Verslag plenaire vergadering
Verslag
Algemene bespreking
Dames en heren, aan de orde is het voorstel van decreet van Andries Gryffroy, Robrecht Bothuyne, Willem-Frederik Schiltz, Wilfried Vandaele, Tinne Rombouts en Inez De Coninck tot wijziging van artikel 4.1.22/2 van het Energiedecreet van 8 mei 2009.
De algemene bespreking is geopend.
Collega’s, ik moet wel meedelen dat het verslag tijdig verzonden is geraakt, mijn dank aan de verslaggeving. Er is dus geen mondeling verslag nodig.
De heer Aerts heeft het woord.
Geachte voorzitter, minister en collega’s, de afgelopen maanden kreeg ik van familie en vrienden veel vragen over het Vlaams Parlement en over welke thema’s ik zou opvolgen. Zodra ze hoorden dat ik me zou vastbijten in energie, hoorde ik bijna altijd één ding: oei, dan krijg je de zonnepanelen en de terugdraaiende teller op je bord. En kijk, de eerste avond, en dat is exact wat hier nu gebeurt.
Dan had u op een andere datum moeten komen om uw eed af te leggen.
Dat is waar. (Gelach)
Beste Vlaamse Regering, het vertrouwen in uw Vlaamse Regering is door de zonnepanelenkwestie eigenlijk diep onder nul gezakt. Het zorgde voor woede bij vele Vlamingen en die woede bestaat vandaag nog steeds. Het decreet dat hier vandaag op tafel ligt, lost voor hen niets op. Het maakt de koterij rond zonnepanelen alleen maar complexer.
Er zijn twee problemen met dit decreet. Ten eerste zijn er de structurele ongelijkheden tussen de Vlamingen die al een digitale meter hebben en zij die er de komende jaren nog een krijgen. Daar is geen duidelijk antwoord op. Ten tweede blijven de eigenaars van warmtepompen en elektrische verwarming in de kou staan. Het zijn net zij die er het meeste nood aan hebben en het ergste getroffen zijn.
U besliste afgelopen vrijdag dat Vlamingen met zonnepanelen die zich bedrogen voelen, alleen maar een compensatie krijgen als ze beloven niet naar de rechtbank te stappen. Serieus, ik zat nog niet op mijn stoel, of ik viel er al opnieuw af. Met dit decreet verzaakt u aan uw belangrijkste plicht: vertrouwen herstellen en vertrouwen scheppen. Eigenaars van zonnepanelen moeten erop kunnen vertrouwen dat er een oplossing komt. (Applaus)
Proficiat met uw maidenspeech, collega Aerts.
De heer Gryffroy heeft het woord, en daarna de heer Schiltz.
En gelukkig zit collega Bothuyne in het Koffiehuis. (Gelach)
Dit gaat over het voorstel van decreet 655, collega Aerts. Dit is een operationeel voorstel van decreet, dat gaat eigenlijk puur over het scheppen van de prioritaire uitrol. Dit was nodig omdat er een prioritaire uitrol voorzien was bij de groep van PV-eigenaars. Er was decretaal voorzien dat dat uitgerold zou worden voor eind 2022. Dit voorstel van decreet gaat louter over het scheppen van deze prioritaire uitrol. Met andere woorden, we maken minder koterijen.
Twee, hier moet er niet gesproken worden over al dan niet naar de rechtbank stappen als je die compensatie krijgt of niet. Dat staat niet in het voorstel van decreet. Dat kan wel besproken worden in de algemene toelichting, enzovoort, maar daar gaat dit decreet niet over.
En om ook op uw andere opmerking te antwoorden: de investeringspremie, die is – voor alle duidelijkheid – variabel, in die zin dat ze afhankelijk is van hoeveel panelen u geplaatst hebt, wanneer u ze hebt geplaatst, en vooral of en wanneer u de digitale meter ontvangen hebt. De Raad van State heeft daar een advies over gegeven, en dat was positief. Met andere woorden: men houdt daar wel degelijk rekening met het feit dat niet iedereen op hetzelfde ogenblik de digitale meter zal hebben, dat niet iedereen op hetzelfde ogenblik die zonnepanelen heeft geplaatst, en dat ook niet iedereen dezelfde hoeveelheid zonnepanelen heeft.
