Report plenary meeting

Aan de orde is de voortzetting van de beraadslaging over de aanpassing van het regeerakkoord en de erbij behorende regeringsverklaring.

Ik zou mijn antwoord willen formuleren rond 4 thema's.

De heer Van Rompuy stelde vragen omtrent de verdere communautaire ambities van deze regering. Dat ik daar gisteren niets over gezegd heb, betekent niet dat de regering op dit vlak geen ambities meer koestert. Door het Lambermontakkoord werd er al veel van het Vlaamse regeerakkoord op dat vlak in de praktijk omgezet. Velen vinden dit onvoldoende en willen dat er nog stappen volgen. Het zal wellicht velen verbazen maar ik vind dat ook. Weliswaar zonder dat men zegt dat er in september of oktober opnieuw sprake zou zijn van een grote onderhandelingsronde.

Na een jarenlange stilstand is er nu eindelijk weer vooruitgang in deze materie gekomen. De volgende jaren zullen er ongetwijfeld nog verdere stappen volgen. Dit heeft voornamelijk te maken met het feit dat de communautaire verhoudingen tussen de diverse gemeenschappen zo fel verbeterd zijn. Ik ben er dan ook van overtuigd dat er verdere stappen zullen gezet worden door de Waalse en de Vlaamse regering. Dat is immers noodzakelijk in het kader van een beter bestuurlijk beleid.

De vijf resoluties die het Vlaams Parlement tijdens de vorige regeerperiode heeft goedgekeurd, blijven voor mij het kader dat ons moet inspireren. Ook de normering van de kinderbijslag en de gezondheidszorg moet op de agenda geplaatst worden. Nu reeds zijn er een aantal partijen de mening toegedaan dat ook de gewesten moeten betrokken worden bij de rondetafelconferentie over de sociale zekerheid. Naargelang de economische situatie in het zuiden van het land verbetert, zal ook daar zeker de bereidheid groeien om hierover te praten.

Wij bezondigen ons echter al te vaak aan masochisme. Gisteren had ik een onderhoud met de premier van Québec. Die provincie kent een fiscale autonomie van 45 procent. Naar iets dergelijks moeten wij ook gaan. Wanneer de premier echter vernam wat voor een bevoegdheidspakket wij reeds bezitten, was hij de stellige overtuiging toegedaan dat wij evolueren naar een confederatie.

Vervolgens wil ik het hebben over de inhoudelijke afspraken rond de bijkomende bevoegdheden. Regeren is vooruitzien. Daarom moeten de bevoegdheden nu omgezet worden in nieuwe afspraken, die ook te goeder trouw zullen uitgevoerd worden, wie ook de titularis is. Ik ben geen voorstander van de oprichting van een cel Landbouw. Destijds heb ik cellen van Onderwijs en Cultuur gezien. Daarmee wordt het wantrouwen tussen diverse kabinetten geïnstitutionaliseerd en de controlerende taak van het parlement uitgehold.

De gespecialiseerde opdrachthouder voor Landbouw is geen politieke functie. Het is echter in het belang van de burgers, en in dit geval de landbouwers, dat de overgang zo snel en efficiënt mogelijk gerealiseerd wordt. De minister van Landbouw zal een voorstel moeten doen aan de regering en een consulent aanstellen. Als ik dus vaststel dat de heer Van Rompuy en zijn fractie heel bezorgd zijn over de economische dimensie van de landbouw, dan kan ik enkel constateren dat gedurende de vorige regeerperiode zowel het departement Landbouw als het departement Leefmilieu in handen waren van de CVP. Onlangs vroeg een federaal parlementslid mij hoe het toch mogelijk was dat liberalen en groenen een gemeenschappelijk beleid konden voeren. Volgens hem waren ze water en vuur. Ik merkte echter op dat de meeste decreten waar de CVP nu zo tegen ageert, tot stand zijn gekomen op een ogenblik dat de groenen en de liberalen in de oppositie zaten. Wie heeft de vroegere decreten dan goedgekeurd?

Als men zegt dat Vlaanderen een van de meest welvarende regio's in de wereld is, dan stelt de CVP dat dat aan haar te danken is. Maar als men het heeft over negatieve zaken, dan verwijst de partij naar haar toenmalige

regeringspartner. De normen van de decreten, die trouwens meer en meer op Europees niveau bepaald worden, moeten kunnen worden gerealiseerd. Wij proberen de decreten toe te passen en we ondervinden dat er problemen zijn met de toepasbaarheid. De CVP had in het verleden de titularissen van Landbouw en Milieu. Wij kaatsen de vraag terug : wat heeft u indertijd gedaan?

