Verslag plenaire vergadering
Verslag
De heer Van Grieken heeft het woord.
We kennen het allemaal: iets meemaken dat voor een buitenstaander een fait divers is maar dat je zelf voor rest van je leven onthoudt. Toen ik op de middelbare school zat, riep de leerkracht godsdienst ons op om mee te lopen in de betoging ‘Hoop op papieren’. Dat was een betoging om illegalen te legaliseren.
Het stuitte mij zo tegen de borst dat mijn klasgenoten misbruikt werden voor een politiek doel dat ik daar extra gevoelig voor geworden ben. Hoe een leerkracht zijn machts- en vertrouwenspositie misbruikt voor een politiek doel! De actie van Amnesty International ‘Schrijf ze vrij’ stuit mij net zo tegen de borst. Ik zal dat nuanceren, niet alles wat ze doen, is negatief, er zitten ook goede zaken bij. In moslimlanden waar homoseksuelen van gebouwen gegooid worden en bloggers opgesloten worden en zweepslagen krijgen, zijn briefschrijfacties wel waardevol. Daar heb ik geen probleem mee.
Ik heb wel een fundamenteel probleem als men onschuldige schoolkinderen gebruikt als politieke soldaten om brieven te schrijven tegen een democratisch verkozen premier die een kordaat immigratiebeleid voert. Niet alleen wij waren verontwaardigd, ook in Hongarije zelf waren de pers en verschillende politieke partijen zeer verontwaardigd.
U hebt bezoek gekregen van de Hongaarse ambassadeur. Hij vond het niet zo netjes, niet zo correct. Ik las in de pers dat u zich verschuilt achter de pedagogische vrijheid van de eindtermen. Ik vind dat een beetje een zwak antwoord, minister. Ik had graag een krachtdadiger signaal van u gekregen.
Minister Crevits heeft het woord.
Ik denk dat heel veel leden van dit parlement in de voorbije weken deel hebben genomen aan de briefschrijfacties van Amnesty International. Die acties bestaan al jaren en richten zich ook heel specifiek tot scholen. Amnesty biedt een pakket aan aan de scholen zonder dat de Vlaamse overheid daar enige actieve bijdrage toe levert. De scholen kiezen dan zelf of ze deelnemen of niet.
Collega Van Grieken, uw vraag heeft betrekking op één onderdeel van de actie van Amnesty International, namelijk een bepaald type brief die ze aangeboden hebben aan de scholen.
Ik heb inderdaad bezoek gehad van de ambassadeur van Hongarije. Ik betreur het zeer sterk dat dit bezoek op een of andere manier in de media is terechtgekomen. In principe, als ambassadeurs met ons komen praten, zijn die gesprekken confidentieel.
Het zijn in elk geval de scholen zelf die de vrijheid hebben om te beslissen: of ze deelnemen aan een briefschrijfactie en welk type brief de kinderen kunnen kiezen. De kinderen kunnen ook zelf kiezen.
U hebt een punt, mijnheer Van Grieken, het is de scholen verboden om aan politiek te doen. Ze moeten ter zake een correcte houding aannemen. Ik heb aan mijn administratie voorgesteld om het hele pakket van Amnesty International voor te leggen aan de Commissie Zorgvuldig Bestuur om na te gaan of dat pakket al dan niet kan worden beschouwd als politiek. Er zijn in de voorbije jaren nog nooit problemen geweest met de acties van Amnesty. Ook dit jaar is er geen enkele school die commentaar heeft gehad of directeurs die gevraagd hebben hoe het nu eigenlijk zit.
De scholen hebben in die zin hun keuze gemaakt. Ik heb, zoals mijn opdracht is, correct mijn mening bepaald; u hebt die ook kunnen lezen in de pers, anders had u mij geen vraag gesteld.
Minister, het is een beetje naïef om te zeggen dat u nog nooit negatieve signalen hebt gekregen uit die scholen. De middelbare scholen in Vlaanderen zijn wel de broeihaarden van politieke correctheid. Je zou eens moeten twijfelen aan de ‘moral high ground’ die organisaties zoals Amnesty International innemen.
Ik heb fundamentele problemen met het feit dat Amnesty International in het pakket dat ze aanbieden aan leerkrachten, aan politiek doet. Beeld u eens in dat men een brief zou schrijven, niet tegen een democratisch verkozen staatshoofd dat een kordaat migratiebeleid voert, dus een politiek pro immigratie, maar een brief dat men te laks is en dus anti migratie. Dat zou geheel ondenkbaar zijn, dan zou het kot te klein zijn.
In de Hongaarse media is deze actie van Amnesty International zeker niet goed onthaald. Mijn bewoordingen zijn nog zeer braaf. Termen als ‘politieke pedofilie’ en ‘kindsoldaten’ waren schering en inslag in de Hongaarse media. Minister, als u een goede beurt wilt maken tegenover het enige land dat Schengen correct uitvoert, zouden verontschuldigingen op hun plaats zijn. (Applaus bij het Vlaams Belang)
De heer Kennes heeft het woord.
Velen van ons doen mee aan de schrijfactie van Amnesty International. Ik heb zelf zondag al meegedaan en ik zal morgen op mensenrechtendag ook twaalf brieven versturen aan heel uiteenlopende regimes. In Hongarije zijn er voor- en tegenstanders. Dat pleit voor de Hongaarse samenleving. Over heel veel regimes waarnaar ik een brief zal sturen, zal niet worden gesproken. Er zal in de pers geen ruimte worden gegeven om rond die actie iets te doen. Dat zegt iets over hoe het in Europa en een land als Hongarije loopt. Maar ten gronde vind ik het positief dat men in scholen mensenrechten op de agenda zet. Het is een dunne lijn: waar begint en eindigt politiek? Maar ik zou het heel jammer vinden als dit soort mensenrechtenacties in scholen niet meer zou doorgaan.