Dit voorstel van decreet gaat over het schrappen van de prioritaire uitrol. Dat heeft als voordeel dat de distributienetbeheerder er perfect voor kan kiezen om straat per straat of wijk per wijk uit te rollen. Dat is volgens een – laat ons zeggen – normale operationaliteit, wat in principe ten goede komt van de totale kost die de distributienetbeheerder zou moeten dragen, en dan al kan doorrekenen via de tarieven.
Wij hebben dat uiteraard, voorzichtigheidshalve, ook doorgestuurd naar de Raad van State, en die zegt dat de opheffing van deze voorrangsregeling niet kan worden beschouwd als een met de Europese richtlijn 2019/944 tegenstrijdige maatregel. Met andere woorden: de Raad van State gaat ook akkoord met dit voorstel.
Ik denk dat dit voldoende is, maar ik denk dat er straks ook nog amendementen komen van de PVDA, en dan kom ik daar straks op terug.
De heer Schiltz heeft het woord.
Dank u, collega, ik verwelkom u, en ik ben blij dat u er bent, maar u vult wel grote schoenen, want we zien collega Danen niet graag vertrekken. Hij was een fijne collega. Maar goed, dit gaat inderdaad, zoals collega Gryffroy zegt, over de prioritaire uitrol.
Voordien hadden wij bedacht – de regering – dat het slim was – en dat is ook zo – om de zonnepaneleneigenaars eerst een digitale meter te geven, omdat die data kunnen worden gebruikt voor een flexibel aanbod, enzovoorts, om veel meer met die groene stroom te doen. Dat was natuurlijk in de veronderstelling dat het tarief gunstig bleef, zoals het was. Dat is nu allemaal weg, en dus vervalt ook de nood aan die prioritaire uitrol. En dus plooien we ons terug op wat de meest rationele uitrol is voor de netbeheerder, en dat is geografisch. Als je in een straat komt, dan doe je alle huizen in die straat, en ga je niet eerst kijken waren alle zonnepaneleneigenaars zitten. Toen was dat voordeel wel groter. Dat is er nu niet meer. Dus vervalt ook de noodzaak voor een prioritaire uitrol. Uiteraard, daar moeten we niet flauw over doen, zonnepaneleneigenaars worden feller gestraft op dit moment, in het huidige tariefsysteem. Tenminste, hun verwacht voordeel wordt niet gerealiseerd, en daarom is een beetje meer ruimte tot die digitale meter er komt ook wenselijk.
Daarnaast is er natuurlijk ook het politieke akkoord – daar zult u wel al van gehoord hebben, en dat zal ook hier in het parlement komen in de komende weken – over een investeringspremie voor pv-eigenaars om het verwachte verlies te compenseren. Ook een compensatiepremie voor de warmtepompeigenaars zit nog in de pijplijn, en ook dat kunnen we hier binnenkort in het parlement verwachten.
Maar vandaag gaat het dus enkel over het schrappen van de prioritaire uitrol. Daarvoor hopen we toch op uw steun te kunnen rekenen.
De heer Van Rooy heeft het woord.
Dank u, voorzitter. De toch wel slaafse manier waarop de ongekozen EU-commissaris Dubravka Šuica hier daarstraks werd ontvangen, en door de meeste parlementsleden werd toegesproken, heeft mij vervuld met walging. Het is symbolisch voor de vruchtbare grond van gewillige, onderkruiperige hoveniers die de EU-moloch ook hier in het Vlaams Parlement heeft gevonden, terwijl – laat ons eerlijk zijn – mevrouw Šuica toch ook maar gewoon een uitgerangeerde politica uit Kroatië is, à la Didier Reynders. Zij maakt deel uit van een systeem – de Europese Commissie, dat lak heeft aan nationale soevereiniteit, dat lak heeft aan de Vlaamse identiteit. De soms mooie woorden die ze heeft uitgesproken – dat kunnen die EU-marionetten natuurlijk goed, want daar worden ze nu eenmaal op geselecteerd, sommigen zouden haar een jukebox vol buzzwords hebben genoemd –, die soms mooi klinkende woorden dus, staan compleet haaks op de weerbarstige praktijk waarbij onze nationale ambities en ons Vlaamse volk steeds verder worden onderworpen aan de dictaten van de Europese Unie.
