Report plenary meeting

De heer Bossuyt heeft het woord.

Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, gisteren nam ik kennis van een opzienbarend vonnis waarbij het stadsbestuur van Menen werd veroordeeld. Het moet een deel van zijn jeugdwerking stilleggen. De stad Menen moet op last van een dwangsom, de speelpleinwerking tijdens de schoolvakanties in een jeugdcentrum dat gelegen is in een deelgemeente, stopzetten. Verder moet het speelplein dat gelegen is in het jeugdcentrum om 18 uur worden afgesloten. Tot slot is het verboden om in het jeugdcentrum fuiven te houden. De rechter is zo vriendelijk te bepalen wat moet worden verstaan onder fuiven: 'Met het woord fuif moet worden verstaan een bijeenkomst na 20 uur waarop versterkte muziek wordt gespeeld.' Dat lijkt me een uitbreiding van de definitie die tot nu toe werd gehanteerd in deze moeilijke thematiek.

Er is sprake van een groeiende intolerantie. De kinderrechtencommissaris heeft daar al eerder op gewezen. De argumentatie van de rechter betreft niet enkel de geluidsoverlast. Daarover bestaat een uitgebreide reglementering. Het gaat hier over activiteiten, met name een speelpleinwerking en fuiven in een jeugdcentrum, die niet kunnen doorgaan omdat het jeugdcentrum gelegen is in een woongebied.

Ik heb begrepen dat u er wilt voor zorgen dat in de woonwijken, en zeker in de sociale woonwijken, voorzieningen worden ingeplant zodat kinderen al dan niet in georganiseerd verband kunnen spelen, en dat er ook over wordt gewaakt dat er mogelijkheden zijn om, na afspraak en overleg, een aantal fuiven - een twaalftal per jaar - toe te laten. U hebt dat ook laten blijken naar aanleiding van de discussies over het Jeugddecreet.

Mijnheer de minister, als democraten hebben we natuurlijk respect voor de rechterlijke macht. Alhoewel, zeg ik er al lachend bij. (Rumoer)

We zullen dit laten schrappen uit het verslag. (Rumoer)

Dat is niet nodig. Ik ga voort op de uitspraken van de minister. Ik wil hem helpen om iets meer te doen.

Mijnheer de minister, als het arrest doorgang vindt, dan mag u uw volledige jeugdbeleid opdoeken. Dat is iets dat niet kan.

Als we het gerecht zijn gang laten gaan, dan kan het stadsbestuur van Menen in beroep gaan. Volgens de huidige regels betekent dit dat daarover een uitspraak zal worden gedaan over 1 à 1,5 jaar. Gedurende die hele periode is er dan op het grootste deel van het grondgebied van Menen geen jeugdwerking meer mogelijk.

Daarnaast blijft de ongerustheid tijdens deze lange periode bestaan. Misschien volgen er nog andere, ook gerechtelijke, initiatieven. Ik vind dat de regering zeer duidelijk moet maken dat de wetgever een bepaalde politiek wenst na te streven en dat die politiek ook moet kunnen worden uitgevoerd.

Mijnheer de minister, dit is een zeer recent arrest. Ik vraag u het zeer aandachtig te bestuderen. Ik heb gezien dat u er al op een zeer goede manier op hebt gereageerd. Ik vraag u ook na te denken welke maatregelen u zou kunnen nemen om de periode waarin de beroepsprocedure loopt te overbruggen en in elk geval de uitvoering van uw en ons jeugdbeleid waar te maken.

Ten slotte vraag ik u aan te geven welke maatregelen u kunt overwegen om het lokale jeugdbeleid verder te kunnen ondersteunen. Voor het stadsbestuur dat met een dergelijke maatregel wordt geconfronteerd, betekent dit dat het rekening moet houden met bijkomende uitgaven. Ik verzoek u ook om binnen de regering met de minister van Ruimtelijke Ordening en de andere ministers na te gaan welke maatregelen er moeten worden genomen om zo vlug mogelijk een einde te maken aan dit soort situaties. De jongeren zullen er u zeer dankbaar voor zijn. (Applaus bij de meerderheid)

Minister Anciaux heeft het woord.

Mijnheer de voorzitter, collega's, de zaak overstijgt in ruime mate het probleem in Menen. Het gaat inderdaad om een erg belangrijk dossier.

Mijnheer Bossuyt, ik ben het met u eens dat het een uiting is van een onvoorstelbare onverdraagzaamheid ten aanzien van kinderen en jongeren. Als men voortdurend kinderen en jongeren binnen de Vlarem-wetgeving en nu op het gebied van ruimtelijke ordening beschouwt als hinderlijk, dan glijden we af naar een gevaarlijke samenleving. In een dergelijke samenleving hebben kinderen en jongeren geen rechten meer en krijgen ze ook geen enkele ruimte meer.

Als de klagers enkel uitgaan van hun eigen individuele genot zodat elk project dat zich richt op kinderen en jongeren onmogelijk wordt gemaakt of dat die projecten op een geïsoleerde plaats worden ingeplant, dan dreigen we in een zeer gevaarlijke situatie te komen.

Ik zal eerst grondig de juridische kant van de zaak laten onderzoeken en juridische hulp en bijstand geven aan iedereen die met dergelijke vonnissen of situaties wordt geconfronteerd.

Ten tweede: het is dringend nodig dat ik met de ministers Peeters en Van Mechelen onderzoek hoe we lawaai van kinderen en jongeren uit de Vlarem-wetgeving en de wetgeving op de ruimtelijke ordening kunnen lichten. We kunnen daar snel werk van maken. Het parlement moet die belangrijke keuze maken of niet maken. Ik hoop dat het parlement op dit voorstel ingaat.

Ten derde: de invulling en herziening van een aantal plannen moet worden aangegrepen om de regularisatie van een aantal zogenaamde 'wonenvreemde' initiatieven in het kader van de ruimtelijke ordening door te voeren. We willen dat samen met de minister van Ruimtelijke Ordening snel aanpakken.

We willen op politiek niveau een vuist maken tegen de dreiging van een veralgemeend overwicht van het individueel belang op het collectief belang. En we moeten verhinderen dat de eerste slachtoffers de voorzieningen voor kinderen en jongeren zijn. Menen is geen geïsoleerd geval. Eerder waren er ook al uitspraken over openluchtzwembaden, crèches en tal van andere initiatieven voor en van jongeren en organisaties die als hinderlijk worden veroordeeld op basis van de wetgeving inzake leefmilieu en ruimtelijke ordening. Dat kan niet langer. We zullen die wetgeving dringend moeten aanpassen. Ik maak er snel werk van. En iedereen die erom vraagt, laat ik juridisch bijstaan. (Applaus bij de meerderheid)