over de uitbreiding van de koolstofmarkt in Europa. Dat betekent 320 tot 360 euro extra voor de energiefactuur van de mensen, plus te weinig inkomsten omdat ze gaan compenseren, plus een veel te lage impact op de CO2- uitstoot. Dus die emissiehandel, die koolstofmarkt, zorgt voor oplopende kosten en amper resultaat. En in plaats van daar eens over te bezinnen, zeggen we: ‘Nee, nee. Topidee! Laat ons dat gewoon exporteren naar de rest van de wereld.’
Wat er niet in staat, dat zijn bindende normen voor grote vervuilers, om ervoor te zorgen dat hun emissies effectief naar beneden gaan. Bindende normen, beste collega's, zoals die er zijn voor zowat álle stoffen die worden geloosd. Voor zowat álle vervuilende stoffen bestaan bindende normen, behalve voor broeikasgassen, degene die ons volledige klimaat in gevaar brengen, daarvoor bestaat het niet.
Zoals collega Muyters al aanhaalde, staat er inderdaad het principe in dat de vervuiler betaalt voor de emissies van de lucht- en de scheepvaartfactor. Maar dan stelt zich altijd opnieuw de vraag, beste collega's, wie is de vervuiler? En bij jullie is dat uiteindelijk altijd de consument, altijd de mens die afhankelijk is of die transport nodig heeft. Er staat niets in over investeringen in de internationale treinnetwerken of zo. Dat staat er niet in. Nee, maar we gaan wel de mensen meer doen betalen.
En dan moet er mij toch iets van het hart: de oproep tot een desinvestering van publieke middelen uit fossiele emissies. Een oproep aan andere landen om te desinvesteren uit fossiele emissies, dat moet zelfs de N-VA pijn doen, denk ik, wanneer die resolutie mee is ondertekend door alle partijen die federaal 3,6 miljard – ik herhaal: 3,6 miljard – euro publieke middelen in fossiele emissies gaan steken. Dat moet je maar durven! Dat eerst zelf uitvoeren en dan zeggen aan de rest: ‘Ja maar, je mag wel niet investeren in fossiele emissies.’ Dat is toch wel een heel vreemde situatie in dit voorstel van resolutie. En dan denk ik dat we die 3,6 miljard euro bijvoorbeeld beter zouden steken in investeringen in publieke en hernieuwbare energie. Maar ook daarover is er natuurlijk geen woord terug te vinden in het voorstel van resolutie. Terwijl, als je dat zelf investeert in publieke energie, beste collega’s, dan brengt dat ook op. Dan is dat niet gewoon geld in een bodemloze put, dan brengt dat ook op. Iedere euro die je in hernieuwbare energie investeert, brengt op zodra de zon begint te schijnen.
Dus, beste collega's, de ambitie ligt onder de lat. De factuur wordt doorgeschoven naar de gewone mensen. U blijft geloven in oplossingen waarvan we gewoon kunnen aantonen dat ze niet werken.
En dan is er nog het voorstel van resolutie zelf natuurlijk. Hoewel er een mooie samenwerking is, is het op zich een symptoom van een van de grootste problemen met het klimaatbeleid in dit land: de totale versnippering, alsof CO2 zich iets aantrekt van taalgrenzen of zoiets.
Het is dus duidelijk dat de klimaatbeweging nog een beetje harder van zich zal moeten laten horen. Voor dit voorstel van resolutie is het waarschijnlijk te laat, hopelijk voor de klimaatonderhandelingen niet. Ik hoop dat er vrijdag heel veel volk zal zijn op alle acties. Daarom zullen wij ons onthouden.
De heer Gryffroy heeft het woord.
Ik wil graag positief afsluiten en vanuit onze fractie onze goede collega Philippe Muyters bedanken voor het zeer goede werk dat hij heeft gedaan om tot dit voorstel van resolutie te komen met de verschillende parlementen en verschillende partijen. Waarvoor dank, Philippe. (Applaus)
De heer Van Rooy heeft het woord.
Mijnheer D’Haese, ik moet u bedanken om mijn punt te bewijzen. U onthoudt zich omdat dit voorstel van resolutie volgens u nog niet ver genoeg gaat. U bent dus nog klimaathysterischer dan al die anderen hier. Proficiat ook daarvoor. Uw verhaaltje over de prijzen die zo hoog zijn staat daar natuurlijk totaal haaks op want met uw klimaathysterie zullen de energieprijzen nog stijgen.
Vraagt nog iemand het woord? (Neen)
De bespreking is gesloten.
We zullen straks de hoofdelijke stemming over het voorstel van resolutie houden.