En dat zijn niet in de laatste plaats de EU-dictaten inzake het klimaat. Als gevolg van haar eurofilie en door haar blind klimaatfanatisme en de daaruit voortkomende zonnepanelenwaanzin heeft de Vlaamse Regering honderdduizenden Vlamingen bedrogen. Honderdduizenden Vlamingen zien daardoor vandaag tienduizenden euro’s in rook opgaan. Al deze Vlamingen dachten, hoopten te zijn ontsnapt aan de torenhoge elektriciteitsfactuur in dit land, maar helaas.
Even erg als dat zonnepanelenfiasco op zich, is het feit dat deze Vlaamse Regering helemaal niets heeft geleerd uit dit zonnepanelenfiasco, want nog steeds staat voor deze Vlaamse Regering niet het verlagen van de elektriciteitsfactuur voor alle Vlamingen voorop, maar wel het dogmatische CO2-narratief van Anuna, van Greta, van Groen en Ecolo, en dus van de tirannieke Europese Unie die wij hier daarstraks hebben kunnen aanschouwen.
In wat voor een potsierlijk klimaatreligieus gezelschap bevindt deze Vlaamse Regering zich toch? En dat voor een zogenaamd centrumrechtse regering. Deze Vlaamse Regering heeft niet als prioriteit het sterk verlagen van de elektriciteitsfactuur van de Vlamingen, maar ze heeft wel als prioriteit het bestrijden van een levensnoodzakelijke organische stof, namelijk CO2. CO2 ofwel koolstofdioxide is een kleurloos en geurloos gas, dat van nature in de atmosfeer voorkomt en dat wij op dit moment allemaal aan het in- en uitademen zijn. CO2 maakt het leven op aarde mogelijk, het zorgt voor plantengroei, het bemest onze parken en bossen. Nu zou die menselijke uitstoot van broeikasgassen, met name CO2, de hoofdverantwoordelijke of zelfs de enige verantwoordelijke zijn voor een gevaarlijke opwarming van de aarde. Nu zou die opwarming van de aarde nefast zijn voor onze leefomgeving en zorgen voor onder andere zeespiegelstijgingen. En dus, om een bepaalde temperatuurstijging te voorkomen, zou onze CO2-uitstoot dus het koste wat het kost moeten worden teruggedrongen. Zo luidt samengevat het politiek correcte narratief dat hier al vele jaren heerst.
Nu, in plaats van op krampachtige en tirannieke wijze te proberen om via CO2-uitstoot-reductie de klimaatverandering te sturen, zou deze regering moeten focussen op de gevolgen van de klimaatverandering door aan klimaatadaptie te doen. Dat is vele malen goedkoper en het heeft bovendien een veel zekerder resultaat. Kijk naar Nederland, dat al zovele decennia aan succesvolle klimaatadaptie doet via het bouwen van dijken tegen de hogerliggende zeespiegel.
Toch kiest deze Vlaamse Regering niet voor klimaatadaptie en dat kan alleen maar worden verklaard door twee dingen. Eén: hybris of hoogmoed en een megalomaan godcomplex. Twee: big business. De klimaat-business in een giftige cocktail met een soort van machtsgeil ecocommunisme, dat niet in de laatste plaats wordt uitgedragen door die Europese Unie. Het klimaatbeleid is big business op de kap van de belastingbetaler en ten faveure van de klimaatlobby. Het klimaatbeleid is een gedroomd instrument in de handen van politici en overheden die burgers willen onderwerpen aan allerlei nieuwe regels, taksen en belastingen.
Natuurlijk is het verstandig om het gebruik van fossiele brandstoffen geleidelijk af te bouwen en zo duurzaam mogelijk te leven. Natuurlijk is er op zich niets mis met geleidelijke elektrificatie, tenzij men natuurlijk tegelijkertijd zo dwaas is om kernenergie te verbannen zoals de oliedomme partijen van de Vivaldi-regering doen. Want niet zonnepanelen en windmolens zijn de energiebron van de toekomst, maar wel hoogtechnologische kerntechnologie. Per oppervlakte-eenheid en in verhouding tot de hoeveelheid benodigde grondstoffen leveren kernreactoren onnoemelijk veel meer energie dan windmolens en zonnepanelen. Kernreactoren zijn ook veel betrouwbaarder in hun energiestroom en er zijn nieuwe technologieën op komst die kernreactoren kleiner, flexibeler, nog schoner en ook geschikt voor stedelijk gebruik maken. Zonnepanelen, en vooral windmolens, verpesten daarentegen niet alleen het landschap en de natuur, ze zijn ook qua grondstoffengebruik veel vervuilender dan kernreactoren in verhouding tot de energie die ze opwekken, de weinige energie.
