Report plenary meeting

De heer Vandaele heeft het woord.

Minister-president, de Vlaamse overheid zal voortaan met het Brusselse communicatiebureau Mindshare samenwerken om mediaruimte te kopen en om communicatieadvies te krijgen. We lezen die boodschap bij het persbureau Belga en op de websites van de Vlaamse overheid en van Mindshare zelf.

Het gaat om een raamakkoord dat twee jaar geldt voor een maximumbesteding van 16,5 miljoen euro. De overheidsdiensten zijn niet verplicht om een beroep te doen op dat bureau, maar zij worden wel aangeraden om dat te doen. Men hoopt dat de operatie 20 procent besparingen oplevert. Er is blijkbaar ook een studie geweest waarop deze nieuwe stap is gebaseerd. Het ging om een doorlichting van de aankoop van mediaruimte. Maar, minister-president, die doorlichting is vertrouwelijk, lezen we in de pers. We mogen niet weten wat daaruit voortgekomen is.

In uw beleidsbrief werd in een beetje onduidelijke termen over het thema gesproken. Ik citeer: “De resultaten van de audit doen veronderstellen dat er winst kan geboekt worden.” Wat verder staat: “Er zijn een aantal redenen om te veronderstellen dat…” Over het huidige contract zegt de mededeling van de Dienst Communicatie: “We zouden al zeer tevreden zijn als we 20 procent winst kunnen boeken of besparingen kunnen realiseren.” Veronderstellingen en hoop vormen een zwak fundament om een beleid op te bouwen.

Minister-president, kunt u meer toelichting geven bij het akkoord met Mindshare, met name bij het voorbereidende onderzoek?

Minister-president Peeters heeft het woord.

Die audit is uitgevoerd door een onafhankelijke expert, de Financial Media Audit. Er zijn vertrouwelijkheidsclausules getekend. Maar wanneer de noodzakelijke procedure wordt gevolgd, en er geen problemen zijn met de vertrouwelijkheid die contractueel werd afgesloten, dan heb ik er geen enkel probleem mee om die audit hier in het Vlaams Parlement ter beschikking te stellen. De parlementsleden kunnen deze audit hier dan inkijken.

In de audit staat dat er te veel tussenpersonen actief waren voor de behandeling van de mediabudgetten voor de Vlaamse overheid, dat de Vlaamse overheid voor de mediaplanning en ‘media buying’ een te lage terugstroom van kortingen kreeg, dat er nood is aan permanente ondersteuning van de communicatieverantwoordelijke, en ten slotte dat er ook heel wat knowhow kan worden aangereikt.

Ik denk dat het de heer Verstrepen was die daar in het verleden vragen over heeft gesteld, en toen heb ik geantwoord dat we de goedkopere optie moeten volgen. Er is berekend dat een en ander 26 procent goedkoper zou zijn, en als het goedkoper is dan hoe we nu werken, dan moeten we dat doen.

U verwijst ook nog naar het bureau dat geselecteerd werd. Voor alle duidelijkheid: de toewijzing gebeurt via een overheidsopdracht met concurrentie. U spreekt over een akkoord met dat bureau, maar alles gebeurt volgens de regels van de kunst.

Maar als het Vlaams Parlement vraagt naar deze audit, wil ik graag een regeling treffen met de voorzitter, met respect voor het vertrouwen, zodat die audit hier kan worden ingekeken. Na inzage kunt u nog met meer kennis van zaken oordelen. Ik heb dit dossier laten doorgaan met als enige vereiste dat het goedkoper is dan de vorige regeling. De opmerkingen die in die audit zijn opgenomen, kunnen we op die manier beantwoorden.

Minister-president, bedankt voor uw aanbod om de audit en misschien de aanbestedingsprocedure hier ter inzage te leggen.

Persoonlijk heb ik niet zo’n goede ervaringen met de voorganger van Mindshare. Eind jaren 90, begin 2000 had de Vlaamse overheid ook een contract met een mediabureau. Toen was ik zelf communicatieverantwoordelijke van een van de Vlaamse overheidsinstellingen, en ik kon rechtstreeks goedkopere tarieven bedingen bij de omroepen dan wanneer ik via dat bureau werkte.

Daarom herhaal ik nogmaals mijn vraag: bent u echt wel zeker dat die besparingen kunnen worden gerealiseerd? Of is dat ‘hoop’, zoals communicatiemensen zeggen?

De heer Verstrepen heeft het woord.

Voorzitter, hierover zijn inderdaad in het verleden al meer vragen gesteld. Het begint nu concreet te worden, maar toch zijn er nog een aantal punten onduidelijk in dit verhaal. Die besparing van 26 procent, is dat een vaststaand feit en kan men er zeker van zijn dat men dit haalt? Ik heb het nog altijd een beetje moeilijk met het feit dat men niet verplicht is om te werken via Mindshare omdat er nog lopende contracten zijn, vermoedelijk omdat verbreking van die contracten nog duurder zou zijn, of zijn die contracten niet verbreekbaar?

