Report plenary meeting

Voorstellen tot spoedbehandeling

Dames en heren, vanmiddag heeft de heer Wilfried Vandaele bij motie van orde een voorstel tot spoedbehandeling gedaan van het voorstel van resolutie van Karl Vanlouwe, Karin Brouwers, Bart Tommelein, Joris Nachtergaele, Vera Jans en Wilfried Vandaele betreffende de situatie in Catalonië.

Vanmiddag heeft de heer Chris Janssens bij motie van orde een voorstel tot spoedbehandeling gedaan van het voorstel van resolutie van Chris Janssens, Kristof Slagmulder en Johan Deckmyn betreffende de veroordeling door het Spaanse Hooggerechtshof van Catalaanse politici tot jarenlange gevangenisstraffen.

Is het parlement het eens met die voorstellen tot spoedbehandeling? (Instemming)

Dan stel ik voor dat de voorstellen van resolutie van Chris Janssens, Kristof Slagmulder en Johan Deckmyn betreffende de veroordeling door het Spaanse Hooggerechtshof van Catalaanse politici tot jarenlange gevangenisstraffen en van Karl Vanlouwe, Karin Brouwers, Bart Tommelein, Joris Nachtergaele, Vera Jans en Wilfried Vandaele betreffende de situatie in Catalonië onmiddellijk worden behandeld.

Is het parlement het daarmee eens? (Instemming)

Het incident is gesloten.

Bespreking

Dames en heren, aan de orde zijn de voorstellen van resolutie van Chris Janssens, Kristof Slagmulder en Johan Deckmyn betreffende de veroordeling door het Spaanse Hooggerechtshof van Catalaanse politici tot jarenlange gevangenisstraffen en van Karl Vanlouwe, Karin Brouwers, Bart Tommelein, Joris Nachtergaele, Vera Jans en Wilfried Vandaele betreffende de situatie in Catalonië.

Ik stel voor de besprekingen van de voorstellen van resolutie samen te voegen tot één bespreking. Is het parlement het hiermee eens? (Instemming)

De bespreking is geopend.

De heer Slagmulder heeft het woord.

Geachte collega’s, Catalonië staat sinds deze week opnieuw volop in de belangstelling. Dat is niet omdat het uiteindelijk toch onafhankelijk is geworden, maar wel omdat vooraanstaande Catalaanse politici zware celstraffen hebben gekregen van het Spaanse Hooggerechtshof, dit vanwege het organiseren van een onafhankelijkheidsreferendum in oktober 2017. Dat was een referendum waarbij 90 procent van de deelnemers zich had uitgesproken voor een onafhankelijke Catalaanse staat.

Zoals we ondertussen allemaal weten, werd in de nasleep van dat referendum door de Spaanse politie heel wat buitensporig geweld gebruikt tegen vreedzame Catalaanse kiezers en demonstranten. Deze beelden zijn toen de wereld rondgegaan. Democratisch verkozen politici, waaronder ook ministers, werden in de cel gegooid alsof het de ergste criminelen waren. Welke criminele feiten hebben zij uiteindelijk gepleegd? Geen enkel. De Catalaanse regering wou via een referendum uiting geven aan het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven. Democratischer kan haast niet.

Collega’s, wij van het Vlaams Belang – en ik hoop wij niet alleen – reageren dan ook verontwaardigd en vol ongeloof op de ongegronde en buitenproportionele celstraffen die negen Catalaanse nationalisten hebben gekregen. Ze worden onder andere veroordeeld wegens opruiing en misbruik van overheidsgeld en kregen celstraffen van negen tot dertien jaar en zware geldboetes en ze verliezen ook nog eens hun burgerrechten.

Dit neigt overduidelijk naar een politieke afrekening door de Spaanse staat via de rechtbank, louter en alleen omdat het Catalaanse volk los van Spanje zijn eigen toekomst wil uitstippelen. In Catalonië werden geen daden veroordeeld, maar ideeën, de idee van onafhankelijkheid.