Wellicht moet deze Vlaamse Regering juist hopen op de klimaatverandering die men zegt te willen tegengaan zodat we meer zon en wind krijgen waardoor windmolens en zonnepanelen dus toch al iets meer energie zouden opleveren dan ze vandaag doen.
Maar zoals ik al zei: het afbouwen van fossiele brandstoffen en elektrificatie moeten geleidelijk gebeuren. Doordat deze Vlaamse Regering echter de klimaatreligie aanhangt, met bijhorende CO2-dogmatiek en een dwaas ondergangsgeloof, worden de koolstofreductie en elektrificatie razendsnel, veel te snel, door de strot van de burger geramd. Gevolg: de stroom van een gemiddeld Vlaams gezin is op dertien jaar tijd 445 euro duurder geworden. Laat dat even tot u doordringen. De afgelopen dertien jaar is de elektriciteitsfactuur van een gemiddeld Vlaams gezin verhoogd met 445 euro.
En wat is daarvan de hoofdoorzaak? De torenhoge elektriciteitsfactuur is het rechtstreekse gevolg van de overheidsverplichting voor energieleveranciers om meer zogenaamd groene energie aan te kopen. Dat zijn torenhoge kosten die de energieleveranciers uiteraard vervolgens doorrekenen aan de hardwerkende Vlamingen.
Met andere woorden, als partij zit Groen dan wel in de oppositie, maar de facto is het de klimaatreligie van Groen die deze Vlaamse Regering domineert. Deze klimaatgekke Vlaamse Regering stelt immers het potsierlijke geloof dat de mens het klimaat zou kunnen en moeten sturen door middel van obsessieve CO2-uitstootreductie boven het sterk verlagen van de elektriciteitsfactuur van de Vlamingen. Dat is dom, dat is onrechtvaardig en dat is laakbaar. Dat zullen wij als Vlaams Belang blijven bestrijden.
Dat zonnepanelenfiasco waar wij het hier over hebben, is dan ook louter een gevolg, een logisch gevolg, van deze klimaatreligie, en het voorstel van decreet dat hier nu voorligt, is niet meer dan een doekje voor het bloeden. Het voorstel van decreet wil de uitrol van de digitale meter niet meer prioritair bij de zonnepaneeleigenaars laten gebeuren, maar straat per straat, wijk per wijk, gemeente per gemeente. Er wordt dus geen onderscheid meer gemaakt tussen zonnepaneeleigenaars en niet-zonnepaneeleigenaars.
Op het eerste gezicht lijkt dit een toegift aan de mensen die zonnepanelen hebben maar nog geen digitale meter. Het lijkt een signaal van goede wil van de regering die haar eigen burgers heeft bedrogen. Tegelijkertijd is dit echter een slag in het gezicht van zonnepaneeleigenaars die wel reeds een digitale meter hebben geïnstalleerd, en dit in het volle vertrouwen dat ze konden blijven genieten van het voordeel van de virtueel terugdraaiende teller. Al deze Vlamingen blijven met dit voorstel van decreet grofweg in de kou staan.
Mijn partij, het Vlaams Belang, verzet zich dus tegen de verplichte installatie van de digitale meter, want wij zijn voor keuzevrijheid. Wij vinden, zoals u weet, dat de Vlaming baas is in zijn eigen huis. Dus moeten ook de Vlamingen die reeds een digitale meter hebben, er vrij en kosteloos voor kunnen kiezen om opnieuw een traditionele analoge meter te laten installeren. De enige manier waarop men de gedupeerde zonnepaneeleigenaars volledig kan vergoeden en deze situatie kan rechttrekken, is door een einde te maken aan de verplichte digitale meter. Niets van dit alles in dit wat ik toch een flutdecreet zou willen noemen. Wij roepen de Vlaamse Regering dan ook op om nu eens eindelijk te stoppen met het spelen van de klimaatslaaf van de EU en nog louter en alleen te focussen op het sterk verlagen van de torenhoge elektriciteitsfactuur van de Vlamingen.
