Verslag vergadering Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid, Gezin en Armoedebestrijding
Verslag
Mevrouw De Rudder heeft het woord.
Een huisarts in Wingene pleit in een opiniestuk in een medisch tijdschrift voor een stop op de wachtdiensten, omdat het blijkbaar onhoudbaar is geworden. De wachtdiensten zouden ook veel artsen zodanig uitputten dat dit een van de redenen is waarom mensen uiteindelijk afhaken. Hij stelt bovendien dat de oproepen die hij ’s nachts krijgt, gekenmerkt worden door een gebrek aan hoogdringendheid. Mensen misbruiken de wachtpost dus eigenlijk. Zo goed als alles waarvoor de arts uit zijn bed moet komen, zijn zaken die tot de ochtend of na het weekend hadden kunnen wachten. Het gaat dan bijvoorbeeld over het vaststellen van een overlijden in een woonzorgcentrum, wat evengoed de ochtend erop zou kunnen gebeuren, aangezien ook de begrafenisondernemer pas ’s morgens langskomt.
Ook professor Jan De Maeseneer bevestigt de problematiek. Hij wil geen wachtstop bepleiten, maar wel beter omkaderde wachtposten. Mensen zonder globaal dossier moeten daar ook verder toe aangemoedigd worden, want dat kan de arts van wacht heel wat last besparen, zo moet die de medische voorgeschiedenis ’s nachts niet beginnen uit te pluizen. Hij bevestigt ook dat voorzieningen zoals woonzorgcentra niet ’s nachts moeten bellen voor het vaststellen van een overlijden; dat is voor hem een kwestie van respect voor de arts.
Vandaar mijn twee vragen aan u, minister. Is deze problematiek bekend binnen het agentschap Zorg en Gezondheid? Is er vandaag de dag voldoende communicatie naar de bevolking en naar voorzieningen zoals woonzorgcentra over het gebruik van de wachtpost en kan daar nog op ingezet worden door sensibilisering?
Minister Beke heeft het woord.
Collega, ik zal de twee vragen samennemen. Ik zal ook kort antwoorden.
De organisatie van de wachtdiensten voor huisartsen buiten de reguliere uren is een federale bevoegdheid. De door u aangehaalde problematiek is dus niet opgenomen door het agentschap. Ik ben er zelf voorstander van om een sterke eerste lijn te hebben, waarin de huisartsenkring, de huisartsen en alle zorgactoren samen hun poortwachtersfunctie blijven uitoefenen, zowel binnen als buiten de reguliere werkuren.
Huisartsenkringen kunnen uiteraard lokale afspraken maken over sensibilisering omtrent het gebruik van de wachtdienst, naar de brede bevolking en de verschillende zorgvoorzieningen toe.
Mevrouw De Rudder heeft het woord.
Ik weet dat het inderdaad bij de federale bevoegdheden zit. Waarom wilde ik die vraag wel stellen? Omdat ze ook de focus legt op het globaal medisch dossier en de monitoring. Vandaar ook mijn vraag. Ik denk ook dat er voor ons misschien nog wel wat weggelegd is in het kader van preventie, om dat globaal medisch dossier vanuit onze rol misschien nog eens extra in de kijker te kunnen zetten. Men geeft immers ook aan dat er toch nog altijd heel wat mensen zijn die geen globaal medisch dossier hebben en dat net dat toch ook een werkpunt is om ook binnen de gewone zorg, binnen het preventieluik, mee de aandacht te kunnen vatten.
Ten tweede – maar daar zullen we misschien op het federale niveau nog eens naar kunnen kijken – wat betreft de monitoring van de wachtdiensten, denk ik dat we vandaag geen goed beeld hebben van wanneer mensen al dan niet naar de huisartsenwachtpost gaan. We moeten het opzetten van een systeem van monitoring bekijken, om dan ook een gerichter beleid te kunnen voeren.
Mevrouw Verheyen heeft het woord.
Dit is eigenlijk een thema dat collega Sleurs opvolgt. Zij is verontschuldigd, dus ik ga kort even in haar plaats tussenkomen.
Het is hier inderdaad al gezegd: de huisartsenwachtdienst is een federale bevoegdheid. Vanuit Vlaanderen kunnen we uiteraard ook niet zomaar meegaan in het verhaal van de betrokken arts, denk ik. Dat omkadering voor de huisartsen van wacht beter kan of moet, kunt u eventueel bespreken met uw federale collega of met Domus Medica, minister.
De problematiek van het vroegtijdig stoppen of afhaken van huisartsen hebben we in deze commissie al meerdere keren besproken. Het is een lange weg waar we voor staan.
Op de website van Wachtposten Vlaanderen – van Domus Medica, ik heb hem net bezocht – staat helder uitgelegd waarvoor de wachtposten dienen. Ik merk ook zelf dat de wachtpost in mijn eigen regio zeer duidelijk communiceert over waarvoor ze staan en waarvoor ze eigenlijk dienen. Een extra sensibiliseringscampagne is in dezen dus niet echt nodig, denk ik.
De vraag om uitleg is afgehandeld.