Collega’s, Europa kijkt weg, ook nu weer. De woordvoerster van Commissievoorzitter Juncker liet maandag weten dat de positie van de EU niet gewijzigd wordt omdat het een louter interne Spaanse kwestie betreft. Vrije meningsuiting is blijkbaar heilig voor de EU, behalve wanneer een mening, zoals onafhankelijkheid, ingaat tegen de belangen van het establishment. Van hypocrisie gesproken.

Vandaag en morgen vindt er een Europese Raad plaats. Ik ben benieuwd of er lidstaten zullen zijn die de veroordeling zullen aankaarten. Wat zal premier Michel doen? De Vlaamse minister-president verklaarde eerder deze week dat de zware straffen buiten proportie zijn. Het conflict zou volgens hem opgelost moeten worden via dialoog rond de politieke onderhandelingstafel. Volgens de media wordt hij daarin door onder andere viceministers-presidenten Crevits en Somers bijgetreden. Maar heeft deze Vlaamse Regering dan ook de moed om daadwerkelijk initiatieven te nemen?

Is streven naar onafhankelijkheid een misdaad? Natuurlijk niet, het is een toegelaten politiek streven. Artikel 1 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten stelt duidelijk: “Alle volken bezitten het zelfbeschikkingsrecht. Uit hoofde van dit recht bepalen zij in alle vrijheid hun politieke status en streven zij vrijelijk hun economische, sociale en culturele ontwikkeling na.”

Datzelfde beschikkingsrecht is trouwens ook opgenomen in artikel 1 van het Handvest van de Verenigde Naties. Ook volgens een arrest van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens is staatskundige verandering nastreven als politiek project toegelaten. Er zijn twee voorwaarden: “Ten eerste moet men democratische middelen gebruiken, dus geen geweld, ten tweede moet het maatschappijmodel dat men nastreeft democratisch zijn”. Dat zijn twee voorwaarden die in Catalonië het geval zijn. De Catalanen hebben de voorbije jaren bij elke actie of manifestatie steeds duidelijk gemaakt dat hun verzet democratisch en pacifistisch is.

De Europese Commissie moet wat ons betreft onmiddellijk gesprekken opstarten met Spanje. De Europese lidstaten zouden hun tanden moeten laten zien door dit vonnis scherp te veroordelen. Het Vlaams Belang steunt alleszins de Catalanen in hun legitieme en democratische strijd voor onafhankelijkheid, want nationalisme is géén misdaad! Uiteindelijk zal Catalonië, net als Vlaanderen trouwens, ooit onafhankelijk worden. Ik hoop van harte dat wij in Vlaanderen dergelijke toestanden nooit hoeven mee te maken.

Daarom vragen wij aan het Vlaams Parlement en de Vlaamse Regering via dit voorstel van resolutie om de jarenlange celstraffen voor vreedzame democratisch verkozen Catalaanse politici krachtig te veroordelen. Wij vragen ook om bij de Spaanse regering en de Spaanse ambassadeur te protesteren tegen de gevangenzetting van democratisch verkozen politici. Wij vragen dat de Spaanse regering amnestie verleent aan de veroordeelde politici en indien de politieke gevangen niet worden vrijgelaten, vragen wij om in samenspraak met andere Europese landen werk te maken van sancties tegen het Spaanse regime. (Applaus bij het Vlaams Belang)

De heer Vanlouwe heeft het woord.

Collega’s, ik wil dit beeld hier toch even tonen. Het zijn tekeningen, gemaakt van foto’s, van twaalf personen. Het gaat om politici als u en ik, van diverse strekkingen, van links tot rechts.

Santi Vila, voormalig minister van Ondernemen: veroordeeld tot 60.000 euro boete wegens ongehoorzaamheid.

Meritxell Borras, voormalig minister van Bestuurszaken: veroordeeld tot 60.000 euro boete wegens ongehoorzaamheid.

Carles Mundo, voormalig minister van Justitie: veroordeeld tot 60.000 euro boete wegens ongehoorzaamheid.

Jordi Cuixart, leider van de culturele burgerbeweging OC: veroordeeld tot negen jaar gevangenisstraf wegens opruiing.

Jordi Sanchez, leider van de onafhankelijkheidsbeweging ANC: veroordeeld tot negen jaar gevangenisstraf wegens opruiing.