Tot slot – dat is wellicht duidelijk –, stemmen wij uiteraard voor amendement nummer 2, maar zullen wij tegen amendement nummer 3 stemmen.
De heer De Meester heeft het woord.
U gaat het wel hebben over het voorstel van decreet dat voorligt?
Mag ik dan niet over de amendementen spreken?
Natuurlijk wel!
Ik zal het niet hebben over de klimaatslaven van de klimaatcommunisten van de Europese Commissie.
Neen, inderdaad, beperk u tot het voorstel van decreet dat voorligt.
Dat was ik van plan, voorzitter; ik was van plan om het interessante debat over het voorstel van decreet van collega Gryffroy en anderen te voeren. Het voorstel van decreet dat nu op de tafel ligt, zorgt ervoor dat de zonnepaneeleigenaars die nog genieten van een analoge terugdraaiende teller, niet langer worden beschouwd als een prioritaire doelgroep bij de uitrol van de digitale meter. Ze krijgen met andere woorden uitstel van executie. Voortaan wordt de slimme meter geografisch uitgerold: straat per straat en wijk per wijk.
Collega’s, u kunt natuurlijk wel zeggen dat dat de meest rationele oplossing is, maar daarom is het natuurlijk nog niet de beste of de meest rechtvaardige oplossing. Het is natuurlijk goed dat zonnepaneleneigenaars die nu nog kunnen terugdraaien, dat nog enkele jaren kunnen blijven doen, maar dit voorstel van decreet biedt geen oplossing voor alle andere problemen die dat zonnepanelenfiasco van de Vlaamse Regering heeft gecreëerd. Collega’s, als u mij niet gelooft, dan gelooft u misschien die actievoerders, die ondertussen vier maanden na dat arrest, actie blijven voeren, onlangs nog tot aan dit parlement. De mensen blijven boos, woest over wat hun is aangedaan. Ze blijven zeer kwaad, met name op de Vlaamse Regering.
Zonnepaneeleigenaars aan wie wel al een digitale meter werd opgedrongen, zijn met dit voorstel van decreet niet geholpen. Die gebroken belofte van vijftien jaar terugdraaien, die veel mensen koud heeft gepakt, wordt niet hersteld. Eigenaars van warmtepompen zijn met dit voorstel van decreet niet gered van een zware energiefactuur. Die problemen, het gevolg van het Vlaamse wanbeleid, kunnen nochtans wel worden opgelost. Ik zie dat collega Gryffroy verheugd is dat ik mijn amendementen opnieuw heb ingediend. Wij hebben die in de commissie ook al besproken. Collega’s, met die amendementen zorgen wij ervoor dat mensen opnieuw de vrije keuze krijgen. Vrije keuze, ik vind dat iets fundamenteels. Willen mensen een slimme meter, geen probleem: als Fluvius in de wijk passeert, dan pakken ze die slimme meter. Willen mensen echter geen slimme meter, dan krijgen ze in ons voorstel het recht om die te weigeren. Iedereen krijgt recht op een klassieke Ferrarismeter. Geen verplichting. Natuurlijk zullen de collega’s van de meerderheid, collega Gryffroy op kop, hier straks molenwiekend argumenteren dat de Raad van State heeft gezegd dat de slimme meter moet worden verplicht, want dat we anders het door Europa opgelegde doel van 80 procent in 2024 niet gaan halen. Tja, collega’s, ik heb het in de commissie ook gezegd: zorg er dan voor dat die slimme meter aantrekkelijker wordt. (Opmerkingen van Willem-Frederik Schiltz)
Collega, ik zal u straks uitleggen hoe u dat wel kunt doen.
U mag dat ook nu doen.
Collega Schiltz, als u de slimme meter alleen maar verkocht krijgt door die te verplichten, dan is die slimme meter blijkbaar dan toch niet zo interessant als u altijd beweert. Het is het ene of het andere. Ofwel is dat een fantastisch goed systeem, en dan zouden de mensen in de rij moeten staan aanschuiven voor een slimme meter. Ofwel is het een slecht systeem, en dan kunt u dat alleen maar gefikst krijgen door de mensen de arm om te wringen. Ook als de digitale meter niet verplicht is, blijft het mogelijk om de doelstellingen voor de uitrol van digitale meters te behalen. Collega’s, dat kan lukken als de regering ervoor zorgt dat de digitale meter financieel voordelig is, zodat mensen er zelf voor kiezen. Dat is de correcte manier om die Europese doelstelling te halen. Maak dat financieel aantrekkelijk, overtuig de mensen, in plaats van een financieel nadelig systeem te verplichten.
