Report plenary meeting

De heer Tavernier heeft het woord.

Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, toen ik vorige week de benoeming van de drie arrondissementscommissarissen vernam, dacht ik spontaan aan twee dingen. Ik dacht ten eerste aan de slogan, het merkteken van Open Vld en voorzitter Bart Somers: 'Goed bestuur.' Ten tweede dacht ik aan de crisisblog 'Vlaanderen wacht niet' van Kris Peeters: "Woord houden en de mensen vertrouwen en hoop geven, dat doen we als verantwoordelijke beleidsmakers."

U benoemt drie arrondissementscommissarissen. Nadat u eerst een probleem hebt vastgesteld en geanalyseerd, geeft u een antwoord. Wat is de probleemanalyse? Eén, u stelt vast dat er enkele posten van arrondissementscommissaris vrij zijn, ook al is dat al jaren zo. Twee, u stelt vast dat er drie gouverneurs zijn die stilaan bezwijken onder de werklast: Steve Stevaert, André Denys en Paul Breyne. Gelukkig hebben de andere gouverneurs daar iets minder last van. Die hebben wat last met een parkeerplaats voor hun grote auto, maar hebben geen bijkomend personeel nodig. Drie, u stelt vast dat er hier en daar nog iemand geplaatst moet worden. Er zijn soms ontroerend openhartige bekentenissen van mensen die geen verkiesbare plaats meer hebben of vrezen dat kabinetten worden afgeslankt. Vierde vaststelling: er zijn drie coalitiepartners. Als de ene iets krijgt, moet ook de andere iets krijgen.

Wat doet u dan? Krachtdadig besturen. U benoemt niet één, maar drie arrondissementscommissarissen, van elke kleur één, ondanks alle discussies over het nut van die arrondissementscommissaris. Trouwens, ik wil erop wijzen dat u ook nog adjunct- arrondissementscommissarissen kunt benoemen.

En dan stel ik vast dat er voor de volgende ministerraad op de agenda staat: "(Adjunct-) arrondissementscommissarissen, salarisschalen en indexkoppeling, ontwerpbesluit van de Vlaamse Regering tot wijziging van het besluit van de Vlaamse Regering in verband met dat statuut." Ik veronderstel dat het niet zal gaan over een verlaging van die salarissen.

Mijnheer de minister, hoe verantwoordt u de benoeming na zoveel jaar van drie arrondissementscommissarissen, mooi gekleurd, en wat staat er in dat ontwerp van besluit van volgende vrijdag in verband met de salarisschalen?

De heer Van Nieuwenhuysen heeft het woord.

Mijnheer de minister, u weet dat onze fractie gekant is tegen het voortbestaan van die erfenis uit de napoleontische tijd, met name de arrondissementscommissarissen. Wij voelen ons gesterkt in de vaststelling dat het om overbodige functies gaat door het feit dat twee van de drie posten zo goed als twee jaar open hebben gestaan: Limburg en West-Vlaanderen. Bij mijn weten is het functioneren van de provincies West-Vlaanderen en Limburg daardoor niet in het gedrang gekomen.

Het is nogal duidelijk dat het gaat om een middel om politieke vrienden te 'caseren'. Het is netjes verdeeld over de drie regeringspartijen. Voor West-Vlaanderen bent u blijkbaar gaan vissen in de gemeenteraad van het Oost-Vlaamse Gent, waar iemand heel ongelukkig rondliep. Dat was mevrouw Martens, dochter van, die gebuisd was bij de lijstvorming voor het Vlaams Parlement en op die manier wordt gerustgesteld.

Nu, ik dacht aanvankelijk te vragen wat de procedure was geweest, mijnheer de minister, maar ik heb het antwoord al gevonden. De heer Sauwens heeft daarover recent nog een schriftelijke vraag gesteld. In het antwoord wordt er gesproken van een screening van het cv en een selectie-interview dat de evaluatie beoogt van de persoonsgebonden competenties en van de vaktechnische competenties, evenals van de motivatie en de affiniteit met het werkterrein. Wat mevrouw Martens betreft en haar affiniteit met het werkterrein, daarover heb ik in Knack het volgende gelezen: "In mijn kindertijd gingen we elk weekend naar zee. Mijn man is afkomstig uit West-Vlaanderen en ik heb in Kortrijk gestudeerd."

