Report plenary meeting

ACTUELE VRAGEN

Marshallplan voor allochtonen en evaluatie van het minderhedenbeleid

De voorzitter : Aan de orde zijn de samengevoegde actuele vragen van de heer Dewinter tot mevrouw Vogels, Vlaams minister van Welzijn, Gezondheid, Gelijke Kansen en Ontwikkelingssamenwerking, over het voorstel voor een Marshallplan voor de allochtonen, van de heer Van Rompuy tot de heer Dewael, minister-president van de Vlaamse regering, over een eventueel pact met de allochtonen en van de heer Denys tot de heer Dewael over een evaluatie van het minderhedenbeleid.

Minister-president Dewael zal op al deze vragen antwoorden.

Ik ben geërgerd en verontwaardigd omdat we niet in staat zijn een actualiteitsdebat te voeren over deze thematiek. Wanneer een thema in de publieke opinie gespreksonderwerp nummer één is, moet ook het parlement daarover kunnen debatteren. Nu wil men dit thema verwijzen naar de commissie, waar slechts een deelaspect ervan behandeld wordt. Dat is struisvogelpolitiek zijn, want deze problemen zullen niet vanzelf verdwijnen.

Ik betreur de reacties van de fractieleiders van de meerderheid. De partijen van de meerderheid misbruiken het Reglement om bepaalde thema's weg te houden uit het parlement. Zo worden zij zelf de doodgravers van dit parlement. (Applaus bij het VB)

Het paniekvoetbal van de laatste dagen overtreft alles. De regering lanceerde een recordaantal voorstellen. De minister-president pleitte voor meer subsidies voor werkgevers die migranten in dienst willen nemen. Minister Vogels pleit voor een nieuw Pact van Vilvoorde om de dialoog met de migrantenorganisaties te starten. De minister-president vond dat dan weer geen goed idee en pleitte voor meer concrete voorstellen. Waarop minister Landuyt op de proppen kwam met het openstellen van het openbaar ambt voor vreemdelingen.

De regering maakt dus dezelfde fout als in het verleden. Men wil nog meer knuffelen en nog meer subsidiëren. Nochtans heeft deze aanpak in het verleden de problemen niet opgelost. Minister Vogels zegde dit weekend in een interview aan De Morgen dat Abou Jahjah het product is van het non-beleid. Daar ben ik het volledig mee eens. Hij is het product van het non-beleid van de paars-groene regering en van de conventionele partijen. Men heeft gedacht dat men een klein lief hondje aan het knuffelen was, maar nu ontwaakt men uit die multiculturele droom. Het kleine hondje blijkt een grote agressieve dobermann te zijn, die niet voor rede vatbaar is. De regering volhardt echter in de boosheid.

We kunnen het debat hier niet ten gronde voeren. Ik roep de regering echter op om de kop niet in het zand te steken. De politici moeten gaan praten met de gewone bewoner van Borgerhout en niet met allerhande gesubsidieerde organisaties van Marokkanen.

Het roer moet omgegooid worden. Met moet stoppen met knuffelen. Wij steken de hand uit naar alle vreemdelingen, van welke origine of geloofsovertuiging ook, die bereid zijn onze taal te leren, onze waarden en normen te respecteren en onze manier van leven tot de hunne te maken. Ze zijn hier welkom en zullen op voet van gelijkheid behandeld worden. Aan alle Abou Jahjahs moet men echter duidelijk maken dat ze niet welkom zijn. De boodschap moet zijn : aanpassen of terugkeren naar het land van herkomst. (Applaus bij het VB)

Toen ik enkele weken een actualiteitsdebat vroeg over de werkgelegenheid, werd dit door de meerderheid verworpen onder het mom dat een dergelijk debat geen actualiteitswaarde zou hebben. Straks zullen we geconfronteerd worden met een aantal prangende vragen rond de sluiting van de Phillipsvestiging te Hasselt. Afgelopen maandag werd een soortgelijke discussie gevoerd over het allochtonenbeleid. Ook deze materie was geen actualiteitsdebat waard. Een dergelijke houding is dit parlement onwaardig. Het samenlevingsprobleem tussen autochtonen en allochtonen is immers een probleem dat leeft bij de mensen.