Joaquim Forn, voormalig minister van Binnenlandse Zaken: veroordeeld tot tien en een half jaar gevangenisstraf wegens opruiing.

Josep Rull, voormalig minister van Ruimtelijke Ordening: veroordeeld tot tien en een half jaar gevangenisstraf wegens opruiing.

Carme Forcadell, voormalig voorzitter van het Catalaans parlement: veroordeeld tot elf en een half jaar gevangenisstraf wegens opruiing. Zij werd hier door voormalig parlementsvoorzitter Jan Peumans ontvangen.

Dolors Bassa, voormalig minister van Werk en Sociale Zaken: veroordeeld tot twaalf jaar gevangenisstraf wegens opruiing en misbruik van publieke middelen.

Jordi Turull, voormalig minister en kabinetswoordvoerder: veroordeeld tot twaalf jaar gevangenisstraf wegens opruiing en misbruik van publieke middelen.

Raul Romeva, ecologist, voormalig minister van Buitenlandse Actie: veroordeeld tot twaalf jaar gevangenisstraf wegens opruiing en misbruik van publieke middelen.

Oriol Junqueras, voormalig viceminister-president, minister van Financiën en leider van de sociaaldemocratische partij ERC: veroordeeld tot dertien jaar gevangenisstraf wegens opruiing en misbruik van publieke middelen.

Al deze mensen zijn collega’s zoals u en ik, van diverse kleur, van links tot rechts, van verschillende partijen. Beeld u zich allemaal eens in wat u de voorbije tien jaar hebt gedaan en wat zij de volgende negen tot tien jaar niet zullen kunnen doen omdat ze achter de tralies zullen zitten. Ondertussen zitten de meesten ook al twee jaar in voorlopige hechtenis.

Na eerdere dreigementen, ook het terugschroeven van de autonomie, ook de staatsrepressie die er bestaat in Spanje, maar ook het gewelddadige politieoptreden tegen de vreedzame Catalaanse burgers twee jaar geleden op 1 oktober 2017, tegen mensen die hun stem wilden uitbrengen voor of tegen de onafhankelijk van Catalonië, zitten we nu in een nieuwe, trieste episode in de Catalaanse kwestie, in een andere EU-lidstaat. De straffen die het Spaanse hooggerechtshof eergisteren heeft uitgesproken, zijn extreem zwaar, buitenproportioneel en totaal onaanvaardbaar.

Na dat eerdere gewelddadige politieoptreden, na het machtsvertoon van de Guardia Civil in Barcelona en andere Catalaanse steden, na het verhinderen of bijna verhinderen van een referendum en nu deze buitenproportionele straffen, zoals erkend door de meeste partijen in dit halfrond, stel ik me toch wel de vraag of de grenzen van de rechtsstaat niet werden overschreden.

Collega's, in dit halfrond zijn wij allemaal politiek actief: van links over rechts, van sociaaldemocraten, ecologisten, liberalen, christendemocraten tot Vlaams-nationalisten. We komen allemaal op voor onze idealen en we doen dat op een democratische en vreedzame manier. Dat hebben wij gemeen met deze collega-politici, Catalaanse ministers en parlementsleden en activisten, die nu veroordeeld zijn voor hun politiek engagement. Het is dan ook onze plicht om als volksvertegenwoordigers uit Vlaanderen een signaal te geven. Politici horen in een parlement waar ze democratisch verkozen zijn, waar ze debatteren, discussiëren en verschillende meningen kunnen hebben. Politici horen niet thuis achter de tralies. Zij horen niet thuis in een gevangenis. Zij horen niet thuis in de rechtbank. Daarom steunen wij onverkort de oproep tot onmiddellijke vrijlating van deze, wat wij noemen, politieke gevangenen. Politieke conflicten moeten worden beslecht in het stemlokaal, via dialoog en via een parlementair debat, niet via de rechtbank, niet via repressie, niet via geweld.