Collega Schiltz, een van de punten waaraan deze regering of dit parlement wel iets kan doen, is bijvoorbeeld het probleem van de doorrekening van die groenestroomcertificaten in de factuur. Dat probleem kan men wegwerken. Het is onder meer dat systeem dat ervoor zorgt dat het verschil tussen injectie- en afnameprijs zo groot is. Dat is volledig de bevoegdheid van dit parlement. Ik stel u dus de vraag: als u bereid bent om die slimme meter aantrekkelijker te maken, bent u dan niet bereid om die kosten uit de factuur te halen en dat op een andere manier uit de algemene middelen te financieren, en op die manier de businesscase voor een slimme meter voor de mensen te verbeteren?
Collega’s, een verplichting zal het in geen geval oplossen. Men doet dat trouwens met de vaccins bijvoorbeeld ook niet. Men wil een vaccinatiegraad van 70 procent, maar dat betekent toch niet dat men de mensen manu militari naar een vaccinatiecentrum brengt om ze daar gedwongen een spuit in de arm te zetten. Dat is op vrijwillige basis, vanuit het principe dat men de mensen ervan gaat overtuigen dat die vaccins nuttig zijn, in plaats van ze te verplichten. Wel, datzelfde geldt voor de digitale meter. In plaats van de mensen te verplichten, overtuig hen. Positieve stimuli, vrije keuze: op die manier kan men ook het draagvlak voor duurzame energie en een ‘smart grid’ verbeteren en vergroten. Dat is een heel belangrijk punt. Nu is dat niet zo: door een slecht systeem te verplichten, ondergraven jullie zelf volledig het draagvlak. De feiten bewijzen dat: het aantal meterweigeraars is sterk gestegen. Hoe zou dat komen, denken jullie? Hoe zou het nu komen dat mensen geen slimme meter meer willen installeren, dat ze de deur toedoen als Fluvius belt? Hoe zou dat komen? Misschien omdat het een slecht systeem is.
Collega Bothuyne, u mocht eigenlijk niet van mij. Uw collega’s van de meerderheid hebben het al voortreffelijk uitgelegd. Maar u krijgt toch nog kort het woord.
De heer Bothuyne heeft het woord.
Ik dank u voor uw oneindige goedheid, voorzitter.
U kent mij.
Het is daarom dat ik het nog eens expliciet vermeld.
Dank u wel. Dat mag in het verslag. (Gelach)
Collega's, dit voorstel van decreet is inderdaad niet dé oplossing, niet dé oplossing voor alle eigenaars van zonnepanelen die geconfronteerd worden met de gevolgen van het arrest van het Grondwettelijk Hof. Maar het is wel een cruciaal onderdeel van de puzzel die we samen aan het leggen zijn om zonne-energie opnieuw de rendabiliteit te geven die we allemaal wensen dat die geeft. Die puzzel bestaat uit meerdere stukken, bestaat uit een retroactieve investeringspremie voor mensen met zonnepanelen die op dit moment al een digitale meter hebben of in de toekomst een digitale meter laten installeren, bestaat uit extra ondersteuning voor mensen met warmtepompen bijvoorbeeld, die daar extra in hebben geïnvesteerd, bestaat uit de terugleververgoeding die we hier twee weken geleden opnieuw mogelijk gemaakt hebben voor mensen die als prosument ook energie aan het net leveren, bestaat uit zowel technische als andere manieren om het eigen verbruik te gaan optimaliseren, bestaat uit nog heel wat andere zaken die ervoor gaan zorgen dat zonne-energie in de toekomst effectief nuttig is.
Bij het eerste debat dat we hier gevoerd hebben, toen het arrest van het Grondwettelijk Hof geveld is, heeft onze fractie gezegd dat we tijd hebben om de digitale meters uit te rollen. 80 procent in 2024, 100 procent in 2029: dat is de juridisch bindende doelstelling die we moeten nastreven. We moeten die tijd kunnen gebruiken. Dit voorstel van decreet zorgt ervoor dat we die tijd kunnen nemen ten aanzien van de eigenaars van zonnepanelen die op dit moment nog geen digitale meter hebben. Het is dus een cruciaal puzzelstukje om ervoor te zorgen dat ook daar de rendabiliteit geoptimaliseerd wordt.