Er is nog heel wat onduidelijkheid en ik reken op een meer gedetailleerde inzage van dit dossier omdat we het toch al een hele tijd opvolgen. Is het effectief een besparing? Die ‘niet-verplicht’ module staat haaks op het doel waar het allemaal mee begon. Kunt u daar iets meer toelichting geven?

De heer Yüksel heeft het woord.

Het is goed dat de planning en aankoop van mediaruimte voor communicatie wordt gecentraliseerd. Als er in die audit blijkt dat er 26 procent besparingen mogelijk zijn, en 26 procent efficiëntie gerealiseerd kan worden, dan moeten we die oefening durven te maken. Dan kunt u nu dit project niet in twijfel trekken, zolang het niet is uitgerold.

Een ander punt is dat er communicatie wordt gevoerd en uitbesteed op een transparante manier. Dat element moeten we ook meenemen. Ik wil ook de vraag van de heer Vandaele onderschrijven om die doorlichting hier ter beschikking te stellen van de volksvertegenwoordigers.

De heer Tommelein heeft het woord.

Het zou interessant zijn om die audit te krijgen, waarvoor dank als dat mogelijk is. Het is niet alleen een kwestie van een goedkopere, maar ook van een efficiëntere en eerlijkere verdeling van de communicatiemiddelen. Ik heb vastgesteld dat er de laatste jaren een scheeftrekking is geweest van de overheidscommunicatie. U kent mijn stokpaardje: de regionale omroepen zijn op dat vlak de voorbije jaren duidelijk niet overbedeeld geweest.

Minister-president, kunt u garanderen dat er vanuit het communicatiebureau Mindshare voldoende aandacht zal gaan naar de besteding van overheidscommunicatie via die regionale omroepen? Het water staat die omroepen aan de lippen, zoals u weet. Minister Lieten heeft dat in het verleden al beloofd. Ik vraag me af of men dat ook hard zal kunnen maken.

Ik begrijp dat er kamerbreed wordt ingegaan op mijn aanbod om met de specifieke procedure die eigen is aan dit parlement, de vertrouwelijkheid te garanderen. Ik stel voor dat we dat organiseren, zodat daarover geen enkele onduidelijkheid bestaat en zodat er volledige transparantie is.

De afdeling communicatie van de Diensten voor het Algemeen Regeringsbeleid (DAR) gaat daar een belangrijke rol in spelen en zal dat gedeeltelijk opnieuw in huis nemen, zeker wat de aankoopcentrale betreft.

Het niet verplichten is een oplossing die rekening houdt met wat er al is afgesloten op het veld enzovoort. Daar kunnen we zeker op terugkomen. Het auditrapport is volledig transparant. Ik heb er geen enkel probleem mee dat het parlement hierover volledig wordt ingelicht. Ik heb uitdrukkelijk toegezegd dat ik dat pas doe als er een besparing is. Men heeft mij met documenten – waarover ook kan worden gesproken – aangetoond dat mediaruimte aankopen voor de Vlaamse overheid gemiddeld 26 procent goedkoper wordt.

Op basis van al die elementen heb ik gezegd dat we dat moeten doen als dat zo is. Als dat na een bepaalde periode geen bewaarheid wordt, dan heb ik een probleem omdat ik hierin ben meegegaan met de zekerheid van de betrokken actoren dat het zal en kan worden gerealiseerd. Maar er is geen probleem dat het wordt opgevolgd, dat er met kennis van zaken verder over wordt gediscussieerd.

De heer Tommelein pleit ervoor om een deel van de koek voor de regionale omroepen voor te behouden. Ik verwijs hier ook naar het protocol dat we vroeger – tot 2010 – hadden met de schrijvende pers. Er moet ook aandacht zijn voor het feit dat een deel van de koek naar de schrijvende pers gaat of blijft gaan.

Samenwerking met een communicatiebureau is in elk geval nuttig vanwege de deskundigheid van die mensen om dat te coördineren. Het mag in elk geval niet meer kosten dan vandaag, het liefst moet het zelfs een besparing inhouden. We weten allemaal dat communicatiebureaus een honorarium vragen.

Ik mag volgens het reglement één vraag stellen. Ik doe dat heel plichtsgetrouw, maar ik krijg er geen antwoord op.

Dat is iets anders. Dan moet u dat daarna in de commissie ter sprake brengen. Na de slotopmerking van de vraagsteller… Ik verwijs u door naar de commissie. Daar kunt u alsnog uw vraag stellen.

Ik respecteer dat, maar als ik een vraag mag stellen, verwacht ik natuurlijk wel een antwoord.