Verslag plenaire vergadering
Verslag
Collega’s, vandaag eindigt de Poëzieweek, en ik wil graag een gedicht opdragen aan ons jongste lid, de heer Francesco Vanderjeugd, die vandaag 28 jaar is geworden. (Applaus)
Het is het gedicht ‘Melopee’ van de Antwerpse schrijver Paul van Ostaijen. Het verscheen in de bundel ‘Nagelaten gedichten’, uitgegeven in 1928, die postuum werd uitgebracht. Het werd opgedragen aan Gaston Burssens. Het gedicht is een typisch voorbeeld van het organisch expressionisme: de vorm volgt de inhoud.
Onder de maan schuift de lange rivier
Over de lange rivier schuift moede de maan
Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee
Langs het hoogriet
Langs de laagwei
schuift de kano naar zee
schuift met de schuivende maan de kano naar zee
Zo zijn ze gezellen naar zee de kano de maan en de man
Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar de zee
(Applaus)