We hebben in de commissie uitgebreid over de voorstellen van de PVDA gesproken. Het komt erop neer dat na het advies van de Raad van State gebleken is dat de voorstellen van de PVDA meer problemen creëren dan dat ze oplossen. De collega's van de PVDA zijn zo vriendelijk geweest om hun eigen problemen proberen op te lossen met een bijkomend amendement, dat ook hier vandaag opnieuw voorligt en waarbij ze zeggen: 'we creëren problemen, maar beste regering, los ze alsjeblieft voor ons op'. Wij vrezen dat dat niet de juiste manier is om dit delicate dossier aan te pakken en dat dit ook van weinig respect getuigt ten aanzien van de eigenaars van zonnepanelen, die op dit moment met heel veel vragen zitten, met heel veel onzekerheid geconfronteerd worden. Ik denk dat het van weinig respect zou getuigen mochten we hier een advies van de Raad van State opnieuw naast ons neerleggen en zomaar eventjes iets goedkeuren wat uiteindelijk geen enkele oplossing zal opleveren. We zullen die amendementen dus niet ondersteunen.
De heer Schiltz heeft het woord.
Collega De Meester, als u zegt ‘zorg dan dat het aantrekkelijker wordt’, en ik zeg dat dat een beetje moeilijk is, want dat we als parlement geen bevoegdheid hebben over de tarieven, zegt u: ‘ja maar, ik weet het wel, zorg maar dat het financieel aantrekkelijker wordt’. We moeten er dus geld tegenaan gooien. We moeten de mensen geld geven voor een digitale meter. Dat is eigenlijk wat u zegt. (Opmerkingen van Tom De Meester)
Ja, ik weet het, ik heb uw amendement ook gelezen. De Raad van State zegt dat we het moeten oplossen, dat we een invulling moeten geven om die Europese doelstelling van 2024 te halen. En dan schrijft u laconiek in: ‘De regering moet een aantrekkelijk kader ontwikkelen om de doelstellingen te halen’. Ja, dat is waar, de regering moet ook zorgen voor wereldvrede, voor een stijgende welvaart, het liefst met 10 procent, een dalende armoede, het liefst met 50 of 60 procent. Je kunt zo tal van doelstellingen in een voorstel van decreet schrijven, dat heeft geen zin. Het gaat erover – ik zeg het u nog eens – dat het de regulator is die in dit land de tarieven bepaalt. Het is niet het wanbeleid van de Vlaamse Regering dat ervoor zorgt dat we dit voorstel van decreet maken, het is de vernietiging van een regeling die exact doet waar u voor pleit: mensen tarifaire zekerheid geven, zodat die digitale meter nul impact had op hun tarief. Nul! Dat was onze bedoeling. Dat is in dit land een complex gegeven, dat geef ik toe.
Ik heb in de commissie heel nederig gezegd – en ik zal het nog eens doen – tegen iedereen, tegen u, dat het mij spijt dat het niet gelukt is. En zoals dat gaat in de rechtsstaat, roept de rechtbank de wetgever af en toe tot de orde en zegt: ‘Uw decreet, dat gaat niet.’ En dus maken wij een nieuw decreet.
Vandaag de dag, met dit voorstel van decreet, wordt er geen digitale meter door je strot geramd. Er komt tijd voor de regering om verder na te denken, om flankerende maatregelen te nemen, om in overleg te treden – wij als parlement ook – met de regulator om te bekijken hoe we dat nu gaan aanpakken, welke kaders wij kunnen zetten als parlement, zonder dat ze opnieuw vernietigd worden door het Grondwettelijk Hof, en welke beslissingen de regulator moet nemen om die digitale meter aantrekkelijk te krijgen.
Want één ding is zeker: we hebben hem nodig. Hij biedt veel opportuniteiten en hij kan de elektriciteitsfactuur van heel veel Vlamingen, ook zij die geen zonnepanelen kunnen betalen, goedkoper maken. Ik ben blij dat u alvast de noodzaak van de digitale meter omarmt. Over de manier waarop die er moet komen, zullen we, denk ik, niet gauw tot een vergelijk komen. Dat is dan maar zo.