Mijnheer de minster, mijn carrière stopt ook in juni. Ik ben een Brusselaar en woon in de provincie Antwerpen. Mijn moeder was van Dordrecht, mijn schoonouders zijn van Oost-Vlaanderen en ik ben ooit op schoolreis geweest naar Limburg. Als u voor mij iets weet, ik houd mij altijd aanbevolen.

Wat de motivatie betreft, lees ik wat mevrouw Martens in Terzake heeft gezegd. "Ik heb een gezin te onderhouden met twee kinderen en daartoe moet ik toch een inkomen hebben." Ik ken nog andere mensen die een inkomen nodig hebben en die best geïnteresseerd zijn in deze job. De motivatie van mevrouw Martens is dus gekend, maar ik ben wel benieuwd naar de motivatie van de regering, wetende dat men voor deze job 10 jaar relevante ervaring moet kunnen aantonen.

De heer Peumans heeft het woord.

De voorgeschiedenis is al uitgelegd. Uit informatie waarover ik beschik, had Informatie Jobpunt Vlaanderen deze procedure perfect kunnen uitvoeren. Blijkbaar is de oproep alleen gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad en bijvoorbeeld op de webstek van Binnenlands Bestuur. Er zijn heel wat mensen die deze functie veel beter kunnen uitoefenen dan wie dan ook, als ze überhaupt nodig is - maar dat is dan weer een ander debat.

Voor de burgemeesters onder u citeer ik even uit de functieomschrijving van de arrondissementscommissaris. "De arrondissementscommissaris kan, in geval van woelige samenscholingen, van oproer of van gewelddadig verzet tegen de uitvoering van de wetten, het leger vorderen." Ik heb niet veel burgemeesters gekend die het leger hebben moeten vorderen, maar een arrondissementscommissaris kan dat ook nog. Men kan de vraag stellen of deze job nog in stand moet worden gehouden. Ik heb een vroegere arrondissementscommissaris, ik dacht van Maaseik, ooit eens horen zeggen: "Ik ben een veredelde opsteller." De man heette Bloemen en hij hield zich bezig met het afleveren van visverloven en van jachtverloven in de provincie Limburg. In Limburg wordt nog veel gevist en gejaagd, doordat wij vele bossen hebben.

Een ander opvallend gegeven is dat in de Oost-Vlaamse commissie een zekere heer Dujardin zetelt, een kabinetsmedewerker die zeker zijn verdienste heeft - begrijp me niet verkeerd. Er is ook een zekere heer Matthijs en de heer Denys. Ik zou ook graag de samenstelling van de andere commissies kennen. Die onder de leiding van de heer Breyne zal waarschijnlijk bestaan uit drie CD&V'ers, die van Limburg, onder de leiding van de heer Stevaert, waarschijnlijk uit drie socialisten.

Dan zie ik tot mijn grote verbazing als punt 14 van de agenda van de ministerraad, 'Salarisschalen en indexkoppelingen' staan. Er zal blijkbaar een aanpassing gebeuren aan de salarisschalen. Wat mij het meest interesseert, is hoe, op het einde van deze rit, deze drie brute politieke benoemingen tussen de drie politieke partijen die in deze meerderheid zitten, zijn verdeeld. De jury's werden zelfs in functie daarvan samengesteld. Mijn vraag is dan welke procedure er is gevolgd om deze benoemingsoperatie tot stand te brengen.

Minister Keulen heeft het woord.

Mevrouw de voorzitter, collega's, ik ben eigenlijk blij met deze vraag. Ze leeft al enkele dagen. Deze benoemingen zijn 100 percent in orde. Een eerste belangrijke vaststelling vooraf is dat het de eerste keer is in de geschiedenis van dit koninkrijk dat examens worden georganiseerd en er een selectieproef is voor het ambt van arrondissementscommissaris. Vroeger werden ze benoemd zonder boe of bah. Vandaag is er een drempel en de mensen moesten er overheen. Wie benoemd is, heeft wel degelijk de selectieproeven ondergaan, en met succes.