Het is dan ook erg bitter om te moeten vaststellen dat niet iedereen dit durft te verdedigen. Deze week zagen wij dan ook verklaringen van de woordvoerder van de Europese Unie. Opnieuw liet deze woordvoerder weten dat dit een interne Spaanse aangelegenheid zou zijn waarover de Europese Commissie zich niet wenst uit te spreken. Dit stilzwijgen staat dan ook in schril contrast met het vaak morele vingertje dat de Commissie opsteekt naar andere lidstaten. Een bepaalde Europese elite die het vaak heeft over normen en waarden, over een unie van normen en waarden, verliest wel degelijk haar geloofwaardigheid wanneer ze blijft wegkijken van dit probleem, van deze Catalaanse kwestie.

Geen standpunt innemen wanneer verkozen politici achter de tralies worden gezet, is schuldig verzuim. Ik hoop dat de Europese Commissie niet solliciteert voor de Nobelprijs voor hypocrisie. Men kan niet een vingertje opsteken naar landen zoals Polen over de mediawet, naar Hongarije en Italië over de migratiepolitiek of naar Roemenië over het gebrek aan strijd tegen corruptie en gemakkelijkheidshalve blijven zwijgen over de veroordeling van Catalaanse politici, collega's van ons, in Spanje.

Collega's, met dit voorstel van resolutie veroordelen wij uitdrukkelijk de buitenproportionele straffen en vragen wij de vrijlating van de negen veroordeelde politici en activisten. Wij blijven aandringen op een politieke dialoog tussen Barcelona en Madrid en wij vragen heel uitdrukkelijk dat de Europese Unie haar verantwoordelijkheid opneemt en niet langer wegkijkt maar een bemiddelingsrol opneemt. Ik hoop dan ook op uw steun. (Applaus bij de meerderheid)

Mevrouw Brouwers heeft het woord.

Collega’s, in 2017 hebben we hier op dezelfde plaats een resolutie goedgekeurd rond Catalonië. Het brutale politieoptreden had ons toen geschokt en we beseften dat de zo noodzakelijke dialoog bemoeilijkt zou worden. Twee jaar later lijkt een politieke oplossing verder weg dan ooit. Hoewel aan de zwaarste aanklacht geen gevolg werd gegeven – men vroeg 25 jaar –, kregen de Catalaanse beklaagden disproportioneel zware straffen. Het is hier uitgebeeld door onze collega.

Dat dit leidt tot heel wat verontwaardiging en onbegrip, niet alleen binnen de Catalaanse gemeenschap maar ook daarbuiten, is duidelijk. Wij als parlementsleden kunnen alleen maar aanvoelen wat dit zou betekenen. Ik vind dat u dit op een mooie manier hebt geschetst. Dus, verontwaardiging is er zeker ook van onze kant.

Uiteraard moeten we belang hechten aan het respecteren van de onafhankelijkheid van het gerecht. Als we dit in twijfel trekken, dan ondergraven we de scheiding der machten, wat toch mee het fundament van een democratie vormt. Maar dat neemt niet weg dat in dit geval de uitgesproken straffen buiten alle verhouding lijken te staan. Het verlenen van gratie, het liefst in het kader van een algemeen akkoord, zou een opportuniteit moeten zijn voor het Spaanse centrale gezag om een proces van de-escalatie in gang te zetten en zo te komen tot een duurzame oplossing.

CD&V heeft de voorbije jaren steeds gesteld dat er in Spanje en Catalonië nood is aan dialoog, met respect voor het democratische en wettelijke kader. Ook nu blijven we hierop aandringen. We erkennen – en dat komt ook tot uiting in het nieuwe regeerakkoord – het belang van regio’s en hun zoektocht of streven naar onafhankelijkheid, en dit binnen een democratisch en wettelijk kader. Ik denk dat België het land bij uitstek is waar de zucht naar meer autonomie voor de regio’s bewerkstelligd werd via een democratisch en wettelijk proces.

Het is niet radicalisering die daartoe zal leiden. Radicalisering heeft nog nooit geleid tot een voor iedereen aanvaarde oplossing. Spanje heeft altijd bewezen dat het anders kan. De afgelopen veertig jaar heeft het land zich ontwikkeld tot een EU-lidstaat waar verschillende regio’s een grote mate van autonomie hebben verworven. Spanje is erin geslaagd de regionale, taalkundige en historische verscheidenheid van het Iberisch schiereiland institutioneel te vertalen. Catalonië heeft er dankbaar gebruik van gemaakt. Het heeft zich kunnen ontwikkelen tot een zeer welvarende regio met behoud van zijn specifieke karakter met een ruime autonomie binnen Spanje en binnen het samenwerkingsverband van de Europese Unie.