Alleszins, collega’s, voor de duidelijkheid: dit voorstel van decreet biedt ruimte om tot een gefundeerde en rendabele uitrol van de digitale meter te komen voor veel meer Vlamingen.
De heer De Meester heeft het woord.
Collega’s, laat ons er toch geen karikatuur van maken. Als ik jullie hier bezig hoor, dan is het de PVDA die met haar amendementen problemen creëert. Het is zeker niet het wanbeleid van de Vlaamse Regering. Neen, het is allemaal de schuld van de amendementen van de PVDA. (Opmerkingen)
Dat is hier expliciet gezegd. Laat ons toch een keer de puntjes op de i zetten. Wie heeft er eigenlijk gezorgd voor die oversubsidiëring van de grote zonnepanelenparken indertijd? Dat was toch niet de PVDA met haar amendementen, dacht ik. Het was toch zeker wel de meerderheid in dit Vlaams Parlement die daarvoor gezorgd heeft? Wie heeft ervoor gezorgd dat wij met z’n allen 1 miljard euro per jaar betalen aan groenestroomcertificaten? Niet de PVDA, dacht ik. Wij waren van in het begin tegen. Neen, Open Vld, CD&V en de N-VA hebben daarvoor gezorgd. Wie heeft er de mensen beloofd dat ze vijftien jaar lang zouden kunnen genieten van de terugdraaiende teller? Niet de PVDA, dacht ik. Neen, de Vlaamse meerderheidspartijen.
En wie heeft er nu een krakkemikkige regeling – een compensatieregeling, zogezegd – uitgewerkt? De Vlaamse meerderheidspartijen hebben dat uitgewerkt. En wie heeft ervoor gezorgd dat mensen die die premie krijgen, niet meer naar de rechtbank kunnen stappen om volledige genoegdoening te eisen? Ook diezelfde Vlaamse meerderheidspartijen. En dan zijn jullie verwonderd dat de mensen staan te protesteren, actiegroepen oprichten en duizenden handtekeningen voor petities ophalen tegen jullie wanbeleid. Dat wanbeleid, collega’s, is jullie verantwoordelijkheid. Dat moeten jullie zeker niet proberen af te schuiven op de PVDA.
Collega Schiltz, u hebt precies niet goed geluisterd naar wat ik gezegd heb. U zegt dat de regulator bevoegd is voor de tarieven. Ja, maar het Vlaams Parlement is bevoegd om de regeling van de groenestroomcertificaten te herzien. Dat is onze bevoegdheid. Dat is niet de bevoegdheid van de regulator, want wij bepalen het decretale kader daarvoor. Ik herhaal mijn vraag, collega Schiltz. Er is iets dat u wel kunt doen om het probleem niet helemaal, maar mee te helpen oplossen, en dat is de groenestroomcertificatenkosten en de openbaredienstverplichting (ODV) uit de factuur halen en via de algemene middelen verrekenen, en op die manier het verschil tussen de injectieprijs en de afnameprijs verkleinen. Dat is volledig onze bevoegdheid. Waar wachten we eigenlijk op, collega Schiltz? Waar wachten we op?
Vraagt nog iemand het woord? (Neen)
Heeft de heer Aerts nog altijd zin om in die commissie te gaan zetelen? (Gelach. Opmerkingen)
De algemene bespreking is gesloten.
Artikelsgewijze bespreking
Dames en heren, aan de orde is de artikelsgewijze bespreking van het voorstel van decreet.
De door de commissie aangenomen tekst wordt als basis voor de bespreking genomen. (Zie Parl.St. Vl.Parl. 2020-21, nr. 655/4)
– Er zijn geen opmerkingen bij artikel 1.
Er is een amendement tot vervanging van artikel 2. (Zie Parl.St. Vl.Parl. 2020-21, nr. 655/5)
Er is een amendement tot invoeging van een artikel 2/1. (Zie Parl.St. Vl.Parl. 2020-21, nr. 655/5)
– Er zijn geen opmerkingen bij artikel 3.
De artikelsgewijze bespreking is gesloten.
We zullen straks de hoofdelijke stemmingen over de amendementen, de artikelen en het voorstel van decreet houden.