De vraag is dan of een regering al dan niet mag kiezen uit de geslaagde en geschikt bevonden kandidaten. Vandaag is dat wettelijk toegelaten.

Men doet hier nogal smalend over die jury. Men doet die mensen daar oneer mee aan. In het statuut staat dat dit gebeurt onder leiding van de provinciegouverneur. Rond die gouverneur moet een selectiecommissie worden samengesteld. In West-Vlaanderen is dat de heer Breyne, samen met professor Monballyu, hoogleraar in Romeins recht en de geschiedenis van het recht aan de KULAK en professor De Clercq, hoogleraar economie en bedrijfskunde aan de Universiteit Gent. U doet die mensen oneer aan wanneer u zegt dat zij marionetten zijn die enkel knikken en slikken. Zij hebben een reputatie en hebben hun soortelijk gewicht te verdedigen in hun vakgebied.

In Oost-Vlaanderen is de jury samengesteld onder leiding van gouverneur Denys. Verder was er professor emeritus Dujardin, die verbonden was met de VUB, expert in administratief recht. Wat zijn onafhankelijkheid betreft, was hij als expert betrokken bij de Fortiscommissie. De tweede professor was de heer Matthijs, professor aan de VUB aan de vakgroep politieke wetenschappen. Hij houdt zich daar bezig met overheidsbegrotingen en bestuurswetenschappen. Verder is hij voorzitter van de Vlaamse Adviesraad voor Bestuurszaken. Dit zijn serieuze juryleden met naam en faam, die een grote expertise hebben in hun vakgebied.

In Limburg was de jury samengesteld onder leiding van gouverneur Stevaert. Verder was er ook mevrouw Camps, provinciegriffier en de heer Lamon, lid van de Hoge Raad voor Justitie en voorheen voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies. Ook hier gaat het opnieuw over mensen met naam en faam, met een reputatie in hun vakgebied die zich niet laten gebruiken voor politieke spelletjes.

Ook over de taak van de arrondissementcommissarissen wordt steeds smalend gedaan. Ik raad iedereen aan om eens een week, een maand of een jaar met zo'n arrondissementscommissaris op te trekken om te zien wat zij doen. Zij oefenen mee het toezicht uit over de gemeenten en over de OCMW's. Ze geven leiding aan het korps van gewestelijk ontvangers. Ze zijn ook bezig met de veiligheidstaken van politie, brandweer, civiele bescherming. Wie burgemeester is, weet dat de brandweerhervorming op het terrein gebeurt door de arrondissementscommissarissen.

Als het gaat over de veiligheid binnen de politiezone, zit de arrondissementscommissaris in de plaats van de gouverneur samen met iemand van het parket, met vertegenwoordigers van de lokale en de federale politie. Verder is hij secretaris van de Raad voor Verkiezingsbetwistingen. Hij is vandaag de enige vervanger voor de gouverneur. Vroeger kon dat ook een gedeputeerde zijn of de griffier. De arrondissementscommissarissen doen ook de controle van de registers van de burgerlijke stand en van de bevolking. Zij leveren ook de jachtpatenten af, maar niet meer de visverloven. Daar is uw kennis niet helemaal à jour, mijnheer Peumans.

Het zijn mensen met een volledige dagtaak. Als u hen tijdens een bepaalde periode zou volgen, dan zou u kunnen oordelen of zij effectief bezig zijn of gewoon een plaats hebben zonder werk. Ik blijf bij het eerste. Die mensen hebben een zinvolle job en zijn nodig voor ons binnenlands bestuur.

Kan die functie worden afgeschaft? Het college van gouverneurs heeft meermaals gevraagd om de vacante plaatsen van arrondissementscommissaris in te vullen. Ik heb aangegeven welke taken zij uitvoeren. Men kan daar niet op afdingen.