Mevrouw Dua noemde het vorige MAP een draak van een decreet, maar nu voert ze het toch uit.

Intussen werden in dat MAP een aantal wezenlijke veranderingen aangebracht. Men moet inderdaad over belangrijke capaciteiten beschikken om een dergelijke draak in goede banen te leiden. Voor het eerst is er nu een structurele daling van het nitraatgehalte in het oppervlaktewater en dat heeft te maken met een krachtdadig optreden op het terrein.

De CVP kijkt geamuseerd toe naar de relatie van sommige regeringspartners inzake landbouw. De belangrijkste relevante decreten voor landbouw kregen echter vorm onder de politieke verantwoordelijkheid van de CVP. Inzake binnenlands bestuur leidde het Lambermontakkoord tot belangrijke realisaties. We krijgen nu bijvoorbeeld de kans het kerntakendebat te voeren. Minister Van Grembergen is daar trouwens volop mee bezig. Tegen het einde van het jaar moeten we kunnen uitmaken welke taak het best op welk niveau wordt uitgevoerd. Dat kan het best gerealiseerd worden via een eigentijds ontwerp van gemeente- en provinciedecreet. De heer Van Rompuy zei dat we dat met de vier meerderheidspartijen vastgelegd hadden. De regering heeft inderdaad een aantal opties genomen, maar de modaliteiten moeten nog bediscussieerd worden. In het ontwerp van gemeente- en provinciedecreet zal het Vlaams Parlement daarover een inbreng kunnen hebben. De heer Tobback heeft dat gecombineerd met een aantal andere vragen, onder meer het beperken van het aantal termijnen van een burgemeester. Een tweede pakket vragen is of we het systeem-D'Hondt moeten hanteren of het systeem-Imperiali en of er een kiesdrempel moet ingevoerd worden. Ook over de cumulregeling, een onderwerp dat deel uitmaakt van het regeerakkoord, zal de regering een standpunt innemen dat zal opgenomen worden in het ontwerp van gemeente- en provinciedecreet. Er moeten dus belangrijke principiële knopen worden doorgehakt die kunnen leiden tot een versterking van de democratie.

Toen ik in het zogenaamde staatsblad van de Vlaamse overheid de krachtlijnen had weergegeven van het Vlaams fiscaal plan, ging het vooral om mijn persoonlijke ontboezemingen. Intussen beschikken we echter over een Vlaams fiscaal plan dat gedragen wordt door de hele regering.

Ik wil ook een paar bedenkingen maken over het advies van de SERV. Vanmorgen heb ik al gezegd dat de SERV er vorig jaar 70 procent naast zat in haar middelenraming. Dat had te maken met de conjunctuur. Een verschil van een half procent groei leidt tot een verschil van 20 miljard frank aan middelen. De SERV is het eens met de vaststelling dat de schuldafbouw op kruissnelheid gekomen is en dat ze zelfs nog sneller verloopt dan was afgesproken. Wij hadden de aangroei van de middelen voor deze regeerperiode geraamd op 270 miljard frank, terwijl de SERV uitgaat van een aangroei van 255 miljard frank. We mogen de middelenaangroei echter niet volledig vertalen in nieuw en recurrent beleid : we moeten een coëfficiënt berekenen die toelaat een maximale groei van de uitgaven te bepalen. Een derde van de middelen moet terugvloeien naar de mensen; een derde kan gebruikt worden voor duurzame investeringen en een laatste derde kan bestemd worden voor reserveringen voor later, onder meer voor een zorgfonds. Dat is een uiterst bedachtzaam begrotingsbeleid.

De Vlaamse regering volgt de logica van een federale staatsinrichting : als het federale niveau bevoegdheden verliest in het voordeel van de deelstaten, dan moet die deelstaatregering uitgebreid worden en de federale regering afslanken.

Mijn repliek is niet het hoogtepunt van deze namiddag, wel de eedaflegging van de heer Gabriels. Ik beschouw hem als een goede collega en een fijne vriend. De Vlaamse regering is dankzij zijn komst klaar om de ambitieuze doelstellingen te realiseren in het belang van iedereen. (Applaus bij de VLD, de SP, AGALEV en VU&ID)