Verslag vergadering Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid, Gezin en Armoedebestrijding

Collega’s, in 2019 werd er een nieuwe taxiwetgeving ontwikkeld met betrekking tot het wagenpark. In die wetgeving werd de omschakeling naar zero emissie vastgelegd. De omschakeling komt echter te snel voor de sector van het niet-dringend, al dan niet liggend ziekenvervoer. Vooral de chauffeurs die voorzien in dat vervoer krijgen hierdoor met hoge kosten af te rekenen voor nieuwe wagens, die niet alleen duurder zijn om aan te kopen omdat ze zero emissie zijn, maar ook omdat de uitrusting ervan een stevige inspanning vraagt. Door de hogere aankoopprijs en de nodige elementen die in dat voertuig aanwezig moeten zijn, gaan de kosten dus nogmaals omhoog. Het gevolg is dat de prijzen omhooggaan voor de patiënt die een beroep doet op het vervoer. Minister, enkele maanden geleden stelde ik vragen aan uw voorganger over het conflict tussen de mutualiteiten en de aanbieders van niet-dringend ziekenvervoer wegens de prijszetting en het zelfs stopzetten van dat vervoer door de vervoerders, die aangaven dat het bedrijfseconomisch eigenlijk onverantwoord was om dat verder te doen. Voor hen was het het zout op de patatten niet meer waard. Ze dreigden failliet te gaan. Opnieuw zou de patiënt daarvan het slachtoffer worden.

Daarnaast blijkt dat een voertuig dat is omgebouwd voor rolstoelen, een vergunning krijgt, maar enkel voor het vervoeren van personen met een rolstoel. Dat betekent dat iemand die nog wel kan stappen, al dan niet met een hulpmiddel, geen beroep kan doen op die taxidienst. Wat gebeurt er dan? In de praktijk betekent dit dat die persoon dan in een rolstoel gaat zitten, om dan met die rolstoel in dat vervoermiddel verankerd te zitten, er dan met de rolstoel uit te worden gehaald en dan het ziekenhuis binnen te wandelen. Collega’s, dat zijn toch echt situaties die zowel voor de persoon in kwestie als voor de vervoerders geen goede zaak zijn, die niet goed overkomen.

Minister, hebt u kennis van de bezorgdheid van die taxichauffeurs? De hogere kostprijzen worden doorgerekend aan de patiënt, of het vervoer wordt zelfs gewoon niet aangeboden, men zegt dat dat niet gaat op dat moment. Op welke manier kunnen de kosten voor de patiënt toch worden gedrukt en kan de zekerheid van het vervoer worden gegarandeerd? Kan er samen met minister van mobiliteit Lydia Peeters worden gezocht naar een oplossing voor de problematiek van het aanpassen van de wagens? Wagens zouden moeten worden vervangen als ze hun afschrijvingsperiode al een tijd hebben overschreden en dus economisch niet meer rendabel zijn, maar niet als ze helemaal nog niet hun economische rendabiliteit hebben verloren. Dan zouden ze niet uit het verkeer mogen worden genomen, want dat zou enkel een kostprijsverhogend effect hebben voor de patiënt in kwestie.

Minister Crevits heeft het woord.

Collega, dank u wel. De regelgeving inzake het individueel bezoldigd personenvervoer, waartoe het taxivervoer behoort, is bepaald vanuit de Vlaamse bevoegdheid Mobiliteit. Daarnaast is de federale minister van Mobiliteit bevoegd voor de regelgeving rond de inschrijving van de zero-emissievoertuigen. Binnen dat kader geldt een nieuwe regeling vanaf 1 januari 2030. Ik heb hierover nog geen vragen gekregen vanuit de sector van het niet-dringend ziekenvervoer.

Wat uw tweede vraag betreft: vandaag betekent de hogere kostprijs 100 euro voor het verkrijgen van de vergunning voor individueel bezoldigd personenvervoer. Volgens wat ik lees in de regelgeving, kan de normale afschrijvingstermijn van de bestaande voertuigen worden aangehouden.

