Report plenary meeting

Algemene bespreking

Dames en heren, de algemene bespreking is geopend.

De heer Daems, verslaggever, heeft het woord.

Mevrouw de voorzitter, ik verwijs naar het schriftelijke verslag.

De heer Wymeersch heeft het woord.

Mevrouw de voorzitter, geachte leden, ik vind het jammer dat de minister van Leefmilieu niet aanwezig is in ons midden. Ook vind ik het zeer jammer dat een groot deel van de indieners van dit voorstel van decreet, dit gecamoufleerde ontwerp van decreet, hier al evenmin zijn. Ik zie wel de eminente voorzitter van de commissie voor Leefmilieu, en mevrouw Rombouts, maar daarmee houdt het dan ook op.

We hebben enkele bezwaren tegen dit voorstel van decreet. Zoals men ook ruiterlijk toegeeft, gaat het hier in feite om een voorstel van interpretatiedecreet bij het decreet van 21 oktober 1997 betreffende het natuurbehoud en het natuurlijk milieu. Meer bepaald gaat het over de manier waarop men artikel 17 van dat decreet heeft gelezen.

Dat beruchte artikel 17 houdt in dat de Vlaamse Regering binnen vijf jaar na de inwerkingtreding van het decreet effectief een oppervlakte van 125.000 hectare vengebeid afbakent en zorgt voor de totstandkoming van de natuurinrichtingsplannen binnen een periode van tien jaar na de inwerkingtreding van het decreet. De vraag hierbij is of de termijn in artikel 17 van het oorspronkelijke decreet een vervaltermijn is dan wel een termijn van orde. De Raad van State heeft in een arrest geoordeeld dat het gaat om een vervaltermijn. Het voorstel van decreet dat we vandaag behandelen en waarover straks wordt gestemd, wenst de draagwijdte van het artikel zodanig te veranderen dat er sprake is van een termijn van orde.

Een vervaltermijn kan worden omschreven als een door een normatieve bepaling voorgeschreven termijn waarbinnen een administratieve overheid een bevoegdheid moet uitoefenen op straffe van verval van die bevoegdheid. Een termijn van orde daarentegen is een termijn die geen verplichtend karakter heeft. Dat is de interpretatie die de indieners van dit voorstel van decreet geformaliseerd wensen te zien. Dat betekent dat de meerderheid de draagwijdte van het oorspronkelijke decreet wil wijzigen. De Vlaamse Regering en de meerderheid komen tot de vaststelling dat de uitwerking van artikel 17 niet is zoals zij oorspronkelijk wensten. Dat doet me onmiddellijk besluiten dat men zijn huiswerk indertijd niet goed heeft gedaan. Dit is natuurlijk omdat ze er niet in geslaagd is de haar door het decreet opgelegde taken, namelijk de afbakening binnen de opgelegde termijnen, te vervullen. Om het falen van de meerderheid te repareren - ik heb in de commissie niet alleen van een reparatiedecreet gesproken maar ook van een klein nooddecreet - wordt nu dit interpretatief decreet ingediend.

De oorspronkelijke tekst is duidelijk. Hij houdt een duidelijke verplichting in voor de Vlaamse Regering en een duidelijke termijn waarin die verplichting moet worden uitgevoerd. Het is dan ook niet meer dan normaal dat de Vlaamse Regering haar bevoegdheid verliest als ze deze verplichting niet uitvoert binnen de opgelegde termijn. De Raad van State heeft een correcte interpretatie gegeven aan het artikel. Het veranderen van de draagwijdte van decreten via de wijziging van de interpretatie wanneer ze een uitwerking heeft die de meerderheid niet aanstaat, is voor mij een rechtsstaat onwaardig. Dat mogen we minstens betitelen als onbehoorlijk bestuur.

De termijn die aan de regering door artikel 17 is opgelegd om de vengebieden af te bakenen houdt de duidelijke opdracht in om binnen de vijf jaar na de inwerkingtreding van het decreet deze gebieden te hebben afgebakend. Hetzelfde geldt voor de termijn van tien jaar om de natuurinrichtingsplannen tot stand te brengen. Wanneer deze termijnen zijn verstreken, en dat is duidelijk vandaag het geval, houdt de bevoegdheid van de regering op.