U had het ook over het afschaffen van de functie. Hier gaan we dat niet kunnen doen. Maar als u dat wilt doen, moet u maar vragen om te muteren naar de federale kamers. Het is immers een functie die beschermd is in de bijzondere wet. Het ambt kan enkel worden afgeschaft met een tweederdemeerderheid en een meerderheid in elke taalrol. Het is een van die beschermde ambten. Als u dat voor elkaar krijgt, zal ik u niet tegenhouden. De omvang, het volume van het aantal ambtenaren, dat is een zaak die we in de gaten moeten houden. We mogen die niet laten ontsporen. Maar als de arrondissementscommissarissen wegvallen, dan moet men andere mensen aantrekken om die functie te vervullen. Dan komen er directeurs voor het toezicht, directeurs voor de veiligheid in de administratie. Iemand moet dat werk immers doen. Dat werk is nodig.

Over de kandidaten zal ik vertellen wat ik daarover weet. Degenen die geïnteresseerd zijn, kunnen alle documenten hebben. Ik heb daar geen enkel probleem mee. Ik heb een lijst van de geslaagd en geschikt bevonden kandidaten gekregen van de verschillende jury's. De regering heeft dan de benoemingen gedaan. In Limburg waren er zes kandidaten, van wie vijf geslaagd en geschikt bevonden. In Oost-Vlaanderen waren er vijf kandidaten, van wie drie geslaagd en geschikt bevonden. In West-Vlaanderen, ten slotte, waren er drie kandidaten, van wie twee geslaagd en geschikt bevonden. Degenen die we hebben gekozen, waren dus duidelijk geslaagd en geschikt bevonden. (Opmerkingen van de heer Joris Van Hauthem)

Het zou er inderdaad nog aan mankeren. We hebben dat correct gedaan, zoals het hoort.

Dan is er de zaak van de cv's. Ik zal daar geen doekjes om winden. Didier Detollenaere is bij mij adjunct-kabinetschef. Hij houdt zich bezig met het binnenlands bestuur. Het hele parlement, maar zeker alle leden van de commissie Binnenlands Bestuur kennen Didier zeer goed. Voor hij bij mij op het kabinet kwam, was hij actief als raadgever-expert op de kabinetten van de heer Sauwens, en nadien bij de heer Van Grembergen. Dat zijn geen Open Vld'ers. Deze man is een specialist voor het binnenlands bestuur. Hij was ook waarnemend arrondissementscommissaris. Hij komt uit de stiel en keert nu eigenlijk terug naar de stiel waar hij vandaan komt.

Michel Carlier is de kandidaat uit Limburg. Hij is de kabinetschef van de burgemeester van Hasselt. Hij is ook academisch geschoold. Als rechterhand van de burgemeester van de hoofdplaats van Limburg kent hij het binnenlands bestuur van binnenuit. Hij heeft met succes die selectieproeven doorstaan. Ook hier moet men leren accepteren dat mensen die op kabinetten werken, en zeker als kabinetschef of adjunct-kabinetschef, over het algemeen gewend zijn om hard te werken, bekwaam zijn en, door de combinatie van beide, perfect in staat zijn om aan selectieproeven, aan examens deel te nemen. In dit geval kennen ze van binnenuit het vakgebied van het binnenlands bestuur.

Dan is er ook nog Anne Martens. Ik zal er geen doekjes om winden. Formeel was ze tweede gerangschikt. Maar ze was geschikt en geslaagd bevonden. Anne Martens is juriste. Ze was actief als advocate, is lid van de gemeenteraad. Ze kent het gewestelijk niveau. Ze heeft op kabinetten gewerkt. Ze heeft dus heel wat relevante en interessante ervaring. Om die reden is ze ook benoemd.

In tegenstelling tot vroeger gaat het hier in alle gevallen om kandidaten die de selectieproeven hebben doorstaan. Vroeger werd er gewoon overgegaan tot een benoeming zonder boe of bah. Hier moest men slagen voor een jury bestaande uit academici en de provinciegouverneur. Men moest tien jaar nuttige ervaring bewijzen.