Collega’s, net zoals in onze resolutie van de vorige legislatuur vragen we om zowel in Madrid als in Barcelona aan te dringen op politieke dialoog en om de internationale gemeenschap een bemiddelende rol te laten spelen om tot een vreedzame en duurzame dialoog te komen. Om dit mogelijk te maken moet Madrid een opening creëren door gratie te willen verlenen. Dit lijkt ons een belangrijk gegeven.

De CD&V-fractie ondersteunt uiteraard dit voorstel van resolutie, want we hebben het mee ingediend. Ik hoop dat het onderschreven zal worden door meerderheid én oppositie. Zo geven we een veel krachtiger signaal, indien mogelijk unaniem.

Ik hoop dat in de gespannen sfeer die sinds maandag Catalonië en wellicht heel Spanje in de ban houdt, alle partijen zullen kiezen voor een weg van de-escalatie en dialoog. In België weten we intussen dat slechts op deze wijze resultaten kunnen worden geboekt. (Applaus bij de meerderheid)

De heer Tommelein heeft het woord.

Voorzitter, dames en heren, als politici als gevolg van een vreedzame politieke actie gevangenisstraffen krijgen opgelegd van tien tot dertien jaar, dan kunnen we ons daar, zeker als collega's, bezwaarlijk onverschillig bij voelen. Ook niet wanneer die straffen worden opgelegd door een hooggerechtshof van een democratische rechtsstaat binnen de Europese Unie, ook al is er objectief gezien sprake van een overtreding van de wet.

Het Catalaanse experiment van twee jaar geleden, waarbij politici en activisten buiten de Spaanse grondwet zijn getreden, krijgt zo een strafrechtelijk gevolg dat we allemaal als onredelijk en disproportioneel ervaren.

Collega’s, het Catalaanse streven naar autonomie, althans door een deel van de Catalanen, is natuurlijk legitiem, maar ook de Spaanse staat heeft het recht om zijn territoriale integriteit te behouden en kan daartoe de juridische instrumenten gebruiken die hem conform het Spaanse recht ter beschikking staan. Dit is in de eerste plaats echter een politiek dispuut. Het is een fundamenteel dispuut, maar wel een politiek dispuut. Het Catalaanse volksnationalisme werd beantwoord met een staatsnationalistische reactie van de kant van de Spaanse regering. Collega’s, wij zijn liberalen. Wij zijn geen volksnationalisten. Wij zijn ook geen staatsnationalisten. (Opmerkingen)

Het is niet uw afkomst die telt. Het is uw toekomst die telt. (Gelach. Applaus. Opmerkingen)

Collega’s, ik spreek namens de liberale fractie. Laat dat duidelijk zijn. (Gelach. Applaus)

Het lijkt ons in het belang van alle burgers, Spaans of Spaans en tegelijk Catalaans, dat er naar een politieke oplossing wordt gezocht en dat er rond de tafel wordt gezeten met een open vizier, om na te gaan hoe deze situatie kan worden ontmijnd en welke oplossingen kunnen worden aangedragen in het belang van alle burgers. Ook Catalonië is immers geen homogeen blok, collega’s. Er zijn er velen die onafhankelijkheid wensen, maar er zijn er ook velen die dat niet wensen. En zeker zijn er heel veel mensen die niet willen worden meegesleurd in een bepaald avontuur.

Collega’s, dat dit politieke conflict is verworden tot een juridisch conflict binnen de grenzen van de Europese Unie, is een pijnlijke zaak. Spaanse rechters hebben geoordeeld en het Mensenrechtenhof in Straatsburg desnoods ultiem zullen kunnen beoordelen of de rechtsspraak adequaat was. Deze situatie toont aan dat de opdracht van nieuwbakken Europees Commissaris Didier Reynders pertinent is: een striktere monitoring van de situatie van de rechtsstaat door de EU, en dus niet alleen in Polen of in Hongarije. Tegelijkertijd is het pijnlijk dat de Europese Unie oorverdovend stil blijft over deze kwestie. Aangezien dit een politieke discussie is, moet Europa ook een politiek bemiddelende rol op zich nemen. Daarom zullen wij als liberale fractie dit voorstel van resolutie steunen en goedkeuren, want het is een resolutie waarin we heel duidelijk oproepen tot een politieke oplossing, via politieke dialoog, via politiek overleg en met de bemiddeling van Europa en de internationale gemeenschap, in het belang van de vrijheid, in het belang van de vrije meningsuiting, in het belang van de rechtstaat, die twee fundamentele liberale principes zijn. (Applaus bij de meerderheid)