Ik wil verwijzen, collega's, naar de Raad van State, die op zijn beurt verwees naar de vaste rechtspraak van het Grondwettelijk Hof en het Hof van Cassatie. "(...) de parlementaire voorbereiding van een wet of een decreet niet kan worden aangevoerd tegen een kant-en-klare tekst van die wet of dat decreet. " Dit is een toepassing van de eerste interpretatieregel die zegt dat wanneer de tekst duidelijk is en niet moet worden geïnterpreteerd, de speciale interpretatietechnieken zoals uit de memorie van toelichting de betekenis van een artikel afleiden, maar mogen worden gebruikt wanneer uit de tekst van het artikel de betekenis niet kan worden afgeleid. Dat is in dit geval duidelijk niet het geval.

Tijdens de bespreking in de commissie van dit interpretatiedecreet meldde de heer Daems, fractievoorzitter van Groen!, dat er nog andere arresten waren die de venafbakening in specifieke gevallen, vernietigen.

Als we goed zijn ingelicht, gaat het in totaal om 23 arresten.

De minister - en het is jammer dat ze nu niet aanwezig is - antwoordde toen dat uit een eerste onderzoek bleek dat de andere gronden tot vernietiging in RUP's kunnen worden ondervangen. Zij zou enkele weken geleden aan juristen de opdracht geven om de arresten nogmaals te onderzoeken. Het was de voorzitter van de commissie voor Leefmilieu, de heer Lachaert, die voorstelde dat de indieners dit ook verder zouden bekijken, in elk geval vóór de behandeling in plenaire vergadering. Dit doet ons dan deze vraag stellen: heeft de meerderheid een en ander bekeken vóór deze behandeling in plenaire vergadering, en zo ja, wat is dan het resultaat?

Collega's, een en ander kan eventueel worden gebruikt om ervoor te pleiten om alles nog eens rustig te bekijken voor we over dit voorstel van decreet stemmen. En eigenlijk, aangezien we het toch voorgeschoteld krijgen, zou het beter zijn geweest dat hier een echte decreetswijziging voorlag in plaats van dit voorstel van interpretatief decreet, want dan zouden we waarschijnlijk samen aan tafel gezeten hebben om alles opnieuw grondig te bekijken.

Dit is natuurlijk 'de truc van de lepe Charel', en daar doen wij niet aan mee. Om de redenen die ik daarjuist heb aangehaald en die van zuiver legistieke aard zijn, zullen wij dit voorstel van decreet niet goedkeuren. (Applaus bij het Vlaams Belang)

Mevrouw Rombouts heeft het woord.

Mevrouw de voorzitter, ik wil nog eens heel duidelijk stellen dat het gaat om een interpretatie van de uitspraak van de Raad van State, waardoor een aantal zaken waarover in het verleden werd beslist, volledig hun rechtszekerheid dreigden te verliezen. Met dit voorstel van decreet creëren we de nodige duidelijkheid.

De heer Lachaert heeft het woord.

Mevrouw de voorzitter, ik wil hier gewoon nog het volgende aan toevoegen in verband met een nieuw decreet en interpretatie. Als een nieuw decreet wordt gemaakt, dan geldt het, vanaf de publicatie, voor de toekomst. Als een interpretatiedecreet wordt gemaakt, dan geldt dat ook met terugwerkende kracht.

Mijnheer Wymeersch, het kabinet heeft een onderzoek gedaan. Ik zal vragen dat men u de documentatie doorstuurt, want daaruit blijkt dat een en ander juridisch steek houdt.

De regering en de meerderheid hebben alleszins vastgesteld dat de tekst zoals die in het decreet werd neergeschreven, niet in orde was, minstens omdat men niet juist kon incalculeren hoeveel tijd er nodig was om tot een bepaalde afbakening over te gaan. Men verwees dan maar naar een memorie van toelichting waaruit een en ander zou moeten blijken.

Het Grondwettelijk Hof heeft echter vroeger al gezegd dat een memorie van toelichting niet kan worden gehanteerd als de tekst van het decreet op zich duidelijk is, want dan is er geen interpretatie mogelijk. Blijkbaar heeft deze Vlaamse Regering, en als gevolg daarvan ook deze Vlaamse meerderheid, daar geen oren naar en wil men een duidelijke interpretatie geven waar dat echt niet nodig is. Hier is sprake van het omzeilen van een gerechtelijke uitspraak, en ik vind dat wij daar niet aan kunnen meedoen.

Vraagt nog iemand het woord? (Neen)

De algemene bespreking is gesloten.