Beschikt de minister-president wel nog over een regering? Minister Vogels ergert zich aan zijn spierballenpolitiek en aan het gedrag van de federale premier. Zij beweert dat de houding van de minister-president figuren zoals Abou Jahjah creëert. Ze verklaart dat de regering de afgelopen jaren een non-beleid heeft gevoerd, terwijl zijzelf minister van Integratie is. Ze stelt voor een pact met de allochtonen af te sluiten, wat door de minister-president dan weer afgedaan wordt als een totaal verkeerd idee. Minister Vogels laat zich ook gesluierd fotograferen. Beseft zij niet dat de sluier in de moslimcultuur een religieuze betekenis heeft? Deze regering wordt bijgevolg niet ernstig meer genomen.

Langs de ene kant is Agalev bang voor figuren zoals Abou Jahjah en langs de andere kant is de minister-president zelf bang van het Vlaams Blok. Daardoor wordt er helemaal geen allochtonenbeleid gevoerd. De Vlaamse bevolking wordt dus voor dit fundamentele samenlevingsprobleem volledig aan zijn lot overgelaten en het probleem dreigt explosief te worden.

CD&V vraagt een coherent beleid. Morgen zullen we het over het onthaalbeleid van minister Vogels hebben. Dat wordt, over alle partijgrenzen heen, als onvoldoende beschouwd. De toestand is heel ernstig. De minister-president bestuurt het land niet meer. De werkloosheid stijgt; bedrijven sluiten hun deuren. Hij zal dit echter weglachen en monkelen dat het slechts om 'een dipje in de economie'gaat. Met het migrantenbeleid gaat het net dezelfde weg op. Wat moet de gewone bevolking van dit alles denken? Er is geen beleid meer. Men wil zich, met de verkiezingen in aantocht, enkel nog profileren.

Er bestaan geen mirakeloplossingen en men mag niet poraliseren. Dit doet de Vlaamse regering nu precies wel. De heer Voorhamme verklaarde onlangs zelf dat het migrantenbeleid mislukt is. Zijn partij zetelt toch al 15 jaar lang in de Vlaamse regering? Waar was hij dan al die tijd? De spanningen worden mee versterkt door het individuele optreden van ministers die deze naam niet meer waardig zijn. (Applaus bij CD&V en VB)

Het Bureau van afgelopen maandag, dat ik voorzat, nam een correcte beslissing door het actualiteitsdebat over het allochtonenbeleid af te wijzen. Alleen al uit respect voor het werk dat in de commissie voor Welzijn omtrent inburgering verricht werd, moest dit gebeuren. Het Vlaams Blok bleef daar echter telkens afwezig. Er was een interessante hoorzittingen en er werden werkbezoeken afgelegd in Nedreland maar van het Vlaams Blok was er telkens geen spoor.

De ernst van de situatie verplicht ons om behoedzaam te werk te gaan. Dit geldt voor iedereen. Ik ben dan ook verrast door de uitspraken van minister Vogels. Ze scheppen immers bijkomende verwarring. Haar voorstel om een pact te sluiten met de allochtone gemeenschap is bovendien een slecht voorstel.

Om principiële redenen ben ik een daar tegen. Men zal immers snel terecht komen in de dwangbuis van het politiek correcte denken. Er is echter geen nood aan een kader dat een publiek debat hindert. In Nederland staat men op dit vlak dan ook al veel verder. Daar poogt men een monoculturele sokkel te bouwen waarop alle andere waarden kunnen gestoeld worden. Men is er losgekomen van het louter zwart-wit denken. Migranten zitten er niet meer vastgeroest in een slachtofferrol maar worden opgeroepen tot mede-burgerschap.