De heer Vaneeckhout heeft het woord.

Collega’s, het mag duidelijk zijn dat ik in dezen geen tekstwijzigingen ga voorstellen, kwestie van alle debatten en moeilijkheden over interpretatieverschillen te vermijden. (Gelach)

Wij gaan als fractie dit voorstel van resolutie steunen. (Opmerkingen van Stefaan Sintobin)

We gaan het voorstel van de meerderheidspartijen steunen. Het spijt mij, collega's.

We zijn het eens. Wij denken dat we ons als Vlaamse overheid, als Vlaams Parlement, heel duidelijk moeten uitspreken over de zaak in Catalonië. Wat daar beslist is, is politieke rechtspraak, die disproportioneel is en die we binnen de Europese Unie niet kunnen tolereren. We zijn het er dus over eens dat we heel duidelijk die positie moeten innemen, zoals we dat in andere conflicten doen.

Ik zal dezelfde boodschap geven als daarnet. Wij gaan er ook van uit dat we in andere gelijkaardige problemen dezelfde coherentie aan de dag zullen leggen. Wij gaan daar de komende maanden ook nauwlettend op toezien en dat samen met alle fracties in het parlement heel duidelijk proberen door te spreken. Maar het mag voor ons heel erg duidelijk zijn – en dat is een principiële, ideologische keuze, en af en toe is ideologie niet slecht, en dat past ook bij een progressieve, ecologische partij –: politieke problemen los je op met politieke oplossingen, gebaseerd op diplomatie en onderhandelingen.

En ik ben heel blij dat we nog altijd met een meerderheid van de fracties in het parlement zijn die daar in ieder conflict van overtuigd zijn. We zullen dit dus steunen. (Applaus bij Groen, de meerderheid en sp.a)

Mevrouw Lambrecht heeft het woord.

Collega’s, ook ik zal kort zijn, maar toch heel duidelijk over waarom ook onze fractie dit voorstel van resolutie van de meerderheid wenst te steunen. Vier zaken zijn voor ons zeer belangrijk. Ten eerste is er de krachtige uiting dat de straffen inderdaad disproportioneel, buiten alle verhouding zijn. Ten tweede, het politiegeweld dat bezig is, zelfs op dit moment, kan niet en is ook buitenproportioneel. Ten derde is het heel belangrijk dat er in het voorstel van resolutie heel veel aandacht is voor dialoog, dialoog, dialoog. Ik denk dat dat het enige is waar we mee verder kunnen in dezen, het beste tegen de verharding. Ten vierde, heel belangrijk: de rol van de EU wordt nog eens toegelicht. Waar is de EU? Ze moet er meer zijn. Er moet worden bemiddeld. Met het voorstel van resolutie benadrukt de meerderheid dat ook. Wij willen dat steunen.

Ik wil echter ook steun vragen, steun aan de meerderheid. Als u nu immers een krachtdadig signaal kunt geven over wat gebeurt in Catalonië, waar de mensenrechten zeer fel worden geschonden, dan hopen wij oprecht dat u een even krachtdadig signaal kunt geven als mensenrechten worden geschonden in landen als Polen en het Hongarije van Orban. (Opmerkingen)

Wij hopen oprecht dat u ook de moed hebt om ter zake voorstellen van resolutie in te dienen, en we zullen u daarin steunen. (Applaus bij sp.a)

De heer De Meester heeft het woord.

Voorzitter, collega’s, de verdediging van de democratische rechten is voor onze fractie van zeer groot belang. (Opmerkingen van Johan Deckmyn)

Wacht, mijnheer Deckmyn.