Mijnheer Peumans, het is goed dat u die vraag over de loonsverhoging stelt. Ze is niet gepland. Waarover gaat het? Het gaat gewoon over een technisch-legistieke aanpassing. De lonen van de arrondissementscommissarissen zijn gekoppeld aan de lonen van de afdelingshoofden van de administratie. Voor degenen die echt thuis zijn in het jargon kan ik erbij vermelden dat het gaat over A285 en A286. Als er ooit iets verandert aan de lonen van de afdelingshoofden, dan moet men een apart besluit nemen om de arrondissementscommissarissen te geven waar ze wettelijk recht op hebben. We hebben ervoor gezorgd dat dat in de toekomst in één beweging kan en dat we niet meer een apart besluit moeten nemen voor de arrondissementscommissarissen.

Is er nu een loonsverhoging gepland voor de afdelingshoofden of voor de arrondissementscommissarissen? Voor geen van de twee is een loonsverhoging gepland, ook geen loonsverlaging. Het gaat gewoon om een technisch-legistieke aanpassing.

Dan is er nog de zaak in verband met Jobpunt Vlaanderen. Ik of mijn kabinetschef hebben niet gesproken met Jobpunt Vlaanderen. Men kan dan ook niets geweigerd hebben.

Wij hebben gedaan wat in het statuut staat. Wij hebben de vacantverklaring gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad. Mijnheer Peumans en de andere vraagstellers, neem van mij aan dat het publiek dat belangstelling heeft voor dit soort functies, het Belgisch Staatsblad wel leest.

De jury's bestaan uit academici. Die hebben allen, samen met de gouverneur, een reputatie. Zij hebben allen naam en faam.

Het statuut van de arrondissementscommissaris is zeer atypisch. Het zijn geen gewone ambtenaren. Zij zijn lid van de Vlaamse overheid, net zoals de provinciegouverneurs en de gewestelijk ontvangers. Het is een zogenaamd statuut sui generis. Dat betekent bijvoorbeeld dat op de arrondissementscommissarissen het syndicaal statuut niet van toepassing is. Als je in een andere functie iets verandert aan de inhoud van de functie of aan de verloning, moet je telkens in overleg treden met de sociale en syndicale partners. Hier is dat niet zo. Om het provocerend te stellen, je zou een arrondissementscommissaris bij wijze van spreken van vandaag op morgen kunnen ontslaan.

Mevrouw de voorzitter en heren vraagstellers, ik denk dat ik daarmee op alle bedenkingen en vragen een antwoord heb gegeven.

Mijnheer de minister, ik vind de manier waarop u dit probeert te verdedigen ontroerend. Er is misschien wel vooruitgang geboekt in de procedure. Nu is er ten minste een procedure.

Nu is er ten minste een examen.

Een examen. Al is het niet met een incompetente maar wel met een gekleurde jury. Ik neem die van West-Vlaanderen, want daar ken ik de mensen het best. Professor De Clercq was de laatste keer de zoveelste kandidaat op de CD&V-lijst. Mijnheer Monballyu kunt u ook in dat kamp plaatsen. Hij is kabinetsmedewerker geweest. U weet ook tot welke politieke signatuur de heer Breyne behoort. Ik neem dat maar als voorbeeld. Dat is dus zeer duidelijk.

Het gaat hier ook niet over vergelijkende examens. Indien je op een normale manier mensen zou benoemen, zou je een andere selectieprocedure moeten hebben, een met vergelijkende examens.

Het gaat ten slotte vooral over het feit of de functie zinvol is. En als ze zo zinvol zou zijn, zou het toch niet kunnen dat de meeste van die functies al jarenlang niet ingevuld zijn. Ik vind dit gewoon een voorbeeld van schaamteloze politieke benoemingen. (Applaus bij het Vlaams Belang, Groen! en de heer Gino De Craemer)

Mijnheer de minister, als ik uw uitgebreid antwoord hoor, denk ik dat ik toch nog een kans maak. Ik zal in het vervolg het Staatsblad lezen en ik zal dat allemaal goed opvolgen.