Ook om praktische redenen ben ik tegenstander van een dergelijk pact. Ik ben namelijk een fervent voorstander van een tweesporenbeleid. Het publiek debat moet aangegaan worden. Tegelijkertijd moet het parlement zo snel mogelijk de bespreking van het inburgeringsdecreet en het decreet over inwerking afronden.

Welke strategie zal de Vlaamse regering rond dit alles voeren?

Het Pact van Vilvoorde bevat concrete doelstelling voor de Vlaamse samenleving in 2010, onder meer een aantal bepalingen over minderheden, waaronder de allochtone gemeenschap. Er wordt gewezen op de noodzaak van een betere integratie op de arbeidsmarkt en in het maatschappelijke leven, maar ook op gelijke plichten en rechten. Vlaanderen moet tot de top van de EU behoren ook inzake openheid, verdraagzaamheid en tolerantie.

De Vlaamse regering vertaalt die doelstellingen in haar beleid. Minister Landuyt heeft een ontwerp van decreet over de inwerking met als doel de allochtone gemeenschap te integreren in de arbeidsmarkt. Minister Van Grembergen wil de benoeming van allochtonen in statutaire functies van openbare diensten mogelijk maken. Minister Vanderpoorten bevordert gelijke kansen in het onderwijs. Tot slot is er het ontwerp van inburgeringsdecreet, waarvan de regering hoopt dat het Vlaams Parlement spoedig zal beslissen over het al dan niet verplichte karakter.

De Vlaamse regering heeft een paar weken geleden beslist om het minderhedenbeleid te evalueren. Het betreft voornamelijk de minderhedennota van de vorige Vlaamse regering, die allicht moet bijgestuurd worden. We wilen die evaluatie binnen de zes maanden afronden en de conclusies aan het parlement voorleggen.

We hebben dus niet alleen concrete doelstellingen, maar ook het aangepaste beleid. Een nieuw pact met de allochtonen of een rondetafelconferentie is niet nodig. Dat heb ik trouwens met minister Vogels besproken. We moeten de geselecteerde organisaties en instanties hun werk laten doen.

Er is wel behoefte aan meer dialoog met de allochtone gemeenschap. Diverse ministers hebben reeds inspanningen gedaan. Ik zal, samen met andere ministers, het Forum voor Etnische Minderheden weldra uitnodigen.

We moeten inderdaad meer de nadruk leggen op rechten en plichten. Het gaat over kansen krijgen, maar ook over kansen grijpen. Totnogtoe waren de initiatieven te vrijblijvend. We moeten alle organisaties die tegen integratie ageren, met alle democratische middelen bestrijden.

Dat de heer Jahjah de patrouilles om de politie te controleren wil voortzetten, wijst op een democratisch deficit. De meeste allochtonen en autochtonen willen vreedzaam en constructief samen leven en werken. In beide kampen zijn er echter extremisten. Het valt op dat die groepen elkaar vinden. Zij teren immers op haat en onverdraagzaamheid. De heren Jahjah en Dewinter zijn bondgenoten. Als Abou Jahjah niet bestond, zou de Filip Dewinter hem uitvinden. (Applaus bij de VLD, sp·a, AGALEV en VU&ID)

We waren aanwezig bij de inleiding van het inburgeringsdecreet. Voor de hoorzitting hadden wij vijf sprekers voorgesteld die kritiek hebben op de multiculturele samenleving. Elke tegenstander van het beleid werd echter geweerd, daarom waren we niet aanwezig. Morgen zullen we er zeker zijn.

Sp·a-voorzitter Janssens heeft bepaald dat de multiculturele samenleving geen verkiezingsthema mag zijn, hoewel hij toegeeft dat het een van de belangrijkste maatschappelijke onderwerpen is. De premier heeft hetzelfde gezegd over veiligheid. Daarom mag er geen debat gevoerd worden. In het Vlaams Parlement maakt Paars-groen misbruik van het Reglement om een relevant debat te verhinderen. Paars-groen is verantwoordelijk voor het democratische deficit.