Ik kom tot uw derde vraag. We bereiden momenteel een aanpassing van het decreet inzake het niet-dringend liggend ziekenvervoer voor. Ik wil daar een scherper onderscheid tussen patiëntenvervoer, dat wordt uitgevoerd met ziekenwagens enerzijds, en personenvervoer, dat gebeurt in personenwagens of voertuigen aangepast voor vervoer van personen in een rolstoel anderzijds. Dat moet ervoor zorgen dat het zowel voor de sector als voor politionele diensten duidelijker wordt aan welke kwaliteitsvereisten moet worden voldaan en we dat ook kunnen controleren. In dit kader is er overleg met de minister van Mobiliteit. Ik zal de vraag rond de vergunning voor voertuigen voor het vervoeren van personen in een rolstoel zeker ter sprake brengen. De vraag rond het uitstel van het verplicht gebruik van elektrische voertuigen is volgens mij een breder maatschappelijk debat. Ik ben zeker bereid collega Peeters daarover aan te spreken.

Minister, dank dat u in elk geval die stappen wilt zetten. Het gaat inderdaad over de bepaling dat de emissienormen niet van toepassing zijn voor minibussen die ingericht zijn voor aangepast vervoer en alleen voor het vervoer van mensen van mensen met een mobiliteitsbeperking worden ingezet. Wat ons betreft, is dat een niet-optimale situatie. Er zijn immers ook heel wat mensen die gebruikmaken van dat individueel bezoldigd personenvervoer, maar geen mobiliteitsbeperking hebben. Daar zit inderdaad de crux in deze kwestie. Ofwel mag die persoon er niet in, ofwel mag dat voertuig niet zo zijn uitgerust dat iemand gewoon op een stoel kan meerijden. Dat vinden we op sommige momenten toch wel wat kafkaiaans. Men moet aan mensen zeggen dat ze alleen in die wagen mogen als ze in een rolstoel zitten. Als ze dus in een rolstoel gaan zitten en die wordt vastgemaakt, dan is het in orde. Anders voldoet het voertuig niet aan de emissienormen. Minister, we moeten toch zoeken naar een manier van werken wat dat betreft. Dat is ook zo bij brandweervoertuigen. Dat is ook zo bij prioritaire voertuigen. Dit is een andere situatie wat de emissienormen betreft. Ik denk echt dat we daar het gezond verstand moeten laten primeren. Collega’s, ik denk dat het niet zo is dat voertuigen voor individueel bezoldigd personenvervoer die heel specifiek worden ingezet om mensen naar zorgvoorzieningen en ziekenhuizen te brengen, het grote probleem vormen voor de wereldwijde klimaatproblematiek, en zelfs niet voor die problematiek in dit land. Ik denk dat dat al bij al meevalt. Als we hierdoor kunnen zorgen dat dit betaalbaar blijft én dat men de diensten blijft aanbieden, dan is dat nodig, denk ik.

Minister, ik heb nog een bijkomende vraag over het niet-dringend liggend ziekenvervoer, dat onder andere voor dialysepatiënten wordt ingezet. Er is nu tariefzekerheid, maar alles is nog niet volledig opgelost. Bent u nog steeds in overleg daarover, in het belang van de patiënten? Zeker voor dialysepatiënten is dat vervoer immers van levensbelang. Als ze er niet geraken, dan heeft dat verregaande gevolgen. In naam van de N-VA-fractie vraag ik u dus om daar toch de vinger aan de pols te houden.

Minister Crevits heeft het woord.

Het niet-dringend liggend ziekenvervoer is een van die dossiers die sinds de eerste dag met deze bevoegdheid op mijn bord liggen, en op het bord van de dame aan mijn rechterzijde al veel langer. We zijn in overleg met de sector wat de tarieven betreft. Het antwoord op uw bijkomende vraag is dus: ja, we volgen dat zeker op, en ik word daar ook zeer regelmatig over aangesproken. Ik hoop dat dus opgelost te krijgen.

Ik zal helpen om dat op gezette tijdstippen te vragen en onder de aandacht te brengen, want ik meen het. Thuisdialyse is goed, maar heel veel mensen moeten naar de dialyse. We weten dat het aantal personen die naar de dialyse moeten, stijgt. Ik heb zelf een dag meegedraaid met dergelijk ziekenvervoer. Dat is meer dan alleen vervoeren. Dat zijn eigenlijk mensen die elkaar kennen. Dat gaat over mensen die zien dat er iets aan de hand is en die eigenlijk taken overnemen in het dialysecentrum, zijnde patiënten wegen bij het binnenkomen en het buitengaan, patiënten al op het bed leggen waar de dialyse gebeurt, parameters meegeven. Dat zijn allemaal zaken die ze extra doen. Ik denk dat we moeten opletten dat men er geen wiel afrijdt.