Report plenary meeting

Dames en heren, op 30 november 2020 overleed op 80-jarige leeftijd de heer Jacques Laverge, gewezen Vlaams volksvertegenwoordiger.

De heer Keulen heeft het woord voor een rouwhulde.

Voorzitter, goede collega’s, toen ik in 1995 mijn intrede deed in het Vlaams Parlement, had Jacques Laverge al tien jaar op de parlementaire teller staan. Jacques werd voor de eerste keer in de Senaat verkozen voor de kiesomschrijving Kortrijk-Ieper in 1985.

Goede collega’s, Jacques Laverge was wie hij was, een fiere West-Vlaming, een Kortrijkzaan, eentje die afkomstig was uit het Texas van West-Vlaanderen. Hij was een ondernemer pur sang, een ondernemer die de combinatie met de politiek perfect aankon. Waar veel ondernemers afknappen op het politieke spel, paste dat Jacques als gegoten, als een soort van tweede huid.

Wanneer Jacques Laverge sprak over het belang van ons economisch weefsel, de Vlaamse economie, dan werd naar hem geluisterd want Jacques sprak met een grote deskundigheid. Hij bracht doorleefde tussenkomsten, net omdat hij sprak vanuit de dagelijkse praktijk. En zelfs voor hij in ons parlement en in de Senaat werd verkozen, had hij in 1983 Vlajo gesticht. Vlajo stond voor Vlaamse Jonge Ondernemingen, een organisatie waarvan hij tot 2008 voorzitter bleef en die als doelstelling had het aanbod van het onderwijs af te stemmen op de noden en verwachtingen, op de ambities die leven op de werkvloer en dus in onze Vlaamse bedrijven. Jacques Laverge heeft daarover tal van tussenkomsten gehouden en had dan ook, voorzitter, goede collega’s, het oor van deze vergadering.

Daarnaast, en dat typeerde Jacques Laverge ook weer helemaal als mens, was hij een bruggenbouwer, een maatschappelijk bewogen ondernemer en tezelfdertijd dus ook politicus. Een bruggenbouwer die tegenstellingen poogde te overstijgen en politieke opponenten kon laten samenwerken in het belang van onze gemeenschap. Hij was een maatschappelijk georganiseerde voortrekker die telkens opnieuw uitdagingen aanging en zijn schouders zette onder tal van projecten.

Iedereen die samen met hem in onze liberale fractie heeft gezeten, zal kunnen getuigen met welk enthousiasme Jacques Laverge sprak over zijn realisaties in zijn West-Vlaamse regio. Dat waren zijn kindjes. Het woon- en zorgcentrum De Korenbloem, daar kon hij met grote gloed over spreken. Ook zijn betrokkenheid met de Liberale Mutualiteit: heel lang is hij voorzitter geweest van de West-Vlaamse afdeling van de Liberale Mutualiteit.

Maar ook zijn engagement voor de financieel en op dat ogenblik ook sportief noodlijdende voetbalclub KV Kortijk: in de tweede helft van de jaren 90 hadden ze het moeilijk, rood-wit, ze kwamen aan zijn deur aankloppen om op hem en zijn netwerk een beroep te doen, en de voetbalclub KV Kortrijk heeft dat niet tevergeefs gedaan. Jacques was ook een van de stuwende krachten achter heel wat verenigingen, ook soms heel lokaal verankerd. Als hij sprak, deed hij dat ook opnieuw met gloed als het ging over zijn lokale Koninklijke Harmonie, maar ook de intercommunale Leiedal, en uiteraard ook zijn engagement en betrokkenheid in de werking van Voka West-Vlaanderen en de West-Vlaamse Bouwfederatie.

Goede collega’s, voorzitter, in de persoon van Jacques Laverge is van ons heengegaan een waarlijk sociaal-liberaal politicus, een doener eerder dan een prater, maar bovenal ook een heel charmante, warme man. Onze gedachten en ons medeleven gaan uit naar zijn familie en zijn naasten, heel in het bijzonder naar zijn echtgenote Christine, zijn beide dochters en ook zijn vier kleinkinderen.

Jacques, bedankt voor alles. Rust zacht, Jacques Laverge.