Waar is minister Vogels trouwens? Ze vindt wel tijd om met een hoofddoek - het symbool van de onderdrukking van de vrouw - bij de Marokkaanse gemeenschap aanwezig te zijn.

De regering zal de moed niet hebben om de quota voor bedrijven en de openstelling van het openbaar ambt te gaan verdedigen bij die mensen die het slachtoffer zijn van bedrijfsherstructureringen.

Wat het inburgeringsdecreet betreft, wachten we nog steeds op amendementen van de VLD.

Morgen is de lakmoesproef. Het ontwerp van decreet wordt dan besproken in de commissie voor Welzijn en we zullen zien hoeveel amendementen de VLD zal indienen.

Niet ik heb Abou Jahjah uitegvonden, dat heeft de minister-president gedaan. Dat zegt althans minister Vogels. Volgens haar is Jahjah het product van een gebrek aan beleid. Misschien kan ze ook de schuld bij haar eigen knuffelbeleid gaan zoeken?

Minister-president Dewael heeft maar één enkel doel : het culpabiliseren van het Vlaams Blok en de eigen fouten intussen verdoezelen. Ik wijs hem erop dat mijn partij op geen enkel moment in de geschiedenis al bestuursverantwoordelijkheid heeft mogen dragen. De lakse asiel- en nationaliteitenwetgeving zijn verantwoordelijk voor de huidige situatie. De meerderheid in dit land heeft steeds nagelaten om personen als Abou Jahjah en zijn organisatie een halt toe te roepen. Minister-president Dewael draagt de politieke en maatschappelijke verantwoordelijkheid voor de huidige toestand, en niemand anders.

Het Bureau heeft beslist om over dit onderwerp actuele vragen te houden en heeft de vraag om een actualiteitsdebat afgewezen. Ik wijs de heer Dewinter erop dat hij in plaats van een repliek van één minuut, tien minuten aan het woord is geweest. Hij heeft bovendien in zijn beide uiteenzettingen geen enkele vraag gesteld. We kunnen het Reglement ruim interpreteren, maar dit gaat werkelijk te ver.

Minister Vogels heeft al een maand geleden aan het Bureau gemeld dat ze vandaag aanwezig moest zijn op een gezondheidscongres. Om dezelfde reden zijn een aantal leden van de commissie voor Welzijn verontschuldigd.

Het extremisme wint veld omdat er een vacuüm is. In 1999 waren 9 percent van de werklozen allochtonen, nu is dat al 15 percent. Slechts 1 percent van de banen van het Rosettaplan gaat naar allochtonen. Het is onbegrijpelijk dat minister-president Dewael hier gewoon komt vertellen dat er geen vuiltje aan de lucht is, terwijl zijn eigen ministers publiekelijk verklaren dat het integratiebeleid volledig verkeerd is. Waarom verwijst hij naar het Pact van Vilvoorde? Wij willen niet weten welke doelstellingen de Vlaamse regering over tien jaar wil bereiken, maar wel wat zij nu onmiddellijk zal doen en op basis van welke visie.

Leden van de meerderheid vertellen ons dat het ontwerp van inburgeringdecreet zwak is, niet klopt. Het Vlaams Minderhedencentrum liet er zich tijdens de hoorzitting zeer negatief over uit. Maar op basis van deze tekst zullen wij morgen een debat moeten voeren, een debat waar de minister-president waarschijnlijk niet eens aanwezig zal zijn. Minister Landuyt maakt intussen gewag van een nieuw ontwerp van decreet, terwijl de middelen voor integratie op zijn begroting met 1 miljoen euro zijn gedaald.

Mirakeloplossingen bestaan niet. We hebben een slagvaardige en krachtdadige regering nodig die eensgezind een beleid uitwerkt. Minister Vogels verwijt de VLD intussen aan oorlogsdenken te doen, het zoveelste bewijs dat de paars-groene regering nooit eensgezind zal zijn.

