Report plenary meeting

Aan de orde is de actuele vraag van de heer Bex tot mevrouw Dua, Vlaams minister van Leefmilieu en Landbouw, over de omzendbrief van OVAM aan de gemeenten betreffende de aanvaardingsplicht en toegangsmodaliteiten op containerparken.

De rondzendbrief van OVAM van 31 januari 2003 heeft voor de nodige onrust en wrevel gezorgd bij de gemeenten. In deze brief wijst OVAM erop dat de gemeenten kunnen worden gesanctioneerd door het schrappen van subsidies en het niet mogen hanteren van bepaalde tarieven in de containerparken als ze de regels inzake de aanvaardingsplicht voor bepaalde afvalstromen niet naleven. In de brief staat ook dat het Vlaams Gewest erop zal toezien dat de Vlaamse lokale besturen volledig worden vergoed voor de handelingen die ze in het kader van de aanvaardingsplicht stellen.

Intussen is er echter nog geen sluitende overeenkomst inzake deze aanvaardingsplicht. Recente milieubeleidovereenkomsten tussen bepaalde sectoren en de regering bepalen bovendien dat de sector de directe kosten aan de gemeenten moet vergoeden, maar dat dit niet geldt voor de indirecte kosten. De consument zal dus twee keer moeten betalen.

Kan de rondzendbrief van OVAM niet worden ingetrokken? Zal de inhoud van de milieubeleidovereenkomsten worden aangepast zodat ook de door de gemeente gemaakte indirecte kosten zullen worden vergoed? Engageert de Vlaamse regering zich er toe de gemeente nog niet te sanctioneren? Zullen de producenten de mogelijkheid krijgen zelf de inzameling van hun producten te organiseren?

De ongerustheid van de heer Bex verbaast me. De brief van OVAM aan de gemeenten verwoordde immers alleen de basisprincipes van het afvalbeleid en de consequenties ervan.

In Vlaanderen geldt voor bepaalde afvalstromen een aanvaardingsplicht. Dat betekent dat de producent volledig verantwoordelijk is voor het product, ook voor de afvalstromen die er het gevolg van zijn. De producent draait dus op voor alle kosten en deze kosten worden doorgerekend aan de consument.

De gemeenten spelen een cruciale rol in de aanvaardingsplicht omdat zij instaan voor de inzameling van de afvalstromen. In de MBO elektrische en elekronische apparatuur is er een tijdelijke regeling opgenomen om de gemeenten te vergoeden voor de gemaakte onkosten. Of dit de reële kosten zijn, moet nog worden onderzocht. In de definitieve regeling zullen de gemeenten voor alle kosten worden vergoed.

De boodschap van OVAM luidt dat men de burger niet mag laten betalen voor het afleveren van afvalstoffen waarvoor een aanvaardingsplicht bestaat, want dan zou de burger twee keer betalen. De brief verwoordt dus mijn visie en die van de heer Bex, namelijk dat de afvalkosten moeten worden geïnternaliseerd.

Als er niet in alle MBO's een sluitende regeling is opgenomen, dringen verbeteringen zich op.

Ik ben het eens met het principe dat wordt verwoord in deze brief. Er zijn echter nog geen sluitende overeenkomsten.

Zolang de gemeenten kosten moeten dragen voor de afvalstoffen waarvoor een aanvaardingsplicht geldt, is deze brief ongepast.

Op dit ogenblik is er een tijdelijke regeling die min of meer overeenstemt met de gemaakte kosten. Indien dat niet het geval zou zijn, dan moet de regeling worden aangepast. In elk geval zal de afwijking niet van die aard zijn dat het verantwoord zou zijn een bijdrage te vragen aan de consument die met een afgedankt apparaat naar het containerpark komt.

Ik ben het eens met dit principe, maar tot nog toe is er geen sluitend systeem. In de meest recente MBO's staat expliciet dat alleen de directe kosten mogen worden doorgerekend.