Report plenary meeting
Report
Dames en heren, voordat wij vandaag overgaan tot de stemmingen, wil ik stilstaan bij het overlijden van Michiel Vandenbussche, ex-collega in dit Vlaams Parlement. Hij is op 5 april overleden op 61-jarige leeftijd.
Michiel Vandenbussche werd geboren in Roeselare op 9 januari 1945. Na zijn opleiding tot licentiaat Politieke en Sociale Wetenschappen in Leuven, ging hij in Brussel wonen in 1970. Daar engageerde hij zich in het Vlaamse sociaal-culturele leven. Zijn eerste stappen in de politiek zette hij als kabinetsadviseur en later als kabinetschef. In 1982 wordt hij verkozen tot gemeenteraadslid in Etterbeek. Vanaf 1989 is hij schepen in Etterbeek en lid van de Brusselse Hoofdstedelijke Raad.
In onze assemblee doet Michiel Vandenbussche zijn intrede in 1995: hij wordt tot een van de zes vertegenwoordigers van de Brusselse Vlamingen verkozen. Zijn vertrek uit dit parlement was even opmerkelijk: enkele maanden voor de verkiezingen neemt hij ontslag om een jongere collega de kans te geven in het parlement te komen.
In het Vlaams Parlement was Michiel Vandenbussche actief op het gebied van het beleid rond Brussel en de Vlaamse Rand en het cultuurbeleid. De situatie van de Brusselse Vlamingen en van Brussel als kruispunt van culturen lag hem na aan het hart, zo blijkt uit de talrijke vragen, interpellaties en moties die hij heeft ingediend.
Een opsomming van zijn parlementaire activiteiten zou Michiel Vandenbussche echter niet volledig recht doen. Hij was zowel binnen als buiten het parlement actief als een geëngageerd en gedreven politicus, een cultureel hoogstaand mens en een pluralistische persoonlijkheid, die oog had voor culturele diversiteit en die geloofde in een samenleving gebaseerd op solidariteit.
Als er één aspect is dat ik van Michiel wil belichten, is het zijn geloof om met geleidelijke stappen, met kleine concrete initiatieven een groter ideaal van een solidaire samenleving te bereiken. Kleine stappen gaan verder en kunnen een stoet op gang brengen. Michiel Vandenbussche ligt ook aan de basis van de Louis Paul Boonstichting in Etterbeek, die sociaal-culturele initiatieven ontplooit voor de Brusselaars en de Brusselse Vlamingen, een steunpilaar is van de strijd tegen de radicalisering van de politiek en door publicaties de discussie over de toekomst van Brussel wil animeren. Michiel Vandenbussche was een van de ondertekenaars van de petitie aan de Raad van Europa waarin de taaltoestanden van de Brusselse Vlamingen worden aangeklaagd. Michiel Vandenbussche was een Vlaams schepen van Etterbeek die echter altijd geweigerd heeft om alleen schepen voor de Vlamingen te zijn: hij wilde een volwaardig schepen zijn.
De fundamentele houding van Michiel Vandenbussche was 'mensen bij elkaar brengen, om te werken aan een samenleving'. De dialoog met de Franstaligen in Brussel was daarom essentieel voor hem. Het contact met de veelheid aan culturen in Brussel was zijn voedingsbodem. Als Brusselse Vlaming keek hij verder dan zijn horizon, of zoals hij het zelf zei: 'Vroeger werden wij Vlamingen hier in Brussel gediscrimineerd, nu moeten wij tegen de discriminatie van andere bevolkingsgroepen ingaan.'
Beste collega's, het Vlaams Parlement huldigt in Michiel Vandenbussche een Brussels volksvertegenwoordiger en een solidair en authentiek politicus, een Vlaming en een socialist die van de vriendschap zijn handelsmerk maakte. Mag ik u vragen om rechtstaand één minuut stilte in acht te nemen, als laatste huldebetoon aan een fijn mens.
De Vlaamse volksvertegenwoordigers nemen een minuut stilte in acht.