Wij zijn echt droevig. Het doet ons pijn dat het extremisme veld wint, omdat de Vlaamse regering niet bestuurt. Zullen er voldoende middelen worden uitgetrokken voor taallessen? Wie zal het ons zeggen? Wij eisen dat het beleid weer in het parlement wordt besproken, dat de regering duidelijk maakt wat haar visie is. Het is tijd dat zij stopt met het afleggen van publieke verklaringen die de spanningen tussen de gemeenschappen alleen maar doen oplopen. (Aplaus bij CD&V)

Een debat is niet gebaat met slagzinnen en citaten uit de pers, maar moet ruimte bieden voor inhoudelijke opmerkingen en argumenten. Van het Vlaams Blok verwacht ik zo'n constructieve houding niet. Deze partij heeft nog nooit concrete voorstellen gedaan, het is haar bestaansreden de spanningen op te kloppen en daar munt uit te slaan. Het Vlaams Blok wil geen integratiebeleid. Zij is van mening dat de migranten zich moeten aanpassen of kunnen opkrassen.

Aan de heer Van Rompuy zeg ik dat het budget voor de inburgeringprojecten de laatste jaren verviervoudigd is. Het is de ambitie van de Vlaamse regering om tegen het einde van deze legislatuur een voldoende groot aanbod te kunnen aanbieden. Van een inburgeringbeleid was twee tot drie jaar geleden gewoon geen sprake.

In plaats van gewoon wat te roepen zou de heer Van Rompuy beter concreet reageren op wat ik zeg.

Het gelijkekansendecreet van minister Vanderpoorten wil ook in het onderwijs aan iedereen gelijke kansen aanbieden. Het is ontoelaatbaar dat bepaalde scholen een numerus clausus hanteren. Elke school die met belastinggeld wordt gefinancierd, heeft de plicht om zich voor iedereen open te stellen. Het wordt tijd dat CD&V kleur bekent kleur in dit debat.

Verder verwijt men minister Landuyt dat hij geen initiatieven heeft genomen. Ik heb vastgesteld dat de heer Van Rompuy gisteren niet op het colloquium aanwezig was.

Dat is een gemene belediging. Ik was gisteren aanwezig op een commissievergadering, toen het colloquium plaatsvond. Ik kan moeilijk op twee plaatsen tegelijk zijn.

De oppositie krijgt de kans om een debat te ontwikkelen, ondanks de beslissing van het Bureau. Het is essentieel dat men naar elkaar luistert. Men kan de argumenten van de minister-president weerleggen als hij uitgesproken is. Het is te gemakkelijk om dat te doen met geroep en getier. (Rumoer)

Ik heb de indruk dat de oppositie vandaag het debat ontwijkt. (Applaus bij de VLD, sp·a, AGALEV en VU&ID)

Een debat voeren wil zeggen dat men naar elkaars argumenten luistert. Men kan niet zeggen dat iemand liegt, gewoon omdat men het niet eens is met zijn of haar argumenten. Ik geef politieke argumenten, en verdedig het inburgerings- en integratiebeleid van deze regering. Tegelijkertijd stel ik de vraag hoe de oppositie de zaak zou aanpakken.

We hebben het inburgeringsbeleid vertaald in een decreet dat geen eindpunt is, maar een decretale basis geeft aan het integratiebeleid. Deze regering trekt daarvoor drie keer meer middelen uit dan de vorige regering. In 2004 zal er een voldoende aanbod zijn om de vraag te kunnen dekken.

Verder dienen alle scholen zich in te spannen voor gelijke kansen in het onderwijs, omdat ze met belastinggeld worden gefinancierd. Kan het dat bepaalde scholen zich aan die plicht onttrekken? Wil CD&V een antwoord geven op die vraag?

De doelstelling om de integratie op de arbeidsmarkt te bevorderen, is opgenomen in het Pact van Vilvoorde. De heer Van Rompuy stelt dat het gaat om doelstellingen op lange termijn. De sociale partners hebben het Pact van Vilvoorde onderschreven en gisteren zijn we nog een stap verder gegaan. Gaat CD&V de sociale partners minachten omdat ze het eens zijn met bijkomende engagementen? Zijn CD&V en het Vlaams Blok het eens met de doelstelling dat allochtonen toegang krijgen tot alle functies in de administratie en aanspraak kunnen maken op een vaste benoeming?