De heer De Ro heeft het woord.
Met een boutade: na de regimes van Iran, Soedan, Syrië en Hongarije is nu ook het Vlaams Belang tegen de acties van Amnesty International. (Opmerkingen van Stefaan Sintobin)
Ik luister zeer goed, mijnheer Sintobin. Ik ben zeer tevreden dat er in scholen wordt gewerkt rond mensenrechten, dat er actie wordt genomen. Leerlingen leren dat de kleinste stem, de kleinste pen, ook telt. Als je die les niet kunt meegeven, aan kinderen? Ja, ik kan begrijpen dat het moeilijk verteerbaar is voor u, mijnheer Van Grieken. Maar voor onze fractie is opkomen voor vrijheden en meningen geen fait divers en niet iets dat ingaat tegen kinderrechten. (Applaus)
De heer Van Dijck heeft het woord.
Minister, het is een moeilijke discussie. Ik treed de collega’s volledig bij, maar de vraag stelt zich soms waar bepaalde grenzen liggen. Mijnheer Van Grieken, ik denk niet dat onze scholen haarden zijn van politieke correctheid. De verkiezingsuitslagen duiden dat niet meteen aan. We moeten wel bewuste burgers hebben.
We hebben een regelgeving over zorgvuldig bestuur, met een paragraaf over politiek. Uiteraard moeten we onze jongeren vormen over politiek, interesse en dergelijke. Maar waar ligt de cesuur, wat kan en wat niet? Het zou interessant zijn, minister, zoals u zegt, om de Commissie Zorgvuldig Bestuur daarover te raadplegen. Die oproep steun ik.
Dank u wel, collega’s. Ik steun alle oproepen, die voluit de acties goedkeuren waarbij kinderen inderdaad worden opgevoed om ook om te gaan met onrecht en onrechtvaardigheid, om op te komen tegen onrechtvaardigheid, om mensenrechten op de agenda te zetten. Het staat ook in de eindtermen. Daarover bestaat geen enkele discussie, voilà. Om de kritische vragen te beantwoorden … (Opmerkingen van Stefaan Sintobin)
Mijnheer Sintobin, u bent de vraagsteller niet eens. Het zou getuigen van enige correctheid als u uw mond zou houden als ik aan het spreken ben. Dank u wel! (Applaus)
U zit daar te mopperen. En niemand kan mij nog verstaan. Dat is geen manier van werken.
Mijnheer Sintobin, alstublieft. U bent altijd aan het grommelen. Dan geef ik u het woord niet meer. De minister is aan het woord. U blijft doordoen? Als twee mensen hier vragen dat u dat niet doet, en u blijft dan toch verder grommelen...!
Minister Crevits heeft het woord.
Voorzitter, dank u voor deze ondersteuning.
Ik ben hier dus zeer positief over. Om alle discussies uit de wereld te helpen, en alle zorgen die er gebeurlijk zouden zijn, lijkt het me goed dat ik sowieso het pakket overmaak aan de Commissie Zorgvuldig Bestuur. Ik heb dat ook aan mijn administratie gesuggereerd. Zij zullen daar een advies over verstrekken. Ik onderstreep echter nog eens dat er in het verleden en ook dit jaar over dit thema en over de actie alleen maar positieve berichten zijn gekomen. U hebt echter mijn engagement dat ik sowieso dat advies zal vragen. Ik denk trouwens dat dat geen kwaad kan, en we zullen dan wel zien wat daaruit zal komen.
Voorzitter, ik had u ook graag zo kordaat gehoord toen onze fractieleider hier het woord voerde en de CD&V-fractie het parlement verliet. Toen had ik u ook graag eens gehoord over elementaire beleefdheid. (Applaus van Stefaan Sintobin)
Mijnheer De Ro, u bent zo lovend over die scherpe pen, maar 11- of 12-jarige kinderen laten schrijven over transitzones, waarvan ze waarschijnlijk geen fluit weten, heeft niets te maken met een scherpe pen en vrijheid van meningsuiting. Dat heeft te maken met politieke indoctrinatie.
Mijnheer Kennes, u die zo trots twaalf briefjes schrijft, ongetwijfeld ook naar Orban, u zou beter eens praten in uw Europese partij, want dat is daar uw bondgenoot. Dat is uw zusterpartij.
In plaats van Orban te schofferen, zou u hem beter feliciteren met een kordaat migratiebeleid. Politieke taal hoort niet thuis in het klaslokaal. (Applaus bij het Vlaams Belang)
Mijnheer van Grieken, als u opmerkingen hebt over de wijze waarop ik hier het voorzitterschap waarneem, dan stel ik voor dat u zich kandidaat stelt om zelf voorzitter van dit parlement te worden. Ik hoef dat van u niet te pikken. Als hier mensen naar buiten gaan tijdens uw betoog, dan heb ik daar niets aan te zeggen. Als ze hier de orde niet verstoren, dan stoort mij dat ook niet. Als hier echter een minister op het spreekgestoelte staat en ik vraag iemand drie keer zijn mond te houden en hij doet dat niet, dan houd ik hier de orde. Ik heb het over uw partijgenoot, de heer Sintobin. U hebt me, wat dat betreft, niet terecht te wijzen. (Applaus bij CD&V)
De actuele vraag is afgehandeld.