Dat is natuurlijk larie. Het is heel duidelijk dat het hier om drie politieke benoemingen gaat. Het is niet anders. U hebt daarvoor een jury ingeschakeld waarvan de leden perfect gecaseerd kunnen worden. Het is ontroerend hoe u dat tracht te camoufleren. Uiteindelijk gaat het hier om politieke benoemingen en, toevallig of niet, iedere gouverneur krijgt iemand van zijn eigen politieke kleur toegewezen als arrondissementscommissaris. Dat is toch al te opvallend.

Mijnheer de minister, wij hebben hier indertijd, in dit Vlaams Parlement, onder voorzitter Vanvelthoven ook dergelijke examens georganiseerd. Wij zijn daar gelukkig al van af geraakt. Ik hoop u ook binnenkort.

Mijnheer de minister, dat ik dat van die vissen verkeerd heb gezegd… (Opmerkingen van minister Marino Keulen)

Ja, u zei dat op een snedige manier.

U kunt die drie arrondissementscommissarissen in Limburg perfect beperken. U komt af met het vijfhoeksoverleg, de brandweerhervorming, enzovoort. Ik heb twaalf jaar ervaring als burgemeester en ik heb heel weinig arrondissementscommissarissen gezien. Ik vraag mij nog altijd af wat hun meerwaarde is.

Los daarvan, als een gemeentebestuur een functie open verklaart en het gaat - zonder dat ik dat geringschat - over iemand in de poetsdienst, dan moet dat in minstens twee kranten worden gepubliceerd. U komt hier zeggen dat het statuut zegt dat het minstens in het Belgisch Staatsblad moet worden gepubliceerd en dat de mensen die dat weten, dat wel zullen vinden. Neen, de geïnteresseerden zouden dat evengoed in een advertentie in de krant kunnen lezen.

Ten slotte, mijnheer de minister, geef het nu eens eerlijk toe. Ik heb alle respect voor mevrouw Anne Martens en ik heb het niet over de twee anderen want die hebben alle verdiensten, maar ik lees in de motivatie in het voorstel van beslissing van de regering dat "Anne Martens, in tegenstelling tot de andere kandidaat, wegens ervaring op politiek vlak als gemeenteraadslid diverse keren met stresssituaties werd geconfronteerd". Ik denk dat dat problemen zijn in de CD&V-afdeling van Gent of bij de lijstvorming. Dat kan zijn. Daar krijg je stress van. Ik citeer verder: "…zij polyvalent is, gezien zij reeds beslissingen op allerlei vlakken heeft genomen en diverse materies beheerst en zij vanuit haar ervaring als gemeenteraadslid een nieuwe kijk op het functioneren als arrondissementscommissaris kan geven."

Mijnheer de minister, u moet toegeven dat het hier om een platte benoeming gaat. U kent de kleur van de kabinetschef van de burgemeester van Hasselt en van de gouverneur, die zich nog regelmatig als lid van sp.a uit. U moet eerlijk toegeven dat u een constructie hebt opgezet om tot politieke benoemingen over te gaan. Volgens mij hebt u een aantal kandidaten niet de kans gegeven aan dit examen deel te nemen. (Applaus bij de N-VA)

De heer De Craemer heeft het woord.

Mevrouw de voorzitter, minister Keulen heeft iets met benoemingen. Hij is specialist in benoemingen, maar hij is zeker geen specialist in niet-benoemingen.

Dit is een kaakslag voor West-Vlaanderen. Waren er dan geen competente West-Vlaamse kandidaten?

Als reden om deze functie te aanvaarden, heeft mevrouw Martens letterlijk het volgende verklaard: ?Ik moet denken aan mijn gezin. Ze spreken over het afslanken van kabinetten.? Blijkbaar is dit de reden waarom ze van het kabinet van minister-president Peeters naar de functie van arrondissementscommissaris overstapt. Dit spreekt boekdelen.