We hebben het minderhedenbeleid geërfd van de vorige regering. Dat beleid moet worden bijgestuurd. We doen dat langs de administratie en voeren een dialoog met verschillende migrantenorganisaties. Is dat een goede aanpak?

We vragen dat er tegenover rechten ook plichten staan. Is dat een goede benadering?

Ik ben benieuwd of de oppositie een antwoord kan geven op de vragen. De burger verwacht duidelijke standpunten. Ik heb de indruk dat de naderende verkiezingen de heer Van Rompuy meer parten spelen dan dat dit het geval is bij de regering. De minister-president en de ministers Vogels, Landuyt en Vanderpoorten staan ter beschikking van het parlement om in de betrokken commissie het debat te voeren. Een parlementair debat bestaat niet alleen uit het ondervragen van de regering. (Applaus bij de VLD, sp·a, AGALEV en VU&ID)

We hadden deze pijnlijke vertoning kunnen vermijden als er een debat had plaatsgevonden. Dan had de oppositie de kans gekregen om een volwaardig discours te houden. De minister-president speelt nog altijd de rol van oppositieleider. Hij kiest ervoor om de tegenstander aan te vallen en op die manier het onvermogen van de regering te verbergen. Hij moet de oppositie niet interpelleren over het beleid. Het is hypocriet om te vragen wat het standpunt van het Vlaams Blok over het minderhedenbeleid is. In tegenstelling tot de heer Dyab Abou Jahjah zit ik op de beklaagdenbank vanwege de duidelijke standpunten van onze partij. Een groot deel van de bevolking is in ieder geval wel op de hoogte van onze standpunten. Ik zal die morgen ook kenbaar maken in de commissie voor Welzijn.

U hebt nog niet op de vragen geantwoord. Steunt u de regering om meer middelen voor inburgering vrij te maken?

We vragen dat u de middelen besteedt aan inburgering in plaats van integratie en dat u die koppelt aan de verblijfsvergunning.

Waar zal u de middelen vandaan halen?

Aan dat spelletje doe ik niet mee. We hebben ernstige bedenkingen over het beleid omdat we merken dat minister-president Dewael en minister Vogels elkaar tegenspreken. De Vlaamse regering voert geen beleid meer en dat leidt tot spanningen, incidenten en de opkomst van de AEL.

Doorbreek het cordon sanitaire en het Vlaams Blok zal doen wat het Nederlandse CDA overweegt : de AEL buiten de wet stellen. Wie zijn buitenlandse agenda hier wil uitvoeren, sturen we terug vanwaar hij komt : naar de Hezbollah in Libanon.

De manier waarop deze actuele vraag verloopt, bewijst dat het Bureau een ordentelijk debat had moeten organiseren.

Ik stel vast dat het beleid faalt omdat paars-groen geen coherente visie kan ontwikkelen. Vergelijk de standpunten van de heer De Gucht maar eens met die van de heer Geysels.

Hetzelfde kan gezegd van de standpunten van mevrouw Lanjri en de heer Van Peel.

Minister-president Dewael bewijst met zijn opmerking dat hij heimwee heeft naar de oppositie. Paars-groen is zodanig onmachtig dat het alleen maar op de oppositiepartijen kan schieten. En als minister-president Dewael heel eerlijk is met zichzelf dan zal hij moeten toegeven dat hij het Vlaams Blok nog liever de verkiezingen ziet winnen dan CD&V.

Ik heb in mijn antwoord duidelijk aangetoond dat paars-groen een actief integratiebeleid voert. Als paars-groen niet meer in staat zou zijn om te regeren, staat Vlaanderen aan de rand van de afgrond want ook de democratische oppostie is onmachtig.