Report plenary meeting

Bespreking

Dames en heren, aan de orde is het voorstel van resolutie van Freya Saeys, Peter Persyn, Griet Coppé, Ingeborg De Meulemeester, Katrien Schryvers en Danielle Godderis-T'Jonck betreffende het oprichten van een samenwerkingsproject tussen verschillende generaties ter bevordering van vermaatschappelijking van de zorg.

De bespreking is geopend.

Mevrouw Saeys heeft het woord.

Vermaatschappelijking van de zorg betekent dat mensen met zorgbehoeften deel kunnen uitmaken van de maatschappij. Wij denken dan vaak alleen aan zorgbehoevenden thuis, bijgestaan door professionele zorgverleners in combinatie met vrijwilligers en mantelzorgers. Vermaatschappelijking van de zorg beperkt zich echter niet alleen tot zorgafhankelijke personen thuis. Het geldt evenzeer voor mensen die in een woonzorgcentrum verblijven. Het woonzorgcentrum moet deel uitmaken van het leven in de gemeente en de stad. Dat betekent dat het woonzorgcentrum niet als een eiland in een gemeente functioneert, maar echt samenleeft met de gemeente of stad.

Iedereen herinnert zich de rusthuisklas in Vinkt, waar een klas door verbouwingswerken in de school onderdak kreeg in het nabijgelegen woonzorgcentrum. Er voltrok zich echt een stille revolutie in het woonzorgcentrum want ouderen volgden mee les, spreekbeurten werden voor een publiek van ouderen gegeven, en het schoolfeest vond ook in het woonzorgcentrum plaats. Nadat de verbouwingswerken achter de rug waren, bleef de school schoolactiviteiten in het woonzorgcentrum organiseren. Niet alleen de zesde klas kwam ernaartoe, maar ook alle kleuterklassen en de andere leerjaren. Daardoor kwamen de kinderen, hun ouders en grootouders er over de vloer en maakten de mensen uit het woonzorgcentrum effectief deel uit van het gemeenschapsleven in het dorp.

Op die manier komen de school en het woonzorgcentrum  volledig tegemoet aan de ambitie van het recent goedgekeurde Woonzorgdecreet. De memorie van toelichting bij het ontwerp van decreet stelt immers dat de achthonderd woonzorgcentra in Vlaanderen de potentie hebben om zich te ontwikkelen als een ‘community hub’, een trefpunt waar mensen, het lokale bedrijfsleven, scholen en kinderdagverblijven, kleine organisaties uit de buurt, de wijk en dergelijke samen met het woonzorgcentrum initiatieven kunnen nemen, met het oog op de ontplooiing en ondersteuning van de sociale cohesie, en op de leefbaarheid van de wijk en de buurt.

De meerwaarde van deze interactie gaat verder dan de dagelijkse interactie tussen school, dorp en woonzorgcentrum. Als commissarissen van Welzijn weten we al langer wat de werkpunten zijn, zoals de negatieve beeldvorming van ouderen. Dat beeld moet worden omgezet in een positief beeld van ouder worden. Bij de bespreking van de conceptnota over rouwen werd bovendien gepleit om mensen te leren omgaan met het verlies van dierbaren.

Tot slot staan we voor de grote uitdaging om in de volgende jaren ook voldoende werkkrachten te vinden voor de welzijnssector, en dan in het bijzonder om werken in een woonzorgcentrum aantrekkelijk te maken voor verpleegkundigen.

De wisselwerking tussen kinderen en ouderen in het woonzorgcentrum biedt antwoorden op deze uitdagingen. Door hun dagelijks contact verandert het beeld van kinderen en hun ouders over ouderen. Zij zien de bewoners niet uitsluitend meer als oud, zorgbehoevend of dement maar als unieke personen met onvermoede kwaliteiten. Ze leren omgaan met verlies want uiteraard worden de kinderen regelmatig geconfronteerd met het overlijden van een oudere die ze kennen. En omdat het woonzorgcentrum voor hen een dagelijkse realiteit is en niet zal worden ervaren als een trieste boel, hebben zij die denken aan een job in de zorg ook geen aversie tegen werken in die sector.

Die rusthuisklas in Vinkt geeft natuurlijk zin in meer intergenerationele samenwerking tussen scholen en woonzorgcentra maar ook samenwerking met andere voorzieningen is mogelijk. Ik denk dan aan voorzieningen voor personen met een handicap en dagverzorgingscentra.

Men dit voorstel van resolutie willen we niets opleggen, het is niet de bedoeling dat elke school in Vlaanderen plots wordt gekoppeld aan een voorziening uit de welzijnssector. We vragen enkel te voorzien in middelen voor de scholen die daar echt willen aan werken.

Mevrouw Schryvers heeft het woord.

Zoals jullie weten, pleiten wij vaak heek sterk voor de vermaatschappelijking van zorg. Mensen die een zorgnood hebben, moeten die zorg krijgen midden de gemeenschap. Zij horen ook bij die gemeenschap. Vandaar dat we woonzorgcentra zeker willen situeren midden een leefgemeenschap waar er interactie is met de buurt. Dat is het thema van het nieuwe Woonzorgdecreet.

Voor ons is intergenerationeel werken een volgende logische stap want als dat woonzorgcentrum midden een gemeenschap moet staan, dan betekent dit dat dit niet binnen één generatie alleen staat maar dat er contacten zijn tussen verschillende generaties. Elkaar kennen betekent ook elkaar begrijpen en meer voor elkaar willen zorgen. Vandaar dat wij met veel overtuiging dit voorstel van resolutie mee hebben ingediend.