De functie van arrondissementscommissaris werd in de achttiende eeuw gecreëerd. Toen was dit misschien een nuttige functie, om de gouverneur te vervangen die inderdaad niet overal in de provincie aanwezig kon zijn. Ik weet echter dat de gouverneur van West-Vlaanderen paard en kar al lang door veel gemotoriseerde pk´s heeft vervangen. Dat is bijgevolg niet langer het probleem.

In de loop van de twintigste en de eenentwintigste eeuw is deze functie tot een functie voor politieke benoemingen uitgegroeid. Dat is in regeringskringen zelfs niet ontkend. De vraag is dus of deze functie al dan niet nuttig is. De minister heeft een aantal taken van de arrondissementscommissaris opgesomd. Mij lijken dit taken van de gouverneur. Indien de functie niet nuttig is, kunnen we ze best afschaffen. Dat is waar LDD voor pleit.

Het is de eerste keer dat voor het ambt van arrondissementscommissaris bekwaamheidsproeven zijn georganiseerd. Vroeger werden die mensen gewoon benoemd en werd in dit verband geen enkele bedenking geformuleerd.

Ik vind het belangrijk hier de expertise van de jury te verdedigen. Het is gruwelijk die mensen als marionetten voor te stellen. Op die manier wordt hun oneer aangedaan. Ze zijn experts in hun vakgebied. Ze hebben op tal van momenten bewezen dat ze ergens voor staan en dat ze op hun onafhankelijkheid kunnen staan.

De discussie over de inhoud van de functie is een welles-nietesspelletje. Ik heb al een aantal mensen uitgedaagd. Ze kunnen met een arrondissementscommissaris op stap gaan. De arrondissementscommissaris is de eerste assistent van de gouverneur. Limburg telt 44 gemeenten en evenveel OCMW's. De gouverneur kan dat niet allemaal zelf. (Rumoer)

Bepaalde mensen hebben een mening over deze eerste assistenten van de gouverneurs. Indien ik die mening tegenspreek, proberen ze dit belachelijk te maken. Indien ze met hen op stap zouden gaan, zouden ze zichzelf kunnen overtuigen. Ik weet dat sommigen dit misschien zullen doen. Ik herhaal deze uitdaging. Wie met hen op stap gaat, zal zelf kunnen zien wat die mensen in functie van het binnenlands bestuur doen. Aangezien ze nuttig werk leveren, ben ik op dat vlak onbevreesd. Ze zullen die toetsing doorstaan.

De stressbestendigheid van mevrouw Martens staat, naast de vereiste vaktechnische competenties, in het proces-verbaal vermeld. Die mensen moeten iets van het binnenlands bestuur kennen. Ze moeten met een bepaalde mate van stress kunnen omgaan. Rampenbestrijding is immers een van de taken die de arrondissementscommissarissen voor hun rekening nemen. Tijdens het examen heeft mevrouw Martens niets over haar gezinssituatie gezegd. Dat heeft geen enkele rol gespeeld.

Wat hier gebeurt, is in orde en kan de toets van de kritiek doorstaan.

Indien er een ramp is en indien de pers aanwezig is, zal geen enkele gouverneur de arrondissementscommissaris laten opdraven. Ik ben ervan overtuigd dat de gouverneur zelf zal gaan.

Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister, al is het een nuttige functie, wat ik betwist, dan moet de aanwerving op een meer objectieve wijze gebeuren dan vandaag, namelijk op basis van vergelijkende examens en niet op basis van een selectie-interview.

Mijnheer de minister, de kleur van de arrondissementscommissaris is gekoppeld aan de kleur van de provinciegouverneur. In West-Vlaanderen is het een CD&V'er, in Oost-Vlaanderen is het een liberaal, de heer André Denys, die overigens een zeer goed parlementslid was, in Limburg is het een rode. De heer Carlier die wordt benoemd, is ook heel duidelijk van de rode kleur.

U moet het ook niet in het belachelijke trekken door te zeggen dat wij hier over 'marionetten' hebben gesproken. Ik heb het woord 'marionet' niet één keer gebruikt. Ik stel alleen vast dat men de jury's zo heeft samengesteld dat men de garantie had dat de juiste kleur op de juiste plaats terechtkwam. Niet meer en niet minder.