Het doet er voor ons niet toe wie die rechten uitoefent of wie die rechten beknot. Je kunt niet een beetje voor mensenrechten zijn, je kunt niet een beetje voor vrije meningsuiting zijn en je kunt niet een beetje voor de rechten van de oppositie zijn. Voor alle duidelijkheid: wij zijn de grootste tegenstanders van separatisme. Laat dat duidelijk zijn. Of dat nu in Vlaanderen is of in Catalonië, separatisme dient alleen maar de belangen van een bepaalde kapitaalkrachtige elite, maar... (Rumoer. Opmerkingen bij de N-VA en het Vlaams Belang)

Collega’s van het Vlaams Belang, wacht misschien eventjes. Het beste moet nog komen. Wacht eventjes. (Gelach)

Mijnheer De Meester, mag u worden onderbroken?

Wel, niet aan dit tempo. (Gelach. Applaus)

De heer Van Dijck heeft het woord.

Collega, ik wil toch even tussenkomen. Ik zit niet in de commissie, en ere wie ere toekomt voor het schrijven van en overleggen over dit voorstel van resolutie in deze fracties. Ik heb de indruk dat we hier naar een unaniem gedragen resolutie zullen gaan. Ik ken de problematiek in Catalonië vrij goed, en ik wil toch onderstrepen dat zeker in dit voorbeeld deze gemeenschap écht getuigt van inclusiviteit. Kijk naar de beelden: je ziet mensen van alle etniciteiten die de Catalaanse vlag dragen. Dit is dus echt niet vanuit een egoïsme. Bekijk het ook vanuit een zekere historie. Catalonië is ook een culturele gemeenschap, heeft een grote cultuur. Het heeft een geschiedenis, ook van onafhankelijkheid, een onafhankelijkheid die ook de terreur van Franco heeft doorstaan. Er is toen ook vanuit bepaalde ideologische hoeken steun geweest voor de Catalaanse republikeinen om tegen het fascisme te vechten.

Ik wil enkel vragen om dit niet te bekijken als een puur etnisch gegeven. Die Catalanen bekijken dat niet vanuit het eigen volk, maar vanuit een inclusieve gemeenschap. Dat is juist het mooie voorbeeld voor heel Europa. (Applaus bij de meerderheid)

Mijnheer Van Dijck, ik bewonder uw ideologische gedrevenheid en uw ambitie, maar u zult mij niet overtuigen van enige separatistische agenda. Ik ben ervan overtuigd dat separatisme niet in het belang is van de mensen, niet in Vlaanderen en ook niet in Catalonië. Nationalisme verdeelt en verbindt niet. Maar in de verdediging van democratische rechten zijn wij consequent en wij veroordelen dus met klem de manier waarop de Spaanse staat de rechten van de Catalaanse beweging met de voeten treedt. Wij veroordelen de gevangenisstraffen voor de Catalaanse politieke leiders. Het gaat in totaal over meer dan honderd jaren opsluiting en dat is voor ons onaanvaardbaar.

Het wekt weinig verbazing dat de houding van de Spaanse staat in Catalonië tot grootschalige protesten leidt. De onvrede over die totaal absurde celstraffen in Catalonië leeft inderdaad, mijnheer Van Dijck, bij zeer veel mensen, bij veel meer mensen dan enkel de nationalistische Catalanen. Deze week kwamen namelijk ook de tegenstanders van afscheiding op straat om hun verontwaardiging te uiten over die celstraffen, dat zegt genoeg, denk ik.

Democratische rechten zijn ons zeer dierbaar en wij zullen elke inbreuk daarop veroordelen. Het is onze overtuiging dat het conflict in Catalonië niet zal worden opgelost met politiegeweld, niet met de opsluiting van politieke leiders en ook niet met een aanbod tussen Spaans en Catalaans nationalisme, maar wel met dialoog en vooral met respect voor democratische rechten.

Wij pleiten voor de vrijlating van de Catalaanse politieke leiders. Wij eisen respect voor de democratische rechten van iedereen, ook van de Catalaanse activisten en leiders en daarom zullen wij voor het voorstel van resolutie van de meerderheid stemmen. (Applaus bij de meerderheid, de PVDA en Groen)